Duma

Mat John Ko­wal­ski peł­nił ru­ty­no­wą służ­bę przy ra­dio­sta­cji na jed­nym z naj­więk­szych okrę­tów Floty Gwiezd­nej USA. Nic się nie dzia­ło, więc nu­dził się nie­mi­ło­sier­nie. Do­pie­ro za go­dzi­nę skoń­czy nocną wach­tę. Co chwi­lę zer­kał na tar­czę ze­ga­ra, za­wie­szo­ne­go tuż nad jego głową. Mi­nu­ty pły­nę­ły jed­nak bar­dzo wolno. Wtem w gło­śni­ku ra­dio­sta­cji przez serię trza­sków prze­bił się męski głos: Tu mówi A-853, pro­si­my zmień­cie kurs o pięć stop­ni, aby unik­nąć ko­li­zji. Idzie­cie wprost na nas, od­le­głość dwa­dzie­ścia par­se­ków. Śmiesz­ny ak­cent roz­mów­cy upew­nił Johna, że ma do czy­nie­nia z Hisz­pa­nem. Nie było to wiel­ką nie­spo­dzian­ką, po­nie­waż le­cie­li przez sek­tor za­ję­ty przez Eu­ro­pej­czy­ków. Mat nie­wie­le my­śląc wy­pa­lił:

– To my su­ge­ru­je­my wam zmia­nę kursu o pięć stop­ni. Nie wiesz z kim masz do czy­nie­nia, kmio­cie.

– Po­wta­rza­my: zmień­cie swój kurs o pięć stop­ni, celem unik­nię­cia zde­rze­nia – po­now­nie za­chry­piał gło­śnik.

To nie są żarty. Lecę po „sta­re­go” – po­my­ślał Ko­wal­ski. Ad­mi­rał Ri­chard James nie wy­glą­dał na za­chwy­co­ne­go, prze­rwa­niem słod­kiej drzem­ki.

– Obyś miał sen­sow­ny powód – wark­nął.

Po dro­dze na mo­stek ofi­cer wy­słu­chał re­la­cji pod­wład­ne­go i orzekł, że spra­wa jest po­waż­na. Ener­gicz­nie chwy­cił mi­kro­fon ra­dio­sta­cji i rzu­cił w eter: Tu mówi ka­pi­tan stat­ku gwiezd­ne­go Sta­nów Zjed­no­czo­nych Ame­ry­ki, w dal­szym ciągu su­ge­ru­je­my, zmień­cie swój kurs o pięć stop­ni, aby unik­nąć ko­li­zji.

W od­po­wie­dzi jan­ke­si usły­sze­li:

– Nie mo­że­my speł­nić wa­sze­go żą­da­nia. Na prze­szko­dzie stoją istot­ne, nie­za­leż­ne od nas przy­czy­ny. Jesz­cze raz ape­lu­je­my: Zmień­cie obec­ny kurs, w innym wy­pad­ku czeka was praw­dzi­wa ka­ta­stro­fa.

„Stary” spur­pu­ro­wiał w ciągu jed­nej se­kun­dy. Nie pa­nu­jąc nad sobą wrza­snął:

– Tu mówi ad­mi­rał Ri­chard James, do­wód­ca krą­żow­ni­ka USS Abra­ham Lin­coln. Dru­giej, co do wiel­ko­ści, jed­nost­ki na­szej floty.

Ofi­cer zro­bił krót­ką prze­rwę, na­brał od­de­chu, po chwi­li kon­ty­nu­ował pe­ro­rę. Zdo­łał się jed­nak nieco uspo­ko­ić.

– Jed­no­cze­śnie in­for­mu­ję, że je­ste­śmy eskor­to­wa­ni przez czte­ry nisz­czy­cie­le i dzie­sięć fre­gat. Tuż za nami po­dą­ża­ją stat­ki na­szych so­jusz­ni­ków. Uda­je­my się w kie­run­ku Sek­to­ra Delta w celu prze­pro­wa­dze­nia ma­new­rów! Nie su­ge­ru­ję, lecz żądam, aby­ście zmie­ni­li kurs o pięć stop­ni! W prze­ciw­nym razie bę­dzie­my mu­sie­li pod­jąć sto­sow­ne dzia­ła­nia, aby za­gwa­ran­to­wać bez­pie­czeń­stwo na­sze­mu okrę­to­wi oraz ko­ali­cjan­tom. Żądam sta­now­czo, pod­po­rząd­ko­wa­nia się po­wyż­szym dy­rek­ty­wom!

Je­że­li do­wód­ca krą­żow­ni­ka ocze­ki­wał, że Hisz­pan za­nie­mó­wi z wra­że­nia, to sro­dze się roz­cza­ro­wał.

– Tu mówi Juan Ma­nu­el Salas Al­can­ta­ra. Oprócz mnie jest tu tylko Mi­gu­el Juan Diego No­rie­ga. Naszą eskor­tę sta­no­wi pies, owcza­rek nie­miec­ki, który na cześć wa­sze­go pierw­sze­go pre­zy­den­ta wabi się Geo­r­ge. Mamy ze sobą zapas żyw­no­ści na trzy dni, bu­tel­kę za­cne­go, czer­wo­ne­go wina oraz nie­sa­mo­wi­ty widok na ro­dzą­cą się gwiaz­dy. W skład za­ło­gi wcho­dzi rów­nież kot Ste­fan, ale wła­śnie ko­rzy­sta z ku­we­ty.

John Ko­wal­ski i więk­szość ma­ry­na­rzy obec­nych na most­ku, z wiel­kim tru­dem za­cho­wy­wa­ła po­wa­gę. Nie ry­cze­li ze śmie­chu tylko dla­te­go, że bar­dzo po­waż­nie pod­cho­dzi­li do dys­cy­pli­ny woj­sko­wej. Tym­cza­sem Juan kon­ty­nu­ował swój wywód:

– Nie je­ste­śmy w sta­nie zmie­nić kursu ani obec­nej lo­ka­li­za­cji. Na­da­je­my do was z nowej sta­cji ko­smicz­nej, A-853, na obrze­żu Stre­fy Delta. Nie mamy naj­mniej­sze­go po­ję­cia, które miej­sce zaj­mu­je­my ak­tu­al­nie w ran­kin­gu ma­łych sta­cji or­bi­tal­nych. Jako lo­jal­ny so­jusz­nik uwa­ża­my, że po­win­ni­ście przed­się­wziąć wszel­kie środ­ki, na jakie tylko przyj­dzie wam ocho­ta, aby za­pew­nić bez­pie­czeń­stwo dru­gie­go, co do wiel­ko­ści okrę­tu floty USA. Uprze­dza­my tylko, że jeśli nie zmie­ni­cie kursu wpad­nie­cie wkrót­ce na pla­ne­to­idę. Nie na­nie­sio­no jej jesz­cze na naj­now­sze mapy tego sek­to­ra. Ży­czy­my mi­łe­go dnia. Over.

Na most­ku za­pa­dła cisza. Ri­chard James się­gnął do szu­fla­dy biur­ka, gdzie trzy­mał cy­ga­ra na szcze­gól­ne oka­zje. Za­pa­lił jedno z nich i wark­nął:

– Żaden dupek w mordę li­za­ny przez owczar­ka nie­miec­kie­go, nie bę­dzie po­uczał ame­ry­kań­skie­go ad­mi­ra­ła. Cała na­przód chłop­cy! Po­każ­my tym za­srań­com, jak pięk­na może być ka­ta­stro­fa.

John Ko­wal­ski wes­tchnął głę­bo­ko i oświad­czył:

– Przy­kro mi, ale prze­kro­czy­li­śmy już limit ko­li­zji w tym mie­sią­cu. Po­szy­cie jest mocno nad­wy­rę­żo­ne.

– OK. Mo­że­my po­cze­kać – od­parł do­wód­ca po chwi­li na­my­słu. – Pod jed­nym wszak­że wa­run­kiem: cy­ga­ro wy­pa­lę do końca.

– Jak sobie pan życzy.

USS Abra­ham Lin­coln obrał nowy kurs, a mat skoń­czył wresz­cie dyżur przy ra­dio­sta­cji.