Gryź mnie jeszcze raz Sam

Krew mnie zawsze fascynowała. Już jako dziecko bawiłem się strzykawkami, wyobrażałem sobie pobieranie krwi, zabiegi. W ogóle nie myślałem, że mógłbym być w życiu kimś innym.

W szkole byłem szczęśliwy. Może dlatego, że byłem nieszczęśliwy w miłości?

Na lekcjach biologii oglądałem umieszczone w gablotach narządy wewnętrzne różnych zwierząt, tasiemce, pająki i motyle. W domu, w oczekiwaniu na zajęcia z biologii, sam przekłuwałem szpilką muchy i motyle. Robiłem sekcje żuków i ślimaków. Nadmuchiwałem żaby. Czasem trafił się jakiś inny, drobny zwierz, wdzięcznie rozchylający trzewia pod skalpelem.

Naprawdę, mówię Pani, początki nie były łatwe. W szkole pielęgniarskiej ciągle robiło mi się niedobrze od ssania. Kiedyś nawet zemdlałem przy badaniach. A koleżanki nikczemnie wykorzystywały, kiedy byłem pijany, moje skłonności. Fuj! Nauczyciel kazał – w trosce o mnie – nawet przemyśleć mój wybór.

No i te zęby. Niby nikt nie ma idealnych, ale…. Mam fatalny zgryz, o widzi pani? Zachodzą, jeden na drugiego. Jak krzyże przy drodze, albo pod Pałacem Namiestnikowskim.

Dlatego krew ciągle kapała mi po brodzie na pacjenta. Zanim doszedłem do laboratorium połowa była na ubraniu albo na podłodze. Much było pełno.

Koledzy się ze mnie wyśmiewali. Krzywousty, tak na mnie wołali. Jak zły byłem na nich, to nie ssałem. I z tej złości egzaminy na piątki pozdawałem, żeby nie było, ze tylko do ssania nadaję się.

Teoria – teorią. Ale z wykonywaniem wyuczonego zawodu w praktyce było gorzej. Bo nikt nie chciał mi praktyk zaliczyć: trzeba było pobierać po dwa razy! No i gryźć, co najmniej, dwa razy. Pacjenci unikali mnie, bo nie dość, ze bali się bólu kilkukrotnego gryzienia, to nie zdarzyło się, żeby pacjent wyszedł czysty. Ja zresztą musiałem też zacząć nosić czerwony kitel i czyścić zęby po każdym pacjencie. To zresztą też niewiele pomagało, bo zacieki na ubraniu zostawały. Krew się cholernie ciężko spiera. No i kły zaczynały odbarwiać się.

Zarzuciłem pilęgniarkę i poszedłem na studia. Na prawo, bo tam nie trzeba za dużo myśleć. Potem trochę pracowałem jako prawnik w zakładach mięsnych, gdzie robili kaszankę. Nie mogłem wyzwolić się z pragnień młodzieńczych i chciałem uzbierać na aparat. Wyprostować te nieszczęsne zęby. Wie Pani jaki aparat? Taki, jak teraz co drugi nosi.

Ale papierkowa robota to nie dla mnie. Nie mogłem wytrzymać za biurkiem, uciekłem po dwóch miesiącach: zapach kaszanki wciąż nęcił i nęcił, a dekoncentrował. No i zaczęli robić to głupie dochodzenie w sprawie nocnych pogryzień. A bo to ja je zapraszałem do mnie? Same pod kieł wchodziły, napalone.

Zgłosiłem się do pogotowia na sanitariusza. Pomyślałem sobie, że może u nich mi się uda. Wiadomo, praca ciężka, kiepskie zarobki, to mało chętnych. No i w czasie akcji może nie będą tak bardzo zwracać uwagi na tę higienę. No i okazuje się, że miałem rację. Daję radę. Chłopaki mnie lubią, bo chociaż zęby krzywe, to prosty ze mnie gość. A ludzie, co ich ratuję, to w ogóle nie zwracają uwagi na te plamy. Są szczęśliwi, że żyją. Co tam brudne ubranie, nieświeży oddech, czy brudny ząb! No bo, czy czystość jest w życiu najważniejsza? Nie! Najważniejsze to robić to, co się lubi. I nie zwracać uwagi na tych, którzy mówią, że się do tego nie nadajesz.

A teraz proszę usiąść wygodnie, rozpiąć górne guziki bluzki.

Proszę się nie wyrywać, sama Pani tu przylazła! Może dam Pani jakąś chusteczkę, nie martwi się pani, że się pobrudzi? A ty suko, gryziesz?! Poczekaj, ja Ci zaraz pokażę, jak się gryzie!

Myślisz, że jak mam krzywe, to nie potrafię? Nie taką jak Ty obsługiwałem i była zadowolona.

No naprawdę…. Proszę się przez chwilę nie wyrywać, będzie ukłucie.

A chyba oboje nie chcemy, żebym źle trafił?.