Obywatele

Ech. Dobrze napisane, zaciekawiło, ale… czuję niedosyt.

Jest scenka, w której pojawia się pewien ciekawy problem i chciałbym by nastąpiło jego rozwinięcie. A tymczasem nie dowiaduję się niczego, poza istnieniem problemu androidyzacji prawa.

Nie bardzo rozumiem też, dlaczego wszystko poza dialogami jest kursywą. Zdecydowanie tak nie powinno być.

Czy to jest sygnaturka?

Dzięki za opinię :) Pełna zgoda co do kursywy, nie zauważyłem, że ten edytor nie wytracił mi mojego roboczego formatowania – już poprawiam.  

Ciekawy koncept sobie wybrałeś i widać tutaj ujęcie od strony “czy to będzie rasizm czy też nie”. Ale do sukcesu szorta zabrakło dla mnie właśnie tego końcowego wyroku. Tej kropki nad “i”. Wgląda to trochę tak, że trybunał idzie na naradę, a mnie – czytelnika – zostawiasz Autorze z niczym :(

Podsumowując: w tym pokazie sztucznych ogni zabrakło porządnej końcówki. Szkoda, było blisko. Ale kliczek moim zdaniem za sam pomysł się należy.

Won't somebody tell me, answer if you can; I want someone to tell me, what is the soul of a man?

Wydaje mi się, że pomysł wyszedłby lepiej w dłuższym tekście. Tutaj zabrakło mi historii i wyrazistego zakończenia, puenty. Ale potencjał w tym jest.

„Często słyszymy, że matematyka sprowadza się głównie do «dowodzenia twierdzeń». Czy praca pisarza sprowadza się głównie do «pisania zdań»?” Gian-Carlo Rota

Hmm, zastanawiam się, czy w ogóle możliwe jest, aby dopuszczono androidy do takich stanowisk jak sędziowie… To oczywiste, że sędzia musi mieć nieskalaną opinię, porządne wykształcenie, czystą kartotekę itp., itd. I oczywiście zdolność empatii. To ważne. No, ale stało się. W twoim szorcie androidy mogą wydawać wyroki i stukać młotkiem. Nie mnie się zastanawiać, czy to możliwe, czy nie.

Pomysł ciekawy, ładnie zarysowany konflikt na sali sądowej, dobrze się czytało. Końcówka mogła być lepsza… Nie podoba mi się pozostawienie sprawy bez odpowiedzi, ponieważ na emocjach bardziej zagrałby wyrok niż sam problem. Tym bardziej można by się przejąć, gdyby została pokrótce opowiedziana historia oskarżonej. Sam czytelnik mógłby ocenić, czy androidy rzeczywiście są w stanie pełnić funkcje sędziów.

Ogólnie dobrze, ciekawa historia, ale sporo rzeczy brakowało.

Ja również pozostaję z niedosytem. Zabrakło i decyzji trybunału, i wyjaśnienia, dlaczego potrzeba w tym przypadku ludzkiej empatii. Co takiego zrobiła oskarżona? Bez znajomości przestępstwa i okoliczności łagodzących trudno zająć jakieś stanowisko.

– Dziękuję. Pani Mecenas, zechce się Pani odnieść?

Dlaczego aż tyle dużych liter? W dialogach ty, twój, pani itp. piszemy małą. Tylko w listach dużą.

Babska logika rządzi!

Zapowiadało się całkiem nieźle, ale co z tego, skoro zabrakło pomysłu na satysfakcjonujące zakończenie. :(

– Do akt spra­wy wpły­nął rów­nież list Mi­ni­stra ds. Rów­no­ści An­dro­idów… –> W wypowiedzi nie używamy skrótów.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

To ciekawe doświadczenie. Zakończenie w postaci wyroku, które napisałem, później wyrzuciłem, uznając, że pewnie czytelnik wolałby sam sobie odpowiedzieć na pytanie, jak ta sprawa się zakończy. Wasze opinie są zupełnie odwrotne! Bardzo za nie dziękuję, to cenna lekcja ;) 

Dzięki też za uwagi stylistyczne itp. – wszystkie zasadne. 

Pomysł to największa zaleta tego szorta, bo wykonaniu niestety trochę kuleje. I do tego zakończenie, jak już wspomniała reg, nie jest satysfakcjonujące. 

A mnie się podoba takie zakończenie. Długo czekałem na jakieś informacje na temat okoliczności samej zbrodni, ale skoro tekst poszedł w innym kierunku, takie zawieszenie i pozostawienie czytelnikowi problemu do samodzielnego przemyślenia jest uprawnionym chwytem.

Swoją drogą kojarzy mi się z “Dobrymi wieściami z Watykanu” Silverberga – polecam.

Wielki plus za pomysł. Koncepcja bardzo mi się podoba. W kwestii wykonania, to nie przeszkadza mi takie zakończenie, bo cały tekst porusza ciekawy problem – możliwy czy nie, to inna sprawa. Ten pomysł spisałby się ciekawie w dłuższej formie – bardziej przemyślanej… tak, bo teraz jedna sprawa bardzo mi nie  pasuje: skoro ai zostało już dopuszczone do orzekania, czyli ustawowo ma równe prawa co ludzie – taki chyba był przekaz, bo padały tam słowa o dyskryminacji, to sam argument obrońcy jest przestępstwem. No jakby to wyglądało, gdyby dziś jakiś obrońca argumentował złe działanie sądu z powodu koloru skóry  sędziów odmiennego od oskarżonej.  To mi jakoś nie pasuje. Ale ogólnie koncepcja bardzo fajna. 

Silverberga także polecam. Co do szorta powiem krótko, jak to przy szortach. Jest dobry. Pomysł ciekawy, niby nic nowego, o podobnych dylematach pisał już Asimov, ale osadzenie problematyki na sali sadowej jest interesujące. Większość opowiadania to w miarę szczegółowy zapis rozprawy i tutaj zaufam autorowi, chyba że jest na portalu prawnik, który przedstawione procedury podważy. W jednym tylko miejscu zastanawia mnie użycie słowa paradoks. Nie chodziło może o precedens?

Samo zakończenie nie wywołało u mnie jakiegoś wielkiego niedosytu. Nie było istotne dla omawianej problematyki. Wyrok jak wyrok, na kij drążyć.  

Ogółem na plus. Napisane sprawnie. Widać też pewne odniesienia do współczesnych nam realiów (naciski polityczne na tzw. trzecią władzę)

Po przeczytaniu spalić monitor.

Bardzo dobry szort. Z powodu osadzenia akcji na sali rozpraw nie każdemu przypadnie do gustu, ale uważam, że przy tej długości prawnicza forma jest do przełknięcia i dla osoby zupełnie niezwiązanej z tematem. Jak rzadko kiedy, niedopowiedziane zakończenie było tu na miejscu. Na pewno był potencjał, na dłuższy tekst, ale mnie zelektryzował tak, jak został napisany.

Nie wypowiem się tylko na temat wtórności tematyki, bo moja znajomość klasyków science-fiction jest godna politowania. Może to już było, ale i tak jest fajne : ).

Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem

Mnie nie porwało. Ani wykonanie, ani pomysł.

Wykonanie jak wykonanie, poprawne, choć suche. Taki tekst mógłby dostać w szkole piątkę, ale w porównaniu z inną literaturą niestety nie ma startu. Brakuje tu jakiejś iskry, zamiast sztywno wypowiadanych kwestii. A ta “sztywność” mogła by być żywsza, mimo że sporo zdań wypowiadają bezduszne programy. 

W pomyśle nie widzę nic nowego. Poruszasz problem, który nie jest nowy ani w dyskusjach społecznych, ani literaturze. 

Ale największą wadą tekstu jest to, że ten prosty pomysł ubrałeś w bardzo leniwą, oczywistą fabułę. 

https://www.facebook.com/matkowski.krzysztof/

Czemu duże litery w: szanowni Sędziowie, Pani Mecenas? Tym bardziej, że panie prokuratorze jest małą.

Ale czytało mi się nieźle ;)

Przynoszę radość :)

Widać prokurator czymś podpadł. ;-)

Babska logika rządzi!