Ciekawe polskie obyczajówki?

A można szczebelek wyżej? Bo czytałam ostatnio “Ciemno, prawie noc” Joanny Bator i to absolutnie nie jest obyczajówka, ale ma, powiedzmy, obyczajowe tło – różne patologie wałbrzyskie i internetowe ;-)

Albo, ja wiem, “Moje córki krowy” (opis na lubimyczytać: tu)? Tak po prostu do czytania raczej bym  nie polecała, ale może klub literacki dla seniorów doceni. Mogłabyś też ew. pójść na łatwiznę i porównać film (nie widziałam) z książką. Nie mam tylko pojęcia, jak wygląda dostępność w bibliotekach...

Ostatnio słuchałam “Czarnej” Kuczoka. To na pewno obyczajówka, do tego na faktach. Ale nie wiem, jacy ci Twoi seniorzy, bo to dość mocne jest. Mnie się w każdym razie podobało, chociaż za obyczajówkami nie przepadam. Może dlatego, że miała sporo wspólnego z reportażem. Pięknie napisana, na swój pokręcony sposób.

Ze współczesnych polskich obyczajówek w czołówce sprzedaży są książki Katarzyny Michalak. A opinie o nich są BARDZO zróżnicowane – co, teoretycznie, mogłoby być fajnym tematem do dyskusji.

Współczesność rozumiecie jako okres po drugiej wojnie, czy raczej ostatnie pięć lat?

“Rdza” lub “Dygot” Jakuba Małeckiego. 

“Inna dusza” lub“Exodus” Łukasza Orbitowskiego. 

Wszystkie cztery są nowe (z ostatnich paru lat), trudno je zaklasyfikować je do jakiegoś gatunku. Bardziej pasowałoby chyba określenie “główny nurt” niż “obyczajówka”, niemniej są to historie o zwyczajnych ludziach opowiedziane w niezwyczajny sposób :)

Wszystkie cztery bardzo polecam. 

https://www.facebook.com/matkowski.krzysztof/

Dodałbym Żulczyka ( Ślepnąc od świateł, Wzgórze psów ). Choć nie jest to raczej literatura dla seniorów, Dość mocne opisy i liczne wulgaryzmy mogą ich odstraszyć.