Ucieczka

Takie to strasz­nie ni­ja­kie, nie­faj­nie na­pi­sa­ne (pod­mio­ty, Panie Ano­nim, pod­mio­ty!) i bez sensu – konia z rzę­dem temu, kto mi wy­ja­śni o co w tym wszyst­kim cho­dzi – że je­dy­nym plu­sem jest tutaj ła­żą­cy trup. Nie dość, że czyni z drab­bel­ka ra­so­wą fan­ta­sty­kę – zom­bie wiecz­nie żywe, wia­do­mo – to jesz­cze wpro­wa­dza coś na kształt in­te­re­su­ją­ce­go twi­sta w fi­na­le. Szko­da tylko, że jest – jak mnie­mam – zwy­czaj­nym błę­dem.

Tekst oce­niam na 2.

Peace!

Sporo błę­dów in­ter­punk­cyj­nych jak na tak krót­ki tekst. No i ten zgu­bio­ny pod­miot, za­baw­nie wy­szło :)

Ot, taka scen­ka, ucie­kał i go za­bi­li.

Prze­cin­ki, prze­cin­ki… (i nie cho­dzi mi o te wy­ko­ny­wa­ne w lesie). Albo nie kąsam in­try­gi, albo ten tekst jest o ni­czym. Po pierw­szym czy­ta­niu stwier­dzi­łem, że nie zro­zu­mia­łem za­my­słu. Po dru­gim – za­czą­łem się za­sta­na­wiać, czy imię Do­rian jest sło­wem klu­czem – ale Do­rian Gray też ni­cze­go mi nie wy­ja­śnia.

Po­le­głem.

Zro­zu­mia­łam, że znisz­czo­ny dom ma na imię Ma­riusz i ucie­ka, ale nie­da­le­ko, bo zaraz zo­sta­je za­strze­lo­ny. ;-)

O, czyli jest tu wię­cej fan­ta­sty­ki, niż tylko ten zom­bie. Prze­ga­pi­łem. I chyba będę mu­siał zmie­nić ocenę. Albo i nie.

Peace!

Fa­bu­ła… jaka fa­bu­ła? Mnó­stwo zgu­bio­nych prze­cin­ków, za­mie­sza­nie z pod­mio­ta­mi, ale naj­bar­dziej za­sko­czy­ło mnie, że młody zdą­żył usły­szeć huk. Niby są pi­sto­le­ty, które na­da­ją po­ci­skom tak niską pręd­kość, ale…