Szkoła przetrwania

Po prze­czy­ta­niu spa­lić mo­ni­tor.

mr.maras – dzię­ku­ję za przy­by­cie i prze­czy­ta­nie!

Sym­pa­tycz­ne. :-)

Nie wiem, co na Sza­now­ni Ju­ro­rzy, ale ja tu widzę sporo hu­mo­ru. I wła­śnie dla­te­go mi się po­do­ba.

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Bar­dzo fajny tekst. Spraw­nie na­pi­sa­ny, przy­jem­nie się czy­ta­ło :) Cie­ka­wy po­mysł na dyżur. Bo­ha­te­ro­wie i dia­lo­gi też na plus.

Ode mnie ko­lej­ny bi­blio­tecz­ny kli­czek :)

Może nie wy­glą­dam, ale je­stem tu ad­mi­ni­stra­to­rem. Jeśli masz jakąś spra­wę - pisz śmia­ło.

Fin­kla

Ja też nie wiem, co ju­ro­rzy po­wie­dzą, ale je­stem do­brej myśli. :)

ka­tia­72

Dzię­ki za ko­men­tarz i miłe słowa.

Ar­nu­bis

Dzię­ku­ję.

Nie pa­trzy­łam wcze­śniej na ko­men­ta­rze, więc tym cie­kaw­sze, że rów­nież pierw­szym sło­wem, które przy­szło mi do głowy po prze­czy­ta­niu, rów­nież było “Sym­pa­tycz­ne” :D

A poza tym, że sym­pa­tycz­ny tekst, to od­bie­ram go ra­czej jako kie­ro­wa­ny do młod­sze­go czy­tel­ni­ka – nie jest to za­rzut, tylko spo­strze­że­nie.

Cle­vish

Dzię­ku­ję za ko­men­tarz. Dla młod­sze­go? Być może. :) Taka mie­szan­ka humor + te­ma­ty­ka szkol­na, rze­czy­wi­ście, można to tak od­bie­rać. :)

Też mam po­czu­cie, że tekst jest ad­re­so­wa­ny dla młod­sze­go czy­tel­ni­ka. Na pewno by się spraw­dził w tej roli :) I co sza­now­ne Jury zrobi z po­czu­ciem hu­mo­ru ;)

Sym­pa­tycz­ne :)

Przy­no­szę ra­dość :)

De­ir­driu

Może będę pisał fan­ta­sty­kę dla dzie­ci? :)

Anet

To faj­nie :D

Hej! Sym­pa­tycz­ne i z jajem!

Tu li­te­rów­ka:

Zwoła ze­bra­nie ro­dzi­ców!

Zwo­łam

Kilka reczy za­pi­sał­bym nieco ina­czej, ale to tylko pre­fe­ren­cje. Bar­dzo przy­zwo­icie na­pi­sa­ny tekst, wpada w baj­ko­wy na­strój, w lek­tó­rę dla dzie­cia­ków z mo­ra­łem itd., ale i do­ro­sły czy­tel­nik znaj­dzie coś dla sie­bie.

Je­stem ukon­ten­to­wa­ny!

"Taki ide­al­ny wy­lu­zo­wy­wacz do obia­du." NWM

My­trix

Dzię­ki za od­wie­dzi­ny. Cie­szę się, że Ci się po­do­ba. :)

Oto skut­ki bez­stre­so­we­go wy­cho­wy­wa­nia ro­bo­tów! I skąd my to znamy… ;)

Cy­brix już nie raz miał dyżur na krót­kich prze­rwach… ―> Cy­brix już nie­raz miał dyżur na krót­kich prze­rwach…

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

re­gu­la­to­rzy

Dzię­ku­ję za wi­zy­tę! Tak to już jest, spu­ścisz ta­kie­go mło­do­cia­ne­go ro­bo­ta na chwi­lę z oka i już cha­łu­pę wy­sa­dza w po­wie­trze albo inną szko­dę robi. :)

Po­zdra­wiam.

Bar­dzo pro­szę, Cor­rin­nie. A z ro­bo­ci­ka­mi to jest tak, że można mieć je długo, ale trzy­mać trze­ba krót­ko. ;)

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Hahah, sym­pa­tycz­ne, przy­jem­ne, takie bli­skie, aku­rat, żeby nieco się roz­luź­nić od zbyt emo­cjo­nal­nych opo­wia­dań ;)

Po­mysł mało am­bit­ny, ale dzię­ki temu bar­dzo przy­jem­ny, cięż­ko by było na­pi­sać takie opo­wia­da­nie, ubie­ra­jąc je w hi­sto­rię za­gła­dy ludz­ko­ści i inne przy­tła­cza­ją­ce pier­do­ły. Przez więk­szość tek­stu pły­nie się z uśmie­chem, ale zda­rza­ją się zda­nie ko­śla­we, w któ­rych gu­bisz flow. Cza­sem też pro­wa­dzisz nar­ra­cję zbyt opi­so­wą, a mało po­ka­zu­jesz lub (oczy­wi­ście wszyst­ko to moja su­biek­tyw­na opi­sa­nie) prze­sa­dzasz z nie­któ­ry­mi zda­nia­mi. Przy­kład:

po­cie­sza­ło go ciało pe­da­go­gicz­ne, zło­żo­ne tak na­praw­dę nie z ży­wych ko­mó­rek, ale z krze­mu, że­la­za i alu­mi­nium.

Ja bym sobie to da­ro­wał, to nie jest ko­niecz­ne za­pew­nie­nie, a się w nim za­gu­bi­łem po dro­dze. Po­dob­nych zdań jest wię­cej:

Dzie­ci-ro­bo­ty śmia­ły się, be­cza­ły, jeź­dzi­ły jak osza­la­łe po całym ko­ry­ta­rzu, a nawet pluły sma­rem na plecy Cy­bri­xa, ale tak, żeby nie za­uwa­żył od razu.

Takie to nie wiem. Bez tego zda­nie by faj­niej wy­brzmia­ło.

– Mam na imię Rosty, mistrz cię­tej ri­po­sty!

XDDD pry­chłem.

Lubię Twoje opo­wia­da­nia, są na­praw­dę sym­pa­tycz­ne w naj­sym­pa­tycz­niej­szym tego słowa zna­cze­niu. Jak po­pra­wisz jesz­cze nieco warsz­tat (nie­ste­ty te nawet po­je­dyn­cze tro­chę zgrzy­ta­ją­ce zda­nia, wy­bi­ja­ją z rytmu), zo­sta­nę sta­łym czy­tel­ni­kiem. Lubie li­te­ra­tu­rę, która wy­wo­łu­je uśmiech, lubię ją też czy­tać, mimo że piszę same smuty ;P

Po­wo­dze­nia w kon­kur­sie, tyle ode mnie, dzię­ki!

Black­tom:

dzię­ku­ję!

Ma­Skrol:

Bar­dzo cie­szy mnie Twoja opi­nia. Dzię­ku­ję za od­wie­dzi­ny i ko­men­tarz, co do tych zdań, wia­do­mo, cały czas się uczę. :)

Mam za­miar w przy­szłym mie­sią­cu na­pi­sać opo­wia­da­nie bar­dziej po­waż­ne, nie wiem czy się spodo­ba, bo bę­dzie w lekko innym stylu. Mam na­dzie­ję, że zdążę, bo mam ostat­nio sporo in­nych rze­czy do ro­bo­ty, ale na hobby też trze­ba zna­leźć czas.

Po­zdra­wiam!

Przy­jem­ne, ow­szem. Ale gdzieś już wspo­mnia­łam, że nie je­stem fanką ro­bo­tów, które za­cho­wu­ją się jak lu­dzie. ;) Fan­ta­sty­ki tu za wiele nie widzę. Po pro­stu przy­pi­sa­łeś ro­bo­tom ludz­kie cechy i już. Opo­wia­da­nie czy­ta­ło się płyn­nie i nawet kilka razy się uśmiech­nę­łam. :)

Opo­wia­da­nie do­brze się czy­ta­ło, kilka razy się uśmiech­nę­łam. Małe ro­bo­ci­ki po­tra­fią na­pso­cić, na szczę­ście czuwa nad nimi cy­fro­wy na­uczy­ciel. ;)

Opo­wia­da­nie z dużą dawką hu­mo­ru! Cie­ka­wy po­mysł. Humor po­wie­dział­bym kon­se­kwent­ny aż do końca.

Po­zdra­wiam.

Je­stem nie­peł­no­spraw­ny...

Sa­ra­Win­ter

Jeśli coś wy­wo­łu­je uśmiech, to zna­czy, że mimo wszyst­ko warto było to na­pi­sać. :)

ANDO

Dzię­ku­ję ;)

da­wi­di­q150

Cie­szę się, że się po­do­ba­ło. Rów­nież po­zdra­wiam!

“Jeśli coś wy­wo­łu­je uśmiech, to zna­czy, że mimo wszyst­ko warto było to na­pi­sać. :)”

Pew­nie, że tak. ;)

Opo­wia­da­nie lek­kie i przy­jem­ne. Po­mysł szko­ły ro­bo­tów cie­ka­wie roz­wi­jasz; mi po­do­ba­ła się gra w krę­gle gran­ta­mi. Te­ma­ty­ka rze­czy­wi­ście mło­dzie­żo­wa. W każ­dym razie opo­wia­da­nie za­pa­da w pa­mięć. Po­zdro­wie­nia

Fajny po­mysł i dobre wy­ko­na­nie. Po­do­ba­ła mi się trau­ma szkol­na z punk­tu na­uczy­cie­la. Szcze­gól­nie cie­ka­we było sta­wia­nie zer ze spra­wo­wa­nia :)

Taka “bajka ro­bo­tów” z pod­ręcz­ni­ka szko­ły dla ro­bo­cią­tek. Sym­pa­tycz­ne, za­baw­ne i płyn­nie się czy­ta­ło. Z zu­peł­nej pry­wa­ty: prze­pra­co­wa­łam ład­nych parę lat w szko­le (li­ceum) i pierw­sze sko­ja­rze­nie, jakie budzą we mnie słowa “cięż­ki dyżur” jest wła­śnie takie, jak w tym opo­wia­da­niu (choć pracę ko­cha­łam z ca­łe­go serca) – bar­dzo miło zo­ba­czyć w kon­kur­sie re­ali­za­cję ta­kie­go wła­śnie ro­zu­mie­nia ty­tu­ło­we­go hasła. 

ninedin.home.blog

mike

Krę­gle gra­na­ta­mi są za­wsze na topie. :)

Edward Pi­tow­ski

Dzię­ki, moż­li­we że oceny były wy­sta­wia­ne w sys­te­mie bi­nar­nym, więc zero jak naj­bar­dziej na miej­scu!

ni­ne­din

Do “Bajek ro­bo­tów” to mo­je­mu tek­sto­wi bar­dzo da­le­ko, ale jeśli tekst budzi wspo­mnie­nia, to chyba do­brze. :D

Po­do­ba mi się uję­cie te­ma­tu, bo jed­nak na­uczy­ciel to ma tylko cięż­kie dy­żu­ry i to nawet w gro­nie ro­bo­cią­tek.

Pierw­sze dia­lo­gi tro­chę mało płyn­ne, jakby tro­chę nie do końca na­tu­ral­ne, ale potem bar­dzo się roz­krę­casz. Ogól­nie miła lek­tu­ra.

Dzię­ku­ję, oidrin. :)

Z pew­no­ścią lek­kie i dość przy­jem­ne opo­wia­da­nie. Temat kon­kur­so­wy re­ali­zu­je w pełni, cho­ciaż może nieco zbyt pro­sto. Widać jed­nak, że to tekst który nie miał wiel­kich am­bi­cji, a miał być po pro­stu sym­pa­tycz­ną lek­tu­rą. Za­mysł ten re­ali­zu­je cał­kiem nie­źle, ale zde­cy­do­wa­nie bra­ku­je mi w tym opo­wia­da­niu cze­goś wię­cej. Ot, ca­łość przy­po­mi­na mi od­ci­nek ja­kiejś slap­stic­ko­wej kre­sków­ki pusz­cza­nej do śnia­da­nia albo numer Ka­czo­ra Do­nal­da. Jasne, gdy­bym chciał, to jest tu pole do cze­pia­nia się. Fa­bu­ła jest nie tylko pro­sta, ale też na­cią­ga­na – po co w ogóle była cała ta akcja z pod­mia­ną Rosty'ego? W sen­sie, dy­rek­tor naj­pierw grozi na­uczy­cie­lo­wi, że nie ma po­dej­ścia do dzie­ci i trze­ba do nich iść, bo szko­łę wy­sa­dzą w po­wie­trze. A je­dy­ne co Rosty robił, to wy­sa­dzał ją razem z dzie­cia­ka­mi. Czego tu gra­tu­lo­wać? (poza prze­ży­ciem oczy­wi­ście, cho­ciaż od­by­ło się kosz­tem nie­win­ne­go ro­bo­ta). W ogóle, jeśli chwi­lę się nad tym za­sta­no­wić, to całe opo­wia­da­nie i po­stać Rosty'ego ma mocno ma­ka­brycz­ny wy­dźwięk – Cy­brix stwo­rzył ży­we­go ro­bo­ta, ta­kie­go sa­me­go jak inne, a potem rzu­cił go na po­żar­cie dzie­cia­kom, które go za­mor­do­wa­ły, tylko po to, żeby sa­me­mu nie ry­zy­ko­wać. Brrrrr. 

No, ale jak mó­wi­łem, po­przy­cze­piać by się można, ale samo opo­wia­da­nie ra­czej miało być tylko lekką czy­tan­ką. I jest lekką czy­tan­ką, ale tylko lekka czy­tan­ka to tro­chę za mało. Szyb­ko wy­le­cia­ła z pa­mię­ci. 

Może nie wy­glą­dam, ale je­stem tu ad­mi­ni­stra­to­rem. Jeśli masz jakąś spra­wę - pisz śmia­ło.

Ar­nu­bis

Dzię­ku­ję za pro­fe­sjo­nal­ny ko­men­tarz! :D

Z pew­no­ścią lek­kie i dość przy­jem­ne opo­wia­da­nie…

…ma mocno ma­ka­brycz­ny wy­dźwięk

Tylko ja umiem tak zro­bić, żeby lek­kie opo­wia­da­nie miało ma­ka­brycz­ny wy­dźwięk! Brawo ja!

A tak na serio to dzię­ku­ję i po­zdra­wiam. :)

Ju­ror­skie bia­do­le­nie ;)

Sztucz­na in­te­li­gen­cja ro­bo­ta…

Bar­dzo prze­szka­dza mi forma. Nie ro­zu­miem spe­cjal­nie dow­ci­pu po­le­ga­ją­ce­go na ki­czo­wa­tym wy­ko­rzy­sta­niu re­kwi­zy­tu. Ge­ne­ral­nie te ro­bo­ty mo­gły­by być ludź­mi i pod wzglę­dem lo­gi­ki wy­da­rzeń, po­sta­ci by­ło­by to bar­dziej za­sad­ne. A tak ro­bo­to­wi przy­pię­to ro­bo­to­wi su­mie­nie, ro­bo­to­we ba­cho­ry i ro­bo­to­we cechy, które nijak nie pa­su­ją do ro­bo­ta. Jeden już taki był, co się taką formą po­słu­gi­wał, ale to już zu­peł­nie inne bajki ro­bo­tów były, i le­piej na tym po­prze­stać. Oczy­wi­ście sto­pień po­ru­szo­nej pro­ble­ma­ty­ki po­rów­nać nie spo­sób.

Jak dla mnie mało atrak­cyj­na te­ma­ty­ka.

Pu­en­ta – nigdy nie wiesz, czy wy­gra­łeś wojnę, czy do­pie­ro bitwę… Za­sta­na­wiam się, czy można jakoś obro­nić tę fan­ta­sty­kę, która do tego wnio­sku do­pro­wa­dzi­ła, i ra­czej się nie po­dej­mę ta­kie­go wy­zwa­nia.

Na­to­miast wy­ko­rzy­sta­nie ogra­ni­czo­ne­go za­so­bu zna­ków i stwo­rze­nie w tak krót­kim for­ma­cie zgrab­nej hi­sto­ryj­ki, to zna­czy ta­kiej, która za­wie­ra ele­men­ty peł­no­praw­ne­go opo­wia­da­nia, oce­niam do­brze. Mamy po­czą­tek, który może bu­dzić za­in­te­re­so­wa­nie te­ma­tycz­nym dy­żu­rem, roz­wi­nię­cie mo­ment zwrot­ny akcji – ogra­ny jak talia kart na wy­pra­wie ko­le­ją trans­sy­be­ryj­ską, no ale jest. To do­brze świad­czy o umie­jęt­no­ściach au­to­ra, a przy­naj­mniej o spo­so­bie skła­da­nie prze­zeń tek­stu.

A temat kon­kur­so­wy jest.

Po­zdra­wiam Czwart­ko­wy