Błysk anihilacji

Co do an­ty­nau­ko­wo­ści – nie­wie­le jej do­strze­głem. Wszyst­ko, no, nie­mal wszyst­ko, bli­skie teo­riom, hi­po­te­zom… Ale to nic w po­rów­na­niu do fi­na­łu. Lep­sze­go spo­so­bu nie dało się zna­leźć?

Co nie ozna­cza to­tal­nej kry­ty­ki. Prze­ciw­nie, bo­wiem jako ca­łość misię.

Po­zdra­wiam.

Ada­mie, czy mam to w takim razie trak­to­wać jako swój suk­ces?:D Za­pew­niam, że żaden z za­war­tych w opo­wia­da­niu ele­men­tów fi­zycz­nych jest mniej lub bar­dziej (zwy­kle bar­dziej) bez­sen­sow­ny, co naj­wy­żej tylko gę­ściej po­kry­łem go po­pu­lar­no­nau­ko­wym żar­go­nem;) Jeśli ist­nie­je taka po­trze­ba, to chęt­nie o do­wol­nym z nich opo­wiem.

I co prze­szka­dza w fi­na­le?:P

Dzię­ku­ję ser­decz­nie za wi­zy­tę i cie­szę się, że cisię:)

Слава Україні!

"… nie otwie­ra­jąc oczy …" . Może "oczu " ?

"Choć, opo­wiem ci …". A to nie miało być "Chodź, opo­wiem ci …" ?

A z tą chwi­lą to było "na­dej­szła wie­ko­pom­na …" . No gdzie ?

Hej, SPW, miło, że wpa­dłeś:)

"… nie otwie­ra­jąc oczy …" . Może "oczu " ?

"Choć, opo­wiem ci …". A to nie miało być "Chodź, opo­wiem ci …" ?

Dzię­ki, po­pra­wi­łem:)

A z tą chwi­lą to było "na­dej­szła wie­ko­pom­na …" . No gdzie ?

Hmmm? Chyba nie zro­zu­mia­łem:P

Слава Україні!

To miał być żart. W trze­ciej czę­ści sagi fil­mo­wej o lo­sach ro­dzi­ny Paw­la­ków, stary Paw­lak ma wy­gło­sić prze­mó­wie­nie nad gro­bem brata i plą­cze mu się język. Od­ru­cho­wo wi­dząc tekst o chwi­li, która na­de­szła za­cy­to­wa­łem. Sorry, to taka moja mała cho­ro­ba, że mam głu­pie sko­ja­rze­nia i wy­da­je mi się, że wszy­scy je mają.

A, jasne:D Nie oglą­da­łem filmu, dla­te­go nie sko­ja­rzy­łem:P

Слава Україні!

Umiesz­cze­nie an­ty­nau­ko­wo­ści tak, żeby wy­glą­da­ły praw­do­po­dob­nie, to… Po­do­ba­ło mi się i misię czy­ta­ło z za­in­te­re­so­wa­niem i uśmiech­nię­tym py­skiem. :)

Misiu, my­śla­łem, że to jest za­ło­że­nie kon­kur­su:P

Dzię­ku­ję za wi­zy­tę, cie­szę się z mi­sie­go uśmie­chu:)

Слава Україні!

Cześć Go­lodh!

War­stwa ję­zy­ko­wa opo­wia­da­nia wy­pa­dła bar­dzo do­brze, czy­ta­łem bez po­tknięć (no, dwa ma­lut­kie mia­łem, ale o tym niżej). Po­do­ba­ła mi się forma, w któ­rej sny/wspo­mnie­nia/prze­my­śle­nia (nie­po­trzeb­ne skre­ślić?) prze­ni­ka­ją się z bie­żą­cą akcją. Do­brze się te frag­men­ty uzu­peł­nia­ły.

An­ty­nau­ko­wo jest, cho­ciaż część rze­czy dla mnie, jako laika, brzmia­ło rów­nie praw­do­po­dob­nie jak do­wol­ne fak­tycz­ne teo­rie na­uko­we. 

Sama koń­ców­ka… Zo­stań­my przy tym, że dość prze­wi­dy­wal­na :)

– Nie chcę o tym mówić. Nie mo­że­my przejść do omó­wie­nia pro­jek­tu?

– Nie – od­parł sucho Ri­chard.

Jakby dru­gie “nie” za­mie­nić na “Czy” to zda­nie brzmi le­piej i znika po­wtó­rze­nie :)

Moja żona rów­no­cze­śnie żywa i mar­twa

Hmm, bra­ku­je mi w tym zda­niu orze­cze­nia. Może: Moja żona rów­no­cze­śnie była żywa i mar­twa.

że jej nie za­uwa­żam i nie pa­trzę na nią tak jak kie­dyś…

“Ale o co ci cho­dzi? Prze­cież je­steś nie­wi­dzial­na…” – “Do­myśl się” :D

Ogól­nie tekst mi się po­do­bał, cho­ciaż za­bra­kło tro­chę wo­do­try­sków :)

Po­zdra­wiam ser­decz­nie i życzę po­wo­dze­nia w kon­kur­sie!

Jak opi­sał mnie pe­wien zacny Bard: "Szysz­ko­wy Czem­pion Nie­skoń­czo­no­ści – lord lata, im­pe­ra­tor szor­tów, naj­wspa­nial­sza por­ta­lo­wa Szy­szu­nia"

Cześć, ce­za­ry!

Przy­znam, że nie­zbyt sta­ra­łem się w pla­no­wa­niu tej koń­ców­ki, pró­bu­jąc po­sta­wić na spraw­dzo­ne roz­wią­za­nia. Część isto­ty tego tek­stu to, poza samą an­ty­nau­ko­wo­ścią, czer­pa­nie formy z kilku kon­kret­nych opo­wia­dań scien­ce-fic­tion;)

Hmm, bra­ku­je mi w tym zda­niu orze­cze­nia. Może: Moja żona rów­no­cze­śnie była żywa i mar­twa.

Hmmm… Jed­nak chyba zo­sta­wię. Mi tu rów­no­waż­nik zda­nia pa­su­je.

Ogól­nie tekst mi się po­do­bał, cho­ciaż za­bra­kło tro­chę wo­do­try­sków :)

O nie, czyż­bym po­my­lił kon­kurs an­ty­nau­ko­wy z ero­tycz­nym? D:

Dzię­ku­ję za wi­zy­tę i po­zdra­wiam rów­nież:)

Слава Україні!

Hej, hej,

tak mniej wię­cej do po­ło­wy czy­ta­ło mi się bar­dzo do­brze. Potem przy­szedł fa­bu­lar­ny prze­skok, a może skok – mak­sy­mal­ne przy­spie­sze­nie hi­sto­ri: zmon­to­wa­nie ma­szy­ny do po­dró­żo­wa­nia w cza­sie war­tej 30 mi­liar­dów do­la­rów, ro­mans żony z Man­fre­dem i nóż prze­bi­ja­ją­cy oczo­dół na finał. Po­wie­dział­bym, że od­pa­li­łeś pro­to­kół s-f bi­zar­ro :) Ja się zu­peł­nie po­gu­bi­łem.

Po­zdra­wiam!

Che mi sento di morir

Ach, rze­czy­wi­ście tro­chę szyb­ki ten prze­skok, pew­nie nie­po­trzeb­nie:P

Dzię­ki za po­świę­co­ny czas, Klu­czy­ku:)

Слава Україні!

Go­lo­dhu, je­stem prze­ko­na­na, że do­sko­na­le wiesz o czym na­pi­sa­łeś, na­to­miast ja muszę wy­znać, że choć czy­ta­ło się nie­źle, to nie bar­dzo po­ję­łam, o czym trak­tu­je opo­wia­da­nie.

Białe ścia­ny ste­ryl­ne­go po­miesz­cze­nia wy­ście­lo­ne ekra­na­mi kom­pu­te­rów. → Wy­ście­lić coś można czymś mięk­kim; oba­wiam się, że ekra­ny kom­pu­te­rów się do tego nie nada­dzą.

Pro­po­nu­ję: Białe ścia­ny ste­ryl­ne­go po­miesz­cze­nia wy­ło­żo­ne ekra­na­mi kom­pu­te­rów.

…za­brzmiał niski, ba­so­wy głos. → Zbęd­ne do­okre­śle­nie – głos ba­so­wy jest niski z de­fi­ni­cji.

– … ale potem do­łą­czył do pro­jek­tu in­for­ma­ty­ków kwan­to­wych. → Zbęd­na spa­cja po wie­lo­krop­ku.

…wdy­cha­łem za­pach jej kwie­ci­stych per­fum… → Per­fu­my nie by­wa­ją kwie­ci­ste.

Pew­nie miało być: …wdy­cha­łem za­pach jej kwia­to­wych per­fum…

Li wy­łącz­nie dla zło­wro­gie­go efek­tu. → Li tylko dla zło­wro­gie­go efek­tu.

…dwa wy­mia­ry cza­so­we, które ukła­da­ją się w pącz­ka. → …dwa wy­mia­ry cza­so­we, które ukła­da­ją się w pącz­ek.

Przed moimi ocza­mi wi­dzia­łem jed­nak tylko pana Gran­ta. → Zbęd­ny za­imek.

– Do­kład­nie! I tak jak ta­chio­ny… → – Otóż to/ Wła­śnie! I tak jak ta­chio­ny…

https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Dokladnie;1075.html

…nasza w końcu za­czę­ła się sypać. Ro­mu­al­da w końcu za­czę­ła… → Czy to ce­lo­we po­wtó­rze­nie?

Po­sta­wi­łem nóż na sztorc i ude­rzył weń głową. → Pew­nie miało być: Po­sta­wi­łem nóż na sztorc i ude­rzyłem weń głową.

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Reg, przy­kro mi to sły­szeć :/ Nie­mniej bar­dzo dzię­ku­ję Ci za po­świę­co­ny czas i zo­sta­wio­ne su­ge­stie, które bez wy­jąt­ku wy­ko­rzy­sta­łem.

Слава Україні!

Go­lo­dhu, niech Ci nie bę­dzie przy­kro, bo ak by na to nie pa­trzeć, to naj­pew­niej moja nie­wie­dza nie po­zwo­li­ła mi w pełni do­ce­nić zalet opo­wia­da­nia.

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Niby wiem, ale nie­po­cie­szo­ny czy­tel­nik zo­sta­wia ranę w sercu tak czy ina­czej :<

Слава Україні!

A niech­że ta rana za­bliź­ni się jak naj­szyb­ciej!

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

a pie­nią­dze za­osz­czę­dzić na pen­sjach dok­to­ran­tów – a więc wątki re­ali­stycz­ne też tu mamy!

Po lek­tu­rze znacz­nej czę­sci opo­wia­dań w tym ko­nur­sie mam taką re­flek­sję: kwan­ty, cza­so­we dy­la­ta­cje itp. są czę­stym mo­ty­wem. Pewno dla­te­go, że (z całym sza­cun­kiem) prze­cięt­ny zja­dacz chle­ba i tak nic z tego “na­uko­we­go beł­ko­tu” nie ro­zu­mie, więc prze­pis na bzdu­rę jest dość oczy­wi­sty – lo­so­wo utwo­rzo­ne zlep­ki zna­nych ter­mi­nów. W tym opo­wia­da­niu jed­nak sta­ra­łeś się wyjść nieco poza samo two­rze­nie bzdur­nych zlep­ków – pą­czek, lu­kier, stru­ny, itp., to ma jakąś spój­ność – i może dla­te­go bar­dzo przy­pa­dło mi do gustu. Po­wo­dze­nia w kon­kur­sie!

W ko­men­ta­rzach robię li­te­rów­ki.

a pie­nią­dze za­osz­czę­dzić na pen­sjach dok­to­ran­tów – a więc wątki re­ali­stycz­ne też tu mamy!

A tak li­czy­łem, że ktoś za­uwa­ży:)

Tekst pi­sa­łem opie­ra­jąc się na prze­ina­cza­niu nauki, nie nazw, więc nie dzi­wię się, że zo­ba­czy­łeś tu coś in­ne­go i więk­szą spój­ność:P

Bar­dzo dzię­ku­ję za ko­men­tarz:)

Слава Україні!

Czy­ta­jąc, czu­łem tę an­ty­nau­ko­wać, choć gdy­bym miał wy­ja­śniać, na czym po­le­ga­ła, to pew­nie bym po­legł. Na­pi­sa­ne bar­dzo do­brze, fa­bu­ła wcią­ga­ją­ca. To pierw­sze opo­wia­da­nie z kon­kur­su, które prze­czy­ta­łem i tro­chę mi szko­da, że sam nie wy­star­to­wa­łem, ale inne rze­czy mają prio­ry­tet.

In­te­re­su­ją­ce po­dej­ście. Mnie naj­bar­dziej po­do­ba­ła się su­per­po­zy­cja żony. Aż się za­sta­na­wiam, czy to nie jakiś po­to­mek Schro­din­ge­ra…

Beł­kot fi­zycz­ny też nie­zły. I fi­na­ło­wa pręd­kość świa­tła.

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

An­ty­nau­ka jest, choć­by w osią­gnię­ciu pręd­ko­ści świa­tła. Gdzie jesz­cze to nie mam po­ję­cia. Dla mnie brzmi to wszyst­ko wia­ry­god­nie. Su­per­po­zy­cja szy­cow­nej mał­żon­ki cudna i jesz­cze He­len­ka do tego. Chylę czoła :)

Chcia­ła­bym w końcu prze­czy­tać coś opty­mi­stycz­ne­go!

Cześć!

Tekst zde­cy­do­wa­nie an­ty­nau­ko­wy, nie za­chę­ca do bycia na­ukow­cem i pięt­nu­je “bla­ski” śro­do­wi­ska aka­de­mic­kie­go ;-) Motyw z su­per­po­zy­cją Żony nie­zły, po­ka­za­ny cał­kiem po­waż­nie (przez co – imho – tro­chę nie­wy­ko­rzy­sta­ny), z pew­nym dy­stan­sem. Przy­znam, że nie sku­ma­łem co się stało i jak to się miało rów­no­le­głe­go wątku, ale do­brze (w żar­to­bli­wym słowa zna­cze­niu) ilu­stru­je to “za­wi­ło­ści” mi­kro­świa­ta.

Sceny z po­zba­wia­niem się oczu nie zro­zu­mia­łem, ale ja tylko śli­zgam się po po­wierzch­ni dwu­dzie­sto­wiecz­ne­go do­rob­ku, nie li­cząc tego czy­ta­ło się cał­kiem nie­źle, akcja trzy­ma­ła w na­pię­ciu, ab­surd co i raz wy­glą­dał zza krza­ka.

2P dla Cie­bie: Po­zdra­wiam i Po­wo­dze­nia w kon­kur­sie!

„Po­szu­ki­wa­nie praw­dy, która, choć­by naj­gor­sza, mo­gła­by tłu­ma­czyć jakiś sens czy choć­by kon­se­kwen­cję w tym, czego je­ste­śmy świad­ka­mi wokół sie­bie, przy­no­si je­dy­ną moż­li­wą od­po­wiedź: że samo po­szu­ki­wa­nie jest, lub może stać się, ową praw­dą.” J.Kaczmar­ski

Hej!

Wy­bacz­cie zwło­kę w od­po­wie­dzi, wi­dzia­łem ko­men­ta­rze, od razu prze­czy­ta­łem i mia­łem nawet od­po­wie­dzieć, ale w fer­wo­rze róż­nych rze­czy za­po­mnia­łem:/

zyg­fry­dzie!

Czy­ta­jąc, czu­łem tę an­ty­nau­ko­wać, choć gdy­bym miał wy­ja­śniać, na czym po­le­ga­ła, to pew­nie bym po­legł. Na­pi­sa­ne bar­dzo do­brze, fa­bu­ła wcią­ga­ją­ca. To pierw­sze opo­wia­da­nie z kon­kur­su, które prze­czy­ta­łem i tro­chę mi szko­da, że sam nie wy­star­to­wa­łem, ale inne rze­czy mają prio­ry­tet.

Dzię­ku­ję, bar­dzo się cie­szę w takim razie, że poza an­ty­nau­ko­wo­ścią udało mi się i do­brze na­pi­sać, i za­pla­no­wać wcią­ga­ją­cą fa­bu­łę – nawet jeśli gdzieś na po­cząt­ku była ona ra­czej pre­tek­stem;)

Fin­klo!

In­te­re­su­ją­ce po­dej­ście. Mnie naj­bar­dziej po­do­ba­ła się su­per­po­zy­cja żony. Aż się za­sta­na­wiam, czy to nie jakiś po­to­mek Schro­din­ge­ra…

Beł­kot fi­zycz­ny też nie­zły. I fi­na­ło­wa pręd­kość świa­tła.

Żeby być pre­cy­zyj­nym, to ra­czej mu­sia­ła­by być po­tom­kiem kota Schro­din­ge­ra;)

A pręd­kość świa­tła osią­gnę­li z po­mo­cą przy­ci­sku turbo, to chyba tro­chę uwia­ry­gad­nia;)

Irko!

An­ty­nau­ka jest, choć­by w osią­gnię­ciu pręd­ko­ści świa­tła. Gdzie jesz­cze to nie mam po­ję­cia. Dla mnie brzmi to wszyst­ko wia­ry­god­nie. Su­per­po­zy­cja szy­cow­nej mał­żon­ki cudna i jesz­cze He­len­ka do tego. Chylę czoła :)

Dzię­ku­ję ser­decz­nie:P A gdzie jesz­cze jest – my­śla­łem, że czas w kształ­cie pącz­ka bę­dzie dość jasno an­ty­nau­ko­wy:P

Kra­rze!

Tekst zde­cy­do­wa­nie an­ty­nau­ko­wy, nie za­chę­ca do bycia na­ukow­cem i pięt­nu­je “bla­ski” śro­do­wi­ska aka­de­mic­kie­go ;-)

A dzię­ku­ję, tro­chę też za­le­ża­ło mi na tego wrzu­ce­niu:P

Motyw z su­per­po­zy­cją Żony nie­zły, po­ka­za­ny cał­kiem po­waż­nie (przez co – imho – tro­chę nie­wy­ko­rzy­sta­ny), z pew­nym dy­stan­sem. Przy­znam, że nie sku­ma­łem co się stało i jak to się miało rów­no­le­głe­go wątku, ale do­brze (w żar­to­bli­wym słowa zna­cze­niu) ilu­stru­je to “za­wi­ło­ści” mi­kro­świa­ta.

A to na­wią­za­nie do teo­rii wie­lo­świa­tów. Po­nie­waż żona jest w su­per­po­zy­cji, to jej stan ewo­lu­uje rów­no­le­gle – jakby żona była (kur­sy­wą) i jej nie było (nor­mal­ny tekst). Stąd i pro­fe­sor Smak lata mię­dzy dwoma sta­na­mi;)

Sceny z po­zba­wia­niem się oczu nie zro­zu­mia­łem, ale ja tylko śli­zgam się po po­wierzch­ni dwu­dzie­sto­wiecz­ne­go do­rob­ku

Tu z kolei masz jasny przy­kład kota Schro­din­ge­ra – jego stan bę­dzie jasny do­pie­ro, gdy go zo­ba­czysz. Po­zba­wia­jąc się oczu pro­fe­sor Smak usta­lił, że nigdy nie zo­ba­czy żony i za­wsze zo­sta­nie w su­per­po­zy­cji;P

Dzię­ku­ję Wam za po­świę­co­ny czas na lek­tu­rę i ko­men­ta­rze:) I jesz­cze raz wy­bacz­cie, że do­pie­ro teraz od­pi­su­ję.

Слава Україні!

Żeby być pre­cy­zyj­nym, to ra­czej mu­sia­ła­by być po­tom­kiem kota Schro­din­ge­ra;)

Uuuu! To by mu­sia­ła być na­praw­dę gruba im­pre­za. I cie­ka­we, w ja­kich po­zy­cjach można to robić z kotem bę­dą­cym w su­per­po­zy­cji…

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Myślę, że w ja­kiejś su­per­sy­me­trycz­nej po­zy­cji;)

Слава Україні!

Świet­ne na­uko­we wy­tłu­ma­cze­nie dla żony, na którą nie można pa­trzeć. Po­dej­rze­wam sporo an­ty­nau­ko­wo­ści, ale fi­zy­ka to dla mnie czy­sta magia, więc nie wy­tknę pal­cem. Czy­ta­ło się świet­nie, tylko koń­ców­ka mnie za­sko­czy­ła. My­śla­łem, że już się nie ko­cha­ją, a tu takie po­świę­ce­nie.

jej kwiet­nych per­fum

Chyba kwia­to­wych.

Wy­pa­ro­wa­ne ciała le­żą­ce obok bo­skie;)

An­ty­nau­ko­wo cie­ka­we i za­baw­ne, oby­cza­jo­wo po­do­ba­ło mi się mniej, bo za­wi­łe i jak dla mnie zbyt za­mie­sza­ne.

"nie mam jak po­rów­nać sa­mo­po­czu­cia bez ba­ła­ga­nu..." - Anan­ke

Ośmior­ni­co, dzię­ku­ję! Mówią, że mi­łość i nie­na­wiść to dwie stro­ny tej samej mo­ne­ty, tak jest też za­pew­ne i tu;)

Am­bush, przy­zna­ję się do bycia złym uczniem – o kwia­to­wych per­fu­mach pi­sa­ła mi już reg i nawet wpro­wa­dzi­łem po­praw­kę, ale jak widać prze­pi­su­jąc i to jesz­cze źle:/ Już po­pra­wiam.

Dzię­ku­ję za lek­tu­rę i ko­men­tarz!

Слава Україні!

de­lek­to­wa­łem się jej aniel­skim gło­sem

Nieco ki­czo­wa­te.

– Mogę być z panem szcze­ry, pro­fe­so­rze Smak? – prych­nął Ri­chard Grant. – Przej­rzaw­szy pa­pie­ry mie­li­śmy kilka obiek­cji,

Wy­da­je mi się, że le­piej by pa­so­wa­ło “po przej­rze­niu”, bo to ogól­ny wnio­sek z prze­glą­da­nia, a nie do końca czyn­ność uprzed­nia.

Jak kot Schro­din­ge­ra.

Or­to­graf w na­zwi­sku.

A dla bez­pie­czeń­stwa prze­wio­złem do domu i ni­ko­mu o tym nie mó­wi­łem. A dla me­diów wy­my­śli­łem jakąś pseu­do­nau­ko­wą bajkę.

2 x “a dla”. To w ogóle nie­zbyt ładne otwar­cie.

Wi­nie­ty są na­pi­sa­ne ele­ganc­ko i swo­bod­nie prze­miesz­cza­ją się mię­dzy kon­wen­cja­mi. Clou opo­wia­da­nia jest dla mnie opis ku­li­nar­ny – pry­chłem bar­dzo w trak­cie.

Za to motyw ze­msty kwan­to­wej, o ile kon­cep­cyj­nie bar­dzo cie­ka­wy, jest jed­nak przy­go­to­wa­ny tro­chę za późno w opo­wia­da­niu, żeby to jakoś mocno ude­rzy­ło emo­cjo­nal­nie. Do­sta­ję całą hi­sto­rię związ­ku, który się psuje, do­pie­ro pod ko­niec zo­sta­je to za­ple­cio­ne z Man­fre­dem.

facebook.com/tadzisiejszamlodziez

Dzię­ku­ję za uwagi. Cie­szę się, że przy­pa­dła Ci do gustu moja kuch­nia. Nie ukry­wam rów­nież, że hi­sto­rię skle­ja­łem tro­chę w po­śpie­chu jako pre­tekst do po­wrzu­ca­nia rze­czy an­ty­nau­ko­wych – a wgl pi­sa­łem to w po­dob­nym sta­nie jak gra­fo­ma­nię, z tą róż­ni­cą, że osta­tecz­nie ję­zy­ko­wo się bar­dziej zga­dza­ło xD

Dzię­ku­ję rów­nież za do­ko­pa­nie do bi­blio­te­ki. I w ogóle za chęć lek­tu­ry, nawet jeśli była wy­mu­szo­na przez re­gu­la­min kon­kur­su;) xD

Слава Україні!

Witam.

Cie­ka­we po­łą­cze­nie fi­zy­ki kwan­to­wej, po­dró­ży w cza­sie i pe­ry­pe­tii mał­żeń­skich. Na końcu opo­wia­da­nia bo­ha­ter wy­kłu­wa sobie oczy, ro­zu­miem że ma to jakiś zwią­zek z tym, że ob­ser­wa­tor wpły­wa na obiekt ba­da­ny. Skoro ktoś nie ma oczu, to nim nie jest. Bo­ha­ter dzię­ki temu prze­żył. Cie­ka­wy po­mysł.

Ogól­nie dobre opo­wia­da­nie. Po­wo­dze­nia w kon­kur­sie.

Po­zdra­wiam.

Fe­niks 103.

au­da­ces for­tu­na iuvat

Cześć, fe­nik­sie!

Do­sko­na­le od­czy­tu­jesz po­mysł na końcu opo­wia­da­nia! Bar­dzo dzię­ku­ję za wi­zy­tę, ży­cze­nia i rów­nież po­zdra­wiam! Cie­szę się, że się po­do­ba­ło:)

Слава Україні!

Po­do­ba­ło mi się :)

Przy­no­szę ra­dość :)

:)

Слава Україні!

Hej,

Fajna, do­brze na­pi­sa­na hi­sto­ria. W sumie poza koń­ców­ką to nie do­strze­gam tu za dużo an­ty­nau­ko­wo­ści xD (nie, że jej nie ma, tylko że mu­siał­bym zer­k­nąć do wiki czy gdzieś) → co oczy­wi­ście jak dla mnie jest dużą za­le­tą tek­stu.

Po­wo­dze­nia w kon­kur­sie :)

Tyle do­sta­łem ta­kich ko­men­ta­rzy, że aż się za­sta­na­wiam, czy prze­pu­ści­li­by mi ten tekst np. w kon­kur­sie PFFN. Może kie­dyś spró­bu­ję xD

Dzię­ki za wi­zy­tę i miłe słowo:)

Слава Україні!

Cześć! Cie­ka­wy po­mysł z dwoma wąt­ka­mi, choć przy­znam, że tro­chę po­gu­bi­łam się co było kiedy. Co do an­ty­nau­ki, fak­tycz­nie można by dys­ku­to­wać ile jej tu jest, ale to temu, że uży­wasz głów­nie nie do końca zba­da­nych teo­rii. Kto wie, może za pa­rę­dzie­siąt lat okaże się, że prze­wi­dzia­łeś przy­szłość ;) Ale, że teraz mamy teraz, to ja tu widzę po­kaź­ną dawkę an­ty­nau­ki. I cał­kiem ładny, przy­jem­ny tek­ścik. Po­wo­dze­nia i po­zdra­wiam.

"Naucz ich żeby się nie bali. Strach przy­da­je się w nie­wiel­kich daw­kach, ale kiedy to­wa­rzy­szy ci stale, przy­tła­cza, za­czy­na pod­wa­żać to kim je­steś i nie po­zwa­la stwier­dzić co jest służ­ne a co nie."

Cześć:) Od­po­wiem prze­wrot­nie, że ra­czej nie ma szans na speł­nie­nie się tych prze­po­wied­ni:P W tym sens ca­łe­go kon­kur­su (chyba), żeby od­róż­nić prze­wi­dy­wa­nia re­ali­stycz­ne (na­leż­ne w ja­kimś stop­niu sf) i te nie­re­ali­stycz­ne, an­ty­nau­ko­we. W tym wy­pad­ku rze­czy­wi­ście od­wo­łu­ję się do teo­rii nie­zba­da­nych, ale rów­nież tych zba­da­nych, i w obu przy­pad­kach omi­jam ich lo­gi­kę i prze­wi­dy­wa­nia sze­ro­kim łu­kiem;)

Cie­szę się, że się po­do­ba­ło; dzię­ki za ko­men­tarz i wi­zy­tę.

Слава Україні!