Rachunek Ekonomiczny

…to już tutaj jesz­cze dwa stop­nie straż­nik boże żeby tylko nie za­uwa­żył jak się trzę­sę może mają tu te­le­de­tek­to­ry na pewno mają spo­kój czło­wie­ku spo­kój patrz jak ci się przy­glą­da kiedy to się skoń­czy wy­cią­ga rękę cze­goś chce czego on chce do dia­bła…

– Prze­pust­ka!

…prze­pust­ka psia­krew cał­kiem za­po­mnia­łem jasne prze­pust­ka ręce mi drżą spo­koj­nie tylko spo­koj­nie a nawet wię­cej trze­ba ra­do­śnie tak trze­ba bo ina­czej klops o na­resz­cie jest mo­głem ją wło­żyć do ze­wnętrz­nej kie­sze­ni pa­mię­tać…

– Pro­… proszę, tutaj mam…

…coś za długo lu­stru­je prze­cież wszyst­ko w po­rząd­ku ró­żo­wy kolor po­wi­nien od razu jed­nym rzu­tem oka karol mówił że się nie cze­pia­ją że grzecz­nie… no na­resz­cie uśmie­cha się do mnie tro­chę za­wist­nie praw­da ale za­wsze po­czci­we chło­pi­sko nie ma co no spró­buj się od­wza­jem­nić pew­nie że trud­no trze­ba było przed lu­strem nic nie wy­cho­dzi aku­rat mi teraz do śmie­chu…

– Masz, szczę­śliw­cze! Ko­ry­ta­rzem w lewo, potem scho­da­mi w dół i znowu w lewo. Kom­na­ta sto czternaście. Tylko nie szwen­dać mi się po gma­chu!

– Ależ gdzie mi tam, panie Straż­ni­ku! Czas to pie­niądz!

– A pie­niądz to życie!

…udało się ale go za­ży­łem zmiękł w oczach bo to on wie z kim roz­ma­wia niby ru­ty­niarz ale… pewno pa­trzy za mną czuję jego wzrok nie wolno się oglą­dać no czas to pie­niądz do­brze że mi przy­szło do głowy wresz­cie ko­ry­tarz ale tu czy­sto i we­so­ło ścia­ny ko­lo­ro­we wręcz krzy­czą ra­do­ścią mu­zycz­ka jakaś skocz­na daw­niej mama mi opo­wia­da­ła w ta­kich do­mach była czerń i po­wa­ga mnie też by to bar­dziej pa­so­wa­ło tfu do dia­bła co za myśli tu już na pewno są te­le­de­tek­to­ry a czuj­ni­ki eski to chyba co dwa metry uśmiech­nij się kre­ty­nie jak chcesz żeby to się do­brze skoń­czy­ło do­brze skoń­czy­ło też coś jakby co­kol­wiek mogło się do­brze skoń­czyć w tym zwa­rio­wa­nym świe­cie… scho­dy no no jakie po­rę­cze jesz­cze ta­kich nie wi­dzia­łem taki prze­pych cie­ka­we co to ma wspól­ne­go z Eko­no­mią jak to on mówił teraz znowu w lewo chyba tak to już numer sto dzie­więć jesz­cze ka­wa­łek dalej cie­ka­we że żywej duszy nie widać czy tak mało zejść teraz nie prze­cież na kon­kret­ne go­dzi­ny uma­wia­ją no pew­nie jesz­cze by się mieli spo­ty­kać prze­stań czło­wie­ku naj­le­piej trzy­maj myśli na po­stron­ku le­piej było zażyć tę ha­lo­fi­ry­nę jak ra­dził Karol pew­nie że mniej się za­pa­mię­ta ale bez­piecz­niej po niej czło­wiek taki ospa­ły myśli trze­ba z tru­dem wy­dłu­by­wać z mózgu jest sto czter­na­ście mam wejść czy cze­kać nie pa­mię­tam aha prze­pust­ka pod fo­to­dio­dę już się otwar­ły jezu chry­ste…

 

 

 

…lizo jak ty wy­glą­dasz nie mogę nie mogę już dłu­żej cały się trzę­sę za­mknij oczy dur­niu i uśmiech na twarz teraz na pewno mnie wezmą na nic uda­wa­nie tu się mie­rzy każdy ruch nie uj­dzie żaden gry­mas od­dech co do­pie­ro drże­nie rąk serce wali jak młot pneu­ma­tycz­ny trze­ba było wziąć ha­lo­fi­ry­nę lizo co oni z tobą zro­bi­li nigdy nie byłaś taka blada od­dy­chaj kre­ty­nie głę­bo­ko spo­koj­nie raz i jesz­cze raz tak teraz do­brze to z ra­do­ści te łzy z ra­do­ści wma­wiaj sobie to może ich oszu­kasz Jezu jak się cie­szę co ja wy­ga­du­ję wiel­ki wo­sto­nie dzię­ki ci za szczę­ście któ­rym mnie ob­da­ro­wu­jesz no teraz le­piej może się prze­śli­znę…

 

 

 

…och lizo więc zo­sta­wiasz mnie po­myśl o dzie­ciach nie nie o tym ma­leń­stwie które leży obok cie­bie jakie ono ślicz­ne cho­ciaż blade wy­ka­pa­ny tata uśmiech jak on się kłóci z na­tu­ral­ną po­wa­gą nie­bosz­czy­ka czy oni tego nie widzą że też można tak trupa ufor­mo­wać ro­zu­miem fa­chow­cy naj­lep­szej klasy tak trze­ba prze­cież ra­dość jedna gęba mniej a tu nawet dwie ra­chu­nek eko­no­micz­ny do­dat­ko­wa kart­ka na stypę i sto do­la­rów na­gro­dy i dy­plom gra­tu­la­cyj­ny od mera jakie to obrzy­dli­we tfu jakie to pięk­ne do­praw­dy nie wiem jak mam wy­sło­wić swoją ra­dość…

 

 

 

…lizo jak mo­głaś odejść ode mnie do tego z tym ma­leń­stwem co jesz­cze świa­ta na oczy nie wi­dzia­ło może to i do­brze że nie wi­dzia­ło ta­kie­go świa­ta chyba le­piej już nie żyć a może nie może le­piej tak nawet żyć niż nie żyć wcale sam już nie wiem…

 

 

 

…lizo znasz mnie prze­cież niech ten mój uśmiech ra­do­sny nie wpro­wa­dza cię w błąd to tylko poza wiesz że tak musi być nie mogę ina­czej zo­sta­ły jesz­cze dzie­ci tom co praw­da już do­ro­sły ale nie na ten świat nie na ten świat za­wsze po­wta­rza­łaś to dziec­ko jesz­cze…

 

 

 

…lizo ko­cha­łaś mnie choć nie wolno teraz więc wiesz co czuję wiesz jak się męczę żeby nie dać po­znać ha­lo­fi­ry­ny też nie chcia­łem dla cie­bie do­brze wiesz po co te myśli głup­cze jej już nie ma to tylko zimny trup koło niego rów­nie zimny tru­pek tu nie ma ni­ko­go tylko ty i wszech­obec­na wszech­po­tęż­na eska… co to ktoś idzie sły­chać kroki szyb­ciej dur­niu obe­trzyj łzy uśmiech no tak to już czas ale punk­tu­al­ni wia­do­mo czas to pie­niądz pie­niądz to życie…

– Jo­na­than Ten­der?

– T… tak…

…boże czemu tak na mnie pa­trzy nie drżyj tak czło­wie­ku nie drżyj na mi­łość tfu na roz­są­dek toć to tylko szary urzęd­ni­czy­na taki jak ty co on tam grze­bie w tych pa­pie­rach…

– Sam oby­wa­tel przy­szedł? Gdzie dzie­ci?

…za­czy­na się dzie­ci no pew­nie dzie­ci co mam mu po­wie­dzieć że pła­czą w domu że jak­bym je za­brał wy­lą­do­wa­li­by­śmy wszy­scy…

– Dzie­ci… dzie­ci nie mogły przyjść…

…spo­koj­nie mów spo­koj­nie u cho­le­ry

– Wia­do­mo, szko­ła… Nie mają czasu… szko­da, taka ra­dość… nie mogły oso­bi­ście… nie mają czasu. Wia­do­mo: czas to…

– Do­brze, już dosyć. Oby­wa­te­lu… Jo­na­tha­nie Ten­der! W imie­niu władz mia­sta…

…uff udało się teraz już z górki

…skła­dam oby­wa­te­lo­wi i jego ro­dzi­nie ser­decz­ne gra­tu­la­cje w związ­ku z zej­ściem jego… jego mał­żon­ki Lizy wraz z dziec­kiem pod­czas… pod­czas po­ro­du.

…mógł­by się cho­le­ra na pa­mięć na­uczyć za­miast cią­gle grze­bać w pa­pie­rach wiel­ka uro­czy­stość psia­krew…

– Wiel­ki Los za­szczy­cił oby­wa­te­la moż­li­wo­ścią wspie­ra­nia za­mie­rzeń władz pań­stwo­wych w re­ali­za­cji chlub­nych Ide­ałów Ra­chun­ku Eko­no­micz­ne­go po­przez eli­mi­na­cję z wa­szej drogi życia osob­ni­ków o nie­peł­nej opła­cal­no­ści, ja­ki­mi są… eee… ja­ki­mi są matki oso­bi­ście zaj­mu­ją­ce się wy­cho­wa­niem wła­snych dzie­ci. Rząd liczy, iż Oby­wa­tel, do­ce­nia­jąc for­tu­nę która nań spada, wy­ka­że peł­niej­sze niż dotąd zro­zu­mie­nie dla Ide­ałów Eko­no­micz­ne­go Pań­stwa, co naj­peł­niej wy­ra­zi się w fak­cie po­wie­rze­nia dzie­ci pod opie­kę Zin­te­gro­wa­nym Za­kła­dom Wy­cho­waw­czym, które – jak po­wszech­nie wia­do­mo – sta­no­wią za­lą­żek efek­tyw­ne­go i naj­bar­dziej opła­cal­ne­go sys­te­mu roz­wo­ju mło­dych osob­ni­ków.

…boże za­bie­ra­ją mi dzie­ci…

– Rząd przy­po­mi­na, że próby wy­cho­wa­nia dzie­ci przez Oby­wa­te­la, acz­kol­wiek nie za­bro­nio­ne przez prawo, sta­no­wią przy­kład wstecz­nic­twa i urą­ga­ją wszel­kim za­sa­dom Po­stę­pu i Eko­no­micz­ne­go Świa­to­po­glą­du kon­se­kwent­nie wdra­ża­ne­go przy spon­ta­nicz­nej ak­cep­ta­cji ca­łe­go na­ro­du, nie mogą być zatem zro­zu­mia­ne ina­czej, jak próba osła­bie­nia le­gal­nej wła­dzy pań­stwo­wej. Jako wróg Pań­stwa może Oby­wa­tel po­zo­stać na wol­no­ści, jak mu to gwa­ran­tu­ją pa­ra­fo­wa­ne i po­wszech­nie w na­szym kraju prze­strze­ga­ne Prawa Wol­ne­go Oby­wa­te­la, jed­nak­że wa­run­ki eko­no­micz­nej opła­cal­no­ści eg­zy­sten­cji Oby­wa­te­la zo­sta­ną zwe­ry­fi­ko­wa­ne ze wszyst­ki­mi wy­ni­ka­ją­cy­mi stąd kon­se­kwen­cja­mi.

…aha mniej chle­ba mniej kaszy mniej wódki dobre sobie wa­run­ki eko­no­micz­nej opła­cal­no­ści eg­zy­sten­cji bied­ne dzie­ci…

– Czy oby­wa­tel może stwier­dzić, iż w sta­nie peł­nej świa­do­mo­ści przyj­mu­je po­wyż­sze po­sta­no­wie­nie?

– T… tak…

– Tu pro­szę zło­żyć swój znak iden­ty­fi­ka­cyj­ny. Kre­ma­cja od­bę­dzie się za pół go­dzi­ny. Aha. W związ­ku z kre­ma­cją zwłok o łącz­nej… łącz­nej wadze 62,5 kg przy­słu­gu­je Oby­wa­te­lo­wi prawo do zwięk­sze­nia tem­pe­ra­tu­ry w jego miesz­ka­niu o 0,5 stop­nia przez 50 dni okre­su grzej­ne­go. Od­po­wied­nie po­da­nie na­le­ży zło­żyć w Urzę­dzie Eko­no­mi­ki Grzej­nej w ter­mi­nie 3 dni, przed­sta­wia­jąc uzy­ska­ne tu za­świad­cze­nie. To wszyst­ko. Czas to pie­niądz!

– Pie­niądz to życie!

…po­szedł cho­le­ra uff… lizo sły­sza­łaś za­bie­ra­ją mi dzie­ci nasze dzie­ci gdy­byś nie ode­szła… do­brze ra­dził karol trze­ba było ro­dzić w domu po­kąt­nie za­pła­ci­ło­by się grzyw­nę może by­ło­by chłod­niej przez sto dni w miesz­ka­niu… trze­ba by też zre­zy­gno­wać z przy­dzia­łu kar­tek dla ma­lu­cha jako nie­le­gal­nie uro­dzo­ne­go… ale ży­ła­byś lizo i ży­ło­by to ma­leń­stwo nie wie­rzę tym szpi­tal­nym hie­nom bez­płat­na służ­ba zdro­wia naj­bar­dziej opty­mal­nym sys­te­mem opie­ki nad spo­łe­czeń­stwem jacy by­li­śmy na­iw­ni lizo…

 

* * *

 

– Czas pomóc Ewo­lu­cji, która – wi­dzi­my to w tren­dach roz­wo­ju – pro­wa­dzi do pry­ma­tu ro­zu­mu nad chu­cią. Ogła­szam po­czą­tek Nowej, Za­szczyt­nej Ery Roz­wo­ju ro­dza­ju ludz­kie­go: Ery Cy­wi­li­za­cji Ra­cjo­nal­nej!

Oby­wa­te­le! Pod­nie­ście dum­nie głowy! Uczest­ni­czy­cie w epo­ko­wym wy­da­rze­niu. Po­stęp jest z nami! My je­ste­śmy z po­stę­pem! Ro­zejdź­cie się spo­koj­nie do swo­ich zajęć. Czas to pie­niądz! Pie­niądz to życie!

…wo­ston… skąd u dia­bła zna­la­złem się przed sta­tuą wo­sto­na jak można po­zwo­lić sobie na po­dob­ną lek­ko­myśl­ność co ty wy­ra­biasz czło­wie­ku co z tego że masz dziś wolny dzień że dziś twoje ra­do­sne świę­to agen­ci eski nie spraw­dza­ją ta­kich dro­bia­zgów ich dzia­ła­nie jest efek­tyw­ne spraw­ne i bły­ska­wicz­ne… no co mi zro­bią przy­sze­dłem po­słu­chać słów na­sze­go mi­strza za­ło­ży­cie­la w ten wiel­ki dla mnie dzień umoc­nić swoje prze­ko­na­nia do dia­bła z agen­ta­mi…

– Nad­szedł już czas Oby­wa­te­le, by wy­ko­rzy­stać do­świad­cze­nie ze­bra­ne w roz­wo­ju dzie­jo­wym na­sze­go pań­stwa – Sta­nów Zjed­no­czo­nych Ame­ry­ki Pół­noc­nej. By zre­ali­zo­wać wiel­kie aspi­ra­cje na­ro­du kro­czą­ce­go dotąd w cia­snych oko­wach obo­wią­zu­ją­cych praw­nie bądź zwy­cza­jo­wo ogra­ni­czeń. Strzał­ka po­stę­pu wska­zu­je drogę jasno i nie­wzru­sze­nie. Jest to droga uciecz­ki przed de­gra­da­cją ludz­kich psy­chik. Przed dez­in­te­gra­cją spo­łe­czeń­stwa. Przed zwy­rod­nie­niem cy­wi­li­za­cji. Tą drogą, drogą je­dy­nie słusz­ną, drogą która za­pew­nia po­stęp jest eko­no­mi­za­cja sto­sun­ków spo­łecz­nych.

Aby spo­łe­czeń­stwo było or­ga­ni­zmem zdro­wym, jego ele­men­ty skła­do­we winny pod­le­gać pra­wom i ogra­ni­cze­niom za­pew­nia­ją­cym or­ga­ni­zmo­wi naj­wyż­szą spraw­ność. Bo też spo­łe­czeń­stwo jest ni­czym innym, jak me­cha­ni­zmem. Bo też oby­wa­tel jest ni­czym innym, jak me­cha­ni­zmu tego ele­men­tem. Zaś każdy, naj­drob­niej­szy nawet ele­ment naj­prost­szej, bądź naj­bar­dziej skom­pli­ko­wa­nej ma­szy­ne­rii pod­le­gać musi pra­wom i ogra­ni­cze­niom ma­ją­cym za cel uzy­ska­nie naj­wyż­szej spraw­no­ści i mak­sy­mal­nej wy­daj­no­ści.

Je­dy­nym zatem kry­te­rium roz­li­cza­ją­cym oby­wa­te­la wzglę­dem spo­łe­czeń­stwa wi­nien być RA­CHU­NEK EKO­NO­MICZ­NY. Po­zo­sta­nie on też fun­da­men­tem nie tylko dia­lo­gu wła­dzy ze spo­łe­czeń­stwem, ale także sto­sun­ków mię­dzy­ludz­kich Nowej Spo­łecz­no­ści.

Wy­po­wia­dam dziś słowa: Precz z mar­no­traw­stwem!

Przez mar­no­traw­stwo ro­zu­miem nie­do­ma­ga­nia w or­ga­ni­za­cji pro­duk­cji wiel­kich kon­cer­nów i ma­łych za­kła­dzi­ków. A także wy­rzu­ca­nie cał­kiem jesz­cze zdat­nych dóbr kon­sump­cyj­nych.

…mar­no­traw­stwo… cie­ka­we kto wpadł na po­mysł by ta kukła rzę­si­ście oświe­tlo­na ga­da­ła bez prze­rwy dzień i noc dzień i noc przez całe lata… ile kosz­tu­je ta ani­ma­cja jak to wy­glą­da w świe­tle ra­chun­ku eko­no­micz­ne­go na mi­łość boską czło­wie­ku o czym ty my­ślisz no nie tak pchać się sa­me­mu pod topór chyba zwa­rio­wa­łem do resz­ty…

– Ale przez mar­no­traw­stwo ro­zu­miem też wszel­kie NIE­EKO­NO­MICZ­NE DZIA­ŁA­NIA OBY­WA­TE­LI. A więc:

– pracę ar­ty­stów

– twór­czą pracę uczo­nych, o ile nie za­pew­nia wła­ści­we­go po­stę­pu tech­nicz­ne­go

– or­ga­ni­zo­wa­nie im­prez spor­to­wych oraz uczest­nic­two w nich, jako ni­czym nie uza­sad­nio­ne zu­ży­wa­nie ludz­kiej ener­gii fi­zycz­nej i psy­chicz­nej; po­wszech­nie wia­do­mo, że pod­czas jed­ne­go meczu pił­kar­skie­go traci się bez­pow­rot­nie ener­gia nie­zbęd­na do roz­ła­do­wa­nia kilku po­cią­gów węgla!

 Wy­po­wia­dam dziś słowa: Precz z uczu­ciem! Jest to zja­wi­sko po­wo­du­ją­ce de­sta­bi­li­za­cję spraw­no­ści or­ga­ni­zmu spo­łecz­ne­go. Re­ak­cje takie jak: płacz, śmiech dez­or­ga­ni­zu­ją pro­duk­cję i po­rzą­dek spo­łecz­ny, gdzie­kol­wiek i kie­dy­kol­wiek by się po­ja­wi­ły. Stany psy­chicz­ne takie jak: smu­tek, ra­dość, fa­scy­na­cja unie­moż­li­wia­ją osob­ni­kom uzy­ska­nie wła­ści­wych, opar­tych na trzeź­wej kal­ku­la­cji sto­sun­ków z in­ny­mi osob­ni­ka­mi. Miast nich pre­fe­ru­ję i wpro­wa­dzam: po­wa­gę, opa­no­wa­nie i bez­na­mięt­ność. Ele­men­ty życia spo­łecz­ne­go opar­te na mi­ło­ści, przy­jaź­ni i nie­na­wi­ści muszą zo­stać za­li­czo­ne do ar­cha­icz­nych i nie­zgod­nych z du­chem roz­wo­ju No­we­go Spo­łe­czeń­stwa Sta­nów Zjed­no­czo­nych. Miast nich pre­fe­ru­ję i wpro­wa­dzam wspo­mnia­ny już wyżej fun­da­ment wszel­kich sto­sun­ków mię­dzy­ludz­kich: Ra­chu­nek Eko­no­micz­ny. A co za tym idzie – roz­są­dek, kal­ku­la­cję i obiek­ty­wizm w oce­nie i po­stę­po­wa­niu wzglę­dem oby­wa­te­li.

…wi­dzisz lizo jacy ar­cha­icz­ni by­li­śmy przez całe lata na­sze­go związ­ku… mi­łość… kto jesz­cze dziś pa­mię­ta to słowo ile ta­kich oaz jak nasza za­kon­spi­ro­wa­nych funk­cjo­nu­je w do­mach mó­wi­łaś to się kie­dyś skoń­czy ten kosz­mar musi się skoń­czyć mu­si­my prze­ka­zy­wać tę pa­łecz­kę czło­wie­czeń­stwa my pew­nie nie do­ży­je­my ale dzie­ci wie­rzy­łem ci ale teraz… tak wo­ston ze swoją eską zli­kwi­do­wał uczu­cia wszyst­kie uczu­cia tylko jedno zo­sta­ło i roz­ra­sta się wszę­dzie jak wstręt­ny pa­so­żyt lęk…

– Wy­po­wia­dam dziś słowa: precz z re­li­gią! Rozum każe od­rzu­cić wszel­kie nie­do­rzecz­ne za­bo­bo­ny, w szcze­gól­no­ści:

– wie­rze­nia w uza­leż­nie­nie czło­wie­ka od in­ne­go bytu, w do­dat­ku ta­kie­go, któ­re­go ist­nie­nia nikt po­twier­dzić nie może. Czło­wiek jest isto­tą wolną!

– wie­rze­nia że ów rze­ko­my byt zbawi świat. Czło­wiek musi zba­wić sie­bie sam!

– wie­rze­nia, że uczu­cie mi­ło­ści jest czyn­ni­kiem in­te­gru­ją­cym spo­łe­czeń­stwo, zaś uczu­cie nie­na­wi­ści je dez­in­te­gru­je. Oba te uczu­cia i ich po­chod­ne od­rzu­ca­my jako nie­ra­cjo­nal­ne. Czło­wiek to brzmi dum­nie! Homo sa­piens kie­ru­je się ro­zu­mem. Rozum to brzmi dum­nie!

Ja, Wil­liam Wo­ston, czter­dzie­sty pierw­szy Pre­zy­dent Sta­nów Zjed­no­czo­nych Ame­ry­ki Pół­noc­nej i Pierw­szy Pre­zy­dent No­we­go Pań­stwa, Mąż Opatrz­no­ścio­wy No­we­go Spo­łe­czeń­stwa, Ani­ma­tor No­we­go Po­rząd­ku po­wo­łu­ję do dzia­ła­nia Eko­no­micz­ną Służ­bę Kom­pu­te­ro­wą. Ko­rzy­sta­jąc z osią­gnięć nauki i tech­ni­ki Służ­ba ta czu­wać bę­dzie nad pra­wi­dło­wym i efek­tyw­nym prak­tycz­nym wdra­ża­niem Idei Spo­łe­czeń­stwa Eko­no­micz­ne­go. Nad li­kwi­do­wa­niem wszel­kich ar­cha­icz­nych, czę­sto urą­ga­ją­cych zdro­we­mu roz­sąd­ko­wi zasad współ­ży­cia. Jej dzia­łal­ność re­stryk­cyj­ną, mając na wzglę­dzie Prawa Wol­ne­go Oby­wa­te­la – ogra­ni­czy się do nie­zbęd­ne­go mi­ni­mum. In­te­re­su­je nas bo­wiem prze­wrót świa­do­mo­ścio­wy, nie pa­ła­co­wy. Czyn­na in­ge­ren­cja w wol­ność oby­wa­te­la sto­so­wa­na bę­dzie je­dy­nie w wy­pad­ku pod­ję­cia dzia­łań go­dzą­cych w in­te­re­sy No­we­go Spo­łe­czeń­stwa.

Oby­wa­te­le!

Dzie­je na­sze­go na­ro­du i pań­stwa wska­zu­ją, że ewo­lu­owa­li­śmy nie­uchron­nie w kie­run­ku po­stę­pu. Zbu­do­wa­li­śmy spo­łe­czeń­stwo roz­wi­nię­te­go ka­pi­ta­li­zmu, sta­jąc się po­tę­gą świa­to­wą. Ni­g­dzie tak mocno jak u nas nie sto­so­wa­no owego wy­róż­ni­ka, który jest dźwi­gnią po­stę­pu. Mo­to­rem dzie­jów. Wy­róż­ni­ka, któ­re­mu na imię RA­CHU­NEK EKO­NO­MICZ­NY. Wszak był on je­dy­nym kry­te­rium roz­wo­ju na­szej cy­wi­li­za­cji tech­nicz­nej. Obec­ny w każ­dym kon­cer­nie, przed­się­bior­stwie, na każ­dej far­mie, kształ­to­wał rze­czy­wi­stość. Nie­ste­ty, nie całą. Jej po­ło­wę za­le­d­wie. Ule­ga­li­śmy jego cza­ro­wi w miej­scu pracy, a wra­ca­jąc do domów, to­nę­li­śmy w bru­dach ir­ra­cjo­na­li­zmu i sen­ty­men­ta­li­zmu, na­mięt­no­ści i za­bo­bo­nów. To wiel­kie roz­dar­cie na­ro­du mię­dzy na­dzie­ję na­szej wiel­ko­ści: rozum, roz­wa­gę i bez­na­mięt­ność w pracy oraz wsty­dli­wą sche­dę po zwie­rzę­tach: emo­cje, chuć i lęk w domu, owa po­tęż­na schi­zo­fre­nia spo­łecz­na stała się dra­ma­tem na­szych dni! Czas wy­peł­nić wiel­kie roz­dar­cie! Czas do­koń­czyć dzie­ło! Czas pomóc Ewo­lu­cji, która – wi­dzi­my to w tren­dach roz­wo­ju – pro­wa­dzi do pry­ma­tu ro­zu­mu nad chu­cią. Ogła­szam po­czą­tek Nowej, Za­szczyt­nej Ery Roz­wo­ju ro­dza­ju ludz­kie­go: Ery Cy­wi­li­za­cji Ra­cjo­nal­nej!

…matko… mamo prze­cież ty pa­mię­ta­łaś wo­sto­na i tamte czasy przed nim czemu nie chcia­łaś mówić też lęk twoje mysz­ku­ją­ce oczy po­chli­py­wa­nia ukrad­kiem gdy zda­wa­ło ci się że już śpimy… gdzie je­steś mamo teraz gdy zo­sta­łem sam jak palec i za­bie­ra­ją mi moje dzie­ci a ja nie mam dość od­wa­gi by je za­sło­nić swym cia­łem jak to uczy­ni­łaś z nami gdy przy­szli szu­kać ojca… gdzie je­steś mamo w któ­rym domu spo­koj­nej sta­ro­ści do­go­ry­wasz pa­mię­tam twoje po­ły­sku­ją­ce wstrzy­my­wa­ny­mi za wszel­ką cenę łzami oczy gdy za­bie­rał cię omni­bus służ­by so­cjal­nej… mamo ty pa­mię­tasz wo­sto­na nie chcia­łaś nigdy po­wie­dzieć ucie­kaj bał­wa­nie zo­bacz tego w zie­lo­nej kurt­ce agen­ta eski po­znam z da­le­ka no bez pa­ni­ki głowa do góry żeby było dum­nie śpiesz­ny krok nie za szyb­ko idio­to to też po­dej­rza­ne tak eko­no­micz­nie efek­tyw­nie ra­cjo­nal­nie…

– Oby­wa­te­le! Pod­nie­ście dum­nie głowy! Uczest­ni­czy­cie w epo­ko­wym wy­da­rze­niu. Po­stęp jest z nami! My je­ste­śmy z po­stę­pem! Ro­zejdź­cie się spo­koj­nie do swo­ich zajęć. Czas to pie­niądz! Pie­niądz to życie!

 

 

– Nad­szedł już czas Oby­wa­te­le, by wy­ko­rzy­stać do­świad­cze­nie ze­bra­ne w roz­wo­ju…

 

* * *

 

…gdzie ten karol się pęta po­wi­nien już być u sie­bie prze­cież coś trze­ba zro­bić czło­wie­ku no zrób coś nie mogą tak po pro­stu za­brać tych dzie­ci co ja mówię nie mogą prze­cież oni wszyst­ko mogą matki też nie mogli za­brać prawa wol­ne­go oby­wa­te­la prze­cież świat pa­trzy aha mie­sza­nie się w we­wnętrz­ne spra­wy su­we­ren­ne­go pań­stwa mor­duj­cie sobie bez­kar­nie wol­noć tomku… gdzie ten karol za­wsze umiał coś za­ra­dzić mówił że jak co to są ja­kieś grupy w la­sach może mieć kon­tak­ty pew­nie znów po­lazł do tej nie­le­gal­nej bim­brow­ni jesz­cze się do­igra za­wsze mu to mó­wi­łem ale co tam jemu ka­wa­ler szczę­śli­wiec ten umiał się usta­wić grunt to mało my­śleć mówił to zna­czy uda­wać przed nimi głu­pie­go tacy są nie­groź­ni… co to w oknach ciem­no dzie­ci nie ma po­win­ny już być u dia­bła tego jesz­cze bra­ko­wa­ło ach zu­peł­nie za­po­mnia­łem prze­cież limit mie­sięcz­ny na świa­tło skoń­czył się przed­wczo­raj to cham­stwo tak lu­dziom od­ci­nać dają gło­do­we racje tego prądu żeby tylko prądu mama mó­wi­ła że przed wo­sto­nem nie było żad­nych kar­tek wszyst­ko można było kupić jak to można kupić bez kar­tek ko­bie­ci­nie pewno się w gło­wie po­mie­sza­ło sta­rość nie ra­dość… chyba jakiś list w skrzyn­ce nie­do­brze skąd list prze­cież z nikim nie pi­su­ję tak bez­piecz­niej ręce mi się znowu trzę­są jest klu­czyk chry­ste po­zna­ję se­le­dy­no­wa ko­per­ta zło­to­czar­ne li­te­ry esk jezus maria eska może po­mył­ka może to nie do mnie tak po­mył­ka głup­cze eska nie myli się nigdy…

 

 

Eko­no­micz­na Służ­ba Kom­pu­te­ro­wa

Od­dział w Bo­sto­nie

 

Ob. Jo­na­than TEN­DER

w/m

 

Re­jo­no­wy Sys­tem Eko­no­micz­nej Służ­by Kom­pu­te­ro­wej po ana­li­zie od­ru­chów Oby­wa­te­la w trak­cie uro­czy­sto­ści kre­ma­cyj­nych człon­ków jego ro­dzi­ny stwier­dza, iż swym za­cho­wa­niem urą­gał Oby­wa­tel szczyt­nym Ide­ałom No­we­go Eko­no­micz­ne­go Spo­łe­czeń­stwa, ob­ra­ża­jąc tym samym pa­trio­tycz­ne dą­że­nia Władz i Na­ro­du. We­dług Nowej In­ter­pre­ta­cji Praw­nej Myśli Wiel­kie­go Wo­sto­na czyn po­wyż­szy upo­waż­nia ESK do po­sta­wie­nia pro­gno­zy o moż­li­wo­ści czyn­ne­go dzia­ła­nia Oby­wa­te­la na szko­dę Eko­no­micz­ne­go Pań­stwa z praw­do­po­do­bień­stwem zde­ter­mi­no­wa­nym am­pli­tu­dą re­je­stra­cji do­ko­na­nych przez czuj­ni­ki ESK, w przy­pad­ku Oby­wa­te­la wy­no­szą­cy 94% (słow­nie dzie­więć­dzie­siąt czte­ry pro­cent). Mając na uwa­dze wolę spo­łe­czeń­stwa, które spon­ta­nicz­nie oraz z pa­trio­tycz­nym za­an­ga­żo­wa­niem wcie­la w czyn Ide­ały No­we­go Eko­no­micz­ne­go Po­rząd­ku z jed­nej stro­ny, zaś gwa­ran­to­wa­ną w na­szym Pań­stwie, wy­ni­ka­ją­cą z Praw Wol­ne­go Oby­wa­te­la in­dy­wi­du­al­ną swo­bo­dę po­dej­mo­wa­nia de­cy­zji z dru­giej, ESK pro­po­nu­je Oby­wa­te­lo­wi jako jed­no­st­ce stwa­rza­ją­cej za­gro­że­nie dla po­stę­po­wych prze­mian do­ko­na­nie aktu au­to­li­kwi­da­cji.

Do­ko­na­nie po­wyż­sze­go aktu świad­czyć bę­dzie o wy­so­kiej świa­do­mo­ści spo­łecz­nej Oby­wa­te­la. W związ­ku z tym, oraz ko­rzy­ścia­mi pły­ną­cy­mi z aktu au­to­li­kwi­da­cji dla spo­łe­czeń­stwa przy­słu­gu­ją Oby­wa­te­lo­wi i jego ro­dzi­nie na­stę­pu­ją­ce przy­wi­le­je:

Umiesz­cze­nie ini­cja­łów Oby­wa­te­la w od­le­gło­ści 15 – 25 m (Druga Stre­fa) od Sta­tuy Wiel­kie­go Bo­sto­na.

Na­gro­da w wy­so­ko­ści 200 $ (słow­nie dwie­ście do­la­rów) przy­zna­na oby­wa­te­lo­wi po­śmiert­nie. W wy­pad­ku braku te­sta­men­tal­ne­go po­wie­rze­nia na­gro­dy Urząd Mia­sta za­strze­ga sobie prawo dys­po­no­wa­nia nią.

Zwięk­sze­nie przy­dzia­łów Pod­sta­wo­wych Dóbr Kon­sump­cyj­nych (PDK) o 11,2% na okres 200 dni dla wszyst­kich bez­po­śred­nich człon­ków ro­dzi­ny za wy­jąt­kiem dzie­ci znaj­du­ją­cych się pod opie­ką Zin­te­gro­wa­nych Za­kła­dów Wy­cho­waw­czych i ro­dzi­ców po­zo­sta­ją­cych w Do­mach Spo­koj­nej Sta­ro­ści.

Do­dat­ko­we przy­dzia­ły PDK zwią­za­ne ze stypą.

Zwięk­sze­nie tem­pe­ra­tu­ry w miesz­ka­niu praw­ne­go spad­ko­bior­cy na okres grzew­czy w ilo­ści dni wy­ni­kłej z wagi po­śmiert­nej Oby­wa­te­la po­mno­żo­nej przez współ­czyn­nik 0,8 ( o ile Oby­wa­tel de­cy­du­je się na kre­ma­cję zwłok).

W przy­pad­ku nie­wy­ra­że­nia zgody Oby­wa­te­la na au­to­li­kwi­da­cję w ter­mi­nie 5 dni od otrzy­ma­nia ni­niej­sze­go pisma ESK zmu­szo­na bę­dzie wsz­cząć po­stę­po­wa­nie o wy­łą­cze­nie Oby­wa­te­la spod ochro­ny po­wszech­nie prze­strze­ga­nych w na­szym Pań­stwie Praw Wol­ne­go Oby­wa­te­la. Wów­czas, w przy­pad­ku li­kwi­da­cji Oby­wa­te­la, traci on prawo do wszel­kich przy­wi­le­jów.

 

Ko­men­dant

Re­jo­no­we­go Sys­te­mu ESK

 

Mi­cha­el Fer­dy­nand Craw­fish