Wódnik

Dzień był to letni, a więc cieplutki

Na osiedlu stało bloków wiele

W jednym z nich mieszkał Pan Michał

Był to chłop krzepki i mężny

Dawno już po pięćdziesiątce

Nagle zachciało mu się pić

Wstał więc i poszedł do kuchni

Jednak tam jeno pustka była

Nie zraziło to wszakże dzielnego Polaka

Wyszedł on i poszedł do sklepu

Stał na klatce i czekał na windę

Nagle pękła obok niego ściana

Wylało się z niej pare litrów wody

Wtedy coś się ruszyło w owej dziurze

Wyszedł z niej brzydki mężczyzna

Nosił on chłopską koszulę i kalosze

Pan Michał wielce się wystraszył

Jego pierwszą myślą było: ,,Wodnik!"

Chciał uciekać od maszkary, ale ujrzał dziwy

Jegomość zaczął słaniać się na nogach

Polak poczuł zapach procentów

Odezwała się w nim ciekawość

Przemógł strach i zagadnął

,,Ktoś Pan jest? Czyżby wodnik?"

Nieznajomy spojrzał na niego

,,Ależ nie!" Zakrzyknął głośno

,,To mój kuzyn. Ja jestem wódnik!"

Pan Michał bardzo się zdziwił

Nigdy jeszcze o czymś takim nie słyszał

,,Wódnik? A cóż to takiego?" zapytał

,,Patrz Pan!" wrzasnął nowo-przybyły

Na podłodze pojawiły się dwie butelki wódki

Zdziwiony Polak podniósł jedną i napił się

Wódka jak prawdziwa

Po chwili obaj siedzieli w kącie i pili

Co dziwne nikt ich nie odwiedził

Wszyscy zignorowali wybuch?

Pan Michał jednak nie myślał o tym

Miał darmowy alkohol przy sobie

Rozochocony zagadnął towarzysza

,,Czym się Pan różnisz od wodnika?"

,,Ah, wieloma rzeczami Panie Michale

Oni mieszkają na bagnach, my w rurach

Oni alkoholu unikają, a my go mieć musimy"

,,Jakże to?" zdziwił się Polak

,,Wy ludzie, a także wodniki, rusałki, barcie

Dużo tego jest, ale wy macie promile…

,,I cóż z tego, że mamy promile?"

,,Dajże mi Pan skończyć!

Macie promile alkoholu we krwii

Zaś my mamy krwii w alkoholu"

W tym momencie Pan Michał to zrobił

Udowodnił, że jest Polakiem

Pokazał, że nawet pijany nie traci rozumu

W mig zrozumiał intencje monstrum

Potłukł więc swą butelkę i stworzył tulipana

Swoim orężem podciął gardło wódnikowi

Potwór nie zdążył nawet zareagować

Z jego żył popłynęła przezroczysta ciecz

Pan Michał zabrał zwłoki i wyrzucił z okna

Niestety trafił pewnego młodzieńca

Trafiony zginął na miejscu

Polak został aresztowany i skazany

Tłumaczenia o potworze, nie pomogły

Wręcz wszystko pogorszyły

Zamknięto Pana Michała w psychiatryku

Żył tam przez kolejne cztery lata

Nikt nie chciał z nim rozmawiać

Pewnego dnia, siedział na swym łóżku

Nagle usłyszał dziwny hałas z podłogi

Deski pękły i wystrzeliły w powietrze

Stanął przed nim kolejny wódnik

Pan Michał jednak się nie bronił

Rzekł jedynie ,,Rób co chcesz"

Niespodziewanie potwór go nie ugryzł

Oświadczył za to, rzecz straszliwą:

,,Nie zabiję Cię, ale pod jednym warunkiem

Będziesz co miesiąc oddawać swoją krew

Tak jak inni tu przebywający

Wtedy darujemy wam życie"

Polak słysząc to uczuł wielki gniew

Wstał i uderzywszy potwora, ryknął:

,,Nigdy! Nie będę służył mym oprawcom!"

Wódnik również się wściekł

Rzucił się na Pana Michała dźgnął go

Nie użył jednak noża, ale kawałka rurki

Rana i tak była śmiertelna

Mężczyzna umarł

Monstrum było jednak egoistą

Nie podzieliło się krwią z innymi

Wódnik sam wypił całą krew

Kolejne dwa dni leczył kaca