Smoczy Talizman - Rozdział I

 Mia­sto Artes. Do tego miej­sca dwa dni temu przy­wie­zio­no ko­lej­nych więź­niów z Ghon Arben, krain kon­ty­nen­tu pół­noc­ne­go. Spo­śród nich znaj­do­wał się jeden erd.

Er­do­wie są to przed­sta­wi­cie­le rasy ludz­kiej, twarz mają nieco bladą i o ma­syw­nej bu­do­wie ciała, któ­rzy po­sia­da­ją zdol­ność po­słu­gi­wa­nia się dwoma mie­cza­mi i do­brze po­tra­fią­cy al­che­mię.

Ska­za­niec miał na imię Dave. Był ubra­ny w po­dar­tą brą­zo­wą ko­szu­lę i roz­dar­te czar­ne spodnie. Buty jego zdo­bi­ło futro sza­re­go wilka, po­cho­dzą­ce­go z krain wschod­nich zwa­nych Don Goten. Pew­nej nocy, straż­nik pil­no­wał lochu, wtedy Dave po cichu za­wo­łał jego do sie­bie. Straż­nik pod­szedł. Wtedy erd zła­pał jego za szyję i ude­rzył nim mocno o kraty. Kiedy straż­nik upadł, Dave za­brał jemu klu­cze od celi, otwo­rzył kraty, ścią­gnął kaj­da­ny i po­mógł innym w uciecz­ce. W pew­nym mo­men­cie za­uwa­żył po­kry­te ku­rzem drzwi. Otwo­rzył je klu­czem, który miał straż­nik i wszedł do środ­ka. A w po­miesz­cze­niu, na stole le­ża­ła księ­ga. Pod­szedł do biur­ka i na okład­ce księ­gi na­ry­so­wa­ny był smok. Miał wiel­kie zęby, jak to smok. Ogrom­ne śle­pia i gruby brzuch. Dave od razu oznaj­mił, że jest to księ­ga smo­ków, ale nie był pewny. Otwo­rzył ją, prze­wró­cił kilka kar­tek do przo­du i za­trzy­mał się na zdję­ciu, który przed­sta­wiał ta­li­zman z na­ma­lo­wa­nym smo­kiem. Pod zdję­ciem było na­pi­sa­ne, że amu­let znaj­du­je się w świą­ty­ni Dar­sen, w gó­rach Re­skich. Prze­wró­cił o ko­lej­ne pięć kar­tek i prze­czy­tał o smoku Edu­ar­dzie, który był jed­nym z czte­rech po­tęż­nych smo­ków.

Dave po­sta­no­wił za­trzy­mać księ­gę i pójść do miej­sco­we­go, który zna się na smo­kach. Kiedy wy­szedł z lochu, wów­czas po­py­tał ludzi o ja­kimś znaw­cy smo­ków, który prze­by­wa w mie­ście. Wszy­scy kie­ro­wa­li jego do star­ca o imie­niu Lewis. Jeden z miesz­kań­ców po­ka­zał mu jego chatę. Dave wszedł tam.

– Witam. – przy­wi­tał się.

Sta­rzec wy­szedł z warsz­ta­tu, po­pa­trzył się ko­śla­wo na Dave'a i od­po­wie­dział:

– A dzień dobry, dzień dobry. Co cię do do mnie spro­wa­dza dobry czło­wie­ku?

– Na­zy­wam się Dave. Sły­sza­łem, że pan zna się na smo­kach.

– Tak, tak. Znam się tyle o ile.– od­po­wia­dał Lewis

– Po­nie­waż, zna­la­złem pewną księ­gę.

– Księ­gę? Jaką Księ­gę?

– Księ­gę smo­ków – od­po­wie­dział Dave. – I chcia­łem się spy­tać gdzie prze­by­wa smok Edu­ard?

W tym mo­men­cie sta­rzec za­nie­mó­wił. Spoj­rzaw­szy w górę od­ma­wiał po cichu jakąś nie­zro­zu­mia­łą mo­dli­twę, pew­nie była po arab­sku.

W końcu od­po­wie­dział nie­pew­nie:

– Edu­ard miesz­ka w gó­rach Re­skich. Tam znaj­du­je się świą­ty­nia Dar­sen, w któ­rej umiesz­czo­ny jest smo­czy ta­li­zman.

– A do czego on jest? – cie­ka­wie do­py­ty­wał się Dave

– Po­ma­ga ochro­nić cie­bie przed ata­kiem smoka.

– A umiesz wy­ro­bić oręż?

– Tak, umiem. Ale nie za darmo.

– Mogę ci za­pła­cić tym, że za­bi­je Edu­ar­da.

– A on mnie nie prze­szka­dza. – od­po­wie­dział. – Ale, król dałby za za­bi­cie jego ty­siąc złota.

– Dobra, za­bi­ję smoka, od­bio­rę na­gro­dę i wtedy ci za­pła­cę. Tylko ile chcesz za dwa mie­cze?.

– Ze 20 sztuk złota.

– Dobra, stoi.

– To po­cze­kaj z dzie­sięć minut i zaraz będą go­to­we.

W cza­sie, gdy Lewis wy­ra­biał mie­cze dla Dave'a, wtedy on znowu otwo­rzył księ­gę i za­czął czy­tać hi­sto­rię smoka Edu­ar­da i o ta­li­zma­nie.

– Smok Edu­ard miesz­ka­ją­cy na szczy­cie gór Ry­skich, który jest moc­niej­szy w po­rów­na­niu do in­nych smo­ków. Jest od­por­ny na ataki zwy­kłym mie­czem i jest też od­por­ny na zimno. Po­ko­nać jego może tylko ten kto po­sia­da ta­jem­ni­czy ta­li­zman smo­ków, który wro­bio­ny zo­stał przez jed­ne­go Do­rbi­na, który póź­niej zo­stał za­bi­ty w cza­sie kiedy wkła­dał ta­li­zman do świą­ty­ni Dar­sen. Straż­ni­cy świą­ty­ni nigdy nie po­zwo­lą sobie ode­brać ta­li­zma­nu. – za­mkną księ­gę i scho­wał do ple­ca­ka.

Dzie­sięć minut mi­nę­ło. Sta­rzec wró­cił z wy­ro­bio­nym ostrzem i dał Dave'owi mie­cze. Ostrza były wy­koń­czo­ne ostrym szpi­cem. Rę­ko­jeść była pro­sta i po­kry­ta grubą war­stwą skóry, jak w zwy­kłych mie­czach.

– Dzię­ku­ję za broń.

– Nie ma za co. Taka jest moja praca.

– Do­brze, ja idę do króla wziąć za­da­nie ze smo­kiem. Trzy­maj się!

– Bywaj! – od­po­wie­dział sta­rzec i po­wró­cił do wcze­śniej­szych zajęć.

Dave wy­szedł z bu­dyn­ku. Była wtedy noc. Gwiaz­dy świe­ci­ły jak świa­teł­ka na cho­in­ce, a księ­życ był okrą­gły, to ozna­cza­ło, że była wtedy peł­nia.

W końcu do­tarł do pa­ła­cu króla. Brama była ogrom­na jak by­ła­by ro­bio­na dla sło­nia. Wszedł do środ­ka i po­szedł pro­sto przez ko­ry­tarz. Na końcu ko­ry­ta­rza wid­nia­ły nie­wiel­kie drzwi a nad nimi wiel­ki napis: Kom­na­ta Króla Fry­de­ry­ka. Dave otwo­rzył drzwi. I pod­szedł do tronu.

– Witam. – po­wie­dział.

– Witaj, nie­zna­jo­my. Kim je­steś i co cię do mnie spro­wa­dza.

– Na­zy­wam się Dave. – od­po­wie­dział. – Sły­sza­łem, że król szuka kogoś kto za­bi­je smoka.

– Tak szu­kam nawet czte­ry. Chyba ty w tej spra­wie.– od­po­wie­dział król. – Czyż nie? – spy­tał.

– Oczy­wi­ście, że tak. Ale czemu czte­ry?

– Jak chcesz wię­cej złota to czte­ry. To chyba wiesz co i jak.

– Tak chcę wię­cej złota. Ale o ja­kieś szcze­gó­ły bym pro­sił. – od­po­wie­dział Dave. – Dla­te­go chciał­bym za­py­tać króla o szcze­gó­ły. – do­po­wie­dział.

– Więc tak. – za­czął. – Smok znaj­du­je się w gó­rach Re­skich w oko­li­cy świą­ty­ni Dar­sen, którą pil­nu­je dwóch straż­ni­ków. W świą­ty­ni znaj­du­je się ta­li­zman, który ochra­nia cie­bie przed ogniem z pyska smoka. Naj­le­piej udać się tam le­piej uzbro­jo­nym, po­nie­waż nie wia­do­mo jak silny jest smok.

A resz­tę znaj­dziesz w księ­dze smo­ków.

– Dzię­ki – od­po­wie­dział Dave. – A gdzie tutaj znaj­dę han­dla­rza zbro­ja­mi?

– W pół­noc­nej czę­ści mia­sta. – od­po­wie­dział król. – Na targu.

Król bar­dzo do­brze wie­dział komu ufa. Wi­dział, że Dave do­brze po­słu­gu­ję się dwoma mie­cza­mi, ale skąd, to nie wia­do­mo.

– Pro­szę, tutaj masz wszyst­ko do­kład­nie na­pi­sa­ne. – po­wie­dział król, dając Dave'owi po­żółk­nia­ły ze sta­ro­ści per­ga­min.

– Dzię­ku­ję przy­da się. - od­po­wie­dział Dave. – Po za­bi­ciu smoka, przyj­dę do króla po na­gro­dę.

– Nie ma za co. Po­wo­dze­nia.

Dave po za­koń­cze­niu roz­mo­wy udał się do wyj­ścia czer­wo­no­żół­tym dy­wa­nem ze wzo­rem jakiś czte­rech smo­ków. Chyba to były te naj­po­tęż­niej­sze smoki, z któ­rych jed­ne­go miał zabić.

Na dwo­rze wciąż było ciem­no, więc Dave udał się ka­mien­ną ścież­ką do pół­noc­nej czę­ści Artes, czyli na targ.

Tar­go­wi­sko było puste. Wszy­scy jesz­cze spali, a han­dla­rze przy­go­to­wy­wa­li się do pracy, po­nie­waż już się roz­ja­śnia­ło. Dave usiadł na ławce i cze­kał na sprze­daw­ców. Król dał mu tro­chę pie­nię­dzy na uzbro­je­nie, aż pięć­dzie­siąt sztuk złota. Aku­rat jemu wy­star­czy na hełm i zbro­ję. Na­stał ranek. Han­dla­rze już się usta­wi­li na swo­ich sto­iskach. Dave wstał z ławki i po­szedł do pierw­sze­go.

– Witam– po­wie­dział

– Witaj, chciał­byś coś kupić?

– A co pan ma? – spy­tał Dave

– A tar­cze i mie­cze róż­ne­go ga­tun­ku.

– A, to nie. Mam już dwa mie­cze i to mi wy­star­czy.

– To bywaj!

– Bywaj.

Dave udał się do na­stęp­ne­go han­dla­rza sto­ją­ce­go obok.

– Witam – po­wie­dział

– Witaj, czy chciał­byś coś kupić?

– A czym pan han­dlu­je?

– A zbro­je, hełmy, rę­ka­wi­ce i buty.

– A to pokaż co masz.

Dave przyj­rzał się do­brze przed­mio­tom i wziął tanią zbro­ję za trzy­dzie­ści sztuk słota. Zbro­ja miała małe ka­wał­ki stali i była skó­rza­na, a kolor ma­te­ria­łu miała brą­zo­wy. Póź­niej wy­brał hełm za dwa­dzie­ścia sztuk złota. Na­kry­cie było że­la­zne. Nie obej­mo­wa­ło całej głowy, ani nie był w wiel­ko­ści czap­ki.

– Dzię­ku­ję za uzbro­je­nie. – po­wie­dział Dave, dając pięć­dzie­siąt sztuk złota.

– Nie ma za co. – od­po­wie­dział han­dlarz. – Taka jest moja praca.

– Bywaj! – po­że­gnał się Dave.

– Bywaj!

Dave od­szedł i udał się do pół­noc­nej bramy. W po­szu­ki­wa­niu gór Ry­skich.