Błysk

Część zbrodnicza coś w sobie ma, choć nie jest wolna od błędów w formie i w zapisie. Za to wstęp jest drętwy i nic nie wnoszący. Jak na przykład pierwsze zdanie.

To była piękna chwila, którą zapamiętałem. Siedziałem wtedy na ławce w parku i wsłuchiwałem się w śpiew ptaków i odgłosy dzieci które zaraz obok wesoło bawiły się na placu zabaw, gdzie były pilnowane przez rodziców.

Po co to “którą zapamiętałem”? Wtedy zbędne. wystarczyłoby “odgłosy bawiących się dzieci”. Cała reszta z pilnowaniem przez rodziców, tylko gmatwa przekaz.

"nie mam jak porównać samopoczucia bez bałaganu..." - Ananke

Przede wszystkim trudno to nazwać opowiadaniem – nie ma tu żadnej historii, nic się tu nie dzieje. Facet siedzi, gapi się na dzieci i wspomina. I może jeszcze dałoby się taki koncept obronić, gdyby to jego dumanie do czegoś prowadziło, do jakiejś pointy zaskakującej i gdyby nie ogromna ilość błędów technicznych, logicznych etc. 

W sumie koncepcja jest prosta – stworzyć wizerunek przerażającego psychopaty, a następnie przełamać czwartą ścianę i zagrozić bezpośrednio czytelnikowi. Nie jest to myśl bardzo nowatorska, ale tutaj się w miarę broni. Szkoda tylko, że ten pomysł nie doczekał się przyzwoitego wykonanial. Interpunkcja wygląda bardzo słabo, podobnie sprawa przedstawia się, jeśli chodzi o kwestie stylistyczne. Na początek proponuję odwiedzić stronę www.interpunkcja.pl i poczytać podpowiedzi, jakie sugeruje tamtejsza autokorekta. I dużo, dużo czytać. Powodzenia.

Niepotrzebnie dopisałeś jeszcze raz tytuł na samym początku.

Interpunkcja leży, należy zwracać na nią większą uwagę podczas czytania i oczywiście pisania.

Nie odczułam satysfakcji po przeczytaniu tego tekstu. Nic on nie wnosi – nie wiem, po co jest wzmianka o dzieciach i po co są odpychające opisy zbrodni. Jak dla mnie nic tu się nie klei.

Podejrzewam, że jesteś tu nowy, więc myślę, że dobrą radą będzie przeglądanie opowiadań/szortów innych i czytanie komentarzy pod spodem. Warto też przed publikacją wrzucić tekst najpierw na betalistę.

Powodzenia!

Bez sztuki można przeżyć, ale nie można żyć

Hej, dworski.

Koncepcja i umysł mordercy – ciekawe.

Jest też sporo potknięć. Głównie myślę o interpunkcji.

Dodam jeszcze: "żniwiarz ludzi" ,"nocny rzeźnik" brzmią trochę dziwnie, zbyt pompatycznie.

Pewnie zastanawiacie się – czemu żniwiarzem? Odpowiedź jest prosta. Gdy już wybrałem swoją ofiarę – nie ważne czy to była kobieta czy mężczyzna – uwielbiałem na początku zadawać im małe, płytkie rany.

To może lepiej inna nazwa? “Szpila” albo “Akupunkturzysta” – śmieję się, ale jak napisałeś “odpowiedź jest prosta” to spodziewałem się czegoś innego.

Działaj dalej, pisz, czytaj i wrzucaj na betę. Napisanie tekstu to część drogi, drugą częścią jest dobra beta, przy której możesz nauczyć się naprawdę dużo.

Pozdrawiam i powodzenia w kolejnych testach

Wdworski!

Hej, widzę, że jesteś nowy, miło powitać Cię na portalu. ^^

Niestety, jak to z portalem NF bywa, muszę zwrócić uwagę na mankamenty interpunkcyjne i to, że w tekście jest baaaardzo dużo powtórzeń. Może to też kwestia zbyt małej obróbki z Twojej strony po napisaniu tekstu? Nie martw się, też tak miałem. Warto pozwolić tekstowi odleżeć na jakiś czas, wracać do niego co kilka dni i szukać mankamentów by je poprawić. 

Być może chciałbyś zajrzeć do wątku Betowania? 

Betowanie to nic innego jak udostępnienie tekstu kilku osobom jeszcze przed faktyczną publikacją, żeby właśnie ci beta-readerzy wyłapali jak najwięcej problemów i pomogli w wykończeniu tekstu. 

https://www.fantastyka.pl/loza/17

A sam tekst… jest to bardziej relacja bohatera, aniżeli opowiadanie/szort sam w sobie. Może lepiej by było zrobić z tego wstęp do czegoś większego? Twist z przełamaniem czwartej ściany spoko, chociaż kuleje bardzo przez wykonanie (które oczywiście mam nadzieję, że z czasem poprawisz ^^).

Powodzenia i pozdrawiam!

Quidquid Latine dictum sit, altum videtur.

Pewnie zastanawiacie się – czemu żniwiarzem?

Może jednak “dlaczego”? :)

Ot, szczególne rozważania mordercy. Niestety, zupełnie nie w moim guście, zwłaszcza że wykonanie pozostawia bardzo wiele do życzenia.

…od­gło­sy dzie­ci które zaraz obok we­so­ło ba­wi­ły się na placu zabaw, gdzie były pil­no­wa­ne przez ro­dzi­ców. → Nie brzmi to najlepiej.

Proponuję: …od­gło­sy dzie­ci, które, pil­no­wa­ne przez ro­dzi­ców, tuż obok we­so­ło dokazywały na placu zabaw.

Nie­opo­dal mnie, zaraz za par­kiem… → Zbędny zaimek.

…za par­kiem było sły­chać co jakiś czas prze­jeż­dża­ją­cy po­ciąg. Była to koń­ców­ka sierp­nia więc drze­wa były jesz­cze… → Lekka byłoza.

Ja sie­dzia­łem na tej ławce i wszyst­ko ob­ser­wo­wa­łem. → Zbędny zaimek.

Dzie­ci huś­ta­ją­ce się – do przo­du i do tyłu, do przo­du i do tyłu, do przo­du i do tyłu – bar­dzo mnie uspa­ka­ja­ły. → Wszyscy wiedzą, jak huśtają się dzieci.

Proponuję: Uspakajał mnie widok huśtających się dzieci.

…być dziec­kiem i cie­szyć się z tak małej rze­czy jak zwy­kła huś­taw­ka. Nie­ste­ty już nie po­tra­fi­łem się cie­szyć z ma­łych rze­czy. → Czy to celowe powtórzenie? Dwa zdania później znowu masz: …i taka mała rzecz jak…

…"no­żow­nik " lub… → Zbędna spacja przed zamknięciem cudzysłowu.

…wła­śnie tą woń. → …wła­śnie tę woń.

…nie ważne czy to była ko­bie­ta… → …nieważne, czy to była ko­bie­ta…

…by tylko nie­wiel­ka ilość krwi upły­nę­ła. → …by wypłynęła tylko nie­wiel­ka ilość krwi.

Upływać może np. czas; krew wypływa.

…po przez kark, oboj­czy­ki… → …poprzez kark, oboj­czy­ki…

…po­go­dził się ze swoją śmier­cią -naj­pierw uśmier­ca swoje oczy. → Brak spacji po dywizie, zamiast którego powinna być półpauza. Czy oba zaimki są konieczne?

Ten ich błysk, ta ich ra­dość… → Czy oba zaimki są konieczne?

…a ja staje się Panem życia i śmier­ci oczu. → Dlaczego wielka litera?

…byłem świad­kiem wielu śmier­ci zwie­rząt… → …byłem świad­kiem śmier­ci wielu zwie­rząt…

A jak wy­glą­da błysk w Two­ich oczach ? → Dlaczego wielka litera? Zaimki piszemy wielka literą, kiedy zwracamy się do kogoś listownie, a tu nie mamy do czynienia z listem.

Zbędna spacja przed pytajnikiem.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Nie ujęło mnie, bo to raczej opis wspomnień, aniżeli historia.

Zauważyłem, że opisujesz dużo szczegółów, nawet to, że drzewa są jeszcze zielone i że jakieś zeschłe liście leżą już na ziemi. Wstawka światotwórcza, spoko, tylko w tekście tak krótkim wydaje się to stratą znaków. Klimatu też to nie dodaje, bo nie zapowiada masakry.

Średnio lubię horrory tego typu – nastawienie na przemoc w literaturze nie zawsze mnie rusza, a im bardziej jest szczegółowo, tym w sumie bardziej czuć nacisk, aby to szokowało. Tutaj miałem takie wrażenie.

Nadzieje chyba się spełniają, skoro jest ich coraz mniej.