Umierałem w słońcu - Wąż

Cześć.

To będzie niby pierdoła, ale poświęć na nią 2 sekundy i rozważ.

Szczególnie rażąca dla mnie pierdoła, gdy ktoś betuje opowiadanie (dla mnie oznacza to tyle, że przez co najmniej dwie osoby tekst został rozłożony na części).

Krótkie opisy istnieją po to, aby wskazać kolejność poszczególnych wydarzeń i nie wnikać w to, jak dokładnie przebiegały dane wydarzenia.

Prawda? Prawda.

“Wziąłem karabin, ubrałem mundur typu moro i wyszedłem na zewnątrz“ – zdanie z początku tekstu.

Co się tu wydarzyło?

Ktoś wziął karabin (do ręki), po czym odłożył karabin, aby się ubrać w mundur (ponieważ domyślnie przyjmuje się, że ubieranie mundury wymaga użycia obu rąk, a wiszący na obojczyku karabin będzie bardzo przeszkadzał).

Czyli kolejność powinna być inna (przynajmniej w moim wyobrażeniu, a jest ono zgodne z takim logicznym rozumieniem ubierania munduru).

Jeżeli mam rację, to zachęcam każdego autora, Ciebie, autorze i każdą “betę” do tego, aby nie tylko czytali, ale również rozumieli to, co czytają i potrafili sobie to wyobrazić.

Jeżeli nie mam racji, to chętnie o tym poczytam. ;-)

Gdy wymyślę sygnaturkę, to się tu pojawi.

Jeżeli mam rację, to zachęcam każdego autora, Ciebie, autorze i każdą “betę” do tego, aby nie tylko czytali, ale również rozumieli to, co czytają i potrafili sobie to wyobrazić

Możesz mieć rację, Piotrze, i jednocześnie zachęcam Cię, żebyś betował opowiadania, pomagając autorom. Chętnie przeczytam coś spod Twojego betowania i też się wypowiem. Autor napisał, że są to jego początki, a ja nie zamierzam pisać tekstu za niego. Byłoby miło, gdybyś zwracał uwagę na błędy w tekście, doradzał, a nie pouczał osoby. Pozdrawiam.

Nie przejmuj się trollowaniem, Blackburn. Odwaliłam tu kawał korektorskiej roboty – sama fabuła jest interesem autora. W moim odczuciu, pamiętając wcześniejsze teksty, jestem zadowolona z historii, jaką Prorok tutaj pokazał. Wybrał ambitne tematy i poradził sobie z nimi na miarę swoich możliwości. Zachęcałam go, żeby nie tworzył fanfików, tylko napisał coś swojego i bardzo się cieszę, że tego właśnie się podjął :) Czytałam tutaj nie raz znacznie słabsze teksty różnych użytkowników, których nie chciałoby mi się poprawiać, bo niczym mnie nie zainteresowały. Z tym opowiadaniem było inaczej :)

Edit: autorze, opis opka: jako że, mimo że, chyba że – nie stawiamy przecinka między takimi członami ;)

"Po opanowaniu warsztatu należy go wyrzucić przez okno". Vita i Virginia

Bywa, podpowiada mi doświadczenie, że autor przyjmuje uwagi bety do wiadomości, ale niekoniecznie je stosuje, więc za ostateczny kształt dzieła, moim zdaniem, odpowiada jego autor.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Pomysł nie do końca mnie przekonał choć niewątpliwie jakiś potencjał w nim jest. Warstwa emocjonalna tekstu również nie wywołała we mnie przewidywanego przez autora efektu. Przeszedłem obok tekstu nie angażując się za bardzo.

Do tego dostrzegłem też jakieś powtórzenia. Na przykład o mieście Hanoi.

Trollowanie? Pouczanie? :D

Ojej.

Wybaczcie, ale nagle zabrzmieliście jak chór urażonych nastolatków.

Tłumaczycie się, że poprawiacie coś, ale czegoś tam nie poprawiacie. Czyli takie coś to – Waszym zdaniem – żaden błąd.

A zwrócenie uwagi na taki błąd to trollowanie.

Kurczę, znów mam wrażenie, że jestem na forum dla nastolatków albo intruzem w kręgu wzajemnej adoracji. I znów jedni mają prawo głosu (ci, którzy głośniej krzyczą i mają “followersów” w postaci innych obrażonych artystów), a inni go nie mają.

Tak, teraz zwracam uwagę.

Wiem, że już jesteście sfokusowani na to, że ten koleś jest be, a my jesteśmy cacy, więc jego nie czytamy ideologicznie, ale może ktoś inny doczyta:

jeżeli napisałbym jakiś tekst i poddał go ocenie, to chciałbym także, aby ktoś wskazał mi źle skonstruowane zdania. Źle skonstruowane zdania traktuję jako błąd.

Więc zrobiłem dokładnie to, co powinna zrobić osoba jakoś odnosząca się do jakości tekstu. Fabuła i interpunkcja to nie jedyne aspekty materiałów pisanych.

Błąd jest błędem. Nieważne, czy popełniony przez Was, czy przepuszczony przez Was, czy zrobiony przeze mnie, czy też przez kogokolwiek innego. Płaczcie, strzelajcie focha, silcie się na demagogię albo ostentacyjnie ignorujcie ten fakt i mnie, ale błąd pozostanie błędem.

Do autora: jeżeli kiedyś puścisz ten tekst do jakiegoś druku, przyjdzie Ci do głowy zarobić na nim, to pamiętaj, że fanklub osób uważających, że mają rację sprawi, że byle redaktor przeczyta pierwszych kilka linijek i napisze Ci (być może): “zdania budowane bez sensu”. I skasuje ten plik.

Tak więc możesz udoskonalać teksty albo robić to, co wiele innych ode mnie osób na tym forum. Przykład masz wyżej.

Gdy wymyślę sygnaturkę, to się tu pojawi.

Czytaj ze zrozumieniem, Piotrze. Nikt nie napisał, że nie masz racji. Odniosłem się do tego zdania:

Jeżeli mam rację, to zachęcam każdego autora, Ciebie, autorze i każdą “betę” do tego, aby nie tylko czytali, ale również rozumieli to, co czytają i potrafili sobie to wyobrazić.

Jeżeli nie widzisz w nim niczego nietaktownego, to jest niedobrze. Ale wygląda na to, że nie widzisz, bo Twój powyższy komentarz jest w dużo gorszym tonie.

Piotrze, dajesz sto pustych merytorycznie porad, sam robiąc w swoich tekstach kwiatki typu: nie dokończony, mylenie podmiotów, namnażanie to, ta, tego; który twierdzi, że świat w opowiadaniu jest bez znaczenia i nie potrafi zaakceptować krytyki ;) Dla mnie rady od kogoś takiego, a już zwłaszcza odnośnie betowania (skoro własnego tekstu nie potrafisz poprawić) są trollingiem. 

"Po opanowaniu warsztatu należy go wyrzucić przez okno". Vita i Virginia

Blackburn:

“Chętnie przeczytam coś spod Twojego betowania i też się wypowiem. Autor napisał, że są to jego początki, a ja nie zamierzam pisać tekstu za niego. Byłoby miło, gdybyś zwracał uwagę na błędy w tekście, doradzał, a nie pouczał osoby.”

Pierwszy fragment: chcesz się wypowiedzieć pod jakością mojego ewentualnego betowania, a nie pod jakością tekstu. Czy to nie brzmi jednoznacznie jak obietnica zemsty? Brzmi.

Drugi: brzmi jak obrona siebie samego.

Ostatnie zdanie: napominasz mnie, stawiasz do pionu (czyli mówisz mi, co powinienem robić [co byłoby komuś miłe], a czego nie).

c21h23no5.enazet:

Twoje definicje trollingu są Twoimi definicjami. Nie wiem, czym jest trollowanie, na razie mnie też to nie ciekawi, ale na pewno nie planuję tu tworzyć czy bronić jakichkolwiek definicji. Twoje uwagi do moich tekstów są… W zasadzie nie wiem, czym są. Nie mam pojęcia, w jaki sposób miałbym zrozumieć, do czego się konkretnie odnosisz, więc nie ustosunkuję się do tego. Niemniej usiłowałaś się czegoś czepić (bo ja się “doczepiłem”). Bardzo dojrzale.

Dobrze, kochani spece. Piszemy sobie coś tam w Necie, coś tam na dysku, ktoś coś publikuje, ktoś nie, ktoś ma wielkie doświadczenie, ktoś mniejsze, a ktoś wcale. Nie znam Waszego, być może jesteście ekspertami, może również w dziedzinie języka polskiego. Niemniej Wasze oburzenie i chęć dogryzienia mi musiały mnie ubawić i ubawiły. Myślałem, że tu średnia wiekowa jest na tyle wysoka, że takich akcji będzie mniej. A jest inaczej.

Przepraszam, że poczuliście się gorzej przez moje uwagi. Wciąż się z nimi zgadzam, ale nie było moim celem obrażenie kogokolwiek, tylko zwrócenie uwagi na rzecz dla mnie tak samo ważną, jak błąd ortograficzny (a raczej ważniejszy, gdyż ortograf w książce zawsze zepchnę na korektę, a błąd logiczny na autora i z miejsca wyeliminuję chęć zapoznania się z jego twórczością).

Przepraszam też za ten daleko idący “offtop” i bardzo proszę o usunięcie dowolnych moich wpisów spod tego opowiadania bądź o poinformowanie mnie, że zainteresowani już się zapoznali i mogę te wpisy usunąć.

Gdy wymyślę sygnaturkę, to się tu pojawi.

Piotrze, masz rację. <Słyszałem, że to działa. Zobaczymy.>

Nie czuję się gorzej przez takie drobnostki, jak komentarze na portalu. Jesteś mi obojętny, Piotrze. Na portalu interesują mnie teksty, nie osoby i odniosłam się do twojego tekstu na Policjanta, najeżonego błędami.

Proroku, lekcja dla ciebie z powyższej dyskusji: żeby dawać rady, trzeba mieć ku temu zaplecze ;) Też kończę offtop.

"Po opanowaniu warsztatu należy go wyrzucić przez okno". Vita i Virginia

Cześć wszystkim. Cieszę się z różnych opinii na temat opowiadania. Tak jak napisałem we wstępie jest to, jedno z moich pierwszych opowiadań i wiem, że doskonałe może nie być. Chciałbym odnieść się także do uwag:

@Piotr Tomilicz – Nie chciałem nikogo wprowadzać w błąd, zdaniem : “Wziąłem karabin, ubrałem mundur typu moro i wyszedłem na zewnątrz.”. Chodziło mi o to, że główny bohater – Ju, miał ubraną już jakąś część munduru, a wzięty przez niego karabin, nie przeszkadzał w dalszym ubiorze.

@c21h23no5.enazet – Dzięki, Naz. Poprawiłem błąd w opisie :)

Edit: Co do lekcji, na pewno ją zapamiętam. :)

"Kiedy mówią ci, że masz przestać - pisz, kiedy mówią, że popełniasz błędy - pisz. Po prostu pisz. Pisarz nie jest od zaspokojania cudzych pragnień, lecz od kreowania ich."

Na razie tylko pierwszy akapit, bo strasznie mnie boli to, co przeczytałam. Całe opowiadanie przeczytam wieczorem.

Po nie­bie la­ta­ły tak białe i jasne chmu­ry, jak puch ucie­ka­ją­cy spod pie­rzy­ny. – Raczej: Po nie­bie la­ta­ły chmury tak białe i jasne, jak puch ucie­ka­ją­cy z pie­rzy­ny.

Puch/ pierze znajduje się w pierzynie, więc może uciekać z niej, nie spod niej.

Wzią­łem ka­ra­bin, ubra­łem mun­dur typu moro i wy­sze­dłem na ze­wnątrz. – W co ubrał mundur???

Munduru ani żadnej innej odzieży nie ubiera się!!! Mundur, tak jak każdą odzież, tudzież buty, można włożyć, założyć, przywdziać, ubrać się weń, a buty można także wzuć. Jednak nigdy, przenigdy nie można ubrać ubrania!

Za ubieranie ubrania grozi dotkliwa kara – trzy godziny klęczenia na grochu, z rękami w górze i twarzą zwróconą ku ścianie!

Zdanie winno brzmieć: Włożyłem mun­dur typu moro, wziąłem karabin i wy­sze­dłem na ze­wnątrz.

Mój dzia­dek, Ni­hi­shi­ro Ku­zu­ha­ki, miesz­kał kie­dyś w Hi­ro­szi­mie. […] mój dzia­dek po­wie­dział zda­nie: “Umie­ra­łem w słoń­cu.” – Powtórzenie.

Mój dzia­dek, Ni­hi­shi­ro Ku­zu­ha­ki, miesz­kał kie­dyś w Hi­ro­szi­mie. […] dzia­dek po­wie­dział: “Umie­ra­łem w słoń­cu”.

Kropkę stawiamy po zamknięciu cudzysłowu.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

@regulatorzy – Dziękuję za przedstawienie błędów, poprawiłem je.

"Kiedy mówią ci, że masz przestać - pisz, kiedy mówią, że popełniasz błędy - pisz. Po prostu pisz. Pisarz nie jest od zaspokojania cudzych pragnień, lecz od kreowania ich."

To bardzo dobrze! Tym razem nie będziesz klęczał na grochu. ;-)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Tak jest, przed Reg żadna beta nie ochroni ;) 

"Po opanowaniu warsztatu należy go wyrzucić przez okno". Vita i Virginia

Spodobała mi się koncepcja węża. To Twój własny pomysł czy część wierzeń i mitów wietnamskich? Interesujący pomysł na tekst, ale całość mnie nie przekonała. Być może z powodu zgrzytającej ekonomii. Nie wydaje mi się, że ZSRR byłby w stanie wykupić infrastrukturę USA. Za mało ludzi, nie ten potencjał. Podejrzewam, że nawet na Kalifornię nie byłoby ich stać. Szczególnie że postanowiłeś zostawić im komunizm. Ten ustrój nie sprzyja powiększaniu PKB.

– Po co mnie wezwałeś, pierwszy sekretarzu?

Wezwaliście. Chyba że są z towarzyszem gensekiem na ty.

Babska logika rządzi!

@Finkla – To mój własny pomysł, zainspirowałem się trochę Aztekami i częściowo ich mitologią. Tak powstała wówczas koncepcja węża. Co do zgrzytającej ekonomii… To trochę taka historia alternatywna, chciałem przedstawić sytuację, w której ZSRR dotrwałoby do czasów współczesnych i mimo niesprzyjającego PKB,  mogłoby wykupić infrastrukturę USA. Wiem, że trochę to niedopracowane, ale tak mniej więcej chciałem to przedstawić.

"Kiedy mówią ci, że masz przestać - pisz, kiedy mówią, że popełniasz błędy - pisz. Po prostu pisz. Pisarz nie jest od zaspokojania cudzych pragnień, lecz od kreowania ich."

Zgadzam się z Finklą. Wizja historii w tym opowiadaniu, nawet jeśli jest to rzeczywistość alternatywna, nie przekonuje. Już bardziej by pasował jakiś kataklizm odpowiedzialny za taki, a nie inny stan rzeczy. Pomysł na przemianę bohatera niezły. W całym opowiadaniu jest to najmocniejszy motyw.

A, to fajnie wykombinowałeś. Czyli i Quetzalcoatl miał swój wpływ… ;-)

A może Chiny zamiast ZSRR? Ludzi mnóstwo (zwłaszcza, gdyby w alternatywnej historii nie mieli polityki 2+1), pracowici, oszczędni, piąta kolumna nieźle rozbudowana…

Babska logika rządzi!

@StraferB25 – Dzięki, o to mi chodziło, by przemiana bohatera była jak najbardziej widoczna. Co do rzeczywistości alternatywnej, zgadzam się, że tło historii mogłoby być nieco inne i bardziej przekonujące. Postaram się, aby w następnych moich opowiadaniach świat był bardziej dopracowany.  

@Finkla – Dzięki, zdecydowanie Quetzcoatl przyczynił się do zmiany wierzeń Wietnamczyków… :)

Chiny zamiast ZSRR… czemu by nie? Szkoda, że wcześniej na to nie wpadłem…

"Kiedy mówią ci, że masz przestać - pisz, kiedy mówią, że popełniasz błędy - pisz. Po prostu pisz. Pisarz nie jest od zaspokojania cudzych pragnień, lecz od kreowania ich."

Całkiem niezły pomysł, ale chyba trochę niedopracowany. Najbardziej ciekawi mnie, jakim sposobem splotły się mity/ wierzenia Azteków i Wietnamczyków, bo wzmianka o Azteckich kolonistach, moim zdaniem tylko zaciemnia sprawę.

Wykonanie, niestety, pozostawia sporo do życzenia, ale mam nadzieję, że Twoje przyszłe opowiadania będą napisane znacznie lepiej. :-)

– Hej! Ju–Ti! – krzyk­nął czar­no­skó­ry żoł­nierz, z ogo­lo­ną głową i oku­la­ra­mi, za któ­ry­mi skry­wał brą­zo­we oczy. – Odniosłam wrażenie, że żołnierz miał ogoloną i głowę, i okulary…

Proponuję: – Hej! Ju-Ti! – krzyk­nął czar­no­skó­ry żoł­nierz, z ogo­lo­ną głową i w oku­la­ra­ch, za któ­ry­mi skry­wał brą­zo­we oczy.

Star­szy sze­re­go­wy Mar­cus “The Saint” Bur­ner, był wy­so­kim żoł­nie­rzem. Miał ja­kieś dwa metry wzro­stu i atle­tycz­ną syl­wet­kę. – Powtarzasz informacje. Jeśli szeregowy, to raczej jasne, że żołnierz. Skoro podajesz wzrost Marcusa, niepotrzebnie wcześniej mówisz, że był wysoki.

Proponuję: Star­szy sze­re­go­wy Mar­cus „The Saint” Bur­ner miał ja­kieś dwa metry wzro­stu i atle­tycz­ną syl­wet­kę.

Za­tło­czo­ne ulice mia­sta Hanoi, przy­po­mi­na­ły mi ulice No­we­go Jorku… – Powszechnie wiadomo, że Hanoi jest miastem.

Wystarczy: Za­tło­czo­ne ulice Hanoi, przy­po­mi­na­ły mi ulice No­we­go Jorku…

Mia­sto Hanoi wy­peł­nia­ły nad­gry­zio­ne zębem czasu bu­dyn­ki… – Hanoi wy­peł­nia­ły nad­gry­zio­ne zębem czasu bu­dyn­ki…

Nagle zo­ba­czy­łem, jak grup­ka moich ko­le­gów pró­bu­je się do­bie­rać do mło­dej dziew­czy­ny. – Dziewczyna jest młoda z definicji.

Może: …pró­bu­je się do­bie­rać do jakiejś dziew­czy­ny.

Czar­no­wło­sa pięk­ność z błę­kit­ny­mi ocza­mi po­pa­trzy­ła się na mnie. – Zbędny zaimek zwrotny.

Wystarczy: Czar­no­wło­sa pięk­ność z błę­kit­ny­mi ocza­mi po­pa­trzy­ła na mnie.

Do­by­łem mo­je­go Colta… – Do­by­łem mo­je­go colta…

http://sjp.pwn.pl/zasady/;629431

– Ju–Ti! – mówił zna­jo­mym gło­sem jeden z żoł­nie­rzy. – Czy kolega mógł mówić obcym, nieznanym bohaterowi głosem?

Proponuję: – Ju-Ti! – zawołał jeden z żoł­nie­rzy.

– Ni–Li–Ain, tą którą oca­li­łeś. – – Ni-Li-Ain, tą którą oca­li­łeś.

– Ni–Li–Ain, co ty mi zro­bi­łaś? – za­py­tał Ju, coraz go­rzej od­dy­cha­jąc i rzy­ga­jąc krwią. – Raczej: – Ni-Li-Ain, co ty mi zro­bi­łaś? – za­py­tał Ju, od­dy­cha­jąc z coraz większym trudem i rzy­ga­jąc krwią.

Ju– Ti wró­cił do swo­jej oj­czy­zny. – Ju-Ti wró­cił do swo­jej oj­czy­zny.

Noce upły­wa­ły na kosz­ma­rach, w któ­rych męż­czy­zna wi­dział świe­tli­ste­go węża, daru od cza­row­ni­cy z Hanoi. – …dar od cza­row­ni­cy z Hanoi.

Ju za­uwa­żył, że nie sta­rze­je się od pew­ne­go czasu. W nocy jest dziw­ny, wiecz­nie głod­ny. Ni­czym nie­na­je­dzo­ny wilk. Pew­ne­go razu za­uwa­żył czer­wo­ną struż­kę… – Powtórzenie.

Proponuję: Ju za­uwa­żył, że nie sta­rze­je się od pew­ne­go czasu. W nocy czuł się dziwnie, był wiecz­nie głod­ny, ni­czym nie­na­je­dzo­ny wilk.  Pew­ne­go razu spostrzegł czer­wo­ną struż­kę…

…a skóra po­ra­sta­ła czymś w ro­dza­ju łusek. – …a skórę po­ra­sta­ło coś w ro­dza­ju łusek.

…zęby wy­dłu­ży­ły się i po­le­cia­ła z nich żrąca sub­stan­cja… – Raczej: …zęby wy­dłu­ży­ły się i pociekła z nich żrąca sub­stan­cja…

Stwo­rze­nie wiło się przez go­dzi­nę. Le­karz i to­wa­rzy­szą­ca mu pie­lę­gniar­ka zdą­ży­li wyjść. W ga­bi­ne­cie po­ja­wił się wąż słoń­ca, mi­tycz­ne stwo­rze­nie ludu Wiet­na­mu, któ­re­go wiara i wie­rze­nia po­cho­dzi­ły czę­ścio­wo od Az­tec­kich ko­lo­ni­stów. – Powtórzenie.

Mam wrażenie, że nie chodzi o to, w co wierzy stworzenie, a raczej o wiarę w stworzenie.

Azteccy koloniści w Wietnamie? Czy dobrze zrozumiałam?

Może w drugim zdaniu: …mi­tycz­na istota ludu Wiet­na­mu, wie­rze­nia w którą po­cho­dzi­ły czę­ścio­wo od Az­tec­kich ko­lo­ni­stów.

Wąż pod­niósł swoje ogrom­ne ciel­sko. – Wąż pod­niósł ogrom­ne ciel­sko.

Zbędny zaimek. Czy wąż mógł podnieść cudze cielsko?

Gad spa­lił więk­szość pro­bó­wek i sprzę­tu me­dycz­ne­go. – Naprawdę spalił szkło?

Dys­ku­sja w de­par­ta­men­cie trwa­ła dobrą trze­cią go­dzi­nę. – Raczej: Dys­ku­sja w de­par­ta­men­cie trwa­ła od dobrych trzech godzin.

Wokół stołu ze­bra­ni roz­ma­wia­li o sy­tu­acji w Nowym Jorku. – Raczej: Ze­bra­ni wokół stołu roz­ma­wia­li o sy­tu­acji w Nowym Jorku.

Pań­ski wujek, a przy­ja­ciel dziad­ka, sta­no­wi nie­bez­pie­czeń­stwo dla świa­ta. – W jaki sposób Ju-Ti stał się wujkiem wnuka Marcusa?

– ZSRR ma co­kol­wiek tutaj do po­wie­dze­nia? – Raczej: – Związek Radziecki ma co­kol­wiek tutaj do po­wie­dze­nia?

Nie używamy skrótów.

Od pew­ne­go czasu Ju ukry­wał się w Hi­ro­szi­mie, izo­lu­jąc od ludzi. – Co/ kogo izolował?

Proponuję: Od pew­ne­go czasu Ju ukry­wał się w Hi­ro­szi­mie, unikając ludzi.

Nie­na­wi­dził się i tego, czym się stał. – Nie brzmi to najlepiej.

Może: Nie­na­wi­dził siebie i tego, czym się stał.

Dzień spę­dzał na spa­niu w opusz­czo­nych, post–nu­kle­ar­nych ru­inach. – Raczej: Dzień spę­dzał na spa­niu w opusz­czo­nych, postapokaliptycznych ru­inach.

– To nie Ame­ry­ka­nie są moim wro­giem, tylko ty, Ni-Li–Ain. – …tylko ty, Ni-Li-Ain.

Pho­enix Sparks było spo­koj­nym, nud­nym, jak dla kogoś szu­ka­ją­ce­go wra­żeń, mia­stem. Roz­cią­ga­ły się tu duże po­ła­cie lasów, w któ­rych pełno było zwie­rzy­ny. – Lasy w mieście?

W Pho­enix po­znał fajną dziew­czy­nę: pół – Ko­re­an­kę, pół – Ame­ry­kan­kę. – W Pho­enix po­znał fajną dziew­czy­nę, pół Ko­re­an­kę, pół Ame­ry­kan­kę.

Jej twarz czymś przy­cią­ga­ła. Coś cią­gnę­ło do niej męż­czyzn… – Nie brzmi to najlepiej.

– Nie chcę o tym dzi­siaj mówić, mia­łem cięż­ki dzień w Pen­ta­go­nie. – Raczej: …mia­łem trudny/ męczący/ wyczerpujący dzień w Pen­ta­go­nie.

Wło­darz Krem­la po­dra­pał się po bru­nat­nych, si­wie­ją­cych wło­sach… – Można podrapać się po głowie, ale, niestety, nie można podrapać się po włosach.

Orłow ude­rzył z wiel­ką siłą pię­ścia­mi w śro­dek stołu. Do środ­ka ga­bi­ne­tu wszedł jeden z na­ukow­ców. – Powtórzenie.

Raczej: Orłow, z wiel­ką siłą uderzył pię­ścia­mi w śro­dek stołu. Do ga­bi­ne­tu wszedł jeden z na­ukow­ców.

Je­że­li do końca ty­go­dnia w Mo­skwie nie po­wsta­ną no­wo­cze­sne źró­dła ener­gii, zo­sta­nie­cie zli­kwi­do­wa­ni, jasne? – Czy w tydzień, bez użycia magii, mogą powstać nowoczesne źródła energii?

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

@regulatorzy – Błędy poprawione.

"Kiedy mówią ci, że masz przestać - pisz, kiedy mówią, że popełniasz błędy - pisz. Po prostu pisz. Pisarz nie jest od zaspokojania cudzych pragnień, lecz od kreowania ich."

Bardzo się ciesze, że mogłam pomóc. ;-)

Mam nadzieję, Proroku, że czytając Twoje kolejne opowiadanie będę mogła skupić się wyłącznie na lekturze, że błędy nie będą mnie rozpraszać.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

@regulatorzy – Dziękuję za pomoc. Postaram się jeszcze bardziej w następnych opowiadaniach, aby błędów było mniej.

"Kiedy mówią ci, że masz przestać - pisz, kiedy mówią, że popełniasz błędy - pisz. Po prostu pisz. Pisarz nie jest od zaspokojania cudzych pragnień, lecz od kreowania ich."

Życzę powodzenia, Proroku, i trzymam kciuki, żeby tak było. ;-)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Nieźle napisane, na poziomie scen dobre, ale splecenie wątków mnie nie przekonuje. Nie przypadł mi do gustu wątek polityczny – zupełnie nie moje klimaty. Pozostałą część opowiadanie czytało się nieźle.

@zygfryd89 – Dzięki, ale tekst nie byłby tak dobrze napisany gdyby nie beta i pomoc Reg. Co do wątku politycznego, to przyznaje, że nie do końca mi wyszedł i, że może nie do końca się podobać. Następny razem wątki będą lepiej dopracowane. 

"Kiedy mówią ci, że masz przestać - pisz, kiedy mówią, że popełniasz błędy - pisz. Po prostu pisz. Pisarz nie jest od zaspokojania cudzych pragnień, lecz od kreowania ich."

Komentarzy pod tekstem jest już sporo, więc jeśli będę nieco “wtórna”, to przepraszam :)

Zacznę od minusów opowiadania, żeby na koniec jednak móc trochę posłodzić ;)

Nie wiem, jak wyglądał tekst przed betowaniem i szczerze mówiąc trochę się martwię, że pomimo poprawek nadal jest w nim sporo niedociągnięć. Znając reg – wypunktowała ładnie wszystko, co potrzeba :) Mi przeszkadzały odrobinę powtórzenia, przecinki, których było raz za mało, raz za dużo no i przede wszystkim krótkie zdania. Aaaa no i sposób narracji – raz główny bohater jest narratorem, innym razem nie jest… I o ile jestem w stanie zgodzić się, że to jest świadomy i celowy zabieg, który ma być jakby taką klamrą spinającą tekst, to jednak… no kiepska ta klamra, bo zmiana narracji pojawia się nawet w pojedynczych fragmentach, co trochę wybija z rytmu.

Jeżeli chodzi o samą konstrukcję – mam wrażenie, że opowiadanie powinno być albo dłuższe (bo przedstawiasz pewne wątki, które zbyt szybko urywasz i tak naprawdę nie wiadomo, po kiego grzyba w ogóle się pojawiły :P) albo krótsze (z tego samego powodu :P). Bo tak naprawdę gdy skończyłam czytać, to refleksja przyszła jedna “Aha, aha, no i co?”… Nie wiem, czy jasno się wyrażam, mam nadzieję, że tak.

No dobra, to z grubsza tyle jeśli chodzi o minusy. Teraz plusy:

Pierwszy i to bardzo bardzo duży za to, że poprosiłeś kogoś o betowanie opowiadania. Zwłaszcza, jeśli to Twój debiut. To bardzo dobrze o Tobie świadczy i pozytywnie rokuje na przyszłość :) Dobra beta potrafi zdziałać cuda :)

Plusem jest również Twój młody wiek – to oznacza, że można troszkę “przymknąć oko” na niektóre błędy, bo masz jeszcze dużo czasu na szlifowanie warsztatu :)

No i w końcu sam pomysł – idea jest fajna, oryginalna, rzadko zdarza mi się czytać opowiadania w podobnej tematyce. 

Trzymam kciuki za kolejne pomysły :) Trenuj, szlifuj, poprawiaj :) Nie jest źle, a może być lepiej.

Dziękuję, Iluzjo. Postaram się dopracować następne opowiadania znacznie lepiej i eliminować wszelkie błędy, jakie się w nich pojawią.

"Kiedy mówią ci, że masz przestać - pisz, kiedy mówią, że popełniasz błędy - pisz. Po prostu pisz. Pisarz nie jest od zaspokojania cudzych pragnień, lecz od kreowania ich."