Śmierć Wojownika

Tym bar­dziej nie pa­mię­tał

Czemu “tym bar­dziej”?

za­bi­jał wszyst­kich(+,) któ­rzy sta­nie­li na jego dro­dze(+,) bądź mu się sprze­ci­wi­li

Świat się koń­czy. Ja po­pra­wiam prze­cin­ki.

na­prze­ciw tum któ­rzy

tym, któ­rzy

nie po­ja­wił się żaden godny jego opo­nent

Jego? Za­czy­nam się trosz­kę iry­to­wać

Chciał je­dy­nie czuć(+,) że stoi

Tam,(-,) miał na­dzie­ję zna­leźć

W końcu prze­rwał żeś a w jego gło­wie

rzeź

Prze­sta­łem już zwra­cać uwagę na te wszyst­kie błędy i po­sta­ra­łem się do­czy­tać do końca, bo­wiem po­mi­mo fa­tal­ne­go wy­ko­na­nia, było coś w tre­ści co pro­si­ło o do­czy­ta­nie do końca. 

Pod­su­mo­wa­nie:

Wy­ko­na­nie – dys­kwa­li­fi­ku­ją­ce. Ty sam au­to­rze, nie po­fa­ty­go­wa­łeś się, aby ten “utwór” ( a ra­czej po­twór) cho­ciaż raz prze­czy­tać po na­pi­sa­niu.

Nar­ra­cja – dla mnie to­por­na i mało prze­ko­nu­ją­ca. Cho­dzi mi głów­nie o kon­struk­cje typu: 

Na­stęp­na upa­trzo­na ofia­ra nie ucie­ka­ła

Ci Wy­sta­wia­li tylko ręce

Po­mysł – cał­kiem cie­ka­wy. I może warto go na­pi­sać raz jesz­cze. Może z dia­lo­ga­mi? Z jakąś akcją?

Jeśli komuś się wy­da­je, że mnie tu nie ma, to spie­szę po­wia­do­mić, że mu się wy­da­je.

Dzię­ku­ję za wska­zów­ki, zaraz wezmę się do po­pra­wia­nia tek­stu.

Lubię takie mo­ty­wy, za­wsze się łapię na hi­sto­rie o na­wró­ce­niu na dobrą ścież­kę. Więc po­pie­ram przed­mów­cę – w lep­szym wy­ko­na­niu mo­gło­by to wyjść na­praw­dę faj­nie.

deviantart.com/sil-vah

Przyj­mu­ję do wia­do­mo­ści, że Ra­gnor się zmie­nił, ale kom­plet­nie nie poj­mu­ję bier­no­ści ludu o sza­rej skó­rze.

Wy­ko­na­nie po­zo­sta­wia bar­dzo wiele do ży­cze­nia.

Ra­gnor nie pa­mię­tał już kiedy prze­stał się sta­rzeć albo od ja­kie­go po­ko­na­ne­go prze­ciw­ni­ka prze­jął moc re­ge­ne­ra­cji. Tym bar­dziej nie pa­mię­tał kiedy po­sta­no­wił zre­ali­zo­wać swój am­bit­ny plan by stać się nie­po­ko­na­nym. Odkąd się­gał pa­mię­cią… ―> Nie brzmi to naj­le­piej.

…w bru­tal­ny spo­sób oznaj­mia­jąc swoją do­mi­na­cję. ―> Czy na pewno oznaj­miał?

…uka­ra­nia bła­ga­ją­ce­go nędz­ni­ka . ―> Zbęd­na spa­cja przed krop­ką.

…wy­da­wa­ła się dzie­wi­cza i nie zmie­nio­na ich rę­ka­mi. ―> …wy­da­wa­ła się dzie­wi­cza i niezmie­nio­na ich rę­ka­mi.

…z ra­do­ścią przy­jął tą od­mia­nę. ―> …z ra­do­ścią przy­jął tę od­mia­nę.

Ci Wy­sta­wia­li tylko ręce jak by chcąc go… ―>  Ci wy­sta­wia­li tylko ręce, jakby chcąc go…

…wy­rwał się i za­mach­ną dla prze­stra­chu. ―> …wy­rwał się i za­mach­nął dla prze­stra­chu.

Czego oni od niego chcą?– brzmia­ło py­ta­nie w jego gło­wie. ―> Brak spa­cji po py­taj­ni­ku.

Winno być: Czego oni ode mnie chcą? – brzmia­ło py­ta­nie w jego gło­wie.

Czego chce­cie?! – wy­krzy­czał na głos. ―> Brak pół­pau­zy roz­po­czy­na­ją­cej wy­po­wiedź. Winno być: – Czego chce­cie?! – wy­krzy­czał na głos.

Tu znaj­dziesz wska­zów­ki, jak za­pi­sy­wać dia­lo­gi: http://www.forum.artefakty.pl/page/zapis-dialogow

…do­tknął środ­ka jego czoła po­czuł jak po­tęż­na fala nie­zna­ne­go mu uczu­cia po­ry­wa go i owła­da­nia całe jego ciało. ―> Nad­miar za­im­ków. Miej­sca­mi nad­uży­wasz za­im­ków.

Pro­po­nu­ję: …do­tknął środ­ka jego czoła, po­czuł jak po­tęż­na fala nie­zna­ne­go uczu­cia po­ry­wa go, by za­wład­nąć całym cia­łem.

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

To wy­glą­da bar­dziej jak szkic po­my­słu, niż go­to­we opo­wia­da­nie.

W opo­wia­da­niu hi­sto­rii, a do ta­kiej ka­te­go­rii za­li­cza­my pi­sa­nie opo­wia­dań, jedną z naj­waż­niej­szych zasad jest “show, don’t tell” – za­miast mówić o tym, co się dzia­ło, mu­sisz to po­ka­zać. Nie mó­wisz że “Ra­gnor był naj­po­tęż­niej­szy i bez­li­to­sny” tylko po­ka­zu­jesz nam scenę, dzię­ki któ­rej to zro­zu­mie­my. Np. jakąś bitwę, w któ­rej Ra­gnor w po­je­dyn­ku ma­sa­kru­je ja­kie­goś szla­chet­ne­go ry­ce­rza – obroń­cę mia­sta, a potem na­bi­ja jego głowę na włócz­nię i trzy­ma­jąc ją w jed­nej ręce, drugą ręką mor­du­je ko­bie­ty i dzie­ci które chro­nił jego prze­ciw­nik. W ten spo­sób czy­tel­nik może sam się prze­ko­nać, kim jest Ra­gnor, a nie tylko musi uwie­rzyć ci na słowo.

Dru­gim pro­ble­mem jest sam Ra­gnor. Ro­zu­miem, że się nie sta­rze­je i jest po­tęż­nym wo­jow­ni­kiem. Ale nie po­ka­zu­jesz nam ni­cze­go, co może uza­sad­nić to, że sam wy­rzy­na całe armie i kró­le­stwa. Kim on jest? Jakie ma moce? Po pro­stu do­brze macha to­po­rem? Ila czasu za­ję­ło mu wła­sno­ręcz­ne ścię­cie całej armii? Toć nawet jak nikt nie może go po­ko­nać, to sa­my­mi tru­pa­mi by go na­kry­li żeby się udu­sił. Z jed­nej stro­ny przy­da­ło­by się jakoś nadać mu moce – jakiś pół­bóg albo coś w tym stylu. Z dru­giej – jed­nak dać ja­kieś li­mi­ty tych mocy, czy­ta­nie o ar­cy­po­tęż­nych po­sta­ciach jest po pro­stu nudne. Cią­gle może się nie sta­rzeć i być naj­wspa­nial­szym wo­jow­ni­kiem, z któ­rym nikt nie może się rów­nać, ale niech to bę­dzie wło­żo­ne w ja­kie­kol­wiek ramy re­ali­zmu. W to miej­sce mo­żesz dodać mu armię po­plecz­ni­ków, która po­dą­ża za nim i bie­rze udział w jego pod­bo­jach. Jasne, nie za­wie­rał żad­nych so­ju­szy i tak dalej, ale po­tęż­ni lu­dzie za­wsze przy­cią­ga­ją in­nych. Może nimi po­gar­dzać, wy­sy­łać ich na rzeź, sa­me­mu ich mor­do­wać i tak dalej, ale i tak będą za nim po­dą­żać, bo lep­sza taka na­miast­ka wła­dzy w jego cie­niu niż sta­nąć z nim do walki i umrzeć. Do tego ten motyw po­zwo­lił­by ci na cie­ka­wą kon­fron­ta­cję w ewen­tu­al­nym ciągu dal­szym – Ra­gnor się prze­mie­nił, od­rzu­cił prze­moc i wie­dzie spo­koj­ne życie, ale jakiś czas póź­niej kra­inę na­jeż­dża­ją jego byli po­plecz­ni­cy. 

Do­my­ślam się, że ab­so­lut­na bier­ność sza­rych istot wy­ni­ka z tego, że to ab­so­lut­ni pa­cy­fi­ści, któ­rzy nie tylko brzy­dzą się prze­mo­cą, ale nawet nie chcą jej prze­ciw­dzia­łać? 

Wy­ko­na­nie, jak już ci pi­sa­no, jest na­praw­dę słabe, roi się od błę­dów. 

A co w tym tek­ście było na­praw­dę faj­ne­go? No sam ko­niec w po­łą­cze­niu z ty­tu­łem, me­ta­fo­rycz­na śmierć wo­jow­ni­ka i na­ro­dzi­ny ako­li­ty – to na­praw­dę faj­nie można by ro­ze­grać. 

Może nie wy­glą­dam, ale je­stem tu ad­mi­ni­stra­to­rem. Jeśli masz jakąś spra­wę - pisz śmia­ło.

Rację mają po­przed­ni­cy, któ­rzy widzą tutaj le­d­wie szkic, zarys opo­wia­da­nia. Nawet opo­wiast­kę z mo­ra­łem/prze­sła­niem można opo­wie­dzieć w cie­kaw­szej for­mie niż ciąg opi­sów. Jak za­uwa­żył Anu­bis, po­ka­zy­wa­nie za­miast opo­wia­da­nia to Graal pi­sa­rza, za­wsze ak­tu­al­ny.

Cięż­ko oce­niać ten tekst od stro­ny warsz­ta­to­wej i tech­nicz­nej. Niby w miarę spraw­nie po­słu­gu­jesz się ję­zy­kiem, a jed­nak jest to język pro­sty, bar­dzo opi­so­wy i mało li­te­rac­ki. Obok płyn­nych frag­men­tów, masz frag­men­ty zgrzy­ta­ją­ce, a ca­łość do­pra­wi­łeś masą błę­dów gra­ma­tycz­nych i in­ter­punk­cyj­nych, o za­pi­sie dia­lo­gów nie wspo­mi­na­jąc.

Fa­bu­ła. Hmm. To nie jest opo­wia­da­nie fa­bu­lar­nie za­ska­ku­ją­ce i żadna to uczta dla duszy i umy­słu, ale jakiś pro­sty po­mysł mia­łeś. Prze­mia­na bo­ha­te­ra za­cho­dzą­ca pod wpły­wem prze­ja­wów ab­so­lut­nej mi­ło­ści, która jak wia­do­mo prze­zwy­cię­ża wszyst­ko, to jed­nak nie­wie­le. Tro­chę na­iw­ne to wszyst­ko i na­iw­nie i mało prze­ko­ny­wu­ją­co przed­sta­wio­ne (zwłasz­cza idący na rzeź, bier­ni "sza­rzy pa­cy­fi­ści" przy­po­mi­na­ją­cy ja­kieś na­ćpa­ne dzie­ci kwia­ty – i żeby nie było nie­po­ro­zu­mień, sam je­stem umiar­ko­wa­nym pa­cy­fi­stą). Kom­po­zy­cyj­nie też mo­głeś się bar­dziej po­sta­rać, bo opis za­cho­wa­nia owych owie­czek, ata­ków i roz­te­rek Ra­gno­ra dłuży się strasz­nie i w kółko po­wta­rzasz w nim to samo. Po pew­nym cza­sie po­gu­bi­łem się, kto tam sta­wał w ko­lej­ce, kogo zabił pierw­sze­go, a kogo miał za­miar zabić itd.).

Po­stać Ra­gno­ra zu­peł­nie nie­rze­czy­wi­sta, ro­zu­miem, że to umow­na przy­po­wieść, ale jed­nak wy­szedł jakiś taki ko­mik­so­wy. Po czę­ści Lobo, po czę­ści Tha­nos czy jakiś inny Ronan z Ma­rve­la. Z po­cząt­ku przy­po­mi­nał mi także po­stać z opo­wia­da­nia por­ta­lo­we­go Gary’go Jo­ine­ra o fa­ce­cie, który za­bi­ja wszyst­ko co się rusza, by z że­la­za za­war­te­go w krwi ofiar wykuć sobie miecz. Potem jed­nak oka­za­ło się, że Ty po­sze­dłeś w inną stro­nę i chcia­łeś po­ka­zać prze­mia­nę bo­ha­te­ra, za­pew­ne nie­ko­cha­ne­go i nie tu­lo­ne­go w dzie­ciń­stwie ;), który nie za­znał nigdy praw­dzi­wej mi­ło­ści i dla­te­go po­sta­no­wił znisz­czyć oraz pod­bić wszyst­ko oso­bi­ście (co samo w sobie jest ab­sur­dal­ne) ;).

I tutaj wra­ca­my do punk­tu wyj­ścia. Nie po­ka­za­łeś, tylko nas o tym wszyst­kim po­in­for­mo­wa­łeś. Nie­wie­le uza­sad­nia­jąc w tek­ście, nie bar­dzo uatrak­cyj­nia­jąc akcję i nie wy­cho­dząc poza sztam­pę. Można się było bar­dziej po­sta­rać.

Ps. Nie będę wy­szu­ki­wał i wy­ty­kał błę­dów, bo tych, które zgło­si­li inni (nie­któ­re po­ra­ża­ją­ce), nawet nie ra­czy­łeś do tej pory po­pra­wić.

Po prze­czy­ta­niu spa­lić mo­ni­tor.

Ależ moż­na­by z tego wy­krę­cić stu­dium prze­mia­ny… No ale przy ta­kiej for­mie i za­sob­no­ści nie wiele udało się wy­cza­ro­wać ;) Po­zdra­wiam Czwart­ko­wy Dy­żur­ny :)

Nie po­rwa­ło mnie :(

Przy­no­szę ra­dość :)