Słuchasz mnie?

W kwestii fabularnej:

Trzyma się kupy, kilka ciekawych rozwiązań, dobry pomysł na dżina. Też się zastanawiałem jak go pozbawić… hm… eteryczności chyba. Twój pomysł mi się podoba.

Zaskoczeń brak, bo (SPOILER) jak już koleś wlazł na dżina to wiedziałem jak to się skończy.

No może to:

bo jak zwolni blokadę…O, takiego wielkiego wodnego bydlaka to jeszcze nie widziałem. Jak skacze sukinsyn!

Jeśli chodzi o błędy to, poza jakimiś drobiazgami, tylko tu:

Schowałem się za drzewo, przykucnąłem i ślęczę tam ja debil

jak debil czy może: ja, debil

Czy to jest sygnaturka?

to taka kara dla tych niesubordynowanych żołnierzy – zbędne

– Sukinkoty jedne, za nic!- Poczciwy – spacje mają być po obu stronach myślników (czy jak je tam zwał) – wszędzie

Ryan mam na imię.– Ten, pożal się człowieku, przydomek zyskałem – przez narrację pierwszoosobową nie wiem, czy Ten, pożal.. to dalsza część wywodu w stronę chłopka, czy narracja. Bo ciąg logiczny jest, ale myślnik wprowadza zamęt. 

Nie wiesz(+,) co to?

wydawało mi się, że strzały padły – szyk

nie martw się(+,) do Sądu Najwyższego nas nie pozwą

Schowałem się za drzewo, przykucnąłem i ślęczę tam jak debil(+,) czekając Pan jeden wie na co.

– Kim jesteś(+,) tchórzu(+,) chowający się za drzewem? – wołacz woła o przecinki :) 

– Ano, jak się ma ojca wysoko(+,) to normalka.

Pytam się o poszczególne, mówi, że mogę sprawdzić. – zbędne

była córka prezydenta Kratosu – literówka

Nie przepadam za wulgaryzmami, więc z tej strony nie podeszło. Narracja pierwszoosobowa jest ciekawym zabiegiem, ale wymaga nieco dopracowania, żeby się nie zlewała (jak w przykładzie powyżej). 

Ja, inaczej niż kchrobak, nie domyśliłam się zakończenia :)

Wizja ciekawa, fabuła też niezgorsza. A teraz szybciutko poprawiaj usterki, zanim juror zajrzy :)

Pisanie to latanie we śnie - N.G.

Dziękuję Wam za opinie i podpowiedzi (błędy poprawione!) :) Juror nie widział! 

Całkiem ciekawy tekst. Tylko narracja jakaś taka młodzieżowa, mi wulgaryzmy i lekki styl nie przeszkadzają, ale tutaj jakoś mi nie podeszły.

Co do zakończenia to wielkiego zaskoczenia nie ma, ale zgrabnie zamyka tego szorta.

Przeczytałem!

Dziękuję za udział w konkursie!

Pozdrawiam!

"Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę ażeby już rozgorzał" Łk 12,49

Fajowe. Zabawne. Parę błędów, kilka za długich zdań. A eh nigdy nie wiem, czy się pisze ech, czy eh, i czy to jest wykrzyknik i trzeba mu postawić !, czy nie… Może ktoś mnie oświeci?

– Pieprzona wojna.– Mówię do mikrofonu, ale i tak nikt nie słucha „bohatera”.

Skoro mówisz do mikrofonu, to – Pieprzona wojna – mówię do mikrofonu. Z kropką i dużą literą tylko wtedy, jak czynność nie dotyczy słuchania/mówienia.

"Po opanowaniu warsztatu należy go wyrzucić przez okno". Vita i Virginia

No cóż, nie spodobało mi się ani opowiadanie, ani jego bohater. Nie lubię takich wyluzowanych, dowcipkujących gawędziarzy, posługujących się niewyszukanym językiem.

Wykonanie pozostawia nieco do życzenia.

Nie raz się zda­rzy­ło, że po pi­ja­ku prze­le­cia­łem córkę do­wód­cy… – Nieraz się zda­rzy­ło, że po pi­ja­ku prze­le­cia­łem córkę do­wód­cy…

– Sły­sza­łeś?– pytam chłop­ka… – Brak spacji po pytajniku.

…i nie zgi­nie­my tu.– Tym razem wy­buch. – Brak spacji przed półpauzą.

Ten błąd występuje wielokrotnie, w całym opowiadaniu!

– Panie ratuj! Zgi­nie­my!- Już… – Brak spacji przed dywizem, zamiast którego powinna być półpauza.

– Cze­kaj! Pomóż mi!- Tłu­ma­czę… – Jak wyżej.

– Co tam beł­ko­czesz kmio­ci­ku? – Raczej: – Co tam beł­ko­czesz kmio­tku?

…a że nie raz ucie­ka­łem stam­tąd na noce… – …a że nieraz ucie­ka­łem stam­tąd na noce…

Chyba gdzieś wy­ja­dę. Taa… Gdzie? – Raczej: Chyba dokądś wy­ja­dę. Taa… Dokąd?

Choć bohaterowi można wybaczyć, że wyraża się niezbyt poprawnie.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Tu akurat muszę się wtrącić, bo to opowiadanie czytało się dość lekko i pomimo braku złożonej fabuły miałem ochotę czytać dalej. Koncentrowanie się na zbyt wybujałych opisach przyrody, które czasem swoją poetyckością konkurują z logiką, zaczyna trącić grafomaństwem. Tutaj prosty język był wystarczająco plastyczny, choć owszem,  wszystko można dopieścić.

“Nie raz” użyte, domyślam się, w celu podkreślenia, że nie raz, a nie że często, stale i nierzadko – błędu nie widzę.

Użycie wyrażenia “kmiociku”, zamiast “kmiocie” Autorka chyba wyjaśniła w treści.

z kolejnym “nieraz” niestety już się zgadzam ;) oraz z “gdzie” i “dokąd”.

Ponieważ to jest praca konkursowa nie będę oceniał. Chciałem tylko powiedzieć, że, mimo oszczędności, mi się podobało :)

"Ludzie bez polotu muszą zajmować się przyziemnymi sprawami" (A.Sokal)

 Dziękuję za opinie :)

Nie raz– chodziło raczej o coś w stylu– nie raz, nie dwa. Tak, bohater posługuje się takim językiem jak widać, i nieszczególnie zastanawia się, czy wyraża się odpowiednio. Co do opowiadania– rozumiem, że może się nie podobać, ja też wielu opowiadań nie lubię, a szczególnie tych przepełnionych malowniczymi, grafomańskimi opisami miejsc, co wiele osób chwali ;) Dzięki, że mi przypominacie o tej spacji, może w końcu się nauczę!

Jak by to określić… fajne, ale dupy nie urywa. Podobało mi się w sumie – tylko tyle i aż tyle. Narracja może odrobinę zbyt chaotyczna, a i sam narrator zwracający się wprost do czytelnika tak ogólnie mi średnio pasuje. W jednym miejscu, o w tym:

Wyjmuje fajkę, idę krokiem podobnym do dzikiego kota, który zobaczył kawał mięcha i siadam obok, częstuje mnie.

Musiałem to przeczytać dwa razy, zanim się skapnąłem, że tu nie ma błędu. Ja bym to jakoś rozbił.

Całkiem dobrze napisane opowiadanie. Autorko, popraw potknięcia, o których pisali komentujący, bo w krótkim tekście rzucają się w oczy. Zwykły traf albo los, albo inni ludzi stawiją bohatera w sytuacji, na którą nie miał, oczywiście, wpływu. Luźno skojarzyło mi się z “Forrest Gump”. Pozdrawiam.

Styl mi nie pasuje, a obrazek dżina nie porwał.

Ignorancja to cnota.

Blackubrn: Cieszy mnie, że poza “stylem” dostrzegłeś coś więcej! Madej90: Narracja chaotyczna, bo i sam bohater taki jest. Racja, może i mogłam rozbić jakoś to zdanie, ale (”stety czy nie”) należę do tych osób, które piszą bez zastanawiania się, “na żywioł”, bez specjalnych planów na fabułę, siadam – piszę, więc takie (i inne) “smaczki” wychodzą, a narratorów zwracających się wprost do czytelnika uwielbiam, ale rozumiem, że nie każdy musi takowych lubić :) Pozdrawiam! 

Aithne, już Ci to pisałem. Z palcem w nosie, pisząc bez poprawek, na wariata i na szybko, w krótkim tekście, z niedociągnięciami byłaś w stanie stworzyć klimat, że czytanie nie sprawiało mi przykrości. Wręcz przeciwnie.

Poprawnie piszących pismaków jest wielu, ale są i takie perełki, może z gorszym warsztatem (a może tylko z brakiem cierpliwości), ale polotem, który jest w stanie pociągnąć czytelnika za sobą (nieszczególnie się siląc nawet na wyszukaną fabułę). To jest charyzma, której się nie da wyćwiczyć. Albo ktoś ma osobowość , albo nie ma.

Uwagi możesz brać do siebie i szkolić warsztat, ale po to, żeby umilić czytanie prawdziwym, nie zmanierowanym czytelnikom, którzy nie będą próbowali wiedzieć lepiej.

Ja, choć się zjeżyłem na pierwszym zdaniu, czytając je parokrotnie, dałem się później porwać Twojemu czarowi. To było jak zjedzenie ciastka. Nie wiem ile miało witamin i czy lekarz by mi na nie pozwolił… ale było smaczne. A są i tacy, co liczą kalorie i wciągają mdłe, ale za to zdrowe potrawy.

"Ludzie bez polotu muszą zajmować się przyziemnymi sprawami" (A.Sokal)

Mi się nie podobało. Chaotyczna narracja z całym zestawem niezgrabności. Przeskoki między poszczególnymi punktami fabuły w dziwnych miejscach. Ciężko śledziło mi się samą historię, która zresztą jest dosyć banalna.

A.Sokal, już Ci to pisałam – dziękuję :) Twoje słowa są naprawdę motywujące do działania! Uwagi czy uzasadniona krytyka są dla mnie ważne, postaram się szkolić swój warsztat!

Dołączę do tych niespecjalnie zachwyconych. Bohater jest wkurzający, jego luzactwo nie jest interesujące, jak u, powiedzmy, Hana Solo, tylko prymitywne i niezbyt mądre. Może zresztą taki miałaś pomysł na bohatera. Napisane natomiast stosunkowo sprawnie, więc przeczytałam bez większego bólu, mimo że ani historia, ani bohater mnie nie uwiedli.

Mogłabym się podpiąć pod zdanie ochy. Największym minusem opowiadania jest główny bohater. Wkurzający, nia da się mu kibicować. 

Za największy plus uważam ten krótki fragment o miękkim dżinie. Nie wiem dlaczego, ale mnie to rozczuliło :D

three goblins in a trench coat pretending to be a human

Początek wydał mi się OK, aż do momentu, kiedy Twój bohater się wyswobadza z lin. Sama scena wyswobadzania wydała mi się zbyt prosta. Jeśli tak łatwo się pozbyć tych lin, to czemu nie zrobił tego wcześniej? Dopiero sporo później tłumaczysz, że robił to już wiele razy. Tyle, że moim zdaniem wytłumaczenie przychodzi za późno. Pierwsza rzecz, o której myślę na początku, to że sytuacja jest niewiarygodna.

Generalnie absolutnie nic do wulgaryzmów nie mam, ale w Twoim opowiadaniu jest ich tyle, że w rezultacie dają wrażenie wymuszonych. No i częściowo z tego to powodu zgadzam się z przedmówcami, ciężko tego bohatera polubić i się do niego przywiązać.

No i jeszcze ten fragment gdzie pokazujesz świat. Czytając miałam wrażenie, że ktoś celowo mi ubliża… Chociaż to może tylko ja byłam już przewrażliwiona na nastawienie bohatera

Tak ogólnie myślę, że jest tutaj potencjał. Mimo tego, że opowiadanko jest napisane troszkę chaotyczne, widać, że Ty się przy nim dobrze bawiłaś

Ciekawe zastosowanie obrazków. Bohater może i mało przyjemny i pozbawiony ogłady, ale ma swój charakter.

Wady: Narracja prowadzona barzdzo chaotycznie. Warsztatowo mogłoby być lepiej.

"Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę ażeby już rozgorzał" Łk 12,49

A mnie się spodobało. Bohater wzbudził sympatię, bo ma mnóstwo ludzkich wad i stosunek do wojny podobny do mojego. ;-) A że bluzga? No, żołnierze raczej tak robią, a na starannie wyedukowanego oficera to facet nijak nie wygląda.

Pomysł z dżinem też fajny.

Narracja faktycznie, trochę chaotyczna, ale jakoś przeżyłam.

Zgrzytnęła mi kosodrzewina. Jeśli, jak zrozumiałam, znacząco podniósł się poziom mórz, to w tych górach, które pozostały nad powierzchnią, klimat panuje raczej morski. Nie znam się, ale mam wątpliwości, czy kosodrzewina by się odnalazła w takim kurortowym otoczeniu. To znaczy, czy zwykłe drzewa by jej nie wyparły. Może, gdyby gleby było malutko…

Babska logika rządzi!

Dziękuję Wam za opinie :)