Za nic, za wszystko (początek)

Pewnej nocy, po prostu obudziłem się bez siebie. Otworzyłem oczy. Ze snu wyrwał mnie przeciągły, obezwładniający pisk. To dość dziwne, ale tak naprawdę wcale go nie usłyszałem. Nie mogłem. W uszach, jak zawsze tkwiły jednorazowe zatyczki. Ów dźwięk dobył się z wewnątrz. Po krótkiej chwili, nieoczekiwanie, moje ciało popadło w odrętwienie i zasnęło. Reszta tego z czego składałem się przez całe dotychczasowe życie spłynęła do ścieku niedługo przedtem.

2

Urodziłem się w środku nocy. Moja matka, niestety, nie raczyła zdechnąć przy porodzie. Co gorsza, to wspaniałe wydarzenie natchnęło ją i umocniło w postanowieniu, że „nie będzie już wsuwać jajek prosto z kurzej dupy”. Oznaczało to nieuniknioną przeprowadzkę do miasta. Ojciec, jak zwykle, nie oponował. Wiejska posiadłość sąsiada powiększyła się dwukrotnie, a my tym samym, dzięki jego skomplikowanym koneksjom, dostaliśmy przydział na mieszkanie o, jak twierdził, „wysokim standardzie”. Tak oto rozpoczęło się moje popieprzone dzieciństwo.

W pewnym mrocznym jego momencie bielmo na oczach rodziców przybrało rozmiary ekscentryzmu Stanley’a Kubrick’a. Kiedy kolega ojca zaczął odwiedzać mój pokój częściej niż raz w tygodniu, matka kurwiła się z kierownikiem domu handlowego, a jej mąż leżał w przedpokoju w na wpół rozpiętej, zarzyganej koszuli. Nie pamiętam, żebym wtedy specjalnie protestował, ale to trochę tak, jakby oczekiwać od złotej rybki, by domagała się zwrócenia jej wolności i wylania do Bałtyku w obecności notariusza. Dzieci i ryby… i tak dalej. Problem w tym, że to powiedzenie jest, właściwie z zasady, rozumiane opacznie. Dzieciom pozwala się przecież czasem zabrać głos. Gówno nas jednak wszystkich obchodzi co też tam bełkoczą pod nosem. Zatem dopiero, kiedy matka wróciła ze schadzki o godzinę wcześniej niż zwykle i otworzywszy drzwi do mojej sypialni, ujrzała jak pan Stanisław próbuje podrapać się po czole obijając się nim o moje podbrzusze, dopiero wtedy zaczęła się moja gehenna.

– Wiesz co? Trzeba Ci oddać, że miałeś powody, tylko po jaki chuj wciągałeś w to tego swojego przyjaciela?

– Chyba po prostu się bałem.

– Czego?

– Że ty naprawdę potrafisz to zrobić.