Human

Tekst powstał bez wcześniejszego planu, podczas czekania na załadowanie się pewnego programu ;)

Gabinet był mały i zagracony. Wszędzie walały się rysiki i różne notatki. Do tego puszki po napojach i puste paczki po tabletkach. Na stole stał wielki, przygaszony monitor Przed nim, na fotelu, siedział pewien Lexydon. Oddychał bardzo miarowo, a jego wielkie ślepie było zamknięte.

– Skończyłeś już, Human!? – spytał profesor Grager pojawiając się w teleporterze.

Lexydon obudził się i otwarł oko. Spojrzał na profesora nieprzytomnie, a jego tęczówka zmieniła kolor z niebieskiego na zielony.

– Tak, tak! Oczywiście, że skończyłem, profesorze! – Human wstał i wcisnął przycisk w monitorze. Pojawił się na nim szkic postaci o czterech kończynach, dużym tułowiu i głowie u góry. Głowa ta miała dwoje oczu, jamę ustną i kilka innych otworów.

Profesor podszedł i przyjrzał się monitorowi.

– I to da radę poruszać się na dwóch kończynach?

– Tak. Stwierdziłem, że najlepiej, jak wszystko będzie parzyste. Kończyny dolne, górne i narządy słuchu. Są też dwa ujścia układu oddechowego. Te tutaj.

– Hmmm… – zamyślił się profesor. – Dymorfizm płciowy jest?

– Jest. To jest samiec. Samica wygląda – Human stuknął w kilka miejsc na ekranie – o tak!

Na monitorze pojawiło się stworzenie podobne do poprzedniego, ale mniejsze i chudsze.

– Samica niższa od samca? Dziwne, no ale cóż… Słucham dalej, co to jest, to na głowie? Ta plątanina?

– Ma za zadanie ogrzewać. Grubsza skóra byłaby tu nieużyteczna. Tkanka ta jest twarda i elastyczna, ale nie unerwiona.

Profesor zamyślił się. Kilkukrotnie obrócił ukazywany obraz.

– Wyświetl hologram! – rozkazał.

Stworzenie, uprzednio pokazane na ekranie, pojawiło się obok niego. Przewyższało profesora dwukrotnie i miało dziwny, jasny kolor skóry.

– Po co takie wielkie?

– Żeby łatwiej było utrzymać równowagę. Proszę zwrócić uwagę, że porusza się on na dwóch nogach.

Profesor Granger obrócił hologram kilkukrotnie, obejrzał przekrój i ogłosił:

– Ciekawe umiejscowienie narządów wewnętrznych. No dobrze… Zdałeś, Human. Projekt idzie do realizacji. Nazwiemy go twoim nazwiskiem i za kilka tysięcy lat zobaczymy, co z tego będzie.

– Dziękuję, profesorze.

Koniec

Tekst byłby całkiem przyjemny, gdyby nie ten zupełnie jawny rasizm :) "dziwny, jasny kolor skóry"? No, no, proszę Autora. Trochę szacunku dla kolorowych.
Pozdrawiam

Prócz jednego orta: Chmmm... tekst jest napisany poprawną polszczyzną. Widać natomiast wyraźnie, że u podstaw jego kreacji stoi wolna chwila, z którą należało uczynić coś produktywnego. Produkt jest niepełny fabularnie. Nie chcę się wymądrzać, ale pozostawił mnie w lekkim niedosycie.

Lekka historyjka do szybkiego przeczytania ;)

Tekst powstał bez wcześniejszego planu,
Ten tekst jest krótszy niż większość planów.

podczas czekania na załadowanie się pewnego programu ;)

Widać. Ot, licha miniatura. Tylko po co od razu z tym do ludzi? Odrobinę szacunku dla czasu czytelnika, naprawdę...

Spodziewałam się bardziej pseudonaukowego języka, który uwiuarygodniłby dialog.
Poza tym - całkiem przyjemne.

Scenka jest tak krótka, że nawet nie wiem, z której strony ją ugryźć. Odczucia mam ambiwalentne, muszę przyznać; z jednej strony czytało się przyjemnie, z drugiej jednak - jak ocenić jakość czegoś, co ma nieco ponad trzysta słów i nie jest poezją? Czytelnik jeszcze dobrze nie zacznie, a tu już kończyć trzeba. I pozostaje niedosyt. Taki z tych niedosytów, które nie są ani przyjemne, ani satysfakcjonujące.

Na stole stał wielki, dotykowy monitor. Chwilowo w trybie uśpienia. - To, że dotykowy zasadniczo mogłeś pominąć, bo to nie ma żadnego znaczenia (ale to tylko czepianie się z mojej strony, po prostu to słowo wydaje mi się tutaj zbędne). Bardziej męczy mnie to drugie zdanie... Jakoś tak dziwnie wygląda. Może bardziej by pasowało, gdyby wywalić "chwilowo", a ideę trybu uśpienia przekazać w jakiś inny sposób? Na przykład: "Na stole stał wielki, przygaszony monitor."

@wysniony - Fakt, że w opowiadaniu występują rasiści, nie znaczy, że ja nim jestem.;)
@Mortycjan - Jest to chyba właśnie strona do publikowania takich opowiadań. Czytywałem niewiele dłuższe, a wychwalane pod niebiosa. Poza tym kolejne będą dłuższe. ,,Dobroczyńca'' którego przed chwilą dodałem, jest dłuższy.
@exturio - Dziękuję, poprawiłem.
Przeznaczenie tego tekstu najlepiej oddała RheiDaoVan. (Dzięki za komplement).

Resztę przepraszam za niedosyt. Pozdrawiam wszystkich,
Horn.

@terebka. - Dzięki, już poprawiam.

Zgadzam się z Mortycjanem.
@Urban - Mortycjan chyba nie skrytykował cię za długość tekstu. Słowo klucz: licha. Miniaturka może być dobra, wtedy jest właśnie wychwalana pod niebiosa.
Moim zdaniem po prostu nie najlepiej ci wyszła. Nie lubię jak ktoś ma podejście: wrzucę co mi atrament na kartkę przyniesie. Trzeba być perfekcjonistą i przy każdym projekcie się starać.