Niedoceniany posłaniec

Nie znosił swojej roboty. Przeważnie – gdziekolwiek się pojawiał – witany był wrogo. Ludzie najczęściej uciekali przed nim – chowali się, unikali jak tylko mogli. Gdy już kogoś dogonił – zaciekle walczono z jego obecnością.

A to nie jego wina – był jedynie posłannikiem. Niósł ostrzeżenie. Przestrogę. Często naukę na przyszłość. Ale niewielu to rozumiało.

Czasem było mu żal – widział, że jego pojawienie się było ponad siły odbiorców. Nie chciał ich krzywdzić. Lecz forma, jaką przybierał, nie zależała od niego. Musiał trwać przy swoich ofiarach – nie miał wyboru. Czasem przez kilkanaście sekund, czasem – wiele lat. Ale takie już jest niewdzięczne zadanie bólu w naszym życiu.