A kysz!

Po­mysł nie po­ra­ża ory­gi­nal­no­ścią, ale jakiś jest. Zdję­cie i kon­kret­ne umiej­sco­wie­nie do­da­je kli­ma­tu.

In­ter­punk­cja ku­le­je.

Za­trwo­żo­na Zuza za­czę­ła cofać się do tyłu,

A mogła cofać się do przo­du?

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Dzię­ki za prze­czy­ta­nie :) Wiem, że nie po­ra­ża, ale już dawno chcia­łam coś zro­bić z tym dwor­kiem. Hi­sto­ria tego miej­sca jest cał­kiem in­te­re­su­ją­ca, w do­dat­ku sięga znacz­nie dalej, bo do 1540 r. A co do póź­niej­szych cza­sów, to np. wzmian­ka o becz­kach ze smołą, jest fak­tycz­nie za­pi­sa­na w ko­ściel­nych kro­ni­kach.

Ku­le­niu in­ter­punk­cji po­sta­ra­łam się za­ra­dzić, choć pew­nie nie wszyst­ko wy­ła­pa­łam.

Co do co­fa­nia się… Jakby się upar­ła, to by się cof­nę­ła i do przo­du ;) Po­pra­wi­łam.

Sym­pa­tycz­na hi­sto­ria. Fakt, że nic ory­gi­nal­ne­go, ale czy­ta­ło się do­brze. Brak prze­cin­ków przy wo­ła­czach (Da­nu­to je­steś go­to­wa?). Nie wiem, czy opo­wia­da­nie miało stra­szyć, mnie nie stra­szy­ło. Wy­da­je mi się, że tytuł mógł­by być traf­niej­szy – w końcu ty­tu­ło­we a kysz po­ja­wia się tylko w pierw­szej li­nij­ce. Wstęp mógł­by być chyba tro­chę krót­szy, dość długo cze­ka­my, aż coś się za­cznie dziać.

pró­bu­jąc za wszel­ką cenę, po­wstrzy­mać nad­cią­ga­ją­ce­go czar­ne­go kota – nie­po­trzeb­ny prze­ci­nek

 

– Ty to je­steś… W Gre­cji było to samo.

:D

www.instagram.com/mika.modrzynska.pisarka/

Po­do­ba­ło mi się. Naj­bar­dziej przy­pa­dła mi do gustu scena, w któ­rej Zuza myśli o hi­sto­rii dwor­ku i ubo­le­wa nad jego nisz­cze­niem.  Tekst ma swój kli­mat, a motyw za­bo­bo­nów tro­chę bawi, a tro­chę uczy o oby­cza­jach. 

Poza tym, pi­szesz lekko i na tyle zgrab­nie, że chyba żadne zda­nie nie wy­bi­ło mnie z rytmu. Jest do­brze. :) 

„‬Czło­wiek, który po­tra­fi dru­zgo­tać ilu­zje jest za­ra­zem be­stią i po­wo­dzią. Ilu­zje są tym dla duszy, czym at­mos­fe­ra dla pla­ne­ty." - V. Woolf

kam_mod – Dzię­ki :) Prze­cin­ki po­pra­wio­ne. Chcia­łam żeby tro­chę stra­szy­ło, ale chyba nie po­tra­fię pisać hor­ro­rów :) Mam pro­blem z bu­do­wa­niem emo­cji. Tytuł miał na­wią­zy­wać nie tylko do po­cząt­ku, a do ca­łe­go tek­stu, do du­chów, do prze­szło­ści. Wstęp może i fak­tycz­nie wy­szedł tro­chę za długi.

A to z Gre­cją… Łu­kasz był tro­chę wzo­ro­wa­ny na moim ojcu :D Po po­wro­cie z Gre­cji po­wie­dział: “Same gruzy” :D

Jeśli jest to na pod­sta­wie hi­sto­rii, w którą wie­rzą oko­licz­ni miesz­kań­cy, to ro­zu­miem, ale temat już mocno prze­wał­ko­wa­ny. Opo­wieść za­pew­ne miała wzbu­dzić lęk, nie­ste­ty wszyst­ko zbyt szyb­ko się dzie­je i zo­sta­ło po­trak­to­wa­ne po ma­co­sze­mu. Myślę, że gdy­byś wy­dłu­ży­ła tekst, do­da­ła opisy i po­pra­co­wa­ła nad wia­ry­god­no­ścią dia­lo­gów, wy­szło­by dużo le­piej. Mnie np. nie prze­ko­nu­je przy­pad­ko­we spo­tka­nie ze sta­rusz­ką na dro­dze.

"Myślę, że jak czło­wiek ma w sobie tyle nie­sa­mo­wi­tych po­my­słów, to musi zo­stać pi­sa­rzem, nie ma rady. Albo do czub­ków." - Jo­na­than Car­roll

Rossa – Dzię­ku­ję :) Cie­szę się, że Ci się spodo­ba­ło :)

Mor­gia­na­89 – Hi­sto­rię miej­sca­mi pod­ko­lo­ry­zo­wa­łam, cho­ciaż sta­ra­łam się nie prze­sa­dzić. Tak, to nic no­we­go, acz­kol­wiek sądzę, że dwo­rek jest na tyle mało znany, że można się nad nim po­chy­lić. Wiem, że nie po­tra­fię wzbu­dzać lęku, ale może kie­dyś się na­uczę ;) Tro­chę bałam się wy­dłu­żać tekst, żeby nie wy­szło takie lanie wody. Mnie wy­da­je się, że aku­rat spo­tka­nie sta­rusz­ki jest w tym wszyst­kim naj­bar­dziej wia­ry­god­ne :) Dzię­ki za prze­czy­ta­nie :)

Po­dob­no do­brze jest spra­wić, żeby czy­tel­nik po­lu­bił ofia­ry hor­ro­ru.

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Fin­kla – To praw­da :) Ale chyba ła­twiej spra­wić, by czy­tel­nik je po­lu­bił, niż żeby się prze­stra­szył :)

Ale przy­naj­mniej bę­dzie się bał, że ulu­bień­com sta­nie się krzyw­da. Albo że nie zdążą ura­to­wać świa­ta. ;-)

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

:) Sym­pa­tycz­ne opo­wia­dan­ko. Przy­jem­nie mi się czy­ta­ło. Też się nie bałam, ale chyba nie o to tu cho­dzi­ło. Jak dla mnie po­rząd­nie na­pi­sa­ne. A in­ter­punk­cja – ​sama mam z nią duży pro­blem :) Może trosz­kę po­win­naś po­pra­co­wać nad dia­lo­ga­mi…

Ogól­nie je­stem za­do­wo­lo­na z lek­tu­ry. I na za­chę­tę idę no­mi­no­wać do bi­blio­te­ki :)

A i kli­ma­tycz­ne zdję­cie :)

A mi się cał­kiem po­do­ba­ło. Lekko się czy­ta­ło, był fajny, nie­wy­mu­szo­ny, in­te­li­gent­ny ko­mizm nie­któ­rych zdań, co jest smacz­kiem, który sobie bar­dzo cenię. Morg wspo­mi­na­ła, żeby roz­bu­do­wać tekst, ale uwa­żam, że pa­ra­dok­sal­nie skró­ce­nie go może też wy­wo­łać dobry efekt. Wszak bo­ha­ter­ka do­świad­cza prze­ra­ża­ją­cych wizji z prze­szło­ści dwor­ku, co za­kra­wa o sza­leń­stwo. Krót­kie zda­nia, bę­dą­ce esen­cją tego, co chcesz prze­ka­zać, mo­gły­by wzmoc­nić efekt. Tak sobie gdy­bam.

Ślicz­ne zdję­cie im­po­nu­ją­ce­go dwor­ku. Jed­nak wy­wa­lił­bym jego opis, znaj­du­ją­cy się zaraz po­ni­żej – albo co naj­mniej dra­stycz­nie go skró­cił. Zdję­cie prze­my­casz także po to, żeby jakąś rolę ode­gra­ło. Może to i pój­ście na ła­twi­znę, ale skoro już jest, to czemu by nie ko­rzy­stać?

Je­stem też pod wra­że­niem po­stę­pu, jaki się u Cie­bie do­ko­nu­je, w po­rów­na­niu z epo­pe­ją wi­szą­cą na becie. Oby tak dalej!

To jest po­rząd­ny tekst Annn i w sumie nie mam się do czego przy­cze­pić, a cze­pial­ski je­stem, jak cho­le­ra. Po­do­ba­ły mi się po­sta­cie, sto­su­nek dwój­ki bo­ha­te­rów do ruin, tak od­mien­ny i przez to bar­dziej cie­ka­wy. Scen­ki z prze­szło­ści są w od­po­wied­nim kli­ma­cie, pa­su­ją do ruin, dają im in­try­gu­ją­cą i przy­cią­ga­ją­cą hi­sto­rię. Nic bym nie do­da­wał ani nic nie wy­ci­nał w utwo­rze. Jest do­brze. Oby tak dalej, oby tak dalej.

Ku­pi­łaś mnie Zuzą. Też naj­chęt­niej roz­py­li­ła­bym Mu­cho­zol i tak to­tal­nie, to­tal­nie ro­zu­miem jej fa­scy­na­cję sta­ry­mi bu­dyn­ka­mi. To, jak do­ty­ka murów, drzwi, przed­mio­tów, które lata, stu­le­cia temu temu do­ty­ka­li inni, szu­ka­jąc ja­kiejś z nimi więzi czy dresz­czu emo­cji… No, jak­bym o sobie czy­ta­ła. ;)

Twoje opo­wia­da­nie prze­czy­ta­łam bez znu­że­nia, na­to­miast cze­goś mi w nim ewi­dent­nie za­bra­kło. Wy­da­je mi się, że za bar­dzo się po­śpie­szy­łaś. Na­pi­sa­łaś opo­wia­da­nie grozy, ale bra­ku­je w nim na­pię­cia, ja­kie­goś zbli­ża­nia się do ta­jem­ni­cy, jej po­wol­ne­go od­kry­wa­nia… Chyba wła­śnie grozy bra­ku­je. Po­da­jesz wszyst­ko kawa na ławę, punkt po punk­cie, jak­byś od­faj­ko­wy­wa­ła wy­da­rze­nia na li­ście.

Nawet z tak pro­stych hi­sto­rii da się stwo­rzyć fa­scy­nu­ją­ce opo­wie­ści. Za­bra­kło chyba tro­chę cier­pli­wo­ści. 

ka­tia­72 – Dzię­ku­ję :) Na­stęp­nym razem po­sta­ram się o lep­sze dia­lo­gi. Cie­szę się, że Cię za­do­wo­li­łam i dzię­ku­ję bar­dzo za no­mi­na­cję :) Zdję­cie do­da­łam, bo aż szko­da było tego nie zro­bić skoro miej­sce jest praw­dzi­we :) W in­ter­ne­cie można zna­leźć ich wię­cej, nawet jest coś na YT.

MrBri­ght­si­de – Cie­szę się, że Ci się po­do­ba­ło :) No i wła­śnie przez takie skraj­ne rady, czę­sto nie wiem co mam zro­bić :D Skra­cać to bym go ra­czej nie skra­ca­ła, bo chyba i tak jest nie naj­gor­sze tempo. Za­wsze muszę na nie uwa­żać, bo prze­waż­nie pod ko­niec do­ci­skam gazu :) Co do dłu­go­ści zdań, to sły­sza­łam różne opi­nie. Po­dob­no te krót­kie szat­ku­ją tekst, za to te dłuż­sze by­wa­ją kło­po­tli­we. Co do opisu dworu, to wy­da­je się mi, że jest ra­czej wska­za­ny :) Wiem, że wy­szedł mi taki tro­chę su­ro­wy, ar­chi­tek­to­nicz­ny, ale nie wiem jak ina­czej opi­sy­wać bu­dyn­ki. No wi­dzisz jaka je­stem zdol­na ;D A ta epo­pe­ja znacz­nie się zmie­ni­ła, ale do­pó­ki jej le­piej nie do­pra­cu­ję, to nie będę Was nią drę­czyć ;)

Dar­con – Strasz­nie mi miło czy­tać takie rze­czy :) Obyś pisał mi tak dalej ;D

ocha – Też się z nią iden­ty­fi­ku­ję w dużym stop­niu, choć wszyst­kich owa­dów bym nie ubiła ;) Nie na­zwa­ła­bym tego opo­wia­da­niem grozy. Nie po­tra­fię stra­szyć i nie znam się na hor­ro­rach. Wła­ści­wie, to ich uni­kam, bo albo są słabe, albo jak dla mnie za dobre :) Co do tempa, to fak­tycz­nie tro­chę pędzę, ale mam wra­że­nie, że jak zwol­nię, to czy­ta­ją­cy szyb­ko się znu­dzi. Po­pra­cu­ję nad tym i po­sta­ram się o bar­dziej ta­jem­ni­cze tek­sty :)

No i wła­śnie przez takie skraj­ne rady, czę­sto nie wiem co mam zro­bić

Use the force, Luke. ;-) Swo­je­go ro­zu­mu. Każdy wy­gła­sza wła­sną opi­nię i wszyst­kich nigdy nie za­do­wo­lisz. Prze­myśl na spo­koj­nie. Jeśli różne osoby mówią to samo, to praw­do­po­dob­nie coś w tym jest. Nad każdą zmia­ną się za­sta­nów. Nawet jeśli ktoś Ci wma­wia, że pisze się brzuch, a nie bżóh.

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Fin­kla – Wiem, że każdy ma swoje zda­nie i wszyst­kim się nie do­go­dzi. Raz się trafi w czyjś gust, a raz nie. Oczy­wi­ście, że się za­sta­no­wię nad każdą radą. Prze­waż­nie kie­ru­ję się tym, co mi od­po­wia­da w in­nych tek­stach, nic wbrew sobie :)

Przy­jem­ny tekst :)

Dziw­nie to za­brzmi, ale za­wio­dłem się, kiedy Zuza i Łu­kasz nie po­peł­ni­li sa­mo­bój­stwa (o któ­rych wspo­mnia­ła sta­rusz­ka).

Z kolei ten frag­ment:

– Panie No­wic­ki, niech pan za­czy­na.

– A gdzie jest krew ko­gu­ta?

spo­wo­do­wał, że par­sk­ną­łem śmie­chem.

Ka­ro­l123 – Dzię­ku­ję :)

Źle zro­zu­mia­łeś. Oni nie mieli po­peł­niać sa­mo­bój­stwa. Sta­rusz­ka wspo­mi­na, co się kie­dyś stało na po­tań­ców­kach. Niby dla­cze­go mie­li­by się zabić?

Kie­dyś czę­sto uży­wa­no krwi zwie­rząt, z resz­tą nie tylko krwi, do róż­nych ob­rzę­dów zwią­za­nych z cza­ra­mi.

Rze­czy­wi­ście. My­sla­łem, że ci, któ­rzy cho­dzi­li oglą­dać ruiny, po­peł­nia­li sa­mo­bój­stwa.

Wiem, wiem o krwi i ry­tu­ałach. Ale te dwie wy­po­wie­dzi mnie roz­ba­wi­ły :) Po pro­stu umiej­sco­wi­łem tę część dia­lo­gu w sy­tu­acji z życia co­dzien­ne­go ;) Gro­te­ska tro­chę, jeśli za­po­mni­my, że ten tekst miał trosz­kę prze­stra­szyć.

Ka­ro­l123 – Gdyby tak było, to sta­rusz­ka nie sta­ła­by się sta­rusz­ką, bo już by dawno nie żyła ;)

Wiem, je­stem tak strasz­na, że aż śmiesz­na. Po­pra­cu­ję nad tym.

Nie no, miej­sce, w któ­rym kilka osób ni stąd, ni zowąd, po­peł­ni­ło sa­mo­bój­stwo, może cie­szyć się bar­dzo złą sławą wśród miej­sco­wych. Nawet jeśli he­ka­tom­ba nigdy wię­cej się nie po­wtó­rzy­ła.

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Fin­kla – I teraz nie wiem do kogo to było :)

No, tak ogól­nie, w prze­strzeń. Że bab­cia wcale nie mu­sia­ła stra­szyć obcym sa­mo­bój­stwem, wspo­mi­na­jąc o hi­sto­rii miej­sca. :-)

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

A kysz! Przy­po­mi­na mi nieco hi­sto­rie, które opo­wia­da­ją sobie cza­sem bi­wa­ku­ją­cy przy ogni­sku. I każdy za­pew­nia, że wszyst­ko co opo­wie­dział jest szcze­rą praw­dą, że naj­star­si miesz­kań­cy z oko­li­cy byli świad­ka­mi…

Choć nie daję wiary po­dob­nym za­pew­nie­niom, zda­rza się, że chęt­nie się­gam po lek­tu­ry utrzy­ma­ne w po­dob­nym kli­ma­cie. Twoje opo­wia­da­nie, Annn, czy­ta­ło się nie­źle, choć mogło być le­piej, gdyby wy­ko­na­nie było sta­ran­niej­sze.

Za­sta­na­wiam się, co też dzia­ło się z Łu­ka­szem w cza­sie gdy Zu­zan­na wi­dzia­ła ob­ra­zy z prze­szło­ści.

…pró­bu­jąc za wszel­ką cenę po­wstrzy­mać nad­cią­ga­ją­ce­go czar­ne­go kota. –> Jak nad­cią­ga kot?

…a jego żona moc­niej za­ci­snę­ła palce na jego dłoni. –> Czy oba za­im­ki są ko­niecz­ne?

Ty­po­we dla stylu, w któ­rym zo­stał wy­ko­na­ny pa­ła­cyk. Nie mogło także za­brak­nąć opa­sek okien­nych czy gzym­su wy­ko­na­ne­go z uko­śnie uło­żo­nej cegły. –> Po­wtó­rze­nie.

– Wejdź­my do środ­ka – za­pro­po­no­wa­ła, wi­dząc, że bocz­ne drzwi są otwar­te. Nie­za­do­wo­lo­na zmarsz­czy­ła brwi. –> Sama za­pro­po­no­wa­ła i była nie­za­do­wo­lo­na?

Gdyby tylko mogła roz­py­li­ła­by Mu­cho­zol na cały świat. –> Gdyby tylko mogła roz­py­li­ła­by mu­cho­zol na cały świat.

Nazwy pro­duk­tów prze­my­sło­wych za­pi­su­je­my małą li­te­rą.

Ocza­mi wy­obraź­ni wi­dzia­ła daw­nych miesz­kań­ców i ich życia. –> Ocza­mi wy­obraź­ni wi­dzia­ła daw­nych miesz­kań­ców i ich życie.

Życie nie ma licz­by mno­giej.

…pod­ło­gi, która dawno za­mie­ni­ła się w ściół­kę leśną. –> Z pod­ło­gi nigdy nie po­wsta­nie leśna ściół­ka. Czy na pewno w bu­dyn­ku wy­ro­sło tyle drzew, że można mówić o lesie?

Okrą­gła­we po­dwó­rze znaj­du­ją­ce się przed dwor­kiem, te same, które jesz­cze tak nie­daw­no po­ra­sta­ły chasz­cze… –> Okrą­gła­we po­dwó­rze znaj­du­ją­ce się przed dwor­kiem, to samo, które jesz­cze tak nie­daw­no po­ra­sta­ły chasz­cze…

Co oni robią? – spy­ta­ła, zwra­ca­jąc wzrok na grup­kę ko­le­gów, która wcho­dzi­ła na drew­nia­ne ba­lu­stra­dy pię­tra. –> Co oni robią? – spy­ta­ła, zwra­ca­jąc wzrok na grup­kę ko­le­gów, któ­rzy wcho­dzi­li na drew­nia­ne ba­lu­stra­dy pię­tra.

Na ba­lu­stra­dę wcho­dzi­li ko­le­dzy, nie grup­ka.

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

re­gu­la­to­rzy – Dzię­ku­ję za wska­za­nie błę­dów. Po­pra­wio­ne :)

Co do nad­cią­ga­ją­ce­go kota – nor­mal­nie :) “Nad­cią­gać” to po pro­stu sy­no­nim cho­ciaż­by “zbli­żać się”. Do tego ma od­po­wied­ni wy­dźwięk, jakby nad­cią­ga­ło ja­kieś tor­na­do, burza, nie­szczę­ście, któ­rym miał być czar­ny kot :)

Tak, za­pro­po­no­wa­ła i była nie­za­do­wo­lo­na, bo cze­ka­ły ich ko­lej­ne krza­czo­ry.

Po­ni­żej do­da­ję zdję­cia z owego po­miesz­cze­nia. Oczy­wi­ście wszyst­kie tak nie za­ro­sły. Tu jed­nak za­gęsz­cze­nie drzew jest dość duże. Są tam też od dawna. Sądzę, że ak­tu­al­ny stan po­kry­wa się z de­fi­ni­cją ściół­ki le­śnej. Na po­cząt­ku też się za­sta­na­wia­łam czy tak bę­dzie do­brze. Nie wiem z czego była wy­ko­na­na pod­ło­ga w tym po­miesz­cze­niu, skoro prze­bi­ło się przez nią tyle drzew. Być może beton tak po­pę­kał, a może w jakiś spo­sób zo­sta­ła uszko­dzo­na pod­czas wojny? Nie mam po­ję­cia.

Istot­nie, fo­to­gra­fie do­bit­nie świad­czą o tym, że nie można mieć wąt­pli­wo­ści, co do obec­no­ści lasu we dwo­rze. ;)

Nie wiem z czego była wy­ko­na­na pod­ło­ga w tym po­miesz­cze­niu, skoro prze­bi­ło się przez nią tyle drzew.

Annn, drze­wa chyba nie prze­bi­ja­ły pod­ło­gi, one w nią wro­sły. Skoro wy­star­cza mi­ni­mal­na war­stew­ka gleby, by na gołej, zda­wa­ło­by się, skale za­gnieź­dzi­ło się na­sion­ko, a z niego wy­ro­sło drze­wo, to tym lep­szym pod­ło­żem bę­dzie bu­twie­ją­ce drew­no pa­ła­co­wych po­sa­dzek, po­kry­tych tym, co wiatr na­wiał przez wy­bi­te okna.

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

„Nic spe­cjal­ne­go” – po­my­ślał męż­czy­zna.

„Pięk­ny” – kon­tem­plo­wa­ła ko­bie­ta. – Lubię coś ta­kie­go. Przy­po­mnia­łaś mi “Annie Hall” :)

Z tego, co zro­zu­mia­łem, hi­sto­ria jest za­in­spi­ro­wa­na za­sły­sza­ny­mi le­gen­da­mi. Cie­ka­wy po­mysł, choć na pewno nie awan­gar­do­wy. Nie­mniej jed­nak, dobre opo­wia­da­nie. Miło się czy­ta­ło i klient jest za­do­wo­lo­ny.

Tech­nicz­nie jest do­brze. 

Po­zdra­wiam!

https://www.facebook.com/Bridge-to-the-Neverland-239233060209763/

re­gu­la­to­rzy - Cho­dzi­ło mi bar­dziej o ko­rze­nie, bo mu­sia­ły prze­bić się głę­biej do gleby. Na zdję­ciach widzę chyba je­sio­ny pen­syl­wań­skie, które wy­kształ­ca­ją głęb­szy sys­tem ko­rze­nio­wy. Dla­te­go za­sta­na­wia­łam się z czego była pod­ło­ga :) Za­czerp­nę­łam opi­nii eks­per­ta, który twier­dzi, że z desek na le­ga­rach. Za­gad­ka roz­wią­za­na :D

Pie­trek Lec­ter – W takim razie i au­tor­ka ukon­ten­to­wa­na :) Nie wi­dzia­łam “Annie Hall”, ale chęt­nie zo­ba­czę. Rów­nież po­zdra­wiam :)

Po­do­bał mi się ten sam frag­ment, co Pie­tre­ko­wi :)

Samo opo­wia­da­nie ma fajny kli­mat i jest na­pi­sa­ne lek­kim sty­lem, przez co czy­ta­ło mi się je łatwo. Od stro­ny tech­nicz­nej ku­le­je in­ter­punk­cja. Fa­bu­ła do naj­ory­gi­nal­niej­szych nie na­le­ży, ale kom­plet­nie mi to nie prze­szka­dza­ło.

Plus za ob­ra­zem pod­kre­śla­ją­cy kli­mat ;)

Pod­su­mo­wu­jąc: łatwe, lek­kie opo­wia­da­nie. Może wiel­kich fa­jer­wer­ków nie ma, ale było to nie­złe wi­do­wi­sko :)

Won't so­me­bo­dy tell me, an­swer if you can; I want so­me­one to tell me, what is the soul of a man?

No­Whe­re­Man – Dzię­ki :) Sta­ram się jak mogę. Jeśli nadal bra­ku­je gdzieś prze­cin­ków, to już nie wiem gdzie…

Gra­tu­lu­ję pierw­szej bi­blio­te­ki :)

www.instagram.com/mika.modrzynska.pisarka/

kam_mod – Dzię­ku­ję :) Pew­nie bę­dzie pierw­sza i za­ra­zem ostat­nia.

Gra­tu­la­cje z oka­zji bi­blio­te­ki. Teraz moje uwagi do tek­stu:

Za szyb­ko, za szyb­ko mi się to wszyst­ko dzia­ło, trud­no wy­ja­śnić dla­cze­go. W każ­dym razie, cał­kiem fajne opo­wia­da­nie, po­do­bał mi się opis dwor­ku i jego miesz­kań­ców, ale sceny prze­wi­ja­ły się w za­wrot­nym tem­pie i trud­no było w któ­rą­kol­wiek się za­głę­bić. Być może było to ce­lo­we. W każ­dym razie, przy­jem­na lek­tu­ra, ale Twoje po­przed­nie opo­wia­da­nie po­do­ba­ło mi się tro­chę bar­dziej, choć bar­dzo lubię takie kli­ma­ty, jak te opi­sa­ne przez Cie­bie tutaj. 

Cze­kam na na­stęp­ne Twoje dzie­ła :)

To­mor­row, and to­mor­row, and to­mor­row, Cre­eps in this petty pace from day to day, To the last syl­la­ble of re­cor­ded time; And all our yester­days have li­gh­ted fools The way to dusty death.

ro­se­bel­le – Dzię­ku­ję bar­dzo :) Mam małe pro­ble­my z tem­pem i wal­czę z cha­osem, ale to nie­rów­na walka ;D Po­sta­ram się nad tym po­pra­co­wać. Nie chcia­łam też, by wy­szło za dłu­gie i Was za­nu­dzi­ło :)

Po­do­ba­ło mi się :)

Przy­no­szę ra­dość :)