OPĘTANIE

W jednej chwili w całym mieście, zgasły wszystkie światła i zapanowała ciemność. Miliardy gwiazd wściekle migotało na bezchmurnym niebie. Zrobiło się chłodno, ludzie zaczęli panikować. Rozbiegli się, każdy w inną stronę do czzasu do czasu wpadając na siebie.

Nataniel Huk postanowił zamknąć okno w swoim pokoju. Jego współlokatorzy już dawno spali, on jednak miał dzisiejszej nocy problemy ze zmrużeniem oka. Za tydzień czekały ich egzaminy z fizyki i matematyki, w tej chwili powinien twardo spać, po tak intensywnym wkuwaniu. Coś się musiało zdarzyć, doskonale to wyczuwał.

Ciemności panujące w pokoju, zmusiły go do włączenia latarki. Usiadł na swoim łóżku i oparł się plecami o ścianę. Po przeciwnej stronie pokoju spał Filip Darski, jego przyjaciel. Tuż za ścianą Natalia Barska i Asia Wark. Cała czwórka wynajmowała niewielkie dwupokojowe mieszkanie.

Kolejny koszmarny sen, musiał na chwilę przysnąć. Jakiś demon wciskał mu kit, że jest nawiedzony.

– Kurwa. – Zaklął pod nosem i rzucił poduszką w ścianę.

Zaczęło już świtać, więc postanowił zajrzeć do kuchni.. Była pusta. Wszyscy jeszcze smacznie spali. Dlaczego on nie mógł? Postawił wodę na kawę i usiadł zmarznięty na kość przy niewielkim stoliku.

Czarna postać zamajaczyła tuż przed nim, niczym zjawa. Wrzasnął i zerwał się z krzesła, jak oparzony. Nie wiedząc dlaczego, rzucił się na nią z bojowym okrzykiem.

– Zabiję cię! Zabiję!

Jedynie co usłyszał, to stęknięcie i śmiech. Dziki chichot, dobywający się z wnętrza jego głowy. Przez jakiś czas szamotał się z intruzem. Zaczął go dusić i walić jego głową o podłogę. Coś złapało go za ramię i zaczęło odciągać. W tym momencie wpadł w furię. Wyrwał się i pchnął intruza na ścianę. Słyszał tylko głuche uderzenie ciała.

Jakiś głosik zaczął przedzierać się przez mgłę, która przysłoniła Natanielowi właściwy obraz zdarzeń. Wołał i prosił, żeby przestał. On jednak nie zamierzał. Czuł, jak jego palce coraz bardziej zagłębiają się w krtań potwora. Dławienie i próba złapania oddechu. Walka o każdy haust powietrza. Kopanie nogami o podłogę. I wreszcie cisza, o jakiej marzył. Wszystko się uspokoiło.

Nataniel otarł dłonią spocone czoło i z zadowolenie spojrzał na bezwładnie leżące ciało. Z chwilą, kiedy mgła opadła, ujrzał oblicze potwora i zbladł. Niemy krzyk uwiązł mu w gardle. Tuż przed nim leżała Magda Grad, jego dziewczyna.