Dalsza część przygód mało sympatycznego Lucyfera z opowiadania “Wiara wartości”, tym razem naprzykrzającego się bóstwu nordyckiemu. Mniej moralizowania, więcej humoru i absurdu.
Podziękowania dla Olciatki i ManeTekelFares za betowanie. High five!
Poniżej link. Można kliknąc teraz, można dopiero po przeczytaniu :)
– Ależ tu jest bajzel! – wykrzyknął młodzian w stroju magika, z wysokim cylindrem na głowie i laseczką w dłoni. Przedzierał się przez zwały gruzu zalegające wszędzie jak okiem sięgnąć. Asgard był w ruinie. Cały.
Mężczyzna przeczołgał się pod zwalonym pomnikiem któregoś z bogów i zatrzymał na rynku przed ogromnym rumowiskiem. Na środku placu stał złoty tron, wyciągnięty z kupy kamieni, która niegdyś była pałacem Odyna. Złote siedzisko króla Asów było równie zrujnowane jak cała kraina, spalona, nadtopiona i zniszczona kilkaset lat temu, w dniu Ragnaroku. Siedział na nim nieruchomy Heimdall, w futrzanym płaszczu, srebrnej zbroi i rogatym hełmie – jedyny, który zdołał przetrwać schyłek nordyckiej wiary.
– Ej! Jest tam kto!? – Magik podszedł bliżej i zamachał ręką przed pozbawionymi źrenic oczami bóstwa. Nie było odpowiedzi. Cofnął się o krok, ściągnął cylinder i sięgnął do wnętrza po coś, co według niego powinno wyrwać boga ze stuporu.
– Niemiło cię widzieć, Lucyferze – zadudnił Heimdall basowo. – Nawet nie próbuj wyciągać tego puzonu.
Zdziwiony diabeł uniósł głowę i zapytał:
– Skąd wiedziałeś, co chcę wyciągnąć?
– Widzę wszystko, co chcę widzieć. Mogę patrzeć na ciebie, a widzieć dwójkę demonów, które przyszły tu z tobą. – Na ustach Heimdalla pojawił się cień uśmiechu, kiedy szatan rozejrzał się zaskoczony. – Nie. Nie ma ich tu. Nadal stoją na styku światów, gdzie kazałeś im czekać.
– Fajnie. Mogłeś tę umiejętność udostępnić ludziom, gdy jeszcze kochali te wasze Thory, Freye i inne Hermody. Może wówczas nie przestaliby wierzyć, bo znacznie ułatwiłoby im to życie. Pomyśl – spekulował Lucyfer. – Żona chce z tobą oglądać jakąś komedię romantyczną, niby patrzysz, a naprawdę oglądasz Ligę Mistrzów. Genialne! – Szatan zmaterializował wokół szyi szalik Manchesteru United.
– Przyszedłeś tutaj, żeby gadać o ludzkich rozrywkach, czy może chcesz tylko połazić wśród szczątków? Jak te skrzydlate szczury, które muszę stąd przeganiać.
– Gołębie? Nie wiedziałem, że potrafią przemieszczać się między światami.
– Zapomniałem jaki potrafisz być irytujący. Dobrze wiesz, że chodzi mi o anioły.
– Wiem. Ale wcale się nie dziwię, że tu czasem przylatują. U nich panuje totalna anarchia, nie to co u mnie. Bóg pozwala duszom zmarłych chodzić gdzie chcą, po całym niebie, oczywiście oprócz jego prywatnej chmurki, gdzie nawet skrzydlaci nie mogą się pojawić bez specjalnego zaproszenia. No i wyobraź sobie, że jesteś, na przykład, Archaniołem Gabrysiem. Pinkasz radośnie na harfie, a tu jakiś natręt przyłazi i pyta czy zagrasz coś z repertuaru tego białasa, Michaela Jacksona. Nie do zniesienia. Dlatego szukają jakichś miejsc, w których nikt im nie zawraca pióra.
– Jackson jest czarny. – Heimdall zignorował wyjaśnienia Lucyfera.
– Jest biały.
– Jest czarny.
– Jejeje – uciął niepotrzebny spór szatan. – Nieważne. Przychodzę do ciebie z propozycją współpracy. – Umilkł, oczekując reakcji ze strony bóstwa, jednak żadnej się nie doczekał.
– Jesteś tam, Heimdallu? A może oglądasz właśnie Ligę Mistrzów? – niecierpliwił się diabeł.
– Oglądam narodziny gwiazdy.
– Słaba, łzawa szmira. Na końcu pijak się zabija.
– Nie wiem o czym mówisz. Co znaczy „pijak się zabija” w odniesieniu do łączącej się materii?
– Nieważne. Przejdźmy do biznesów. – Lucyfer wyczarował krzesło, usiadł i założył nogę na nogę. – Przerwij mi, jeśli się mylę: przetrwałeś Ragnarok, bo udało ci się stąd uciec, kiedy wszystko się sypało. Użyłeś bifrostu, który kontrolujesz. A w zasadzie tęczowy most jest częścią twojej istoty i dzięki niemu możesz przenosić co chcesz, gdzie chcesz, natychmiastowo. Nieograniczony transfer o dużym zasięgu, realizowany w czasie rzeczywistym. Właśnie o tym chcę pogadać.
Heimdall nie przerwał, diabeł uznał więc swoje informacje za pewne. To, że nordyckie bóstwo nie próbowało go jeszcze przegonić też było dobrą wróżbą.
– Na ziemi coraz więcej ludzi odwraca się od wiary. Niewierzący idą oczywiście do piekła, gdzie przyjmujemy ich z należytym brakiem szacunku. Co ciekawe, społeczeństwa wysoko rozwinięte są mniej skore pielęgnować wiarę w Boga. Jednak tam, gdzie jest bieda a lud ciemny, stworzyciel ma nadal wielu fanów. Rozumiesz? Zakładam, że tak. Co zrobić, żeby ten lud odciemnić i pchnąć w stronę ateizmu? Znaczy, do mnie? – Lucyfer zapytał Heimdalla, który nadal nie dawał znaku, że cokolwiek do niego trafia.
Zirytowany brakiem reakcji szatan wtał i podniósł kawałek gruzu, podrzucił go kilka razy. Przymknął oko, przymierzając się do rzutu. Ciśnięty z diabelską siłą kamień świsnął pomiędzy rogami hełmu bóstwa i zniknął w oddali.
– Masz szczęście, że nie trafiłeś, Lucyferze.
– Trafiłem. Ale nie celowałem w ciebie. – Diabeł uśmiechnął się złośliwie.
– Hah, teraz widzę. Znasz tego anioła?
– Nie.
– Próbuje odlecieć, ale skrzydła nie bardzo chcą go słuchać. Haha! Przekomiczne.
– Nie ma za co. A teraz słuchaj, Heimdallu, bo przechodzimy do konkretów. – Szatan odchrząknął i zamienił strój magika w ubiór określany na ziemi jako biznes casual. – Powszechny dostęp do informacji wspomaga rozwój. Plan jest taki: dać ludziom narzędzie, dzięki któremu każdy człowiek będzie mógł podłączyć się do globalnej sieci. A to nie jest takie proste z tymi ich LTE, 5G i pozostałymi technologiami, które są zbyt wolne i ograniczone. Ale… Gdybyśmy wykorzystali twój bifrost, na jego bazie stworzyli protokoły transferu o globalnym zasięgu i pozwolili na nieograniczony, darmowy dostęp?
Puste oczy nordyckiego boga nagle zyskały źrenice, kiedy pochylił się do przodu, oparł dłonie o kolana i przewiercił szatana wzrokiem.
– Rozumiem zamysł. Ale widzę dwa poważne problemy. Jeśli zgodzę się na twój szalony pomysł, jak chcesz połączyć ludzką technikę z boską naturą tęczowego mostu? To pierwszy z nich.
Lucyfer podniósł wzrok i rozpromienił się w przyjaznym uśmiechu, którego pozazdrościłaby mu nawet kuoka – skoro Heimdall zaczął zadawać pytania, trzeba było rozważnie udzielać odpowiedzi, by jego zainteresowanie nie umknęło.
– O to się nie martw. Dziewięćdziesiąt dziewięć procent informatyków trafia na dół. Bóg ich nie lubi, od kiedy zorientował się że są w stanie tworzyć całkiem udane dzieła, dążąc do stworzenia myślącej maszyny. Wiadomo, że nie wszyscy, ale On już tak ma, że generalizuje. Chociażby sytuacja z Sodomą i Gomorą niech posłuży za przykład. – Stuknął laseczką dla podkreślenia swoich słów i wrócił do poprzedniego stroju. – Moje potępione duszyczki sobie poradzą. Jeśli nie wierzysz, możesz wpaść do piekła i zobaczyć, co tam teraz mamy, nikt nie bawi się w analogowe wpisywanie imion przybywających do jakiejś opasłej księgi. Po prostu wchodzą przez bramki, jak na lotnisku, skanery sczytują ich wzorce, do bazy danych leci info o grzechach oraz przewinach, potem ich czipujemy i wysyłamy do odpowiedniego miejsca, żeby mogli sobie cierpieć. Idziemy z duchem czasu. Żeby nie być gołosłownym… Popatrz na to.
Lucyfer sięgnął w zanadrze fraka i wyciągnął z wewnętrznej kieszeni przedmiot. Płaski, prostokątny, wielkości dłoni. Pod szybką, zajmującą prawie całą przednią powierzchnię, widniał napis: DIEphone, zaś na środku tylnej części znajdowało się czerwone logo, w postaci nadgryzionego pentagramu.
– Niezły bajer, nie? – Zadowolony diabeł obracał przedmiot w ręce, jakby nie potrafił się na niego napatrzeć. – Robią je dusze potępionych Azjatów w Faktoriach Beznadziei na trzecim poziomie piekieł. Masowa produkcja. Wszystkie demony już takie mają, bo te cudeńka znacznie ułatwiają robotę. Kiedy trzeba znaleźć jakąś duszę odpalasz apkę Kontroli Złodzicielskiej, wpisujesz dane i HPS prowadzi cię prosto jak po sznurku.
– Jest jeszcze drugi problem. Poważniejszy. – Heimdall przerwał Lucyferowi, bo ten, jak zwykle, gadałby i gadał. – Jak zamierzasz przekonać mnie do udzielenia ci pomocy?
– Obserwujesz nie tylko narodziny gwiazd, prawda? – Szatan spoważniał i sprawił, że telefon zniknął. – Podglądasz ludzi, ale oprócz obserwowania nie możesz nic więcej. A gdybym ci dał możliwość interakcji? Przecież tęsknisz za kontaktem i nawet anioły, które przeganiasz, cię cieszą. Zresztą moja wizyta również. Dzięki niej możesz być nie tylko wiecznym odbiorcą, ale także nadawcą. Co ty na to?
– Wiesz dobrze, że nie mogę opuścić tej krainy. Tutaj gonię skrzydlatych, bo nic mi nie mogą zrobić, na mocy starych umów. – Z wyrazu twarzy i sposobu w jaki Heimdall cedził słowa, można było wnioskować, że jest na granicy wybuchu. A gniew nie wróżył dobrze planom szatana. – Ale gdy tylko postawię stopę poza Asgard, te szczury mnie opadną i zagryzą. Kpisz ze mnie, Lucyferze!?
– Spokojnie, przyjacielu! – Diabeł uniósł laseczkę w obronnym geście, obawiając się ataku wściekłego bóstwa. – Kto powiedział, że będziesz musiał się gdzieś ruszać poza to piękne gruzowisko? Wiesz co to Internet? Na pewno wiesz, przecież stalkujesz ludzi. Bifrost posłuży do transferu właśnie w ramach Internetu. A bifrost to ty. Będziesz mógł się kontaktować z ludźmi, gadać z nimi, kłócić się i dyskutować. – Heimdall stał się jakby mniej wściekły, zaczął okazywać zainteresowanie. Szatan nie chciał puścić tej nitki i spróbował dotrzeć po niej do kłębka. – Wszystkie informacje, dosłownie wszystko, co ludzie przesyłają, będzie musiało przejść przez ciebie. Dostaniesz możliwość wybierania treści, Heimdallu. W poniedziałek pokłócisz się z kimś o jakąś pierdołę, we wtorek będziesz doradzał w kwestii, w której sam nie masz bladego pojęcia, w środę poprzeglądasz memy. I tak dalej. Pełny kontakt! Zero nudy!
Gniew zniknął z oblicza bóstwa, którego oczy znów stały się puste. Heimdall rozparł się na złotym tronie, lecz nie wyrzekł ani słowa. Lucyfer wyciągnął z rękawa zużytą talię kart i cierpliwie ją tasował, przerzucając po jednej z ręki do ręki.
– Możemy spróbować – odezwał się w końcu bóg.
Szatan skinął głową i spojrzał na ostatnią kartę: walet kier, tak jak się spodziewał. Dupek słuchający głosu serca.
***
Lucyfer żwawym krokiem maszerował przez odgruzowany rynek. Niesione przez niego kryształowe kieliszki podzwaniały wesoło, obijając się o glinianą, wyglądającą na bardzo starą, butelkę.
Stanął przed złotym tronem i przyjrzał się siedzącemu na nim Heimdallowi, teraz pozbawionemu rogatego hełmu. Zamiast niego miał na głowie przypominające durszlak urządzenie, do którego podpięte były dziesiątki kabli. Grube wiązki przewodów spływały wzdłuż oparcia i znikały gdzieś pod płytami dziedzińca.
– Pełen sukces! – wykrzyknął diabeł. – Mija drugi tydzień od kiedy wprowadziliśmy technologię BiTE i możemy śmiało stwierdzić, że efekt jest zgodny z oczekiwanym. Trzeba za to wypić, przyjacielu! – Postawił kieliszki na poręczy tronu, odkorkował butelkę i nalał do nich wina. – Jedna z ostatnich butelek trunku, w który nazarejczyk przemienił wodę. Dobry rocznik. Wypijmy za sukces!
– Dziękuję. Nie chcę. Jestem zajęty. – Okablowany bóg wypowiedział te słowa w dziwny, mechaniczny sposób.
– Jak nie, to nie. – Lucyfer uniósł brew i jednym haustem opróżnił kieliszek. – Jest jeszcze kilka miejsc, gdzie sygnał nie dociera, ale Belial z Baalem właśnie kończą montować wzmacniacz w koronie Yggdrasila. Przy okazji: nie wspomniałeś, że oprócz ciebie Ragnarok przeżył jeszcze Ratatosk. Pogryzł Beliala.
– Nie. Nie jestem. Ostatni. Jestem. Zajęty. Rozmawiam.
– Nie byłeś ostatni. – sprostował szatan, nie zwracając uwagi na niecodzienny ton bóstwa. – Musieliśmy unieszkodliwić tę wstrętną wiewiórkę, uwierz mi, inaczej się nie dało. Próbowaliśmy nawet przekupić ją orzechami, ale bez skutku. Nie jesteś zły, co?
– Skąd. Wzięliście. Orzechy?
– Czyli nie jesteś – skwitował z zadowoleniem Szatan, dopił prosto z szyjki resztę zawartości, rozbił butelkę o ziemię i spojrzał krzywo na zaabsorbowanego internetową rozmową boga, którego oczy były bardziej puste niż zazwyczaj. Odwrócił się na pięcie i odszedł bez pożegnania, przystanął jednak na krawędzi rynku, a dłonią zaczął kreślić w powietrzu tajemne wzory.
– Serwer jest zajęty, czas postawić zabezpieczenia. – Machnął ostatni raz ręką, stuknął laską o bruk i stworzył wokół placu ściany piekielnych płomieni. – Na początek firewall powinien wystarczyć.
***
Tym razem Lucyfer pędził przez zrujnowany Asgard, jakby go anioł gonił. Dotarł do Heimdallowego placyku, odetchnął z ulgą na widok wciąż obecnej zapory z piekielnego ognia i bez wahania wszedł w pomarańczowe jęzory płomieni.
– Heimdallu!? Nic ci nie jest? – Podszedł do nordyckiego bóstwa i przyglądnął się mu uważnie. – Była kilkunastominutowa przerwa w transferze. Bałem się, że coś ci się stało.
– Musisz biec, lecz wiesz, że wiesz. To za mało jest. Oni ciebie doganiają, lecz… – odpowiedział Heimdall zagadkowo.
– Erm? Na pewno wszystko w porządku? – zafrapował się szatan.
– Sadzić! Palić! Zalegalizować!
Bóstwo wydarło się tak głośno, że Lucyfer aż podskoczył. Chciał zadać kolejne pytanie, lecz przerwała mu rozbrzmiewająca spod fraka melodia „Show me the meaning of being lonely” Backstreet Boysów. Sięgnął do kieszeni po DIEphone’a.
To Bóg dzwonił.
– Zaraz do ciebie wrócę, przyjacielu, ale teraz chyba muszę odebrać – powiedział szatan z krzywym uśmieszkiem na ustach. Nabrał powietrza w płuca, przymknął oczy i przesunął na ekranie wyświetlacza drgający, zielony piktogram koźlej głowy. Przyłożył słuchawkę do ucha.
– Biuro Obsługi Klienta. Jeśli chcesz się dowiedzieć o najnowszych promocjach, wciśnij…
– Lucyferze! – wykrzyknął gromko Bóg, przerywając mu wygłupy. – Wiem, cóżeś uczynił! Dałeś ludziom technologię, której dostać nie powinni!
– OK. Dobra – przyznał szatan. – Mogę wiedzieć, kto mnie podkablował? Ten dwulicowy dureń Balaam? Nadęty Asmodeusz? Baphomet?
– Żaden z twoich miernych sługusów! Anioł, w któregoś rzucił kamieniem!
– Ah, no tak. Mogłem rzucić mocniej.
– W tych szczepionkach to zwykła kranówa jest! I abortowane płody! – rozdarł się Heimdall.
– Ja tu rozmawiam, więc mógłbyś się zamknąć? – zrugał bóstwo Lucyfer, którego humor wydawał się teraz wyjątkowo zwarzony.
– Szatanie! Ostrzegam: albo naprawisz cożeś uczynił, albo rozpocznę Dzień Sądu!
– Posłuchaj i się nie unoś: ludzie niedługo stworzyliby technologię równie wydajną jak ta, którą im dałem. Nie ma się co wściekać i znowu straszyć Apokalipsą.
– Mnie nie o ludzkość chodzi! – zagrzmiał Wszechmogący. – Ta technologia przenika przez kurtynę pomiędzy domeną człowieka a światami ukrytymi przed ludzkim wzrokiem! Sygnał dociera nawet do samych niebios! Anioły, gdy się zorientowały, wykupiły na ziemi urządzenia, jakieś ajfony! Miast śpiewać psalmy i wielbić moją chwałę, zajmują się jeno tymi diabelskimi pudełeczkami!
– Ajfony? – Lucyfer zastanawiał się głośno. – W sumie, co innego mogła kupić banda skrzydlatych hipsterów? Rzeczywiście, sprzedaż Apple’a ostatnio podskoczyła. Ciekawe jak to się odbije…
– Badger! Badger! Badger!* – krzyki Heimdalla przerwały szatańskie dywagacje.
– Rozmawiam! – Oblicze diabła gwałtownie zmieniło się w przerażającą, rogatą maskę wściekłości, kiedy odsunął słuchawkę od ucha i po raz drugi upomniał nordyckiego boga. – Powiedziałem, że masz…
– Mam horom curke! – wydarło się bóstwo prosto w twarz Lucyferowi, do którego dopiero teraz dotarło, że z jego żywym serwerem najwyraźniej jest coś nie w porządku. Pojawił się problem, którego rozwiązanie było ważniejsze niż rozmowa z Bogiem.
– Eeee, Boże, nie mogę gadać teraz. Przekażę wszystkim, że najwyższy czas oprzytomnieć, a poza tym, wjeżdżamy do tunelu, czy coś… kszzz… chrupchrup! – Szatan rozłączył się i schował DIEphone’a do kieszeni. Oparł laseczkę o złoty tron, po czym silnie spoliczkował siedzące na nim bóstwo. – Ej! Obudź się! Coś ty zrobił? Przyswoiłeś cały internet?
Z jego kieszeni rozległ się dźwięk, jaki wydaje kuchenka mikrofalowa, kiedy kończy pracę. Diabeł wyciągnął telefon i wyświetlił odebranego maila.
From: god@allmighty.hvn
To: D14BL0_666@bite.hl
Topic: Apocalypse Now!
Szatanie!
Nie wykręcisz się od odpowiedzialności, za to coś uczynił! (…)
– Oznacz jako spam. I… Usuń. – Diabeł nie zadał sobie trudu odczytać całej wiadomości.
– Mushroom! Mushroom!* – Heimdall darł się jak opętany.
Kiedy Lucyfer chował telefon, usłyszał charakterystyczny dźwięk przychodzącego tweeta, jednak urządzenie nie zawibrowało a ekran pozostał czarny. Zdziwiony przyjrzał się swojemu cacku, kiedy tuż nad jego głową śmignęła biała gołębica. Z pazurków wypuściła niewielką karteczkę, która opadła na szklaną taflę wyświetlacza.
Bóg Wszechmogący
@GodAllmightyOfficial
Ostrzegałem! Pierwsza!
Z oddali uszu diabła dobiegł dźwięk pierwszej trąby. Zrezygnowany Lucyfer zdematerializował telefon.
– Znowu? – Westchnął ciężko, złapał laskę i wycelował ją w bóstwo na tronie. – Przykro mi, przyjacielu. Takie plany mieliśmy, takie perspektywy, tyle dobrego mogliśmy zrobić… Znaczy złego w sumie. Ale nieważne. Przykro mi, ale chyba czas zwinąć interes w podobny sposób co ostatnio.
Z końca laski wysunęło się trzydziestocentymetrowe ostrze. Z melancholijnym półuśmieszkiem szatan przyglądał się jeszcze przez chwilę swojemu zaślepionemu obietnicami i Internetem wspólnikowi. Wreszcie uśmiech zniknął z jego twarzy a rysy stężały, kiedy zrobił szybki krok w kierunku Heimdalla i pchnął go prosto w serce.
Zanim bóstwo umarło, z jego ust zdążyło się dobyć urywane zawodzenie:
– Snake! Snake! *
Opowiadanie jest bardzo dobrze napisane, szybko wciągnęło i bawiło do końca. Szczególnie cenię poczucie humoru :) to naprawdę fajny, lekki tekst z sympatyczną nutką absurdu, chociaż motyw interakcji bóstw jest już nieco wyeksploatowany ;) miło też zobaczyć powrót do korzeni i bezpośrednie odniesienie do mitologii germańskiej. Tylko sytuacja z aniołem była zbyt oczywista.
Żegnaj! Życzę Ci powodzenia, dokądkolwiek zaniesie Cię los!
…Weebl’s Stuff w polskiej fantastyce. What a time to be alive. Szkoda, że do Narwali nie dotarł… albo do głębszych otchnłani Teh Interwebzów.
Czyta się bardzo dobrze, lekko i przyjemnie – dokładnie jak opisał to przedmówca. Chyba zaraz wezmę się za prequel :)
Przyjemny i lekki poprawiacz humoru, doceniam kreatywne użycie 5G i azjatyckie piekło fabryczne. Brakło mi trochę więcej mitologicznego tła, ale w sumie skoro koniec świata się już zdarzył, może i skorup do zebrania po nim było niewiele? Dobrze oddajesz akcję w lakonicznych opisach i rozbudowanych dialogach. Nie wiem, czy przez większą sympatię do nordyckiego panteonu czy inne motywy, ta przygoda Lucka podoba mi się trochę bardziej od poprzedniej. Chociaż może one są zupełnie inaczej zrobione? Tak, to chyba to. W każdym razie, dobre to!
Hej :)
@BosmanMat
chociaż motyw interakcji bóstw jest już nieco wyeksploatowany ;) miło też zobaczyć powrót do korzeni i bezpośrednie odniesienie do mitologii germańskiej. Tylko sytuacja z aniołem była zbyt oczywista.
No tak. Wyeksploatowany :) Trochę to jest kalka z “Wiary wartości” jeśli chodzi o formę i miałem nieco wątpliwości, czy nie zmęczę czytelnika. A sytuacja z aniołem, powiadasz, oczywista? Może i tak, choć dodałem odniesienie do niej w rozmowie z Bogiem na samym końcu, to jest, kiedy tekst był w zasadzie skończony. Wcześniej miała być tylko takim wtrąceniem bez implikacji dla fabuły. Fajnie, że się podobało i dziękuję za przeczytanie i skomentowanie :)
@Astraph
…Weebl’s Stuff w polskiej fantastyce. What a time to be alive. Szkoda, że do Narwali nie dotarł… albo do głębszych otchnłani Teh Interwebzów.
Weebl’s lubię od bardzo dawna. Mój numer jeden to “Big bag of crabs”, zaś moje dzieci uwielbiają wspomniane przez Ciebie “Narwhals”. Chociaż równie często odpalają sobie chyba “Fat labrador”, “Armadillo” i “Kenya” :)
Czyta się bardzo dobrze, lekko i przyjemnie – dokładnie jak opisał to przedmówca. Chyba zaraz wezmę się za prequel :)
Cieszę się, że przypadło Ci do gustu :) A prequel jest nieco bardziej moralizatorski, choć niepozbawiony lekkiego humoru. Dzięki za przeczytanie i zostawienie śladu po sobie :)
@oidrin
doceniam kreatywne użycie 5G i azjatyckie piekło fabryczne.
No, nie są to “Kluski nankińskie i koniec Asgar… tfu… Excela”, ale jakieś odniesienie do fabrycznego piekła musiałem dać :)
Brakło mi trochę więcej mitologicznego tła, ale w sumie skoro koniec świata się już zdarzył, może i skorup do zebrania po nim było niewiele?
Mitologicznego tła niewiele, bo właśnie tłem miało być jedynie.
Nie wiem, czy przez większą sympatię do nordyckiego panteonu czy inne motywy, ta przygoda Lucka podoba mi się trochę bardziej od poprzedniej. Chociaż może one są zupełnie inaczej zrobione? Tak, to chyba to. W każdym razie, dobre to!
Ta jest bardziej absurdalna, ale zrobione są bardzo podobnie. Więc chyba zaważyła Twoja sympatia dla Asów :)
Dzięki za przeczytanie i skomentowanie :)
Pozdrawiam serdecznie
Q
PS. oidrin, rapowy track o fabrycznym piekle specjalnie dla Ciebie: Jedi Mind Tricks
Strasznie mnie ten kawałek rusza.
Known some call is air am
Interesująca i rozrywkowa historia. Ładnie połączyłeś świat nordyckich bogów z chrześcijańkimi wierzeniami i z technologią, która do spółki z internetem, są jakąś taką współczesną religią, czy też jej zaprzeczeniem, a pewnie po trosze i jednym i drugim.
Mam problem z końcówką, szkoda mi Heimdalla, taka ta śmierć wydaje mi się bezsensowna i wcale nieśmieszna :(
Jeszcze parę uwag do tekstu:
– Gołębie? Nie wiedziałem, że potrafią się przemieszczać między światami.
– Zapomniałem, jaki potrafisz być irytujący. Dobrze wiesz, że chodzi mi o anioły.
hehe, no piękny żarcik :D
– Oglądam narodziny gwiazdy.
– Słaba, łzawa szmira. Na końcu pijak się zabija.
– spoiler alert!
Przerwij mi, jeśli się mylę: przetrwałeś Ragnarok, bo udało ci się stąd uciec[+,] kiedy wszystko się sypało
Machnął ostatni raz ręką, stuknął laską o bruk i stworzył wokół placu ściany piekielnych płomieni. – Na początek firewall powinien wystarczyć.
– to bardziej pasuje do boskiego dzieła, to Bóg postawił anioła z ognistym mieczem, żeby bronił wstępu do raju, jeżeli dobrze pamiętam.
Anioły, gdy się zorientowały, wykupiły na ziemi urządzenia, które nazywają ajfonami! Miast śpiewać psalmy i wielbić moją chwałę, zajmują się jeno tymi diabelskimi pudełeczkami!
– a nie mogły anioły sobie wymyślić czegoś swojego? Może jakiś gloryphone? :D
Che mi sento di morir
Cześć BK, fajnie że wpadłeś :)
Mam problem z końcówką, szkoda mi Heimdalla, taka ta śmierć wydaje mi się bezsensowna i wcale nieśmieszna :(
No mnie też go szkoda, ale Lucyfer to straszna menda jest i inaczej zamykać biznesów nie potrafi.
– spoiler alert!
Przepraszam za to. Ale jakoś mi tak do głowy przyszło, bo mnie żona zmusiła do obejrzenia tego filmu.
to bardziej pasuje do boskiego dzieła, to Bóg postawił anioła z ognistym mieczem, żeby bronił wstępu do raju, jeżeli dobrze pamiętam.
No niby tak, ale to jest satanistyczny firewall, który nie broni dostępu do raju, tylko zabezpiecza Heimdallowo– Lucyferowe dzieło.
– a nie mogły anioły sobie wymyślić czegoś swojego? Może jakiś gloryphone? :D
Chyba GloryHole :P
A serio, to nie bardzo mogły wymyślić, bo nie mają tam w niebie możliwości i Bóg nie pozwala. A poza tym przytyk w stronę Apple’a by nie wyszedł ;)
Dzięki za przeczytanie i komentarz
Q
Known some call is air am
Wiedziałem, że gloryphone siądzie :D
A jeżeli już o firmie z jabłkiem mówimy – może coś z Adamem, Ewą i wężem? Pomyśl ;)
Che mi sento di morir
Pomysł podobny do tego z Wiary wartości i przedstawienie sprawy również. Tylko mitologia inna, ale rozbawiający charakter opowiadania pozostał. ;)
Czytało się całkiem fajnie, a byłoby jeszcze lepiej, gdybyś zadbał o należyte wykonanie.
– Ale tu jest bajzel! – Wykrzyknął młodzian w stroju magika… ―> – Ale tu jest bajzel! – wykrzyknął młodzian w stroju magika…
Sugeruję ponowną lekturę poradnika o zapisie dialogów: https://fantazmaty.pl/pisz/poradniki/jak-zapisywac-dialogi/
…czasem przyłażą. U nich panuje totalna anarchia, nie to co u mnie. Bóg pozwala duszom zmarłych łazić gdzie chcą, po całym niebie. Oczywiście oprócz jego prywatnej chmurki, gdzie nawet skrzydlaci nie mogą włazić bez zaproszenia. No i wyobraź sobie, że jesteś, na przykład, Archaniołem Gabrysiem. Pinkasz sobie na harfie, a tu jakiś natręt przyłazi i pyta… ―> Czy to celowe powtórzenia?
– Nie ma za co. A teraz słuchaj, Heimdallu… ―> Do czego odnoszą się słowa: – Nie ma za co?
Lucyfer sięgnął pod poły fraka i wyciągnął z wewnętrznej kieszeni przedmiot. ―> Poły fraka nie maja kieszeni.
Pewnie miało być: Lucyfer sięgnął w zandrze fraka i wyciągnął z wewnętrznej kieszeni przedmiot.
…bo ten jak zwykle gadał by i gadał. ―> …bo ten, jak zwykle, gadałby i gadał.
Postawił kieliszki na poręczy tronu, odkorkował butelkę i rozlał do nich wina. ―> …i nalał do nich wina. Lub: …i rozlał do nich wino.
Ludzie i tak kiedyś, pewnie za niedługo, stworzyliby technologię… ―> Ludzie i tak kiedyś, pewnie niedługo/ niezadługo, stworzyliby technologię…
Próbował uspokoić zagniewanego Boga diabeł. ―> Diabeł próbował uspokoić zagniewanego Boga.
– Mnie nie o ludzkość chodzi! – Zagrzmiał Wszechmogący. ―> – Mnie nie o ludzkość chodzi! – zagrzmiał Wszechmogący.
– Badger! Badger! Badger!* – Krzyki Heimdalla przerwały szatańskie dywagacje. ―> – Badger! Badger! Badger!* – krzyki Heimdalla przerwały szatańskie dywagacje.
Westchnął ciężko, złapał za laskę i wycelował ją w bóstwo na tronie. ―> Westchnął ciężko, złapał laskę i wycelował ją w bóstwo na tronie.
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
Cześć. Fajne lekkie opko (Herezja znaczy się ;-) ), czuć ducha “Wiary wartości”, choć jest tu znacznie mniej filozofii, a znacznie więcej humoru. Badger! Badger! Badger! Muschroom! Cudeńko normalnie. Serwer się wziął i się zawiesił. Prosta scena mówi więcej, niż tysiąc słów.
Forma przystępna, dobrze się czyta, a jednocześnie skłania do refleksji nad tym, dokąd nas informatyzacja doprowadzi. Refleksje z tekstu zostaną mi w głowie na dłużej (mam nadzieję…)
Snake!
„Poszukiwanie prawdy, która, choćby najgorsza, mogłaby tłumaczyć jakiś sens czy choćby konsekwencję w tym, czego jesteśmy świadkami wokół siebie, przynosi jedyną możliwą odpowiedź: że samo poszukiwanie jest, lub może stać się, ową prawdą.” J.Kaczmarski
Hej :)
BasementKey – hmmm, może jakieś drabble kiedyś, ale nie tutaj, w tym tekście.
Reg, zobaczenie Twojego komentarza pod swoim tekstem, jest jak narodziny pierwszego dziecka: cieszysz się jak cholera, a jednocześnie obawiasz co to teraz będzie ;) A po jego przeczytaniu (komentarza, nie dziecka ;)) wiesz, że jest tym na co się liczyło; co wnieść do tekstu może tylko wiele dobrego :)
Pomysł podobny do tego z Wiary wartości i przedstawienie sprawy również. Tylko mitologia inna, ale rozbawiający charakter opowiadania pozostał.
Tak. To w zasadzie kalka pomysłu z tamtego opowiadania, tyle, że tym razem nie chciałem niczego specjalnego przekazywać, a głównie dobrze się bawić i dodać więcej humoru.
Czytało się całkiem fajnie, a byłoby jeszcze lepiej, gdybyś zadbał o należyte wykonanie.
Staram się, Reg, staram jak mogę. Czasem coś nie wyjdzie, co zresztą ładnie wypunktowałaś, ale (chyba) jakieś postępy czynię.
Sugeruję ponowną lekturę poradnika o zapisie dialogów:
OK. To będzie już któraś z kolei. Chyba jednak za wolno się uczę, albo za mało zapamiętuję z tego poradnika. No nic, trzeba zasiąść kolejny raz.
Do czego odnoszą się słowa: – Nie ma za co?
Heimdall wcześniej wspomina, że musi przeganiać z Asgardu anioły. Tego jednak nie musiał, bo to szatan go przegonił. “Nie ma za co” to ironia, bo Heimdall nie musiał się ruszać z tronu, anioł został przepędzony a szatan nie usłyszał “Dziękuję”.
Poły fraka nie maja kieszeni.
Dzięki za informację do zapamiętania na przyszłość.
I w ogóle dzięki za przeczytanie opka i pozostawienie pouczającego komentarza. Po raz kolejny :)
krar85 – cześć, miło że wpadłeś :)
Badger! Badger! Badger! Muschroom! Cudeńko normalnie. Serwer się wziął i się zawiesił.
Ten Badger! to przypadkiem wpadł do tekstu, wcześniej Heimdall wykrzykiwał jakieś głupoty o płaskiej ziemi i innych bzdurkach, których pełno w internetach. Na umieszczenie tego w tekście zaważył Snake! :)
Refleksje z tekstu zostaną mi w głowie na dłużej (mam nadzieję…)
Cieszę się bardzo i dziękuję za odwiedziny i komentarz :)
PS. Jak tam Twoje “Kolejne brzydkie kaczątko”? Jak już ponanosisz poprawki, koniecznie daj znać.
Pozdrawiam
Q
Known some call is air am
Outto Sewerze, niestety, nie pojmę odczuć, jakich doznajesz na widok mojego komentarza, a to dlatego, że nigdy nie miałam dzieci i nigdy nie napisałam tekstu, pod którym mogłabym spodziewać się choćby słowa ode mnie. ;)
Odczuwam natomiast głęboką satysfakcję, że mój komentarz spełnia Twoje oczekiwania. Pozostaję też pełna nadziei i wiary, w coraz lepszą jakość Twoich przyszłych dzieł. ;)
Ogromnie się cieszę, że mogłam się przydać i bardzo dziękuję za wyjaśnienia. Teraz obecność słów – Nie ma za co, jest jasna.
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
Cieszę się, że Ty się cieszysz ;)
A komentarz takiej szychy (to, że jesteś szychą, cokolwiek to znaczy, ustaliliśmy już jakiś czas temu w komentarzach pod czyimś opowiadaniem, więc kruszyć kopii o ten tytuł już nie mam zamiaru:)) jak Ty, zawsze jest przydatny :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Q
Known some call is air am
Rozumiem, dziękuję i ode mnie serdeczności. ;)
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
Outta Sewer, jak dla mnie to ten Badger! to świetny element. Ot nordyckie bóstwo zawiesiło się na YT. Ciekawa (choć banalna) wizja Ragnaroku jako zmierzchu czasu wierzeń nordyckich, wypartych przez inne wierzenia. I ten diabeł kroczący pośród ruin…
Swoje popchnę jakoś w weekend i zdecydowanie dam znać. W tygodniu niestety natłok wszystkiego innego robi swoje – ot proza życia.
Pozdrawiam!
„Poszukiwanie prawdy, która, choćby najgorsza, mogłaby tłumaczyć jakiś sens czy choćby konsekwencję w tym, czego jesteśmy świadkami wokół siebie, przynosi jedyną możliwą odpowiedź: że samo poszukiwanie jest, lub może stać się, ową prawdą.” J.Kaczmarski
Sympatyczny utworek, z lekka zabawny. Chociaż za słabo kumam Internet i współczesną technologię, żeby wszystko załapać.
Dlaczego Nordyk krzyczy mushroom przez ch?
Babska logika rządzi!
@krar85 – no to działaj i dawaj znać :)
@Finkla – dzięki za odwiedziny i komentarz. A nord krzyczy o grzybach przez “ch” bo nie umie po angielsku ;) A tak serio, to literówka, która często mi się zdarza, kiedy piszę w tym języku, bo palce jakoś same po klawiaturze błądzą w poszukiwaniu tego “c” przed napisaniem “h”. Już poprawiam :)
Pozdrawiam serdecznie
Q
Known some call is air am
Lekko, przyjemnie, zabawnie :) Dużo odniesień do współczesnych “bolączek”. A do tego jeszcze odwołanie do nordyckiej mitologii. Jeśli chodzi o warsztat – też na plus; dobrze się czytało :) Tak więc ode mnie kolejny biblioteczny kliczek :)
Kurczę, akurat Wiara wartości jest chyba jedynym Twoim opkiem, którego nie czytałam ;)
Ten występ magika bardzo mi się podobał :) Co właściwie zawdzięczamy diabłu, internet jako taki, czy też jakąś konkretną jego część. Bo apokalipsa wydaje mi się w tym wypadku wylewaniem dziecka z kąpielą ;) Co prawda też słabo znam się na nowych technologiach, ale tutaj akurat nie miałam problemu ze zrozumieniem, a to, czego nie rozumiałam, pokazałeś w podanym we wstępie linku. Mitologię nordycką bardzo lubię i trochę żachnęłam się na wykorzystanie w tak niecny sposób przedstawiciela (ostatniego!) tegoż panteonu ;) Ale dobra, niech Ci będzie.
Generalnie mi się :)
Kliczka potrzebujesz? Zaraz zerknę, jeśli tak to masz oczywiście :)
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Szelest, szelest, szelest, sss… Masz Ci babo placek, Lucek załatwił następnego boga. Który następny w kolejce? Ma kłopoty, więc będzie szukał rozwiązania.
Lekko się czytało, sporo odniesień do współczesności i ładnie wykorzystane. Przy okazji o o tym Heimdallu doczytałam i tęczowym moście, ktorego strzegł. Jest humor, tylko ostatni sztych zbił mnie z tropu. Nie godziło się tego robić, choć rozumiem, że Lucyfer nie był w stanie przerwać połączenia.
I ja poskarżę do biblio.
Poniżej, zauważone po drodze drobiazgi:
,Jeśli nie wierzysz, możesz wpaść do piekła i zobaczyć(+,?) co tam teraz mamy.
,Jest jeszcze kilka miejsc(+,) gdzie sygnał nie dociera, ale Belial z Baalem właśnie kończą montować wzmacniacz w koronie Yggdrasila.
,Musisz biec(+,) lecz wiesz, że wiesz. To za mało jest. Oni ciebie doganiają(+,) lecz… – odpowiedział Heimdall zagadkowo.
,Anioł(+,) w któregoś rzucił kamieniem!
,Ale urządzenie nie zawibrowało(+,) a ekran pozostał czarny.
srd :-)
a
Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.
Asylum, tekst już jest w Bibliotece, nie ma co skarżyć.
Babska logika rządzi!
“Dalsza część”
– można czytać niezależnie, czy wysoce wskazane jest by robić to po kolei?
Nie, nie jest wskazane. Obszerniejsze odpowiedzi później, bo wódka ;)
Known some call is air am
Oki – doki, czyli nie skarżę, Finklo! :DDD
Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.
Jest humor, tylko ostatni sztych zbił mnie z tropu. Nie godziło się tego robić […]
No właśnie, Asylum, mnie to też rozczarowało :(
Outta, czy ja dobrze rozumiem, że spożywasz dziś wysokoprocentowy alkohol?
Che mi sento di morir
Aye, moja być pijana i pisać głupoty :)
Known some call is air am
Od razu spożywa… A może tylko pędzi i śpieszy się, by zdążyć na czas? ;-)
Babska logika rządzi!
Pędzi, Finklo? W sensie samogon? :D
Che mi sento di morir
Dwuznaczność zamierzona. :-D
Babska logika rządzi!
Che mi sento di morir
Cześć :)
@katia72 – cieszę się, że się podobało :) Dzięki za czas poświęcony na czytanie i skomentowanie :) No i za klika :)
@Irka – dzięki :) Jeśli chodzi o technologię, to internet zawdzięczamy ludziom, którzy go wynaleźli :P Szatan jedynie chciał rozszerzyć jego zasięg poprzez wykorzystanie bifrostu. Heimdalla też mi było szkoda, ale Lucek już tak ma, że pali za sobą mosty i wybija ostatnich przedstawicieli innych panteonów, uniemożliwiając mi napisanie kolejnego tekstu o jego knowaniach, z wykorzystaniem tychże ;) Gdzieś tam kiełkuje pomysł na wejście z butami w panteon egipski, ale na razie odstawiam szatana na awaryjny tor i łapię się za inne pomysły. RAPort mniejszości to teraz priorytet, bo jestem jednym z organizatorów i będzie wstyd, jak niczego nie napiszę na ten konkurs. Na razie jednak risercz, żeby wszystko się kleiło jak rymy z bitem :)
@Asylum – miło Cię widzieć pod moim tekstem, jak zawsze zresztą :) Heimdall musiał zginąć, dlaczego, pytajcie Lucka. Usterki zaraz poprawię.
@Wilk – poprzednie opowiadanie o Lucyferze jest samodzielną opowieścią, ta w zasadzie też, choć przy końcu jest kilka odwołań do wześniejszej. Nie powinny jednak wpływać na przejrzystość fabuły.
Dzięki za odwiedziny i zostawienie po sobie śladu
Pozdrawiam serdecznie :)
Q
Known some call is air am
Na ziemi coraz więcej ludzi odwraca się od wiary. Niewierzący idą oczywiście do piekła, gdzie przyjmujemy ich z należytym brakiem szacunku
To zdanie zrobiło mi dzień :)
I teraz tak: pierwsze wrażenie – opowiadanie jest równe w całej swej objętości. A to bardzo ważne. Nie ma, po mojemu, puszczonych fragmentów, nie ma luk emocjonalno-poznawczych, w czasie których czytelnikowi się odechciewa, bo wydaje mu się, że się Autor zawiesił. ;)
To niezaprzeczalne plusy.
Podobnie jak poczucie humoru. Tego typu tematyka byłaby absolutnie bez humoru niestrawna. Ale jest , i to sporo. I pełni konkretną funkcję, nie robi za bezrefleksyjny rozbawiacz, ale niejako – stało się smarem, po którym czytelnik płynie z powodzeniem do finału.
Dobrze to wróży na przyszłość, bo to co wymieniłem oznacza, że masz na czym i czym budować. Słowem – że Ci się budowla nie rozsypuje w trakcie pisania – a to wcale nie takie oczywiste. I wcale nie łatwe.
Teraz plusy i zarazem minusy. Tematyka jest potwornie niebezpieczna dla autora. Można się przejechać w kilka sekund. Ale wybrałeś sprawdzone rozwiązanie – i Twoi bohaterowie są… ludzcy. Mają nieźle zarysowane charaktery, są przy tym niekiedy nawet sympatyczni, acz u Lucka co pewien czas wyłania się jego prawdziwa natura. Nie wiem, w jakim stopniu przyczyniły się do tego “Wielkie konflikty” GF Darwin, ale… czyżbym trafnie wyczuwał to podejście i tę poetykę? Czytałem i widziałem dwóch aktorów z GF Darwin w swych kultowych rolach, poważnie.
No i pora na (jak dla mnie) minus, ale to wynika zwyczajnie z róznicy pokoleniowej – dla mnie Sieć to narzędzia do pracy. Wyszukiwarka – to owych narzędzi najwyższa emanacja ;). U Ciebie widać głównie inną rolę Sieci – fun. Co okraszone grepsami dość hermetycznymi dla mego pokolenia – stawia mnie w poczuciu lekkiej bezradności, pogłębianej wrodzonym lenistwem. :D
Za to widzę wyraźne ostrzeżenie – Sieć w roli nowego bóstwa, będącego zagrożeniem dla Najwyższego. Czyli wprost nawiązanie do podstawowego Przykazania – Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną….
Nieźleś to przemycił. Sprawnie i niejako przy okazji.
Słowem – podobalo się. Może bym o jakieś 5 procent skrócił, ale nie jest to warunek sine qua non. Z pewnością za to przeczesałbym to opowiadanie pod kątem powtórzeń. Sam mam z nimi problemy, a skoro widzę je u Ciebie, to znaczy, że one są i jest ich trochę ;).
p.s.
Walenie do aniołów z bambulca… Niezłe :D. Naprawdę niezle…
p.s.2 – Żałuję, że nie przeczytałem wcześniej. Też bym wnioskował o bibliotekę.
p.s.3 – obejrzałem borsuki… Hmm….. psychodeliczne. ;)
pozdr.
P.
Zwrócić piórko Sowom i Skowronkom z Keplera!
Cześć rrybaku, miło Cię widzieć pod moim tekstem :)
Dzięki za miłe słowa, a za krytykę tym bardziej. Cały czas się staram uczyć i szlifować moją pisaninę, choć piszę coś innego, niż to, czego w fantastyce szukam. Wynika to ze świadomości, że jeszcze za słaby jestem w te klocki. Ale może pewnego dnia to się zmieni, kiedy więcej się nauczę i porwę się na coś głębszego.
Nie wiem, w jakim stopniu przyczyniły się do tego “Wielkie konflikty” GF Darwin, ale… czyżbym trafnie wyczuwał to podejście i tę poetykę? Czytałem i widziałem dwóch aktorów z GF Darwin w swych kultowych rolach, poważnie.
GF Darwin? Widziałem tylko jakiś jeden ich, nie wiem, skecz? Ten o Gandalfie, ale to było dawno temu i niespecjalnie kojarzę tę grupę. Ja po prostu mam prywatnie takie podejście – niezbyt poważne gadanie o rzeczach poważnych.
No i pora na (jak dla mnie) minus, ale to wynika zwyczajnie z róznicy pokoleniowej – dla mnie Sieć to narzędzia do pracy. Wyszukiwarka – to owych narzędzi najwyższa emanacja ;). U Ciebie widać głównie inną rolę Sieci – fun. Co okraszone grepsami dość hermetycznymi dla mego pokolenia – stawia mnie w poczuciu lekkiej bezradności, pogłębianej wrodzonym lenistwem. :D
Różnica w postrzeganiu jest na pewno, możliwe nawet, że wynika ona z racji przynależenia do różnych pokoleń. Ty pewnie traktujesz internet jak, hmm, karabin snajperski – ma ścisłe przeznaczenie, poszukujesz celu, przymierzasz i pociągasz za spust precyzyjnie trafiając. Dla mnie internet to bardziej Gatling gun, rozpylacz – trafiam w cel, ale równie często obok, używam go do pokrycia większego obszaru (praca, zabawa, nauka, komunikacja). Choć kilka lat temu zrezygnowałem z używania mediów społecznościowych typu facebook. Nie wiem co to discord, nie rozumiem snapchatów i tiktoków a instagram to dla mnie nazwa czegoś, z czego w internetach się śmieją :)
Z pewnością za to przeczesałbym to opowiadanie pod kątem powtórzeń. Sam mam z nimi problemy, a skoro widzę je u Ciebie, to znaczy, że one są i jest ich trochę ;).
To tylko jeden z problemów, obok interpunkcji, budowy zdań i jeszcze kilku. No, ale mam nadzieję, że będą te problemy ulegać redukcji, wraz z doświadczeniem.
p.s.3 – obejrzałem borsuki… Hmm….. psychodeliczne. ;)
Mocno :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Q
Known some call is air am
A to Ci gf darwin szczerze polecam. Zacznij od klipu Orki z Majorki ;). A potem Wielkie Konflikty – cykl z Bogiem, Luckiem i Jezusem:)
Zwrócić piórko Sowom i Skowronkom z Keplera!
Cześć Outta:-)
co znaczy mało sympatycznego Lucyfera? Uważam, że jest przeuroczy!:-)
Wiesz, że podoba mi się Twój styl i poczucie humoru.
pozdrawiam:-)
Sprawdzę sobie rrybaku, bo te Orki z Majorki to też gdzieś już słyszałem :)
Siema Olciatko :)
Dla jednych sympatyczny, dla innych nie (Finkla go nie lubi :))
Known some call is air am
Ja nie lubię Lucka? Zależy, jaki egzemplarz się trafi.
Babska logika rządzi!
Ja nie lubię Lucka, mam do niego żal za zabicie Heimdalla. Albo do Ciebie Outta, że go do tego zmusiłeś :P
Che mi sento di morir
Nie czytałem pierwszej części, ale wrzucę ją do kolejki, bo to opowiadanie bardzo mi się podobało i szczerze mnie rozbawiło. Frajda z czytania niesamowita! Aż zacząłem rozmyślać nad specyfiką piórek, bo dostają je zazwyczaj teksty ambitne, a jeśli nawet nie ambitne, to pisane na serio, a przecież i pół-serio można stworzyć coś świetnego!
Żarty bardzo w moim guście, fajne słowotwórstwo, a to z informatykami to po prostu złoto.
Spokojnie. Tak naprawdę mnie tu nie ma.
Dzięki Gekikara za odwiedziny i pochlebny komentarz :)
Cieszę się, że Ci się podobało i że humor przypadł Ci do gustu. Pierwsza część jest konstrukcyjnie bardzo podobna do tej, ale mniej w niej humoru, choć kilka żarcików też się trafia :)
Known some call is air am
Eeee, Geki, jesteś w mylnym błędzie :). Moje “Sowy” były przecież w gruncie rzeczy drastyczną satyrą na dzisiejszą Polskę… Jadącą głównie na humorze i nawiązaniach popkulturowych.
Zwrócić piórko Sowom i Skowronkom z Keplera!
Musisz biec, lecz wiesz, że wiesz. To za mało jest.
Bez sensu. To jest jedno zdanie przecież.
Ale czytało się przyjemnie :)
Przynoszę radość :)
Outta Sewer – wpadłam tutaj jako środowa dyżurna i bardzo żałuję… że nie zrobiłam tego wcześniej!
Bardzo, bardzo mi się podobało!
Fajny pomysł na opowiadanie, a rewelacyjny na postać głównego Lucy… znaczy bohatera :) Namalowałeś go słowami tak pięknie, że nie tylko go widziałam, ale też odbierałam jako w pełni dopracowaną postać. Heimdall i Bóg też dali radę, w końcówce miałam troszkę skojarzenia z kabaretem Neo-Nówka i ich skeczem o Bogu :D A w momencie pojawienia się diabelskiej twarzy niemal widziałam Jen z ITCrowds (odcinek z przyjazdem Ciotki :D) :D :D :D
W ogóle w tekście jest tyle fajnych smaczków, kruczków, niuansów, że niemal obudziłam synka, bo tak się śmiałam :D Dzięki :D Jutro muszę sobie z głosem te badżery obejrzeć, bo nie ma takiego efektu teraz :D
Koniecznie, ale to koniecznie pisz dalej w tym klimacie, a Lucka wykorzystuj ile wlezie, bo fajny Ci wyszedł.
P.S. Też bym jakoś inaczej rozwiązała kwestię z Heimdallem, końcówka jest odrobinkę słabsza, niż reszta tekstu, no ale ze względu na magiczny urok Lucyfera jestem skłonna Ci wybaczyć :D
Świetna robota!
Hej :)
Dzięki Iluzjo za miłe słowa. Cieszę się niezmiernie, że moje opowiadanie przypadło Ci do gustu. Lucek powstał przy okazji wcześniejszego opka, do którego linkuję w opisie. Na razie Lucek musi poczekać, bo skupiam się na dwóch innych tekstach, które muszę napisać na konkursy, ale mam nadzieję jeszcze powrócić do jego przygód.
Wszelkie skojarzenia z popkulturą jak najbardziej na miejscu, bo Lucek jest tutaj umieszczany w pulpowej konwencji. Choć akurat IT Crowd słabo kojarzę, widziałem jedynie kilka odcinków.
@Anet – jakoś przegapiłem Twój komentarz. Wybacz. Dzięki za wizytę i komentarz. A co do wypowiadanego przez Heimdalla zdania, do którego masz zastrzeżenia, to… Ya know grl, wiedziałem, że będziesz jedną z tych osób, które rozgryzą skąd ta cytata ;)
Pozdrawiam serdecznie :)
Q
Known some call is air am
Hej, nieźle ubawiłam się, czytając twój tekst :) Czytałam z niesłabnącym zainteresowaniem, postaci są wyraziste, ciekawe i bardzo ładnie nakreślone. W ogóle bardzo fajny pomysł z połączeniem mitologii i wirary ;)
Lucyfer mniej skojarzył mi się z magikiem, a bardziej z tym gościem. W razie większej ilości wolnego czasu polecam obejrzeć na Youtube tą animację (właściwie serie fanowskich animacji) do muzyki Aurelio Voltaire. Bardzo specyficzny klimat (np. “Zombie Prostitute”), ale bardzo ładnie komponuje się z klimatem twojego opowiadania… opowiadań, bo mam nadzieje, że będą kolejne (poza tymi dwoma).
Pod szybką, zajmującą prawie całą przednią powierzchnię, widniał napis: DIEphone. Na środku tylnej części znajdowało się czerwone logo, w postaci nadgryzionego pentagramu.
Ooo, jakie to jest dobre. To nadgryzione jabł…pentagram jest taki sugestywny.
Dziewięćdziesiąt dziewięć procent informatyków trafia na dół.
No to jest świetne :) Sama informatykiem nie jestem (ale blisko) i cały czas czułam, że to się dla mnie dobrze nie skończy.
Cześć kasjo :)
Cieszę się, że Ci się podobało. A co do postaci Lucka, to ta z linkowanego obrazka zbliżona do tego, jak ja go widzę :)
Kolejne przygody może będą, ale fabuła się musi wyklarować ;)
Pozdrawiam
Q
Known some call is air am
Zostałam tu wysłana, bo podobno tekst dobry.
Potwierdzam ;)
Zapraszam na stronę autorską: www.facebook.com/LadyWrites - Anna Szumacher
Cześć Ceterari :)
Cieszę się, że tekst uważasz za dobry i dziękuję za odwiedziny. I podziękuj ode mnie osobie, która Cię tutaj przysłała :)
Pozdrawiam serdecznie
Q
Known some call is air am
You're welcome ;)
A więc to Ty, Iluzjo, naganiasz mi czytelników? Dziękuję serdecznie, postaram się odwdzięczyć tym samym :)
Pozdrawiam
Q
Known some call is air am
To przekonaj mnie Outta, żebym przeczytała opka Iluzji:-)
Przecież już to zrobiłem. Twój komentarz Olciatko świadczy o tym, że masz zamiar przeczytać opowiadanie Iluzji, a asumptem który Cię do tego zamiaru pchnął jest mój poprzedni komentarz. Ten z kolei to wyłącznie zapalnik, mający przyspieszyć uruchomienie się Twojego poczucia obowiązku i chęci bycia fair względem koleżanki Iluzji, która przecież czyta te komentarze i teraz zapewne liczy na naszą wizytę pod, hmmm, niech będzie, że jej ostatnim opkiem. Uczyńmy więc zadość i kliknijmy wspólnie “Lekcje”.
Na trzy? ;)
Known some call is air am
Przekonałeś mnie:-)
Hahaha, oj, dziękuję, kochani jesteście :) Chociaż obawiam się, że akurat ten ostatni tekst nie jest dla mnie zbyt typowy :P Ale i tak serdecznie zapraszam :) Ale nie offtopujmy już.
Outta, bierz się za kolejnego Lucka, narobiłeś mi apetytu na coś rozweselającego :)
Karma wraca… ;-)
Babska logika rządzi!
Dla mnie osobiście o wiele lepsze, niż Wiara Wartości – która i tak była dobra, jednak kontynuacja przemówiła do mnie bardziej. Humor jest tutaj naprawdę zabawny, a absurd wygląda naprawdę dobrze, nic nie jest wymuszone. Postać Lucyfera jest wręcz ’’boska’’.
Bawiłem się świetnie od początku do końca. Miałem rację, nie zawiodłem się.
Pozdrawiam ;)
,,Celuj w księżyc, bo nawet jeśli nie trafisz, będziesz między gwiazdami,, ~ Patrick Süskind
Dzięki za miłe słowa, Danielu.
A ja już po lekturze Twojego tekstu, jednak na komentarz musisz poczekać do jutra :)
Known some call is air am
Wyjątkowo zajrzałem do komentarzy i trafiłem na rrybakowy. W pełni się z nim zgadzam. Zgadzam się też z klikającymi do Biblioteki. Pozdrowienia :)
Dziękuję, Koalo, za przeczytanie tego zapomnianego tekstu :) Cieszę się, że przypadł Ci do gustu, bo ostatnio się przekonuję, że teksty w których zawieram humor są lepiej odbierane, niż te, w których próbuję przekazać coś na poważnie :)
Pozdrawiam
Q
Known some call is air am
Dobre, humor absurdalny. Czyta się ŁLP(łatwo, lekko i przyjemnie)
