Czarnobyl

Pochmurny dzień Był lutowy poranek '86, na polu trawa była oszroniona, tak samo jak i 2 małe wartburgi stojące na malej uliczce pod blokiem, Maksym,– 35 letni siwiejący mężczyzna,– stal w swoim balkonie na 3 piętrze, wyrzucił niedopałka przez okno po czym westchnął, i oparł się o zardzewiałą barierkę, jego blok był ostatnim i był tzw pograniczem cywilizacji, dalej był już tylko las i zniszczona droga prowadząca jedynie do elektrowni z kopalni uranu na wschodzie. Było pochmurno, Maksim nie lubił tego rodzaju pogody, z mgły zaczęły powoli wynurzać się ogołocone z liści, 'brudne' drzewa. Na horyzoncie zaczęły się pojawiać kłęby pary z elektrowni. Maksim żył samotnie od 5 lat, rozwiódł się, zdradzała go od dobrych paru lat, teraz mieszkał jedynie ze swoim psem,– mieszańcem. Pies podobny do Cocker Spaniela, z długimi uszami i gęstą sierścią jak zawsze spal na łóżku pana, ogólnie dom Maksyma to kuchnia, toaleta i 2 pokoje,– sypialnie oraz pokój gościnny. Przed wyjściem do pracy dal psu trochę rozgotowanej kaszy z malutkimi kawałeczkami kiełbasy z zeszłego tygodnia. Spakował sobie kanapkę do pracy, ubrał ciężkie oficerki wypchane gazetami by utrzymywały ciepło, na nogi ubrał 2 pary skarpetek, założył wełniany szalik i czapkę uszatkę, oraz skórzana kurtkę z 'setką' kieszeni, do plecaka oprócz śniadania wziął tez prawdziwą setę, w malej 'podręcznej buteleczce'. Jego samochód stary wartburg 353, koloru białego, jak zawsze oszroniony stal na uliczce pod blokiem, przez 5 długich minut mocował się z klamką. Potem gdy wsiadł do środka dysząc i klnąc pod nosem, spróbował zapalić, trwało to następne 15 minut. Gdy z silnika dobiegło rzężenie i z tył zobaczył kłęby czarnego dymu odetchnął z ulga od razu krztusząc się spalinami. Odczekał 3 minuty by silnik mógł się należycie rozgrzać po czym z piskiem opon odjechał spod szarego bloku. Przez parę minut po odjeździe cały czas unosiła się chmura czarnego i gęstego dymu, spod domu odprowadzało go szczekanie i popiskiwanie chomika– (tak nazwał swojego psa). Jechał 60 na godzinę, naprawdę się spieszył,– miał jeszcze 15 minut do rozpoczęcia jego zmiany, nie mógł się znowu spóźnić. Szosa była jak zawsze o tej godzinie pusta, chociaż to pewnie dlatego ze już był poza miastem. Przyjechał punkt szósta pod bramę zakładu, zaparkował na swoim stałym miejscu po czym poszedł do budki strażnika by zmienić Iwana z nocnej zmiany. Ten jak zawsze smacznie pochrapywał,– Maksyma zawsze dziwił fakt ze chociaż w noc w noc Iwan spal na swojej służbie nikt nigdy na niego nie doniósł, był siwiejący już 55 latek, nosił grube okulary i sam tez był nieco otyły. Pogadali o pogodzie, trochę o pracy, wymienili się papierosami maksym dla mu spróbować jego bimbru po czy pożegnali się. Maksym poszedł do budki a Iwan wsiadł i odjechał w swej nowej Ładzie. Po 10 minutach przyjechał autobus a wraz nim robotnicy, dyrektorzy departamentów przyjechali na swoje wyznaczone miejsca pobudzającymi respekt czarnymi Moskwiczami. Nad zakładem latały kruki zwiastuny śmierci.