Z-404

Pomysł sympatyczny, ale koniecznie uwspólnij czas. Bo jest Teraźniejszy – przeszły– przeszły – teraźniejszy. Do połowy opowiadani szukałam w tym głębszego sensu;)

Anioły jako menele już były, ale zawsze miło zobaczyć.

Lożanka bezprenumeratowa

Jakub przystanął przy ławce z butelka po piwie.

– Część – mówi Jakub.

– Ciężki dzień? – pyta Jan, odkapsowując piwo o oparcie ławki.

Literówki.

Pracujesz nad gościem, wypruwając sobie flaki, a gdy już wypracujesz z klientem wspólną nić porozumienia, facet odwala jakiś numer. I całą robotę szlak trafia. Tak, nowy klient to nowe wyzwanie.

Szlag, nie szlak.

Podkreslone: mieszasz metafory. Albo “znaleźć wspólną płaszczyznę porozumienia”, albo “nawiązać nić porozumienia”.

– Nie, wtedy jest jeszcze gorzej. Rozleniwie się, albo jeszcze odzyskam nadzieję, że ta praca ma jakiś sens.

Literówka.

– Jesteś jeszcze świeży – mówi Jan. – Widzę, twój entuzjazm.

Po co ten przecinek po “widzę”? Usuń go.

Deszcz bębni o czaszę parasoli.

Skoro parasoli w liczbie mnogiej, to bębni w czasze również w liczbie mnogiej, nie w pojedynczą czaszę.

Obaj patrzą, jak jedna połówka skorupy odpada i ląduje w kałuży. Potem chwilę na brązowy owoc w drugiej połówce.

To mnie zatrzymało. Podkreślony masz podmiot, który coś robi (Oni patrzą), potem pogrubionym zmieniasz podmiot na połówkę skorupy (kasztana), która coś robi (odpada i ląduje w kałuży). Pogrubione i podkreślone ma się odnosić do podkreślonych podmiotów, ale z takiej budowy zdań wynika, że powinna się odnosić do pogrubionej połówki kasztana. Strasznie koślawo brzmią te dwa zdania.

Ten stary wyjadacz, który ma od jakiegoś czasu gorszą passę, ale zna się na robocie jak nikt, i Jakub wie, że zawsze może na nim polegać.

To też mnie zatrzymało. Niby nie ma tu nic niepoprawnego, ale po raz drugi użyłeś słowa “passa”, które jest dość charakterystyczne i zwraca na siebie uwagę. Więc o co mi kaman? O to, że zaledwie kilka zdań wcześniej uzyłeś tego słowa, żeby powiedzieć mi, że Jan ma aktualnie złą passę, a teraz tę informację mi powtarzasz. To powtórzenie informacji jest niepotrzebne, czytelnik nie musi być super uważny i skupiony na lekturze, żeby już po pierwszym zaserwowaniu tego faktu go nie odnotować i zapamiętać. Gdybyś użył innego słowa, i za drugim razem napisał, że od niedawna gorzej mu idzie, to nadal byłoby powtórzenie (nadal niepotrzebne) informacji, ale nie rzucałoby się tak bardzo w oczy w trakcie lektury. (policzyłem, 23 zdania dzielą od siebie te informacje, przy czym niektóre z nich to pojedyncze słowa, zakończone kropką. A to jest szort, po co go przegadywać? :))

Deszcz bębni o czaszę parasoli coraz słabiej.

Literówka.

No, ok. Narracja w czasie teraźniejszym to coś, za czym nie przepadam i nic się w tym temacie nie zmieniło. Historia jest bardzo prosta, a to co w niej ciekawi, to wspomniana Zetka 404 – czym ona jest. Gdzieś tak w dwóch trzecich tekstu zorientowałem się, że Jan i Jakub to postacie związane z chrześcijaństwem, ale stawiałem na apostołów i szukałem w nich analogii dla tych konkretnych uczniów Jezusa. Ale się okazało, że to jednak anioły, w dodatku pracujące w niebiańskim korpo i mające strsy związane ze swoją robotą. Nie nudziłem się, ale też specjalnie mnie nie porwało. Czyli: jest OK :)

Pozdrawiam serdecznie

Q

Known some call is air am

Hej 

Chlast od lożanina, lożaninki… no od Ambush ;), chlast od leżanina ;). No i pozamiatane :D Ani jednego dobrego słowa, no nie. To chyba jest naprawdę kiepski szort w takim układzie :)

Outta Sewer

Błędy poprawione, zdanie z połówką kasztana przebudowane. Dzięki. Dobrze, że opowiadanie jest chociaż ok :) 

Ambush

Starałem się mieszać czas przeszły dokonany z teraźniejszym, widzę, że ten zabieg został przyjęty nie najlepiej ;) Ale czasu przyszłego się nie dopatrzyłem :P. A nasi bohaterowie nie są menelami. Na takiej podstawie trzeba by zaliczyć do meneli 50 % społeczeństwa :D. 

Choć słowa wasze są gorzkie, to dziękuję za odwiedziny i komentarze :). A następnym razem proponuje wybrać sobie opowiadanie, które wam się bardziej spodoba ;) 

Pozdrawiam :) 

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Prawdą jest, że ci oddelegowani do pracy rano, we dnie, wieczór, w nocy, lekkiej roboty nie mają.  Czasy mamy gniewne, psychiki rozhuśtane, nerwy powiązane szpagatem w pęczki, bo inaczej dawno by się rozleciały. Depresja w gratisie. To się ma prawo udzielać nawet tym z góry. I tak sprawa w twoim opowiadaniu wygląda. Ładnie wygląda. I ludzko i anielsko. Numer 404 dodany do zetki  nieprzypadkowy, prawda?  Tak mi się wydaje. Czasem przestajemy się w życiu prawidłowo wyświetlać, ale można wtedy próbować odświeżyć  naszą jaśniejszą stronę. Dać szansę. Uda się – sesji ciąg dalszy, nie – błąd 404, martwy ekran i finito. Nadinterpretacja? Czytelnikowi wolno!

Przeczytałam, że błędy już poprawiłeś, jeśli więc wskażę któreś ponownie, to wybacz – nie zdążyłam z komentarzem wycelować.

Kasztany i resztki łupin leżą w kałużach, które deszcz znaczył zmarszczkami.

Efektem tej żonglerki czasami  jest informacja, że kasztany leżą wyłącznie w tych kałużach, które wcześniej deszcz znaczył zmarszczkami. IHMO – lepiej 2 x teraźniejszy.

(…) my urabiamy sobie łokcie (…)

Mogliby sobie „urobić łokcie”, gdyby dorabiali do pensji jako „rozpychacze łokciowi” w środkach transportu publicznego. Oczywiście w godzinach szczytu! Jeśli tego nie robią, to albo dodać brakujące „ręce”, albo podmienić „sobie” na „się po”.

Jedyne, co możesz, to z czasem rozpoznawać, z którego coś będzie, a z którego nie. Ten mój od samego początku sprawiał problemy. Zresztą, sam zobaczysz, z czasem będziesz wiedział (…)

Pierwszy przecinek zbędny.

 Owszem – dialog, język mówiony itd., ale powtórzenia psują zdanie. Tym bardziej, że pierwsze „z czasem” nie jest do końca trafione: Jedyne, co możesz, to nauczyć się rozpoznawać (…) Zresztą, sam zobaczysz, z czasem będziesz wiedział (…) Luźna propozycja.

Deszcz bębni o czaszę parasoli.

O jedną czaszę za mało, czyli o jeden ogonek za dużo.

Z 404 (…) Wiem, a co jeśli nie wystawię Zetki

Sądzę (na zasadzie analogii, bo nie sprawdzałam), że nazwa zetka, tak jak np. rozmiary odzieży M – emka, S – eska, powinna zaczynać się małą literą.

Z404 – na obraz i podobieństwo L4//Z03 – bez spacji , albo tak jak WD-40 (genialny wynalazek!) z łącznikiem. Chyba możesz wybrać dowolną opcję, choć druga wygląda wg mnie lepiej.

Gorzka to jest czekolada, tutaj masz szczerą opinię, a jak Ci będzie smakowała, to już jest tylko Twój odbiór :P

Co do szukania czegoś, co mi się spodoba, to może być ciężko, bo skąd mam wiedzieć czy mi się spodoba, jeśli nie przeczytam?

Known some call is air am

Outta – tylko sobie dowcipkuje, może trochę nieudolnie :). Oczywiście że doceniam i jeszcze raz dziękuję :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Nie, no, ja wiem, że żartujesz, ale ostatnio mam wisielczy humor i jestem bardziej sobą niż zazwyczaj. A to powoduje, że jestem mniej uprzejmy i bardziej szorstki w kontakcie. A nawet ostatnio udało mi się zrazić do siebie Tarninę na SB :P

Known some call is air am

Hej 

w_baskerville

No pięknie to zinterpretowałaś :) I już mi lepiej, dziękuję nie mniej uprzejmie jak poprzednikom. Bo słowa krytyki ważne są na równi z tymi, które chwalą pisarza (lub też marnego pisarzynę w moim przypadku, ale nawet ten najmarniejszy potrzebuje odrobiny wsparcia :). Dziękuję za przeczytanie, bardzo podnoszący na duchu, komentarz i pozdrawiam :) 

P.S. Błędy już poprawiam :)

Outta Sewer

Może Twój anioł ma wolne i wróci gdy znów staniesz się wierzącym człowiekiem ;) A o Tarninę bym się nie martwił, coś mi się wydaje, że jest ją trudniej rozgniewać niż się wydaje :). Trochę się dziwnie czuje że piszemy o Tarninie pod tekstem, tak obok SB. Zupełnie jakbyśmy wyszli do innego pokoju, żeby nie usłyszała :D. Piszmy szeptem, :D

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

w_baskerville

Kasztany i resztki łupin leżą w kałużach, które deszcz znaczył zmarszczkami.

Efektem tej żonglerki czasami  jest informacja, że kasztany leżą wyłącznie w tych kałużach, które wcześniej deszcz znaczył zmarszczkami. IHMO – lepiej 2 x teraźniejszy.

Wszystko poprawione, ale tu się zastanawiam. Bo napisałaś, że leżą tylko w tych które wcześniej deszcz znaczył zmarszczkami – i to się zgadza bo deszcz znaczy wszystkie kałuże zmarszczkami, więc obojętnie do który wpadły łupiny i kasztany, bo wszystkie są znaczone zmarszczkami przez deszcz :). Logicznie by to pasowało, jednak językowo to już nie wiem ;) Jeśli bardzo razi to pozamieniam wszystko na jeden czas :) 

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Bardzie!

Faktycznie, lepiej nie mieszać czasów w jednym akapicie ;)

Mieszanie czasów w jednym tekście jest trudne samo w sobie, bo często może wybić z immersji – nawet jeśli czas zmienia się w narracji dwóch różnych fragmentów.

Nawet aniołowie stróże miewają problemy ze swoimi klientami, w końcu muszą użerać się z najbardziej upierdliwym gatunkiem – ludźmi. Nic dziwnego, że też mogą między sobą narzekać na pracę. Niebiosa faktycznie wydają się jednym wielkim korpo. ;)

Pozdrawiam!

Quidquid Latine dictum sit, altum videtur.

Mieszanie czasów w narracji burzy strukturę opowiadania. W mojej ocenie to podstawowy błąd.

Można stosować różne czasy w wyraźnie oddzielonych od siebie częściach tekstu, np. w różnych rozdziałach. Warto mieć świadomość faktu, że opowiadanie w czasie teraźniejszym zwiększa dynamikę subiektywnego odbioru tekstu. Można wręcz doprowadzić czytelnika do wrażenia “wejścia” w historię w czasie rzeczywistym.

Ale zbyt długi tekst w czasie teraźniejszym męczy czytelnika! Efekt zwiększenia dynamiki można prawie tak samo dobrze osiągnąć stosując krótkie zdania w czasie przeszłym.

Proponuję eksperyment polegający na napisaniu tej samej historii z narracją w obu czasach. Chyba w szkole średniej (dekady temu i to w technikum…) mieliśmy takie ćwiczenia. Do ciekawych wniosków można dojść.

Powyższa uwaga dotyczy narracji. Dialogi, cytaty, myśli itp. powinny być pisane w czasie zgodnym z kontekstem, a nie z narratorem.

Serdecznie pozdrawiam z Bladobłękitnej Kropki, तारान्तरयात्री [tɑːrɑːntərəjɑːtri]

Cześć, Bardzie!

404 oznacza, że serwer nie znajduje odpowiedzi na żądanie klienta. Czasami piekło interpretuje się jako pustkę, brak obecności Boga. Złamanie piątego przykazania, jak i pozostałych, wcale nie przekreśla zbawienia. 

Anioły są z rzeczywistości, w której wszystko jest dokonane i czas nie istnieje. Nie mam więc pewnie dla nich znaczenia, czy posługują się czasem teraźniejszym, czy przeszłym. Zakładam, że to celowy zabieg, ale nie wiem, czy dobrze interpretuję intencję.

Fajne opowiadanie. Ostatnio nie mam za wiele czasu na czytanie, więc ucieszyło mnie, że pojawił się szort. Rozumiem, że Twój jest żartem, odskocznią od przytłaczającej ostatnio ilości tekstów, które czytasz i zapewne piszesz. Ale czasami również w zestawie treblinek, jeśli umieszczony jest w odpowiednim kontekście, można się czegoś doszukać.

Pozdrawiam.

Hej AP. Dziękuję za przeczytanie i kolejną ciekawą interpretacje :). Szorty przeważnie przychodzą mi do głowy przed zaśnięciem, są to pomysły za krótkie lub zbyt pokręcone na opowiadania ale szkoda mi je tak po prostu zostawiać więc zapisuję je w formie szortów :). A zabawa czasem miała na celu wprowadzić wrażenie odrealnienia w tekście :). Pozdrawiam :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Hej Tārānta­rayātrī – dziękuję za przeczytanie tekstu i komentarz oraz rady, postaram się przeprowadzić takie ćwiczenie :) Pozdrawiam :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

HEJ Bar­ba­rian­Ca­ta­ph­ract. Dziękuję za przeczytanie i komentarz. No widzę że moja zabawa czasem została nie najlepiej przyjęta :). No trudno ;). A jeśli chodzi o bohaterów to masz rację wszyscy mamy swoje problemy, ale jakoś nie myślałem o niebie jako korpo bardziej jak o urzędzie :) Pozdrawiam :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Może Twój anioł ma wolne i wróci gdy znów staniesz się wierzącym człowiekiem ;)

Mam niedaleko domu las, taki z bunkrami, jakieś dziesięć minut piechotą. Anioł nie wróci, zadbałem o to ;)

Known some call is air am

Doobre te anioły, takie ludzkie, znaczy, jak ludzie. Podobało się. :)

Hej 

Koala

Dziękuję za przeczytanie i komentarz :)

Bardzo się cieszę, że się podobało :) 

Pozdrawiam :) 

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Dobry tekst, gdzieś w połowie czułem, że mowa o aniołach, ale pewna niepewność została, stąd zakończenie wybrzmiało w porządku, choć bez większego zaskoczenia. Podobało się. 

Sen jest dobry, ale książki są lepsze

Hej

Młody pisarz

Dziękuję za przeczytanie i komentarz :) 

Bardzo się cieszę, że opowiadanie się podobało :) 

Pozdrawiam :) 

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Nie oznaczam wszystkich błędów, bo widzę, że wciąż nie poprawiłeś tych już wytkniętych, więc zaznaczam tylko mały dodatek od siebie.

Jakub wybrał ławki stojące w alejce. Wchodzi między kasztanowce o zbrązowiałych liściach. Gałęzie uginają się pod ciężarem wielkich, kolczastych kul, czekając na wiatr, który strąci owoce.

Amnush bodajże wspomniała Ci to w pierwszym komentarzu, a ja dodam jeszcze od siebie krótko, że szaleństwo czasów razi od samego początku. Jeśli tekst ma być w czasie teraźniejszym, no to Jakub wybiera.

Jakub przystanął przy ławce z butelka po piwie. Jan stawia je niczym Indianie totemy i Jakub ma nadzieję, że przyjaciel zjawi się wkrótce. Czekając, słucha deszczu bębniącego o czaszę parasola. Obserwuje cienie drzew i pomarańczowe światło odbijające się na mokrym bruku.

– Cześć.

Jakub odrywa wzrok od alejki. Jan stoi pod parasolem z butelką w drugiej ręce.

– Cześć – mówi Jakub.

– Ciężki dzień? – pyta Jan, odkapslowując piwo o oparcie ławki.

– Tak – przyznaje Jakub, wyciągając papierosy. – Zapalisz?

– Chętnie.

Jan wyciąga jednego i nachyla się, by odpalić go od zapalniczki Jakuba.

Stoją, paląc. Wypuszczają dym, który spod parasoli porywa wiatr.

– Jak twój klient? – zaczął pierwszy Jakub. – Słyszałem, że już kończycie?

Jakuboza do kwadratu. Staraj się szukać zamienników.

Ok, przechodząc do tekstu.

Niestety nie będę w stanie w pełni obiektywnie ocenić Twojego opowiadania, ponieważ jest kilka tematów, na które jestem uczulony. Między innymi właśnie motyw aniołów, pana z kosą i im podobnych. Zwyczajnie mam wrażenie, że trudno jest w tym względzie zrobić coś oryginalnego.

Oczywiście, czytało się nieźle, a korpo anioły z fajką i flaszką to coś, co prędzej kupię niż święte istoty z aureolami, ale zabrakło czegoś więcej, by tekst wskoczył na nieco wyższy poziom.

Pozdrawiam!

Hej Realuc. Dziękuję za przeczytanie i komentarz :). Wszystko jest jasne i oczywiście zgadzam się, że temat jest trochę oklepany ale starałem się trochę podjąć do niego z innej strony :). A błędy poprawiłem, jednak czasu na razie nie ruszam bo zabieg jest celowy, a też nie wszystkim czytelnikom to przeszkadza. Trochę więcej na ten temat jest w komentarzach :). Jakuboze przeoczyłem, hmm przyjrzę się jej ;) Pozdrawiam :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Przyjemny szort. Może nie mega odkrywczy i interesujący, ale przyjemny. Według mnie fajnie udało się uchwycić jesienny klimat. Też zasugerowałem się imionami i stawiałem na apostołów :) 

I również mieszanie czasów teraźniejszego i przeszłego trochę wybijało z rytmu. 

Hej Storm. Dziękuję za przeczytanie i komentarz. Fajnie, że szort się podobał. A co do czasów – jeśli bym zostawił jeden to dopiero szort by się stał mało odkrywczy i interesujący ;) Ale może wtedy byłby bardziej przyjemny :). Pozdrawiam :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Spoko historyjka, choć faktycznie zamieszanie z czasami trochę miesza w głowie.

Tak jak zauważył Realuc korpo anioły z fajką i flaszką to dobry motyw jeśli już chcemy się poruszać w tym klimacie ;)

Tam jeszcze jakieś literówki się ostały, zerknij.

Jakub przystanął przy ławce z butelka po piwie

Mówienie o starych i młodych aniołach, to nieporozumienie. Zostały stworzone jednym aktem, więc są w tym samym wieku. W ogóle nie lubię antropomorfizowania tych nieskończenie odmiennych istot. Kiedy czytałem, miałem nadzieję szybko zacząłem podejrzewać, że chodzi o nie, ale miałem nadzieję, że będzie inaczej. Niestety wyszło 404.

Hej

Nikolzollern i grzelulukas

Dziękuję za przeczytanie i komentarze :)

Szort powstał bo pomysł siedział mi w głowie, a wyszedł jak wyszedł – jednym się podoba bardziej innym mniej ;) 

Nikolzollern – słuszna uwaga z tymi aniołami :). Ale hej “góra” jeszcze nie wydała oficjalnego oświadczenia w tej sprawie ;). Choć myślę, że faktycznie, lepiej by wyszło, gdyby Jan był bardziej doświadczony, a uwagi o wieku wyrzuciłbym z tekstu… Hmm pomyśle nad tym :) 

Pozdrawiam :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Bardzie, nie najlepiej czyta się tekst, jeśli nie wiem, o czym on jest i czego dotyczy prowadzona rozmowa – przynajmniej ja nie zdołałam się zorientować i gdybym w ostatnim zdaniu nie przeczytała, że anio­ły roz­my­wa­ją się wraz z pierw­szy­mi pro­mie­nia­mi słoń­ca, nadal nie miałabym pojęcia, że byłam świadkiem rozmowy niebiańskich bytów.

Jakub wy­brał ławki sto­ją­ce w alej­ce. → Jakub wy­brał ławki sto­ją­ce przy alej­ce.

Ławki nie mogą stać w alejce, tak jak budynki nie mogą stać w ulicy.

Jakub przy­sta­nął przy ławce z bu­tel­ka po piwie. → Literówka.

– Jak twój klient? – za­czął pierw­szy Jakub. → Czy Jakubów było kilku? Jeśli nie, to wystarczy: – Jak twój klient? – za­czął Jakub.

…za­sta­na­wia się, czy praca z cza­sem też go tak wy­koń­czy. → Czy Jakub pracuje z czasem? A może miało być: …za­sta­na­wia się, czy z cza­sem praca też go tak wy­koń­czy.

Przy­szedł do alej­ki, żeby się wy­ga­dać Ja­no­wi… → Obawiam się, że do alejki przyjść nie można, tak jak nie można przyjść do ulicy.

…jedna po­łów­ka sko­ru­py od­pa­da i lą­du­je w ka­łu­ży, prze­no­szą wzrok na brą­zo­wy owoc. → Z tego co wiem, to brązowe w kolczastej skorupie jest nasionem, nie owocem.

– Za nie­dłu­go będą się bu­dzić – mówi Jan. → – Nie­dłu­go/ Niebawem będą się bu­dzić – mówi Jan.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Hej 

regulatorzy 

Dziękuję za przeczytanie, komentarz i wyłapanie błędów – poprawione :) 

No tak, to takie opowiadanie, gdzie do końca czytelnik ma nie wiedzieć o co tak naprawdę chodzi :). Ale i to nie do końca wyszło, bo część czytelników przejrzała opowiadanie :) 

Pozdrawiam :) 

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Bardzo proszę, Bardzie. Miło mi, że mogłam się przydać. :)

…część czytelników przejrzała opowiadanie :) 

Zdaję sobie sprawę, że jest mnóstwo użytkowników znacznie bystrzejszych od mnie. :(

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Nie to miałem na myśli i wybacz jeśli niefortunnie się wyraziłem :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Ależ nie mam Ci czego wybaczać, albowiem wyraziłeś się bardzo fortunnie. Naprawdę! :)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

No to spokojnie mogę iść spać :) Dobrej nocy :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Dobranoc. :)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Scenka z życia aniołów aka korposzczurów. OK, ale trudno z tego tematu wycisnąć coś nowego. Wydaje mi się, że piekło na ogół wypada ciekawiej i zabawniej. Już od czasów “Boskiej komedii”.

Dla mnie puenta ze zdradzeniem tożsamości postaci nie wybrzmiała, bo tego domyśliłam się wiele wcześniej.

Ogólnie tekst w porządku, poprawny, ale nie zostanie na długo w pamięci.

Babska logika rządzi!

Hej. Finkla. Dziękuję za przeczytanie, komentarz i klika :). Zgadzam się, nie jest to materiał na nic dłuższego, dlatego też skończyło się na szorcie :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Cześć Bar­dzie.

Tro­chę mnie wy­ko­le­ił po­czą­tek, po­nie­waż za­wsze re­agu­ję aler­gicz­nie przy nar­ra­cjach w cza­sie rze­czy­wi­stym. Raz czas prze­szły, raz te­raź­niej­szy, który ma czę­sto wy­dźwięk re­por­ter­ski. W każ­dym razie prze­sta­łem na to zwra­cać uwagę i po­le­cia­łem z fa­bu­łą. Jest tro­chę kli­ma­tu i mimo, że dym pa­pie­ro­sa jest rów­nie ory­gi­nal­ny co wschód słoń­ca, to świat przed­sta­wio­ny za­grał jakąś przej­mu­ją­cą nutą. W pew­nym mo­men­cie nawet uro­sła we mnie cie­ka­wość, czym jest ta spra­wa, na którą trze­ba wy­sta­wić spe­cjal­ny pa­pier.

Jed­nak przy tym mo­men­cie:

Jan krzy­wi wargi. Jakub wie, że przy­ja­ciel robi, co może. Ale Jan ostat­ni­mi czasy ma złą passę. Jakub kle­pie przy­ja­cie­la po mo­krym ra­mie­niu.

Tro­chę mnie zdzi­wi­ło, że od ko­lej­ne­go aka­pi­tu dalej wał­ko­wa­ny jest temat “nie wiem, nie można, może się nie da” w spra­wie zle­ce­nia, o któ­rym wciąż czy­tel­nik nic nie wie. Jak na tak krót­ki tekst, obu­dzi­ło się we mnie wra­że­nie, że ca­łość dąży wy­łącz­nie do kul­mi­na­cji, bez któ­rej zna­czy nie­wie­le bądź jest luź­nym zbio­rem nie­wy­ko­rzy­sta­ne­go po­ten­cja­łu.

Na ko­niec do­wia­du­je­my się, że de­ba­tu­ją nad wy­ko­na­niem za­da­nia anio­ło­wie, co tak na­praw­dę nie wnosi wiele i nie spra­wia wra­że­nia, że jest to pu­en­ta, do któ­rej na­pię­cie bu­do­wa­no przez wszyst­kie zda­nia wcze­śniej. Szcze­rze mó­wiąc, ocze­ki­wa­łem re­ali­stycz­ne­go za­koń­cze­nia, gdzie liny sobie spo­koj­nie wiszą, osoba na dole czeka na pomoc, ale strasz­li­we pro­ce­du­ry oraz brak de­cy­zji ra­tu­ją­cych, wła­ści­wie prze­dłu­ża tra­ge­dię. Do tego jesz­cze wątek mi­ło­sny, który po­tę­go­wał­by gro­te­sko­wość sy­tu­acji.

Anio­ło­wie na końcu do­da­ją ja­kie­goś mi­sty­cy­zmu i tro­chę ta­kiej re­flek­sji, któ­rej moim zda­niem mo­gło­by rów­nie do­brze nie być. Brzy­twa Lema za­dzia­łał­by tutaj wzo­ro­wo. Ca­łość może nawet po­cią­gnąć czy­tel­ni­ka, ale szcze­rze mó­wiąc nie­wie­le po dro­dze wska­zu­je, że pu­en­ta była czymś wię­cej niż Deus Ex Ma­chi­na. Choć przy­znam, że za­ła­pa­łem tro­chę kli­ma­tu i poza tymi dziw­ny­mi cza­sa­mi prze­szły­mi i te­raź­niej­szy­mi, coś wy­cią­gną­łem.

Hej Vac­ter Dziękuję za odwiedziny i szczegółową analizę :). No cóż mogę powiedzieć, jak na tekst, napisany z pomysłu, który wpadł przed zaśnięciem, to nawet jestem z niego zadowolony ale stosunek klikow do odwiedziny jednak wiele o nim mówi :). Może dodam, że nie jest to tekst w moim stylu co chyba też przełożyło się na jego jakość :). Dziękuję Vac­ter za wszystkie uwagi i pozdrawiam :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Mnie się czytało dobrze na tyle, że nawet nie zauważyłem “mieszania czasów”. Czy Z-404 ma jakąś etymologię, bo mi się skojarzyło z błędem 404 “not found” (klient się nie znajdzie w niebie)? Ale dlaczego “Z”?

btw: świetny plot-twist z teologicznym uzasadnieniem, po co ludzie muszą spać.

No to na koniec “narysuję dla Ciebie aniołka” (inspiracja grafiki copyright Ezechiel);

Pokój – szczęśliwość; ale bojowanie Byt nasz podniebny

Hej Radek Dziękuję za odwiedziny, komentarz i klika :). Miło wiedzieć, że tekst może się podobać. 404 dobrze odczytałeś, a Z to zwyczajne Z. Stwierdziłem, że numer poprzedzony literą będzie nadawał bardziej urzędniczej formy – a może ktoś mi to podpowiedział w becie. No nie ważne, tak jest lepiej :). A obrazek anioła fajny, już się spotkałem z takim przedstawieniem Aniołów :). Dziękuję i pozdrawiam :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Hejka. Przeczytałam i żałuję, że to opko umknęło mi wcześniej. Może nie stworzyłabym szorta pt. Przerwa w pracy. Okazuje się, że zupełnie niezależnie wpadliśmy na podobny temat tyle, że ja parę miesięcy później i nie mam jak udowodnić, że nie zgapiłąm tematu od ciebie. 

Hej Nova. Dziękuję za odwiedziny i komentarz. Cieszę się, że opowiadanie ci się podobało:). A co do Przerwy w pracy to nic się nie przejmuj, Z 404 to nie jest znowu coś strasznie nowatorskiego i przypuszczam, że myśląc o aniołach dużo osób może wpaść na podobny pomysł :). Ważne by przedstawić go w ciekawy sposób, więc ja bym na twoim miejscu spokojnie publikował Przerwę w pracy. Chętnie przeczytam, ja ty, pochodzisz do tematu aniołów :). Pozdrawiam :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Oj tam, oj tam. Widziałam tu już niejedno opko o biurokracji w niebie, piekle, kolejce przy rozdzielniku… Sama też popełniłam coś w zbliżonych klimatach, więc nie ma co panikować.

Babska logika rządzi!

A jak Finkla potwierdza, to wrzucaj bez hamulców :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."