Fortepian Baldimira

Do­brze tak ty­ra­no­wi.

Kiedy król jest nagi, nie różni się zbyt­nio od na­gie­go wie­śnia­ka.

Fajne wy­ko­rzy­sta­nie cho­chli­ków.

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Dzię­ku­ję Fin­klo. Za­uwa­ży­łem przy pu­bli­ka­cji, że cho­chli­kom za­chcia­ło się rów­nież po­prze­sta­wiać kilka li­te­rek w tek­ście, ale po­sta­ra­łem się te uster­ki po­pra­wić dość szyb­ko :)

Ach ta na­tu­ra stwo­rzo­nek!

Ar­ty­stom wię­cej, szyb­ko!

Bal­di­mir od­ko­pał kij pod swoje kró­lew­skie łoże.

Le­piej kop­nął, bo my­śla­łam, że spod ziemi go od­ko­pał.

Wpo­rząd­ku, pro­szę uzbro­ić wy­łącz­nie czar­ne. Będę sta­rał się ich uży­wać tyle ile trze­ba.

W po­rząd­ku.

Bal­di­mir za­grał trzy czar­ne sły­sząc trzy eks­plo­zje gdzieś za lasem, jakby wy­strze­li­ły fa­jer­wer­ki.

Może wci­snął trzy?

Nie mógł po­no­wie ska­zać ma­la­rza na śmierć, skoro ten już od dawna nie żyje.

Nie żył, bo to prze­szłość.

Bal­di­mir grał ko­lej­ne dźwię­ki, od czasu do czasu ude­rza­jąc kla­wisz czar­ny, nisz­cząc wy­gry­wa­ną me­lo­dię.

Czar­ny kla­wisz, a jesz­cze le­piej któ­ryś z czar­nych kla­wi­szy.

Opo­wia­da­nie jest tro­chę nie­rów­ne. Masz w nim mnó­stwo sma­ko­wi­to­ści – jak za­bi­ty przy­ja­ciel.

Przy­po­mnia­ło mu się mu­zeum w Gori, gdzie można ogląd­nąć dzie­siąt­ki zdjęć przy­ja­ciół po­two­ra, któ­rzy skoń­czy­li smut­no.

Mniej po­do­ba­ły mi się wy­da­rze­nia u cho­chli­ków.

"nie mam jak po­rów­nać sa­mo­po­czu­cia bez ba­ła­ga­nu..." - Anan­ke

Po­do­ba mi się motyw ma­gicz­ne­go for­te­pia­nu i nieco baj­ko­wy na­strój. Imię Blik tro­chę mi zbu­rzy­ło ten na­strój, bo cały czas cze­ka­łam, aż ktoś nim za coś za­pła­ci ;)

Tro­chę się po­cze­piam:

nie wy­wo­łu­jąc więk­szych ob­ra­żeń gra­ją­ce­mu,

Ra­czej: u gra­ją­ce­go.

Bal­di­mir po­spiesz­nie zła­pał za drew­nia­ny kij,

drew­nia­ny kij, opar­ty na łożu i wrza­snął:

Ra­czej: opar­ty o łoże.

 pod­biegł pod drzwi.

Może le­piej: do drzwi?

 wci­snął biały kla­wisz ocze­ku­jąc dźwię­ku D. Za­miast ocze­ki­wa­ne­go tonu

Po­wtó­rze­nie,

 Bal­di­mir za­grał trzy czar­ne sły­sząc trzy eks­plo­zje gdzieś za lasem

Zmie­ni­ła­bym na: za­grał trzy czar­ne i usły­szał trzy eks­plo­zje gdzieś za lasem.

zy­skał moc za­bi­ja­nia i mordu

Za­bi­ja­nie i mord to za­sad­ni­czo to samo, po­zby­ła­bym się po­wtó­rze­nia.

 Za kiw­nię­ciem palca Bal­di­mi­ra ucier­pią lu­dzie, stwo­rzon­ka i nasz słuch!

:D

Ko­smos to ba­zgra­ni­na byle ja­kich wie­lo­krop­ków!

Chcia­ła­bym w końcu prze­czy­tać coś opty­mi­stycz­ne­go!

Dzień dobry wszyst­kim!

Am­bush: Przej­rza­łem po­praw­ki i wpro­wa­dzi­łem wszyst­kie. Dzię­ku­ję za od­na­le­zie­nie. Smacz­ki w tek­ście to spory kom­ple­ment, po­sta­ram się by w przy­szło­ści roz­dzie­lić je spra­wie­dli­wiej wśród więk­szych i mniej­szych :)

Min­de­na­mi­faj: Dzię­ki za po­zy­tyw­ny od­biór. Blik wpadł mi do głowy z in­nych przy­czyn, ale ro­zu­miem, że ta nazwa jest znana z pol­skie­go sys­te­mu płat­no­ści. Tak bywa w na­szym świe­cie, jed­nak spraw­dzi­łem, że Blik po­ja­wia się dość czę­sto na świe­cie w róż­nych kon­tek­stach. Po­dej­rze­wam, że sedno jest za­wsze takie samo :). Bły­ska­wicz­na, ży­wio­ło­wa re­ak­cja.

Ir­ka­_Luz: Świet­ne na­gra­nie. Nie wi­dzia­łem go chyba nigdy w do­ro­słym życiu i za­kła­dam, że pani od ryt­mi­ki w przed­szko­lu za­sia­ła w nas ziar­no mu­zy­ki. Po­dej­rze­wam, że ta mu­zy­ka brzmia­ła le­piej niż do­ko­na­nia króla ;)

Ar­ty­stom wię­cej, szyb­ko!

Witaj.

Prze­za­baw­ny, ory­gi­nal­ny po­mysł. 

Żal ma­la­rza, nie żal ani tro­chę króla. ;)

Czer­stwa­zja jakoś mi się sko­ja­rzy­ła z Czer­stwą Azją. 

I ja kie­dyś na­pi­sa­łam baśń o ma­łych stwo­rzon­kach, miesz­ka­ją­cych pod łóż­kiem. ;)

Po­zdra­wiam. :)

Pe­cu­nia non olet

Cześć Bruce,

Dzię­ki za ko­men­tarz, faj­nie, że tekst tra­fia i to czę­ściej ku­la­mi ra­do­ści niż ognia :)

Czy Twoje stwo­rzon­ka jesz­cze są pod łóż­kiem?

Ar­ty­stom wię­cej, szyb­ko!

Fajne to, Vac­te­rze. Spodo­bał mi się motyw z za­cza­ro­wa­nym for­te­pia­nem za­mie­nio­nym w na­rzę­dzie znisz­cze­nia, któ­re­go uży­cie jed­nak osta­tecz­nie do­pro­wa­dza wład­cę do zguby. Pięk­ne, wy­mow­ne, a opo­wia­da­nie prze­czy­ta­łem z za­in­te­re­so­wa­niem :) Po­zo­sta­je mieć na­dzie­ję, że od­po­wied­nik Bal­di­mi­ra w rze­czy­wi­sto­ści rów­nież zmie­rzy się z tym, że po­wra­ca­ją do niego kon­se­kwen­cje okrop­nych czy­nów.

Klik­nę bi­blio­te­kę, ale mam kilka uwag. Ge­ne­ral­nie cza­sa­mi sta­wiasz prze­cin­ki w lo­so­wych miej­scach i tro­chę mnie to wy­trą­ca­ło z rów­no­wa­gi :P

Czer­wień nieba wi­docz­na za oknem, ra­zi­ła zmę­czo­ne oczy króla Bal­di­mi­ra.

Po co ci ten prze­ci­nek tutaj?

Młody cho­chlik, przy­siadł na dru­gim korku po wi­nia­ku

Tutaj też zu­peł­nie nie­po­trzeb­ny. 

Do­knął cza­pecz­ki i w końcu za­czął przy­po­mi­nać

Li­te­rów­ka.

Ma­lut­kie oczy zbie­gły się ze wszyst­kich stron na twa­rzy za­dzior­ne­go Blika.

Nie wiem, czy oczy mogą się zbie­gać. Może Spoj­rze­nia ma­lut­kich oczu zbie­gły się ze wszyst­kich stron…

Szef zgro­ma­dze­nia uci­szył Blika ręką.

Czyli że we­pchnął mu rękę do gęby? :D Niby do­brze, a nie­do­brze, może ge­stem ręki za­brzmi le­piej? Sam nie wiem.

W końcu zda­wa­ło się, jakby z nieba spa­dał deszcz po­ci­sków.

Może w końcu zdało się, żeby pod­kre­ślić na­głość tego wy­da­rze­nia?

Po­zdra­wiam. 

Cześć Amon­Ra,

Faj­nie, że się spodo­ba­ło. Wpro­wa­dzi­łem po­praw­ki. In­ter­punk­cja to spora dział­ka, kie­dyś ostro tre­no­wa­łem, ale za­pew­ne po­trze­bu­ję no­wych ćwi­czeń ;). Na pewno po­win­na po­ma­gać, a nie prze­szka­dzać (szcze­gól­nie sto­so­wa­na w mo­men­tach do­bro­wol­nych). Dzię­ki za bi­blio­te­kę!

Ar­ty­stom wię­cej, szyb­ko!

O, tak, to wy­łącz­nie kule ra­do­ści. 

Stwo­rzon­ka są skrom­nym e-bo­okiem, ale to zbio­rek baśni dla dzie­ci, nic szcze­gól­ne­go. :)

Po­zdra­wiam ser­decz­nie. :)

Pe­cu­nia non olet

No, to za­le­ży. Czy dzię­ki lek­tu­rze ustą­pią mi kie­dyś miej­sca w tram­wa­ju, czy pod­ło­żą po­dusz­kę śmier­dzą­cą ze śmiesz­nych rze­czy ;D

Wła­ści­wie można zro­bić jedno i dru­gie.

Ar­ty­stom wię­cej, szyb­ko!

 Nigdy nic nie wia­do­mo. ;

Pe­cu­nia non olet

Bar­dzo fajne opo­wia­dan­ko, pełne hu­mo­ru, cie­ka­wych po­my­słów i smacz­ków. Jak będę mogła, to klik­nę :).

No, może i for­te­pian za spra­wą magii stał się in­stru­men­tem do po­wo­do­wa­nia wy­bu­chów, ale do­brze, że – jak by na to nie pa­trzeć – jego wła­ści­wo­ści zo­sta­ły ob­ró­co­ne prze­ciw bar­dzo nie­do­bre­mu kró­lo­wi. I jesz­cze te czer­wo­ne mrów­ki! ;)

…ob­na­ża­jąc swoją bladą ży­la­stą twarz, ukry­tą do­tych­czas pod cię­ża­rem pudru. → Zbęd­ny za­imek. Puder nie jest cięż­ki.

Pro­po­nu­ję: …ob­na­ża­jąc bladą ży­la­stą twarz, ukry­tą do­tych­czas pod war­stwą pudru.

Bal­di­mir po­spiesz­nie zła­pał za drew­nia­ny kij… → Masło ma­śla­ne – czy kij mógł być inny, nie drew­nia­ny?

Pro­po­nu­ję: Bal­di­mir po­spiesz­nie zła­pał gruby kij…

Bal­di­mir kop­nął kij pod swoje kró­lew­skie łoże. → Zbęd­ny za­imek – tam nie było in­ne­go łoża.

Wiki wska­zał pa­lusz­kiem na Blika. → Wiki wska­zał pa­lusz­kiem Blika.

Pal­cem wska­zu­je­my kogoś/ coś, nie na kogoś/ na coś.

Szef zgro­ma­dze­nia uci­szył Blika ge­stem ręki. → Masło ma­śla­ne – gesty wy­ko­nu­je się rę­ka­mi.

Wy­star­czy: Szef zgro­ma­dze­nia ge­stem uci­szył Blika.

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Dobry wie­czór,

Mo­ni­que.M: Dzię­ku­ję za lek­tu­rę i z góry dzię­ku­ję za klika ;).

Miło prze­czy­tać, że się po­do­ba­ło.

Reg: Wpro­wa­dzi­łem po­praw­ki i mam na­dzie­ję, że przy lek­tu­rze, je­że­li do­szło do ja­kichś wy­bu­chów, to bar­dziej ra­do­ści niż roz­pa­czy :)

Mimo, że kla­wi­sze na kla­wia­tu­rze od kom­pu­te­ra mam aku­rat czar­ne (ale z bia­ły­mi li­te­ra­mi).

Ar­ty­stom wię­cej, szyb­ko!

Miło mi, Vac­te­rze, że mo­głam się przy­dać. :)

Wy­bu­chów ra­do­ści ra­czej nie było, ale nie było też wy­bu­chów roz­pa­czy. Po­wiedz­my, że For­te­pian Bal­di­mi­ra prze­czy­ta­łam z za­do­wo­le­niem. :)

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Sym­pa­tycz­ne :)

Przy­no­szę ra­dość :)

Dzię­ki za lek­tu­rę jesz­cze raz,

Reg: Zna­czy rów­no­wa­ga, to le­piej nawet.

Anet: Dzię­ki ;)

Ar­ty­stom wię­cej, szyb­ko!

Cześć, Vac­ter!

Ba­śnio­wo, po­wie­dział­bym :) Bo jest ktoś wy­raź­nie zły i to zło ob­ra­ca się prze­ciw­ko niemu, jest w tym może nie­zbyt świe­ży, ale jed­nak morał – zatem jeśli cho­dzi o kon­wen­cję jest spoko.

Wy­ko­na­nie tro­chę mnie jed­nak zmę­czy­ło i przy­znam, że mo­men­ta­mi tra­ci­łem wątek. Czy­ta­łem na ko­mór­ce, więc nie wska­żę kon­kret­nych miejsc :(

Po­zdrów­ka i po­wo­dze­nia w kro­ku­sie!

Nie za­bi­ja­my pie­sków w opo­wia­da­niach. Nigdy.

Jak na mój gust za dużo cukru w cu­krze, albo bajki w bajce, ale to tylko kwe­stia … gustu.

W ko­men­ta­rzach robię li­te­rów­ki.

Cześć, Vac­ter. 

Sym­pa­tycz­ne opo­wia­da­nie. Po­mysł przy­padł mi do gustu, a hi­sto­ria wcią­gnę­ła. Co mi zgrzyt­nę­ło? Czemu król nisz­czył swoje wła­sne kró­le­stwo? Wy­bu­chy były do­brze sły­szal­ne w zamku, czyli “im­pre­za” dzia­ła się nie­da­le­ko. Czar­ne kla­wi­sze miały nisz­czyć wroga, a od po­cząt­ku słu­ży­ły prze­ciw wład­cy.

Po­zdra­wiam ser­decz­nie!

Sen jest dobry, ale książ­ki są lep­sze

Dobry wie­czór. Ciem­no na dwo­rze, ale mam na­dzie­ję, że wy­ja­śnię kilka spraw:

Kro­kus: Dzię­ki za lek­tu­rę i wy­kry­cie ba­śnio­wo­ści. W kwe­stii wy­ko­na­nia za­wsze można zro­bić le­piej (mam taką przy­naj­mniej na­dzie­ję) i nie­za­leż­nie od su­biek­tyw­no­ści/obiek­tyw­no­ści opi­nii będę nad tym pra­co­wał. Dobre wy­ko­na­nie to też przy­jem­ność dla au­to­ra.

NaN: Cu­kier to strasz­li­wa broń. W tek­ście rów­no­wa­ży nieco siar­kę zgod­nie z za­ło­że­nia­mi kon­kur­su. Oczy­wi­ście tak jak na­pi­sa­łeś, jest to kwe­stia gustu. Dzię­ki za prze­czy­ta­nie.

Młody pi­sarz:

Król tak na­praw­dę wal­nął we wroga tylko przed snem:

 

Po tych sło­wach wy­szedł z po­ko­ju i za­mknął za sobą drzwi. Bal­di­mir usiadł znowu przy for­te­pia­nie i wy­gry­wał na bia­łych kla­wi­szach pro­ste me­lo­dyj­ki. W pew­nym mo­men­cie dodał dźwięk czar­ne­go kla­wi­sza, który nie pa­so­wał zbyt­nio do jego gry, jed­nak brzmie­nie wy­bu­chu wy­wo­ła­ło uśmiech na twa­rzy. Bal­di­mir za­grał jesz­cze trzy czar­ne dźwię­ki i po­ło­żył się spać. Tym­cza­sem pod łóż­kiem trwa­ła praca.

Póź­niej już walił w sie­bie, ale mógł tego nie wie­dzieć. Za­do­wo­lo­ny ze swo­jej mocy nie pa­trzył czy szko­dzi swoim czy prze­ciw­ni­ko­wi. Do­pie­ro jak sam do­stał, tro­chę się opa­mię­tał. Ja to widzę tak, że te wy­bu­chy były sły­szal­ne dalej, a potem nieco bli­żej, ale za­wsze za oknem (gdzieś tam za lasem była gra­ni­ca). Za­kła­dam też, że wy­bu­chy przed prze­stro­je­niem przez cho­chli­ki, były groź­niej­sze i moc­niej­sze, niż te po prze­stro­je­niu. Za­pew­ne da­ło­by się to le­piej wy­ja­śnić w kwe­stii roz­cho­dze­nia się dźwię­ku. Jed­nak klu­czem jest utra­ta ra­cjo­nal­no­ści, kiedy już gra na sa­mych czar­nych.

Tak to widzę. Dzię­ku­ję oczy­wi­ście za lek­tu­rę, po­zy­tyw­ny od­biór i zwró­ce­nie uwagi na aspekt, który mógł zo­stać le­piej zre­ali­zo­wa­ny.

Ar­ty­stom wię­cej, szyb­ko!

Baj­ko­wy kli­mat, ma­gicz­ny for­te­pian i mądre cho­chli­ki, ni­cze­go wię­cej nie po­trze­bo­wa­łeś, by stwo­rzyć bar­dzo dobry tekst. Zo­sta­wię Irce przy­jem­ność do­ło­że­nia de­cy­du­ją­ce­go klika, ale gdyby jesz­cze był mój po­trzeb­ny, zo­sta­nie uru­cho­mio­ny. :)

Dzię­ku­ję za ko­men­tarz i po­zy­tyw­ny od­biór! Cie­szy mnie, że tekst wy­brzmiał na tyle, by nie tylko dało się go prze­czy­tać, ale nawet wy­cią­gnąć z niego jakąś war­tość ;)

Ar­ty­stom wię­cej, szyb­ko!

Witaj, Vac­te­rze. Przy­jem­na i śmiesz­na opo­wiast­ka. Naj­bar­dziej roz­ba­wi­ła mnie wizja cho­chli­ko­wej bitki pod łóż­kiem i tek­sty Blika. Po­zdra­wiam!

Hej hra­biax,

Dzię­ki za od­wie­dzi­ny i lek­tu­rę!

Z tego te­ma­tu bawi mnie na przy­kład jeden cytat, a do­kład­nie: “Nie życzę sobie ni­skiej kul­tu­ry na te­re­nie pod łożem.”. Niby ja pi­sa­łem, ale tekst od­kle­ja się z cza­sem od au­to­ra po­zwa­la­jąc mu spoj­rzeć nieco jak ze­wnętrz­ny czy­tel­nik ;)

Ar­ty­stom wię­cej, szyb­ko!

Bar­dzo mi się spodo­bał po­mysł z pia­ni­nem i uzbro­jo­ny­mi czar­ny­mi kla­wi­sza­mi. Do tego za­koń­cze­nie, jak z bajki o no­wych sza­tach ce­sa­rza i mrów­ki, ni­czym z Pana Ta­de­usza. Za­sza­la­łeś :) To coś no­we­go, nie­zwy­kłe­go. I wła­śnie za tę nie­zwy­kłość do­sta­łeś moje wy­róż­nie­nie :)

Chcia­ła­bym w końcu prze­czy­tać coś opty­mi­stycz­ne­go!

Cześć Ir­ka­_Luz:

Dzię­ku­ję za do­ce­nie­nie. Do­sta­łem kie­dyś wspa­nia­łą książ­kę z ilu­stra­cja­mi. Po­sia­da­ła nawet ob­ra­zek na­gie­go króla, który bar­dzo mnie za­sko­czył :)

Ar­ty­stom wię­cej, szyb­ko!

Bar­dzo ładna bajka. Czy­ta­łam z przy­jem­no­ścią. Być może można było coś po­pra­wić, ale za­cie­ka­wi­ły mnie te cho­chli­ki i nie zwra­ca­łam na to uwagi…

Za to za­in­try­go­wał mnie twój ostat­ni ko­men­tarz:

Po­sia­da­ła nawet ob­ra­zek na­gie­go króla, który bar­dzo mnie za­sko­czył :)

Za­sko­czył cię ob­ra­zek czy król? A jeśli król, to czym (na tym nagim zdję­ciu)? ;)

Po­szpe­ra­łem i zna­la­złem to wy­da­nie. W moim zbior­ku opo­wia­dań, w No­wych Sza­tach Ce­sa­rza, widać pełną ana­to­mię wład­cy, który wła­ści­wie przy­po­mi­nał w ca­ło­ści kur­cza­ka.

Ar­ty­stom wię­cej, szyb­ko!

Po­do­bał mi się za­mysł i cha­rak­te­ry cho­chli­ków. Niby wszy­scy chce­my pomoc ale czy mo­że­my za­ufac tym innym np. z lasu? 

Cześć Nova, dzię­ki za lek­tu­rę. Za­ufa­nie cza­sem bu­du­je się długo i nie­kie­dy ma coś wspól­ne­go z ha­zar­dem.

Ar­ty­stom wię­cej, szyb­ko!

po­twier­dzam, lubię kiedy ktoś prze­my­ca w na pozór za­baw­nym tek­scie prze­my­śle­nia nieco po­waż­niej­sze.