Mechaniczna rozpacz

Coś mi się opo­wia­da­nie wy­da­wa­ło za dłu­gie jak na 1000 słów i rze­czy­wi­ście jest ok. 1100, ale myślę, że spo­koj­nie mo­żesz zre­du­ko­wać bez szko­dy dla tek­stu.

Lubię motyw nie­okieł­zna­nej siły, która zo­sta­ła po­wo­ła­na do życia w do­brej wie­rze (albo z roz­pa­czy), co pro­wa­dzi do oczy­wi­stych tra­ge­dii. Skłon­ność do prze­mo­cy i sa­dy­zmu można było prze­wi­dzieć, ale już ta chęć zdo­by­wa­nia po­kar­mu, sy­ce­nia się, którą można od­czy­ty­wać sym­bo­licz­nie, nie była taka oczy­wi­sta. Ład­nie to pod­bi­łeś jesz­cze w ostat­niej sce­nie. 

Można by się zży­mać, że Daryl nie prze­wi­dział kon­se­kwen­cji za­mor­do­wa­nia swego ojca, ale gdyby od­su­nąć nieco lo­gi­kę i sku­pić się na tym sym­bo­li­zmie…  

Daryl chło­nął świat za­chłan­nie

To bym prze­for­mu­ło­wał.

Kli­kam i po­zdra­wiam!

Hej 

Adam_c4 

Dzię­ki za lek­tu­rę klika i zwró­ce­nie uwagi na za­sa­dy kon­kur­su. Byłem prze­ko­na­ny, że cho­dzi o znaki, eech, nawet po prze­czy­ta­niu Two­je­go ko­men­ta­rza i wia­do­mo­ści od Kro­ku­sa. Do­pie­ro Wilk mi ło­pa­to­lo­gicz­nie wy­tłu­ma­czył jakim je­stem głą­bem :D i, że li­mi­tem są słowa a nie znaki :D . 

Faj­nie, że opo­wia­da­nie się po­do­ba­ło mam na­dzie­ję, że w okro­jo­nej wer­sji bę­dzie nadal się po­do­bać :) 

Po­zdra­wiam :)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Dobra opo­wia­da­nie jest już chyba do­sto­so­wa­ne do zasad kon­kur­su :) 

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Nie­ca­ły mie­siąc temu prze­sze­dłem się do kina na “Bied­ne isto­ty” i w trak­cie lek­tu­ry przy­szło mi na myśl sko­ja­rze­nie z tym fil­mem ;)

Po co było Fon­go­wi po­trzeb­ne serce syna, skoro i tak po­da­ro­wał ro­bo­to­wi me­cha­nicz­ne?

Ogól­nie czy­ta­ło się do­brze, szor­cik jest zaj­mu­ją­cy i cie­ka­wy. Motyw po­wo­ła­nia do życia isto­ty, która ko­niec koń­ców zwra­ca się prze­ciw­ko swo­je­mu stwo­rzy­cie­lo­wi, nie na­le­ży do naj­now­szych, ale tutaj za­pre­zen­to­wa­łeś go w cie­ka­wy spo­sób. Bar­dzo faj­nie wy­brzmie­wa po­cząt­ko­wa nie­zdar­ność ro­bo­ta, stop­nio­wo ro­dzą­ca się skłon­ność do prze­mo­cy (nie­uświa­do­mio­nej, ale jed­nak), a także fa­scy­na­cja fi­lo­zo­fią i jej opacz­ne poj­mo­wa­nie. Do­brze wy­pa­da też wątek sa­me­go na­ukow­ca, który robi to co robi po­wo­do­wa­ny roz­pa­czą, a potem stop­nio­wo opusz­cza­ją go wszy­scy, prze­ra­że­ni wy­na­laz­kiem. 

Jest sa­tys­fak­cja, jest rów­nież klik bi­blio­tecz­ny.

Po­ni­żej może nie błędy, ale bar­dziej nie­zgrab­no­ści/moje su­ge­stie, które po­zwo­lą też za­osz­czę­dzić tro­chę wy­ra­zów ;P

Ale nikt nie śmiał za­kłó­cić ta­kie­go stanu, mimo ogól­nej świa­do­mo­ści, że Zyg­fryd od­ciął się od świa­ta wraz z żoną i dziec­kiem.

Po co ta druga część zda­nia? To wszyst­ko można wy­wnio­sko­wać z tek­stu, a poza tym Zy­gryd nie od­ciął się od świa­ta razem z żoną i dziec­kiem, bo żona i dziec­ko “od­cię­li się” w spo­sób przy­mu­so­wy, bez udzia­łu wła­snej woli :P Ja bym to wy­kre­ślił.

Fong pa­trzył na obi­cie znie­kształ­co­ne w okrą­głym słoju.

Obi­cie we­dług sjp to ma­te­riał po­kry­wa­ją­cy coś, np. fotel. Czy nie cho­dzi­ło o od­bi­cie?

Po­chy­lił się nad nie­wiel­kim me­cha­ni­zmem. Był w kształ­cie i roz­mia­rach ku­rze­go jaja.

Jakoś nie­zgrab­nie mi to brzmi. A może Po­chy­lił się nad nie­wiel­kim me­cha­ni­zmem, o kształ­cie i roz­mia­rach ku­rze­go jaja.

Jak gdyby na­uko­wiec i jego naj­now­sze dzie­ło to­wa­rzy­szy­ły w życiu po­sia­dło­ści od za­wsze.

A może byli obec­ni w życiu po­sia­dło­ści od za­wsze?

Był to klu­czyk nie więk­szy niż pa­zno­kieć. Jim umie­ścił go w sercu ro­bo­ta i za­czął na­krę­cać. Mię­dzy ko­lej­ny­mi ob­ro­ta­mi ma­leń­kie­go klu­czy­ka, nim jesz­cze do­szedł do licz­by do­sko­na­łej, a w pa­cior­ko­wa­tych oczach roz­bły­sła pierw­sza iskra życia, Jim za­sta­na­wiał się, jak wiele po­tra­fi tak wie­ko­wy robot.

Wy­ka­so­wał­bym te ko­lej­ne ob­ro­ty ma­leń­kie­go klu­czy­ka. Po­wta­rzasz nie­ja­ko to, co już jest w po­przed­nim zda­niu, tra­cisz znaki/wy­ra­zy, a zda­nie i bez tego czło­nu już jest dłu­gie ;P

Po­zdra­wiam!

O nie, już po do­da­niu ko­men­ta­rza zo­ba­czy­łem, że tekst zmniej­szył ob­ję­tość o 1/3, chyba muszę czy­tać jesz­cze raz :P

Wy­bacz Amon­Ra za­mie­sza­nie, jak już pi­sa­łem je­stem głą­bem i źle od­czy­ta­łem wa­run­ki kon­kur­su. Nie­mniej dzię­ku­ję za lek­tu­rę i ko­men­tarz, mam na­dzie­ję, że krót­sza wer­sja rów­nież bę­dzie się po­do­bać :)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

jak już pi­sa­łem je­stem głą­bem

Za­bra­niam wy­po­wia­da­nia się o sobie w tak nie­ład­ny spo­sób.

Po po­now­nej lek­tu­rze stwier­dzam, że mimo ubyt­ku zna­ków, opo­wia­da­nie nie stra­ci­ło na tre­ści, swój pierw­szy ko­men­tarz pod­trzy­mu­ję, po­dob­nie jak po­le­caj­kę do bi­blio­te­ki ;)

Po­zdro!

:) Bar­dzo się cie­szę i już nie będę sto­so­wał wobec sie­bie wa­rzyw­nych po­rów­nań :) Po­zdra­wiam :)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Bar­dzie, je­stem pod wra­że­niem.

Prze­czy­ta­łem jak do tej pory kilka Two­ich tek­stów i ten uwa­żam za naj­lep­szy.

I wcale nie za spra­wą fa­bu­ły, choć może odro­bi­nę rów­nież.

No bo w za­sa­dzie, w ogól­nym roz­ra­chun­ku, ba­zu­jesz na mo­ty­wach mocno wy­eks­plo­ato­wa­nych. Robot, w któ­re­go tknię­to życie, i który ob­ra­ca się prze­ciw swemu twór­cy. Ale mam to gdzieś, że po­wie­lasz pewne sche­ma­ty. 

Dla­cze­go?

Bo po pro­stu do­brze to na­pi­sa­łeś i ład­nie po­łą­czy­łeś wszyst­kie wątki. Na­praw­dę z dużą przy­jem­no­ścią czy­ta­łem o ko­lej­nych ma­sa­krach, któ­rych do­pusz­czał się Daryl, jak­kol­wiek nie­smacz­nie to brzmi. A to przez to, że stwo­rzy­łeś od­po­wied­ni kli­mat. I wrzu­ci­łeś garść emo­cji, które spo­wo­do­wa­ły, że to nie jest tylko pusta opo­wieść o ży­ją­cym an­dro­idzie, ale też o ludz­kich dy­le­ma­tach i dra­ma­tach.

Piszę pew­nie ogól­ni­ka­mi, ale koń­cząc: po­do­ba­ło się.

Po­zdra­wiam!

Zyg­fryd Fong nie opusz­czał pra­cow­ni, która stała się całym świa­tem na­ukow­ca.

To zda­nie mniej mi się po­do­ba, chyba na­ukow­ca jest zbęd­ne.

Za to sza­lo­ny na­uko­wiec wy­szedł Ci pełną gębą. W krót­kim opo­wia­da­niu udało Ci się za­wrzeć wpro­wa­dze­nie do hi­sto­rii, ta­jem­ni­cę i sporo grozy.

Wy­ry­wa­nie serca okrop­ne!;)

"nie mam jak po­rów­nać sa­mo­po­czu­cia bez ba­ła­ga­nu..." - Anan­ke

Hej

Na­ga­da­li­śmy się na becie więc bę­dzie krót­ko. Tekst mi się po­do­bał. Fran­ken­ste­in w me­cha­nicz­nej od­sło­nie. Tekst dosyć tra­gicz­ny, zmie­rza­ją­cy w lekki hor­ror i to też mi się po­do­ba­ło, że wy­na­laz­ca sobie wy­ma­rzył syna a stwo­rzył w sumie jakąś okrut­ną isto­tę.

Scena z je­dze­niem ojca mocna ale pa­su­ją­ca.

Kli­kam i wy­sy­łam do bi­blio­te­ki :)

Po­zdra­wiam :)

Hej Re­aluc, Am­bush, Edward – dzię­ku­ję za kliki, prze­czy­ta­nie i ko­men­ta­rze :). Miło wie­dzieć, że robi się po­stę­py w pi­sa­niu i tylko szko­da, że nie mie­li­ście oka­zji prze­czy­tać peł­nej wer­sji:). Edward jesz­cze raz dzię­ku­ję za betę, to że tekst zo­stał tak do­brze przy­ję­ty to też Twoja za­słu­ga i GRZE­LU­LU­KAS :). Po­zdra­wiam :)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Wtedy też lu­dzie za­czę­li od­cho­dzili ze służ­by.

Prze­czy­ta­łem. Po­wo­dze­nia. :)

Dzię­ki misiu i dzię­ku­ję za wy­la­pa­nie ba­bo­la :)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Witaj Bar­dzie!

W za­sa­dzie mógł­bym sko­pio­wać ko­men­tarz Re­alu­ca, po­nie­waż od­czu­cia mam toż­sa­me. Tekst jest opar­ty na utar­tych sche­ma­tach, ale nie­sa­mo­wi­cie kli­ma­tycz­ny i bar­dzo do­brze na­pi­sa­ny. Pod wzglę­dem ję­zy­ko­wym mi­ni­mal­ny zgrzyt (ale po­waż­nie, mi­ni­mal­ny) mia­łem z na­gro­ma­dze­niem “Zyg­fry­dów” w pierw­szych dwóch aka­pi­tach. 

W fi­na­ło­wej sce­nie, gdy Jim od­naj­du­je De­ry­la, aż chcia­łem krzyk­nąć do ekra­nu, żeby na­tych­miast ucie­kał :P To w za­sa­dzie do­sko­na­le ob­ra­zu­je jak mocno wcią­gną­łem się w hi­sto­rię, a prze­cież zna­ków (wy­ra­zów) było cał­kiem nie­wie­le :)

Bi­blio­te­ka za­słu­żo­na w 100% :)

Po­zdra­wiam i życzę po­wo­dze­nia w kon­kur­sie!

Jak opi­sał mnie pe­wien zacny Bard: "Szysz­ko­wy Czem­pion Nie­skoń­czo­no­ści – lord lata, im­pe­ra­tor szor­tów, naj­wspa­nial­sza por­ta­lo­wa Szy­szu­nia"

Ale żeby Da­ryl-ro­bot tak mocno wziął sobie do me­cha­nicz­ne­go serca za­cy­to­wa­ne wer­se­ty! Oka­zu­je się, że ro­bo­tom na­le­ży sta­ran­niej do­bie­rać lek­tu­ry. ;)

Bar­dzie, nie­zwy­kle po­do­ba mi się opo­wia­da­nie, czy­ta­ło się je świet­nie i tylko ża­łu­ję, że nie od­wie­dzę kli­kar­ni, ale cie­szę się, że Me­cha­nicz­na roz­pacz jest już w Bi­blio­te­ce. :D

Fong pa­trzył na obi­cie znie­kształ­co­ne w okrą­głym słoju. → Nie ro­zu­miem zda­nia – serce za­la­no for­ma­li­ną i na pewno nie biło. Na czym po­le­ga­ło obi­cie znie­kształ­ce­nia znaj­du­ją­ce­go się w słoju?

Daryl ogra­ni­czył, wspól­nie spę­dza­ny czas z ojcem do nie­dziel­ne­go na­krę­ca­nia serca. → A może: Czas spę­dza­ny wspól­nie z ojcem, Daryl ogra­ni­czył do nie­dziel­ne­go na­krę­ca­nia serca.

Spró­bo­wał wstać, nogi od­mó­wi­ły mu po­słu­szeń­stwa, i runął na zie­mię. → Rzecz dzie­je się w po­ko­ju po­sia­dło­ści, więc: Spró­bo­wał wstać, ale nogi od­mó­wi­ły po­słu­szeń­stwa i runął na pod­ło­gę.

Za­brał się za po­szu­ki­wa­nia od­po­wied­nie­go na­rzę­dzia. → Za­brał się do po­szu­ki­wa­nia od­po­wied­nie­go na­rzę­dzia.

http://filologpolski.blogspot.com/2016/11/brac-siewziac-sie-za-cos-brac-siewziac.html

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Cał­kiem cie­ka­we opo­wia­da­nie. Oka­za­ło się na­praw­dę wcią­ga­ją­ce, choć li­czy­łem na ja­kieś bar­dziej za­ska­ku­ją­ce za­koń­cze­nie. 

Dzię­ki. 

Ps. Tryby i koła zę­ba­ta są chyba tym samym(?). 

Hej Wszyst­kim :)

Dzię­ku­ję, za wszyst­kie kliki słowa uzna­nia jak i kry­ty­ki :). Bar­dzo się cie­szę, że szort zo­stał tak cie­pło przy­ję­ty :). 

ce­za­ry­_ce­za­ry – Twój awa­tar nie ko­ja­rzy się z osobą prze­sad­nie wraż­li­wą, ale to może być je­dy­nie zmył­ka :D. Tak czy ina­czej, cie­sze się, że szort wy­wo­łał aż tyle emo­cji :) 

re­gu­la­to­rzy – Błędy po­pra­wio­ne, jak za­wsze bar­dzo dzię­ku­ję za wska­za­nie wszyst­kich uste­rek :). Fong w pierw­szym, pro­ble­ma­tycz­nym zda­niu, pa­trzy oczy­wi­ście na od­bi­cie :)

“Bar­dzie, nie­zwy­kle po­do­ba mi się opo­wia­da­nie, czy­ta­ło się je świet­nie i tylko ża­łu­ję, że nie od­wie­dzę kli­kar­ni, ale cie­szę się, że Me­cha­nicz­na roz­pacz jest już w Bi­blio­te­ce. :D” 

Mam na­dzie­ję, że na­stęp­nym razem uda się klik­nąć przed in­ny­mi użyt­kow­ni­ka­mi ;). I muszę przy­znać, że je­stem bar­dzo miło za­sko­czo­ny tak szyb­kim prze­nie­sie­niem do bi­blio­te­ki :). 

Mar­wo­od – Dzię­ku­ję za od­wie­dzi­ny i cie­szę się, że tekst się po­do­bał. Po­sta­ram się na­stęp­nym razem o bar­dziej za­ska­ku­ją­ce za­koń­cze­nie :) 

“Ps. Tryby i koła zę­ba­ta są chyba tym samym(?). “

Dobre py­ta­nie, wy­da­wa­ło mi się, że nie, ale nie dam sobie, za to, ręki uciąć :)

Po­zdra­wiam :) 

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Faj­nie opo­wia­da­nie i cie­szę się, że mo­głem, choć w nie­wiel­kim pro­cen­cie, przy nim pomóc

i GRZE­LU­LU­KAS :)

ale uma­wia­li­śmy się na “grze­lu” ;))

Grze­lu!!! Dzię­ku­ję, jesz­cze raz za betę :) i ja się cie­szę, że mia­łem bar­dzo po­moc­nych be­tu­ja­cych :). GRZE­LU­LU­KAS wy­szedł z po­śpie­chu – grze­lu piszę się szyb­ko ale Ctrl+C i Ctrl+V jest szyb­sze ;).

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

ce­za­ry­_ce­za­ry – Twój awa­tar nie ko­ja­rzy się z osobą prze­sad­nie wraż­li­wą, ale to może być je­dy­nie zmył­ka :D. Tak czy ina­czej, cie­sze się, że szort wy­wo­łał aż tyle emo­cji :) 

Bo awa­tar jest wzo­ro­wa­ny na moim za­wo­do­wym alter ego :P Pry­wat­nie oka­zu­ję nawet pewne ozna­ki wraż­li­wo­ści :P (acz­kol­wiek z umia­rem)

Jak opi­sał mnie pe­wien zacny Bard: "Szysz­ko­wy Czem­pion Nie­skoń­czo­no­ści – lord lata, im­pe­ra­tor szor­tów, naj­wspa­nial­sza por­ta­lo­wa Szy­szu­nia"

Od­bi­cie, po­wia­dasz Bar­dzie, no to teraz spra­wa jest jasna! ;)

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Cześć!

Zanim się obej­rza­łem i zo­sta­wi­łem ślad, że prze­czy­ta­łem, tekst prze­szedł ra­dy­kal­ne od­chu­dze­nie i lotem bły­ska­wi­cy wpadł do bi­blio­te­ki. Gra­tu­lu­ję!

Sza­lo­ny na­uko­wiec two­rzy ar­te­fakt, który chcąc pojąć ota­cza­ją­cy świat, prze­kra­cza wszel­kie gra­ni­ce. Prze­wrot­ne po­dej­ście do kon­kur­so­we­go hasła.

Po­zdra­wiam!

Hej AP. Dzię­ku­ję za prze­czy­ta­nie i ko­men­tarz:). I cie­szę się, że mia­łeś szan­sę prze­czy­tać dłuż­szą wer­sję, bo moim zda­niem jest lep­sza :). Po­zdra­wiam :)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Myślę, że razem z Zyg­fry­dem w pew­nym mo­men­cie zda­li­śmy sobie spra­wę z tego, że nie da się za­trzy­mać me­cha­nicz­nej siły i po­zna­li­śmy wcze­śniej za­koń­cze­nie. Nie­mniej nie po­wstrzy­ma­ło mnie to przed miłą lek­tu­rą, bar­dzo zręcz­nie na­pi­sa­ne opo­wia­da­nie ;) 

Za­sta­na­wia­ją mnie bar­dzo imio­na, Daryl i Jim pro­sto z The Of­fi­ce, ale ten Zyg­fryd… :D 

Kil­ku­krot­nie pró­bo­wa­łem się za­re­je­stro­wać, żona raz spró­bo­wa­ła – oto je­stem San­der­ką.

Hej San­der­ka i hej yan­tri – nie za­uwa­ży­łem two­je­go ko­men­ta­rza :D. Dzię­ku­ję wam z prze­czy­ta­nie i ko­men­tarz :). San­der­ka – miło mi, że opo­wia­da­nie się po­do­ba­ło, a jeśli cho­dzi o imio­na to przy­pa­dek, czy­sty przy­pa­dek :) Po­zdra­wiam :)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Cześć, Bar­dzie!

Tro­chę ża­łu­ję, że ści­snął Cię limit (i nie cho­dzi o skra­ca­nie tek­stu na ostat­nią chwi­lę :P), bo do­strze­gam tu sporo po­ten­cja­łu na roz­wi­nię­cie wielu rze­czy, które byłeś zmu­szo­ny podać wprost i bar­dzo skró­to­wo.

Nie mniej jed­nak po­pro­wa­dzi­łeś tę hi­sto­rię w spo­sób bar­dzo zmyśl­ny. Wia­do­mo, że trze­ba za­wie­sić nie­wia­rę w kilku aspek­tach, ale taka nieco ste­am­pun­ko­wa kon­wen­cja wy­ba­cza.

Po­zdrów­ka i po­wo­dze­nia w kro­ku­sie!

Nie za­bi­ja­my pie­sków w opo­wia­da­niach. Nigdy.

Hej Kro­kus, ostat­ni wszę­dzie Cie pełno, nawet u mnie w ogród­ku Cię wi­dzia­łem :). Dzię­ku­ję za prze­czy­ta­nie, jak sądzę obu wer­sji tek­stu, no szko­da tro­chę ale pełną wer­sję mam i może nawet po­ku­szę się o jej roz­wi­nię­cie :). Po­zdra­wiam i dzię­ku­ję :)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Cześć,

Opo­wia­da­nie jest so­lid­ne, acz­kol­wiek jak za­uwa­ży­li przed­mów­cy, nie­zbyt od­kryw­cze. Nie jest to jed­nak nic złego. Widzę jesz­cze sporo po­ten­cja­łu który moż­na­by sto­sun­ko­wo łatwo wy­cią­gnąć.

Kilka su­ge­stii i ko­men­ta­rzy:

Daryl chło­nął świat za­chłan­nie, wciąż szu­ka­jąc no­wych do­świad­czeń.

Pew­ne­go dnia chło­pak zna­lazł kotkę po­ko­jów­ki. Po­sta­no­wił spraw­dzić, czy na­da­je się do zje­dze­nia, reszt­ki zwie­rzę­cia zna­le­zio­no w kuch­ni. To był ostat­ni dzień słu­żą­cej w po­sia­dło­ści. Fong po­in­for­mo­wał syna, że nie musi jeść. Mimo to wciąż od­naj­dy­wa­no w domu nad­gry­zio­ne myszy i szczu­ry.

IMO za szyb­ko sprze­da­jesz na­pię­cie, od razu od­sła­nia­jąc karty. Szcze­gól­nie, że jesz­cze nie wiemy o skłon­no­ściach Da­ry­la. Czy­tel­nik tak czy siak może się spo­dzie­wać, że to Daryl bę­dzie źró­dłem kon­flik­tu, ale moż­na­by to zro­bić na przy­kład tak:

W re­zy­den­cji za­czę­to znaj­do­wać nad­gry­zio­ne myszy i szczu­ry. Z po­cząt­ku po­dej­rze­wa­no, że to kotka po­ko­jów­ki stała się nie­zwy­kle wy­bred­na. Jed­nak i ją zna­le­zio­no w kuch­ni, albo ra­czej jej bez­gło­we ciało. Krót­kie oglę­dzi­ny krę­go­słu­pa jasno po­ka­za­ło, że nie mogło do­ko­nać tego żadne zwie­rze. (…)

Róż­ni­ca jest taka, że do­wia­du­je­my się o rze­czach zgod­nie z ro­sną­cym na­pię­ciem i mo­że­my do­my­ślać się kto jest winny. Do­pie­ro potem do­sta­je­my od­po­wiedź oraz efek­ty tej akcji.

Py­ta­ny – dla­cze­go je, choć nie musi, od­po­wia­dał – że lubi smak mięsa

Usu­nął­bym myśl­ni­ki

Tej samej nocy, drzwi sy­pial­ni Fonga się otwar­ły. Daryl pod­szedł i wspiął się na łóżko. Pa­trzył na ojca. Dło­nią wy­ma­cał pierś, a gdy po­czuł ko­ła­ta­nie serca, uniósł nóż i wbił ostrze w mo­stek Zyg­fry­da. Nie spie­szył się. Ciął mię­śnie i łamał kości. Ro­ze­brał całą klat­kę pier­sio­wą, by spraw­dzić do­kład­nie wnę­trze Fonga. Ni­g­dzie nie zna­lazł duszy ani żad­nych oznak bo­sko­ści.

To, że w tej sce­nie nie ma żad­nej re­ak­cji ojca, moim zda­niem jest strasz­nie zgu­bio­nym po­ten­cja­łem. Wiem, że są li­mi­ty zna­ków, ale moim zda­niem dużo waż­niej­sze jest to, jak się za­cho­wał i co po­my­ślał Fong w ostat­nich chwi­lach życia, kiedy za­bi­ja go jego wła­sny me­cha­nicz­ny syn, ani­że­li np. opis me­cha­nicz­nych me­cha­ni­zmów (????) z po­cząt­ku opo­wia­da­nia.

– A wiesz, kto cię stwo­rzył? 

– Mój oj­ciec. 

– A, gdzie on teraz jest? 

Spo­dzie­wa­łem się ja­kie­goś “we mnie” bądź cze­goś w ten deseń. Albo ja­kie­go­kol­wiek we­wnętrz­ne­go uspra­wie­dli­wie­nia Da­ry­la, dla czego to zro­bił. Ogól­nie wej­rze­nia głę­biej w jego mo­ty­wa­cje. Co nie­ko­niecz­nie zna­czy, że to jakiś błąd.

Po­zdro­wie­nia z Ko­pen­ha­gi

Motyw sza­lo­ne­go na­ukow­ca, który nie może roz­stać się z tra­gicz­nie zmar­łą bli­ską osobą nie jest nowy. Hmmm, może to i cie­ka­wa stra­te­gia na kon­kurs z Wil­czym li­mi­tem…

Ład­nie po­ka­zu­jesz ob­cość an­dro­ida. Cie­ka­we wnio­ski wy­cią­gnął z lek­tu­ry re­li­gij­nych ksiąg.

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Hej 

Elas3

Dzię­ku­ję za prze­czy­ta­nie ko­men­tarz i wska­zów­ki do­ty­czą­ce tek­stu :) 

Cie­szę się, że opo­wia­da­nie się po­do­ba­ło :).

“IMO za szyb­ko sprze­da­jesz na­pię­cie, od razu od­sła­nia­jąc karty. Szcze­gól­nie, że jesz­cze nie wiemy o skłon­no­ściach Da­ry­la. Czy­tel­nik tak czy siak może się spo­dzie­wać, że to Daryl bę­dzie źró­dłem kon­flik­tu, ale moż­na­by to zro­bić na przy­kład tak:” 

Chyba masz rację, może gdyby było wię­cej miej­sca, udało by się bar­dziej daw­ko­wać wy­bry­ki Da­ry­la. Sam tekst jest dłuż­szy (mu­sia­łem go skró­cić na po­trze­by kon­kur­su) i moim zda­niem wła­śnie pełna wer­sja jest cie­kaw­sza, choć i tak można by całą hi­sto­rię wy­cią­gnąć do 20 k zna­ków :). No i zwra­casz uwagę, że wiemy iż Daryl bę­dzie źró­dłem kon­flik­tu, wy­sze­dłem z ta­kie­go sa­me­go za­ło­że­nia, więc nie kry­łem skłon­no­ści Da­ry­la, a ra­czej sku­pi­łem się na tym by czy­tel­nik śle­dził do czego do­pro­wa­dzą :)

“Róż­ni­ca jest taka, że do­wia­du­je­my się o rze­czach zgod­nie z ro­sną­cym na­pię­ciem i mo­że­my do­my­ślać się kto jest winny. Do­pie­ro potem do­sta­je­my od­po­wiedź oraz efek­ty tej akcji.” 

To by było ide­al­ne roz­wią­za­nie, kla­sycz­ne po­dą­ża­nie za tro­pa­mi ( choć do­my­śla­my się, kto jest przy­czy­ną za­mie­sza­nia :)) aż do fi­na­łu. Ale jest mały ha­czyk, by hi­sto­ria wy­pa­dła wia­ry­god­nie trze­ba przy­go­to­wać czy­tel­ni­ka a finał, a tu znów wra­ca­my do sedna pro­ble­mu -czy­li zna­ków. Wo­la­łem by zje­dze­nie ojca wy­pa­dło bar­dziej wia­ry­god­nie kosz­tem zdra­dza­nia ta­jem­ni­cy. Osta­tecz­nie mu­sia­łem z cze­goś zre­zy­gno­wać :)  

“To, że w tej sce­nie nie ma żad­nej re­ak­cji ojca, moim zda­niem jest strasz­nie zgu­bio­nym po­ten­cja­łem. Wiem, że są li­mi­ty zna­ków, ale moim zda­niem dużo waż­niej­sze jest to, jak się za­cho­wał i co po­my­ślał Fong w ostat­nich chwi­lach życia, kiedy za­bi­ja go jego wła­sny me­cha­nicz­ny syn, ani­że­li np. opis me­cha­nicz­nych me­cha­ni­zmów (????) z po­cząt­ku opo­wia­da­nia.”

Tu aku­rat, pro­ble­mem nie był limit, tylko wizja au­to­ra :). Na tym eta­pie Fong już nie jest istot­ny. Ale jeśli by była jakaś re­ak­cja, to wi­dział bym to tak – Fong przy­tu­la Da­ry­la, ca­łu­je i daje się po­ciąć – bo kocha go nad życie, nad zdro­wie swo­jej służ­by nad życie zwie­rząt i nad swoje życie :)  

“Spo­dzie­wa­łem się ja­kie­goś “we mnie” bądź cze­goś w ten deseń. Albo ja­kie­go­kol­wiek we­wnętrz­ne­go uspra­wie­dli­wie­nia Da­ry­la, dla czego to zro­bił. Ogól­nie wej­rze­nia głę­biej w jego mo­ty­wa­cje. Co nie­ko­niecz­nie zna­czy, że to jakiś błąd.”

No to już spra­wa in­dy­wi­du­al­na, moim zda­niem brak wy­tłu­ma­cze­nia dla po­czy­nań Da­ry­la jest zwy­czaj­nie strasz­niej­szy. A tak po­zo­sta­ją tylko do­my­sły :). A to czego nie znamy albo nie ro­zu­mie­my w mojej oce­nie jest naj­bar­dziej prze­ra­ża­ją­ce :) 

Jesz­cze raz dzię­ku­ję za ko­men­tarz i cie­ka­we uwagi oraz po­zdra­wiam :) 

Hej

Fin­kla

Dzię­ku­ję za od­wie­dzi­ny i ko­men­tarz :) 

“Motyw sza­lo­ne­go na­ukow­ca, który nie może roz­stać się z tra­gicz­nie zmar­łą bli­ską osobą nie jest nowy. Hmmm, może to i cie­ka­wa stra­te­gia na kon­kurs z Wil­czym li­mi­tem…”

Jakoś trze­ba sobie ra­dzić, z bez­li­to­sny­mi li­mi­ta­mi :D 

“Ład­nie po­ka­zu­jesz ob­cość an­dro­ida. Cie­ka­we wnio­ski wy­cią­gnął z lek­tu­ry re­li­gij­nych ksiąg.”

Szko­da tro­chę dłuż­szej wer­sji, bo tam jest wię­cej lek­tur z któ­rych Daryl wy­cią­ga “cie­ka­we” wnio­ski :) 

Po­zdra­wiam :) 

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Ech, ta Księ­ga Zła: Bi­blia ;)

W sumie bar­dzo po­rząd­ne opo­wia­da­nie, ale coś mi w nim nie za­wsze “styka”. I nie wiem czemu…

Na­to­miast na pewno wo­lał­bym ja­kieś swoj­skie imio­na, a nie “Jim”.

A na­zwi­sko “Fong” To ja­kieś od­nie­sie­nie do Azji?

Pierw­sze prawo Sta­ru­cha - li­te­rów­ki w cu­dzych tek­stach są oczo­bi­ją­ce, we wła­snych - nie­do­strze­gal­ne.

Hej Sta­ruch, miło mi, że wpa­dłeś :). Jeśli cho­dzi o imio­na, to tro­chę mi głu­pio, bo czę­sto, choć nie za­wsze, piszę takie, które aku­rat przyj­dą mi do głowy :). Dobra tam, olać li­te­ra­tu­re, po­ga­daj­my o piwie :D. Bar­dzo po­do­ba­ły mi się spo­tka­nia, więc trze­ba by zro­bić ko­lej­ne :). Ja mam już ogró­dek skoń­czo­ny w 90 % więc mogę za­pro­po­no­wać ma­jów­kę u mnie :). Ale chęt­nie też wyjdę do knaj­py, jak coś :)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Maj to da­le­ko…

Na pewno mam kon­cert Spring­ste­ena, a co jesz­cze wy­pad­nie, to nie mam po­ję­cia.

Ale na pewno chęt­nie bym się wy­brał, jeśli życie i Blon­dyn­ka po­zwo­lą ;)

Pierw­sze prawo Sta­ru­cha - li­te­rów­ki w cu­dzych tek­stach są oczo­bi­ją­ce, we wła­snych - nie­do­strze­gal­ne.

Ta­kiej od­po­wie­dzi ocze­ki­wa­łem :) Ma­rzec i kwie­cień też są ok, tylko, że na ogró­dek chyba za zimno? Ale jeśli będą chęt­ni to i ogró­dek się udo­stęp­ni :)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Cześć Bar­dja­skier !!!

Nie za bar­dzo zro­zu­mia­łem pu­en­te :) Ale opo­wia­da­nie ma swój kli­mat, który mi się po­do­bał. Ogól­nie lubię hor­ro­ry i nie znie­sma­czy­ło mnie po­że­ra­nie ży­wych istot. Zaraz prze­czy­tam inne ko­men­ta­rze, bo je­stem cie­ka­wy jak inni to wi­dzie­li.

Po­zdra­wiam!!!

Je­stem nie­peł­no­spraw­ny...

Hej da­wi­di­q150 dzię­ku­ję za od­wie­dzi­ny i ko­men­tarz :) Super, że się opo­wia­da­nie po­do­ba­ło. Koń­ców­ka to cytat z Bi­blii i na­wią­zu­je do upodo­bań Da­ry­la :). Po­zdra­wiam :)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Bar­dzo kli­ma­tycz­ne, ide­al­nie wpi­su­ją­ce się w kon­wen­cję. Czy­ta­łem z przy­jem­no­ścią i sa­tys­fak­cją

Za­sta­na­wiam się nad ostat­nim zda­niem, które w ta­kiej po­sta­ci jest mało zro­zu­mia­łe. W Bi­blii Ty­siąc­le­cia mamy: "Wszyst­ko, co się po­ru­sza i żyje, jest prze­zna­czo­ne dla was na po­karm, tak jak ro­śli­ny zie­lo­ne, daję wam wszyst­ko." 

No i głów­ny pro­blem – dla­cze­go Daryl jadł to mięso. Tak, wiem, tłu­ma­czy, że je bo lubi. Ale jak na głów­ny wątek tego opo­wia­da­nia, po­zo­sta­wia we mnie jakiś, hm, nie­do­syt.

Nie spie­szył się, jadł i czy­tał roz­ko­szu­jąc się sma­kiem ojca.

To zda­nie, to li­te­rac­ki maj­stersz­tyk.

Jeśli komuś się wy­da­je, że mnie tu nie ma, to spie­szę po­wia­do­mić, że mu się wy­da­je.

Hej fi­zy­k111 Dzię­ku­ję za od­wie­dzi­ny i ko­men­tarz. Cie­szę się, że opo­wia­da­nie się po­do­ba­ło. Jeśli cho­dzi o je­dze­nie mięsa i Bi­blię – to cho­dzi­ło o po­zna­wa­nie świa­ta przez Da­ry­la, on wszyst­ko poj­mu­je do­słow­nie, jak dziec­ko w do­ro­słym ciele, albo zwie­rzę, które ma rozum ale wciąż kie­ru­ję nim in­stynk­tem. W pierw­szej wer­sji było wię­cej ksią­żek, z któ­rych Da­ry­la brał in­spi­ra­cję, na ko­niec zmie­ści­ła się tylko Bi­blia :) A jeśli cho­dzi o frag­ment Bi­blii to może tra­fi­łem, takie prze­ło­że­nie :). Fak­tycz­nie to co wrzu­ci­łeś jest bar­dziej zro­zu­mia­łe, ale moja wer­sja jest bar­dziej su­ro­wa ;) Po­zdra­wiam :)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Bar­dzo przy­jem­ny kli­ma­cik. Czyta się z przy­jem­no­ścią.

Drob­ne cze­pial­stwo: jeśli masz moż­li­wość, to po­praw sobie jesz­cze po­wtó­rze­nie. W dwóch ko­lej­nych aka­pi­tach od “Tej samej nocy (, ← btw prze­ci­nek raus) drzwi sy­pial­ni Fonga się otwar­ły.” masz zwrot “nie spie­szył się”.

Nic nie boli tak jak życie, gdy je wie­dziesz przy­zwo­icie

Spo­czko, dla mnie taka wa­ria­cja na temat Pi­no­kia wy­szła;)

„Czę­sto sły­szy­my, że ma­te­ma­ty­ka spro­wa­dza się głów­nie do «do­wo­dze­nia twier­dzeń». Czy praca pi­sa­rza spro­wa­dza się głów­nie do «pi­sa­nia zdań»?” Gian-Car­lo Rota

Hej Sej­ko­nik, Szysz­ko­wy­Dzia­dek dzię­ku­ję za od­wie­dzi­ny i ko­men­ta­rze. Po­wtó­rze­nia po­sta­ram się usu­nąć, jak będę przy kom­pu­te­rze. Szysz­ko­wy­Dzia­dek – słusz­na uwaga z tym Pi­no­kio :)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Po­do­ba­ło mi się :)

Przy­no­szę ra­dość :)

Hej,Anet dzię­ku­ję za od­wie­dzi­ny i ko­men­tarz :). Miło mi, że się po­do­ba­ło, po­zdra­wiam:)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."