Drużyna Marzeń (cz.1)

Do małej chatki u podnóża onyksowych gór zbliżał się czarnowłosy nudysta.

– Dawno się nie widzieliśmy Piotrze – Krzyknął przybysz do rezydenta pracującego w ogrodzie.

– Czego?! – Krzyknął uprzejmie Piotr.

– Tymczasowo odchodzę z opozycji.

Piotr z wrażenia upuścił grabie.

– Piotrze nie stój tak z otwartymi ustami. Zamiast tego wejdźmy do chatki, tam w spokoju porozmawiamy.

Piotr i jego gość rozsiedli się przy sosnowym stole. Niezręczną cisze przerwał wciąż z szokowany Piotr.

– Co zamierzasz teraz zrobić?

Naturysta wyszczerzył zęby w perfidnym uśmiechu. – Teraz? Napić się, na trzeźwo nie przystoi rozmawiać o takich sprawach. A i tobie przydała by się szklaneczka czegoś mocniejszego.

Gospodarz postawił na stole dwa drewniane kubki oraz pięknie zdobioną kryształową karafkę wypełnioną przezroczystą cieczą.

– Jest to prawdziwie piekielny trunek a nie żadna woda święcona.

Zauważył z zdziwieniem w głosie gość.

– Główna rozrywka oraz środek płatniczy tych stron – Wyjaśnił gospodarz.

Gość uniósł lekko lewą brew. – No no, całkiem nieźle tutaj żyjesz. Przyzwoity domek, i to własny. Świerze warzywa oraz dobre trunki, brakuje tyko kobi…

Zniecierpliwiony Piotr przerwał irytującemu gościowi. – Raczej nie przyszyłeś tutaj aż z zewnętrznych rubieży żeby wychwalać skromne warunki mojego bytowania. Więc skończ już z tymi grzecznościami i przej do prawdziwych powodów twojej wizyty.

– Rzeczowy jak zawsze. No to przejdźmy do sedna sprawy. Od dawna marzyłem o urlopie za żelazną kurtyną.

Piotr przez kilka chwil przetrawiał wiadomość – Tylko wysocy partyjni urzędnicy oraz szpiedzy opozycji mogą przekraczać kurtynę. Twoja pozycja wyklucza bycie szpiegiem a o partii lepiej zapomnij. Tam za murem wciąż pamiętają twoją ostatnią "wizytę". Lepiej sobie odpuść te "wakacje" i pogódź się z faktem że utknąłeś tu na wieki, jak my wszyscy.

Gość spokojnie wypił zawartość drewnianego kubka. – Istnieje przecież pewna alternatywa.

Gospodarz zamyślił się przez chwile – A cha, to wszystko wyjaśnia, szukasz przewoźnika.

– Tak a ty mnie do niego doprowadzisz.

– Nie, nie mogę opuścić tego miejsca. Dam ci mapę oraz szczegółową instrukcje jak go znaleźć. Lecz najpierw musisz mi coś obiecać.

– Powiedz tylko co.

Piotr wykrzywił usta w lekkim uśmiechu. – Nigdy więcej tu nie przyjdziesz oraz nie będziesz mnie niepokoił.

Gość odpowiedział bez chwili namysłu. – Mogę się na to zgodzić, ale tylko do nadejścia końca tego świata.

Po uzyskaniu wszystkich niezbędnych informacji naturysta rusza do Królestwa Sinego.

Ciemno włosy nudysta podąża ulicą bohaterów wypraw krzyżowych w stronę ronda potępionych. Skręca w aleje Tyranów tysiąclecia, mija gabinet doktora okultysty i wkracza szybkim krokiem do czerwonego biura podróży.

– Dobrej wieczności.

– Dobrej wieczności kliencie – Dobiegł znajomy głos z wnętrza biura.

Klient usiadł na niewielkiej drewnianej ławce przed kamiennym stołem.

Pojawienie się właściciela biura wywołało żywa reakcje nudysty. – Kogo jak kogo, ale ciebie nie spodziewałem się zobaczyć w takim miejscu.

Właściciel uśmiechnął się lekko odsłaniając zęby. – Piotr mówił mi że zależy ci na dyskrecji. Więc ja pozostanę przewoźnikiem a ty klientem.

– Jak mniemam znasz prawdziwy powód mojego urlopu. A ja wiem jaką cenę przyjdzie mi zapłacić, więc zróbmy to szybko.

Przewoźnik podszedł wolnym krokiem do ściany i zdjął jeden z wiszących tam toporów.

– Proszę o podanie oficjalnego celu pańskiej podróży.

– Zawsze chciałem zostać świętym.

Właściciel biura podróży wolną ręką wyciągnął zawinięty arkusz papieru z zakamarków swojej szaty. – Przejdźmy więc do interesów…

– Depozyt i misja – Dokończył klient.

– Podróż: jedna dusza, Przesunięty świat: cztery dusze. O to lista – Przewoźnik przekazał listę klientowi. – Szczegóły omówimy jak już wszyscy zgina zgodnie z wytycznymi. Czas i miejsce są niezwykle istotne, gdy już znajdziesz właściwą osobę wszystkie niezbędne informacje pojawią się na liście. Pora na depozyt.

Klient położył nagie przedramię na kamiennym stole – Tnij!

Przewoźnik stanął za plecami klienta.– Twa prawica to za mało – Właściciel biura szybkim ruchem odciął jedno czarne skrzydło.