Po trzeciej stronie niemocy

Narodzony zachodzącym świtem wśród suchej dżdżystości

Obdarzony ciałem bez smalcu zszytym ze stalowych chmur

Śmiałem się podnieść aż rozbolał mnie brak rzeczywistości

Miałem wieczną chwilę więc pobiegłem bez stóp przez bór

Wśród gęstych chaszczy postrzelił mnie łysy pień

ranny czołgam się suchymi brzegami strumieni

o rany co że gram słowem to pustynia i ja cień

Rozszarpany przez watahę dzikich promieni