Mrok, który w nas tkwi, czyli krótka rzecz o Wszechmogącym, prezentacji w power poincie i oddziale zamkniętym

Mocne, okrut­ne, bo­go­bój­cze. Nawet cał­kiem nie­źle na­pi­sa­ne, choć zda­nie “Trzy ude­rze­nia serca póź­niej zwło­ki De­miur­ga za­sty­gły na pod­ło­dze w wy­ra­zie głę­bo­kie­go za­sko­cze­nia.” to bym na­pi­sał od po­cząt­ku. Bo hmmm, nie­sie jak dla mnie nawet, zbyt wiel­ki ła­du­nek za­po­wie­dzia­ne­go przez Cie­bie na wstę­pie ab­sur­du.;).

Druga spra­wa: De­miurg. Ów ide­al­ny byt stwo­rzo­ny in­te­lek­tu­al­nie przez bo­daj­że Pla­to­na nie jest rów­no­znacz­ny z Bo­giem. No chyba, że wsze­dłeś w poj­mo­wa­nie tegoż po­ję­cia znacz­nie bliż­sze póź­niej­szym ideom gno­sty­ków. Ale i tu nie do końca pa­su­je w opi­sa­nym przez Cie­bie kon­tek­ście. Ale – to Twoje opko i po­mysł. Zna­czy – masz świę­te prawo:).

I trze­cia spra­wa: obraz szpi­ta­la dla psy­chicz­nie i ner­wo­wo cho­rych. Jak dla mnie wada naj­więk­sza. W cza­sach dzi­siej­szych (a w twym opku są dzi­siej­sze, boć to czasy pre­zen­ta­cji w kor­po­ra­cjach ;) – jest ab­so­lut­nie nie­praw­dzi­wy. Co znie­nac­ka i nie­ste­ty – cał­ko­wi­cie – obu­dzi­ło we mnie kry­te­rium nie­wia­ry. A szko­da. Gdy­byś miał kie­dyś tro­chę czasu, po­le­cam lek­tu­rę wspa­nia­łej książ­ki z lat 70. XX wieku – “Obłęd” Je­rze­go Krzysz­to­nia. Dzie­ło , wg mnie, godne li­te­rac­kiej na­gro­dy Nobla.

Pozdr.

Już tylko spo­kój może nas ura­to­wać

Cześć Ry­ba­ku z cy­fer­ką 3 :)

Dzię­ku­ję za bły­ska­wicz­ną lek­tu­rę i ko­men­tarz :)

De­miurg. Ów ide­al­ny byt stwo­rzo­ny in­te­lek­tu­al­nie przez bo­daj­że Pla­to­na nie jest rów­no­znacz­ny z Bo­giem. No chyba, że wsze­dłeś w poj­mo­wa­nie tegoż po­ję­cia znacz­nie bliż­sze póź­niej­szym ideom gno­sty­ków. Ale i tu nie do końca pa­su­je w opi­sa­nym przez Cie­bie kon­tek­ście.

Boga można poj­mo­wać na wiele spo­so­bów. Moją in­ten­cją było przed­sta­wie­nie stwo­rzy­cie­la, a czy ko­niecz­nie musi on sta­no­wić boga w ro­zu­mie­niu, dajmy na to, ka­to­lic­kim?… :) EDIT: W każ­dym razie, moim za­mie­rze­niem było przed­sta­wie­nie za­rów­no De­miur­ga jak i nar­ra­to­ra w cha­rak­te­rze moż­li­wie uni­wer­sal­nym. Niech się czy­tel­nik trosz­kę po­mę­czy z in­ter­pre­ta­cja­mi :)

obraz szpi­ta­la dla psy­chicz­nie i ner­wo­wo cho­rych. Jak dla mnie wada naj­więk­sza. W cza­sach dzi­siej­szych (a w twym opku są dzi­siej­sze, boć to czasy pre­zen­ta­cji w kor­po­ra­cjach ;) – jest ab­so­lut­nie nie­praw­dzi­wy.

Opo­wia­da­nie piszę z per­spek­ty­wy nar­ra­to­ra, który w okre­ślo­ny spo­sób po­strze­ga rze­czy­wi­stość :) Zgo­dzę się, że szpi­ta­le psy­chia­trycz­ne obec­nie tak nie wy­glą­da­ją :)

Raz jesz­cze dzię­ki i po­zdra­wiam :)

Jak opi­sał mnie pe­wien zacny Bard: "Szysz­ko­wy Czem­pion Nie­skoń­czo­no­ści – lord lata, im­pe­ra­tor szor­tów, naj­wspa­nial­sza por­ta­lo­wa Szy­szu­nia"

Ce­za­ry­_Ce­za­ry przy­by­wam z ko­men­ta­rzem po be­to­wym. Świet­nie wzbu­dzasz cie­ka­wość czy­tel­ni­ka nie wy­ja­śnia­jąc kim jest bo­ha­ter. Śle­dze­nie po­czy­nań bo­ha­te­ra na ziemi, jest cie­ka­we. No bo, kto nigdy nie miał ocho­ty za tłuc kogoś go­ły­mi pię­ścia­mi, niech pierw­szy rzuci we mnie pre­zen­ta­cją :D. Koń­ców­ka świet­nie do­peł­nia opo­wia­da­nie, kli­kam i po­zdra­wiam :)

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Dzię­ku­ję Bar­dzie za betę, ko­men­tarz i klika ;)

No bo, kto nigdy nie miał ocho­ty za tłuc kogoś go­ły­mi pię­ścia­mi, niech pierw­szy rzuci we mnie pre­zen­ta­cją :D

Żeby to raz… :P

Jak opi­sał mnie pe­wien zacny Bard: "Szysz­ko­wy Czem­pion Nie­skoń­czo­no­ści – lord lata, im­pe­ra­tor szor­tów, naj­wspa­nial­sza por­ta­lo­wa Szy­szu­nia"

Mrok do­strze­głam, ale ko­lej­ne wy­pad­ki – po­cząt­ko­wa roz­mo­wa z De­miur­giem, pre­zen­ta­cja i seria za­bójstw, sku­tecz­nie za­ciem­ni­ły spra­wę.

Moja praca, po­dob­nie jak całe moje życie… → Czy drugi za­imek jest ko­niecz­ny?

Wszyst­ko roz­strzy­gnie na­stęp­nych kil­ka­dzie­siąt minut. → Czy na pewno mi­nu­ty mogą coś roz­strzy­gać, czy ra­czej coś roz­strzy­ga się w ciągu kil­ku­dzie­się­ciu minut?

…prze­by­wa­łem w Aresz­cie Śled­czym… → …prze­by­wa­łem w aresz­cie śled­czym…

…moje ruchy są skrę­po­wa­ne. → Skrę­po­wa­ny może być ktoś, ale nie jego ruchy. Skrę­po­wa­nie może unie­moż­li­wiać ruchy.

Przy­gry­złem wargę, do buzi na­pły­nę­ła mi krew… → Przy­gry­złem wargę, do ust na­pły­nę­ła mi krew…

Buzię mają dzie­ci.

Z któ­rymś razem ze­rwa­łem ogra­ni­cza­ją­ce mnie pasy… → Za któ­rymś razem ze­rwa­łem ogra­ni­cza­ją­ce mnie pasy…

Zwło­ki De­miur­ga za­sty­gły na pod­ło­dze w wy­ra­zie głę­bo­kie­go za­sko­cze­nia. → Zwło­ki De­miur­ga za­sty­gły na pod­ło­dze, z wy­ra­zem głę­bo­kie­go za­sko­cze­nia.

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Cześć Re­gu­la­to­rzy, jak za­wsze ser­decz­nie dzię­ku­ję Ci za od­wie­dzi­ny i ła­pan­kę. Czło­wiek czyta tekst wiele razy, za każ­dym razem coś po­pra­wia, a potem i tak po­zo­sta­ną ba­bo­le. Wska­za­ne przez Cie­bie wy­eli­mi­no­wa­łem. 

Jak opi­sał mnie pe­wien zacny Bard: "Szysz­ko­wy Czem­pion Nie­skoń­czo­no­ści – lord lata, im­pe­ra­tor szor­tów, naj­wspa­nial­sza por­ta­lo­wa Szy­szu­nia"

Bar­dzo pro­szę, Ce­za­ry, miło mi, że mo­głam się przy­dać. :)

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Prze­czy­ta­łem. Szu­ka­łem cze­goś lek­kie­go, więc źle tra­fi­łem. Na­le­ża­ło czy­tać tagi. Po­zdra­wiam.

Re­gu­la­to­rzy, jak za­wsze :)

Koalo, przy­kro mi, że za­wio­dłem Twoje ocze­ki­wa­nia :( Acz­kol­wiek fak­tycz­nie ostrze­ga­łem w ta­gach…

Jak opi­sał mnie pe­wien zacny Bard: "Szysz­ko­wy Czem­pion Nie­skoń­czo­no­ści – lord lata, im­pe­ra­tor szor­tów, naj­wspa­nial­sza por­ta­lo­wa Szy­szu­nia"

Cho­ciaż nie je­stem zwo­len­nicz­ką opo­wia­dań z opi­sa­mi prze­mo­cy, to muszę przy­znać, że czy­ta­łam z cie­ka­wo­ścią. Po­da­łeś to w taki spo­sób, że cięż­ko się było ode­rwać. I o to cho­dzi, praw­da? :D Niby krót­ko i zwięź­le, ale jed­no­cze­śnie in­te­re­su­ją­co! Po­zdra­wiam wio­sen­nie! :) 

Hej Jol­kaK! :) 

Po­da­łeś to w taki spo­sób, że cięż­ko się było ode­rwać. I o to cho­dzi, praw­da? :D

Tak mi się wła­śnie wy­da­je :) Nie­tra­fio­ny ga­tu­nek czy żart mogę prze­łknąć, go­rzej jak tekst nudzi ;)

Dzię­ku­ję za od­wie­dzi­ny i Twoją opi­nię:) po­zdra­wiam!

Jak opi­sał mnie pe­wien zacny Bard: "Szysz­ko­wy Czem­pion Nie­skoń­czo­no­ści – lord lata, im­pe­ra­tor szor­tów, naj­wspa­nial­sza por­ta­lo­wa Szy­szu­nia"

Cześć ce­za­ry­_ce­za­ry :)

Do­brze na­pi­sa­ne, fajny jest motyw ob­ser­wo­wa­nia po­czy­nań bo­ha­te­ra w róż­nych rze­czy­wi­sto­ściach/świa­tach – myślę, że ten ele­ment bar­dzo za­cie­ka­wił, po­pro­wa­dził mnie do za­koń­cze­nia.

Choć jed­ne­go nie ku­pu­ję do końca – głów­ny bo­ha­ter wspo­mi­na, że zmie­nił zda­nie i wy­mie­nia różne ka­ta­kli­zmy itd. ale osta­tecz­nie przed­sta­wio­ne sceny po­mię­dzy roz­mo­wa­mi z De­miur­giem to ra­czej pre­zen­ta­cja nie­na­wi­ści do czło­wie­ka. Chyba że coś tu błęd­nie in­ter­pre­tu­ję ;)

Po­ni­żej kilka uwag/pro­po­zy­cji zmian:”

Sły­szę głos, wwier­ca mi się w czasz­kę ni­czym dia­men­to­we wier­tło.

Myślę, że ro­dzaj wier­tła jest zbęd­ny ;). Chyba bez zna­cze­nia jest to czy to wier­tło ko­bal­to­we, ty­ta­no­we, sta­lo­we… efekt jest ten sam w kon­tek­ście tego po­rów­na­nia (coś wwier­ca się w czasz­kę).

Przez krót­ką chwi­lę pa­trzy­łem na nich z góry, gdy do­strze­głem, że jedna z obec­nych ko­biet w dal­szym ciągu nie zwra­ca na mnie uwagi, cał­ko­wi­cie po­chło­nię­ta tre­ścią wy­świe­tla­ną na ekra­nie smar­fto­na.

Li­te­rów­ka.

Nie ukry­wam, za­czą­łem się pocić, a serce wa­li­ło mi jak osza­la­łe. Jed­nak, gdy tylko za­czą­łem mówić, stres mo­men­tal­nie opadł.

Nie uwa­żam już żeby ko­niecz­ne było się­ga­nie po me­to­dy osta­tecz­ne.

W in­ter­punk­cję je­stem wy­jąt­ko­wo słaby, ale tu chyba po­wi­nien być prze­ci­nek ;)

Cześć, Grze­lu­lu­ka­sie! :)

Dzię­ku­ję za wi­zy­tę, ko­men­tarz I ła­pan­kę :) Ba­bol­ki po­pra­wi­łem za wy­jąt­kiem ostat­nie­go prze­cin­ka, wy­da­ję mi się, że jed­nak jest okej.

Choć jed­ne­go nie ku­pu­je do końca – głów­ny bo­ha­ter wspo­mi­na, że zmie­nił zda­nie i wy­mie­nia różne ka­ta­kli­zmy itd. ale osta­tecz­nie przed­sta­wio­ne sceny po­mię­dzy roz­mo­wa­mi z De­miur­giem to ra­czej pre­zen­ta­cja nie­na­wi­ści do czło­wie­ka. Chyba, że coś tu błęd­nie in­te­pre­tu­ję ;)

Moim za­ło­że­niem było po­ka­za­nie prze­mia­ny w po­dej­ściu nar­ra­to­ra, który na wła­snym przy­kła­dzie od­kry­wa, że prze­moc wcale nie jest roz­wią­za­niem (co nie prze­szka­dza mu w roz­po­czę­ciu no­we­go roz­da­nia dla ludz­ko­ści od za­bi­cia ojca). Wszel­kie wy­mie­nio­ne ka­ta­kli­zmy ist­nie­ją na­praw­dę, a sam nar­ra­tor używa ich bar­dziej jako formy za­rzu­tu wobec De­miur­ga. Stąd nie uzna­łem za sto­sow­ne ich opi­sać;)

Jak opi­sał mnie pe­wien zacny Bard: "Szysz­ko­wy Czem­pion Nie­skoń­czo­no­ści – lord lata, im­pe­ra­tor szor­tów, naj­wspa­nial­sza por­ta­lo­wa Szy­szu­nia"

Moim za­ło­że­niem było po­ka­za­nie prze­mia­ny w po­dej­ściu nar­ra­to­ra, który na wła­snym przy­kła­dzie od­kry­wa, że prze­moc wcale nie jest roz­wią­za­niem (co nie prze­szka­dza mu w roz­po­czę­ciu no­we­go roz­da­nia dla ludz­ko­ści od za­bi­cia ojca). Wszel­kie wy­mie­nio­ne ka­ta­kli­zmy ist­nie­ją na­praw­dę, a sam nar­ra­tor używa ich bar­dziej jako formy za­rzu­tu wobec De­miur­ga. Stąd nie uzna­łem za sto­sow­ne ich opi­sać;)

 Cho­dzi­ło mi o tę prze­mia­nę, o któ­rej wspo­mi­nasz (nie do końca pre­cy­zyj­nie się wy­ra­zi­łem). W każ­dym razie dzię­ki za wy­ja­śnie­nie 

Nie­zły świr z nar­ra­to­ra. Za­wsze mi się wy­da­wa­ło, że po­nadna­tu­ral­ne byty po­win­ny być ja­kieś… po­waż­niej­sze, bar­dziej opa­no­wa­ne. W końcu mają mnó­stwo czasu na naukę cier­pli­wo­ści. A ten tutaj re­agu­je jak na­ćpa­ny na­sto­la­tek. Ale może usu­nię­cie wspo­mnień mu za­szko­dzi­ło.

Dla­cze­go De­miurg się wła­ści­wie nie bro­nił?

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Szarp­ną­łem gwał­tow­nie ręką, po chwi­li ko­lej­ny raz. Za któ­rymś razem ze­rwa­łem ogra­ni­cza­ją­ce mnie pasy, byłem wolny.

Dzię­ki wszyst­kim De­miur­gom to nie­moż­li­we ;) A nawet gdyby, to mu­siał­by się jesz­cze po­zbyć pasów z brzu­cha i nóg ;) Ge­ne­ral­nie opis szpi­ta­la psy­chia­trycz­ne­go, nawet bio­rąc po­praw­kę na nie­zrów­no­wa­że­nie bo­ha­te­ra, jest naj­słab­szym ele­men­tem tek­stu.

Poza tym mi się. Cie­ka­wy po­mysł. Ten dobry, a przy­naj­mniej zrów­no­wa­żo­ny De­miurg wrzą­dza wię­cej krzywd niż Try­bun końca. Tro­chę ża­łu­ję, że za­ła­twi­łeś De­miur­ga zanim zdo­łał się wy­tłu­ma­czyć, choć ro­zu­miem, że wy­ja­śnie­nie trud­no zna­leźć. Cie­ka­wam, jak sobie po­ra­dzi synuś i co ozna­cza dla niego wła­ści­we za­rzą­dza­nie.

Chcia­ła­bym w końcu prze­czy­tać coś opty­mi­stycz­ne­go!

Hej!

Na­ga­da­li­śmy się na becie więc bę­dzie krót­ko.

Ogól­nie mi się po­do­ba­ło. Po­czą­tek za­cie­ka­wia, śro­dek jest cie­ka­wie zwi­chro­wa­ny i po­do­ba mi się ta per­spek­ty­wa. Jest coś in­try­gu­ją­ce­go w śle­dze­niu po­czy­nań psy­cho­pa­ty jeśli są do­brze po­pro­wa­dzo­ne a te takie mi się wy­da­ją.

Po­zdra­wiam i kli­kam!

Fin­klo, dzię­ku­ję za wi­zy­tę, ko­men­tarz i klicz­ka ;)

Dla­cze­go De­miurg się wła­ści­wie nie bro­nił?

Wy­tłu­ma­czeń może być wiele. Z ta­kich naj­oczy­wist­szych mamy brak woli albo nie­moż­li­wość. Nie­mniej, ce­lo­wa­łem w nada­nie tek­sto­wi moż­li­wie naj­bar­dziej uni­wer­sal­ne­go wy­dźwię­ku oraz mno­gość do­pusz­czal­nych in­ter­pre­ta­cji. Stąd nie wska­żę jed­ne­go po­wo­du bier­no­ści De­miur­ga wobec za­ma­chu na jego życie :)

Irko, dla Cie­bie rów­nież po­dzię­ko­wa­nia za od­wie­dzi­ny po­łą­czo­ne z ko­men­ta­rzem oraz klik­nię­ciem :)

A nawet gdyby, to mu­siał­by się jesz­cze po­zbyć pasów z brzu­cha i nóg ;)

Słusz­na uwaga, do­da­łem jesz­cze in­for­ma­cję o “in­nych blo­ka­dach” :) 

Ge­ne­ral­nie opis szpi­ta­la psy­chia­trycz­ne­go, nawet bio­rąc po­praw­kę na nie­zrów­no­wa­że­nie bo­ha­te­ra, jest naj­słab­szym ele­men­tem tek­stu.

Muszę się zgo­dzić z Twoją opi­nią, wy­da­rze­nia w szpi­ta­lu mają słab­szą dy­na­mi­kę i ogól­nie je­stem mniej za­do­wo­lo­ny z tego frag­men­tu. Na­to­miast pod wzglę­dem fa­bu­lar­nym ma on zbyt duże zna­cze­nie żeby bez­li­to­śnie go wy­ciąć :)

Edwar­dzie, raz jesz­cze dzię­ku­ję Ci za betę :) Dzię­ki także za ko­men­tarz po­be­to­wy i klika ;)

Jak opi­sał mnie pe­wien zacny Bard: "Szysz­ko­wy Czem­pion Nie­skoń­czo­no­ści – lord lata, im­pe­ra­tor szor­tów, naj­wspa­nial­sza por­ta­lo­wa Szy­szu­nia"

Hej, hej,

ład­nie na­pi­sa­ne, hi­sto­ria pły­nie, cie­ka­wie są za­ry­so­wa­ni bo­ha­te­ro­wie – nawet ci trze­cio­pla­no­wi w ro­dza­ju pie­lę­gnia­rzy z psy­chia­try­ka. Choć przy­chy­lam się do zda­nia Irki, że re­alia psy­chia­try­ka słabo od­da­ne. Dla mnie jed­nak przede wszyst­kim jest za mało i za krót­ko. Opi­sa­na zo­sta­ła tylko jedna wi­zy­ta bo­ha­te­ra na ziemi, IMHO po­win­no ich być wię­cej, je­stem nie­zwy­kle cie­kaw jak De­miurg pró­bo­wał zmie­nić opi­nię syna o rasie ludz­kiej, jakie ży­wo­ty mu pro­po­no­wał? A może zo­sta­wiał mu wolną wolę i owa pa­ko­wa­ła syna co i rusz w ka­ba­łę? Co wię­cej – sama koń­ców­ka rów­nież wy­da­je mi się po­spiesz­na i zbyt “łatwa” – no bo w końcu jak za­bi­ja się boga?

Po­zdra­wiam!

Che mi sento di morir

Nie­zna­jo­my oka­zał się po­staw­nym męż­czy­zną o dłu­gich po­sre­brza­nych wło­sach i bro­dzie.

Ra­czej sre­brzy­stych, czy srebr­nych, bo po­sre­brza­ne to po­kry­te war­stwą sre­bra.

Nie były to może ob­ra­zy lek­kie w od­bio­rze, ale zde­cy­do­wa­nie za­pa­da­ły w pa­mięć. 

Może?!

Po­do­ba­ły mi się te nowe otwar­cia, cho­ciaż wizja ludz­ko­ści znacz­nie mniej.

Cie­ka­wa może być kon­ty­nu­acja z takim po­cząt­kiem.

"nie mam jak po­rów­nać sa­mo­po­czu­cia bez ba­ła­ga­nu..." - Anan­ke

Hej Ba­se­ment­Key:)

Miło, że wpa­dłeś ;) Z tym psy­chia­try­kiem biję się w pierś, sku­pi­łem się na wszyst­kim, poza wia­ry­god­nym przed­sta­wie­niem miej­sca.

Dla mnie jed­nak przede wszyst­kim jest za mało i za krót­ko.

Tu takze zgoda, ale poki co dluz­sze tek­sty wy­cho­dzą mi nu­żą­ce, czego do­brym przy­kła­dem może być opo­wia­da­nie na kon­kurs zło­dziej­ski;)

je­stem nie­zwy­kle cie­kaw jak De­miurg pró­bo­wał zmie­nić opi­nię syna o rasie ludz­kiej, jakie ży­wo­ty mu pro­po­no­wał? A może zo­sta­wiał mu wolną wolę i owa pa­ko­wa­ła syna co i rusz w ka­ba­łę?

Tutaj mam po­czu­cie, że osią­gną­łem cel, po­nie­waż w za­ło­że­niu tekst miał ro­dzić ster­tę pytań i skła­niać do wła­snych in­ter­pre­ta­cji. Taki eks­pe­ry­ment li­te­rac­ki, który osią­gnął efekt za­mie­rzo­ny przez au­to­ra oraz, na za­sa­dzie ry­ko­sze­tu, nie­na­sy­co­nych czy­tel­ni­ków;)

Cześć Am­bush ;) Dzię­ku­ję za wi­zy­tę:)

Może?!

Z per­spek­ty­wy nar­ra­to­ra to był pikuś;)

Po­do­ba­ły mi się te nowe otwar­cia, cho­ciaż wizja ludz­ko­ści znacz­nie mniej.

 

Cie­ka­wa może być kon­ty­nu­acja z takim po­cząt­kiem.

Jak tro­chę do­pra­cu­ję warsz­tat i na­uczę się pisać dłuż­sze tek­sty, to z pew­no­ścią wrócę do te­ma­tu ;)

Jak opi­sał mnie pe­wien zacny Bard: "Szysz­ko­wy Czem­pion Nie­skoń­czo­no­ści – lord lata, im­pe­ra­tor szor­tów, naj­wspa­nial­sza por­ta­lo­wa Szy­szu­nia"

Hejka. W sumie oka­zu­je się, że jad­nak okru­cień­stwo po­pła­ca. Nie zdzi­wi­ło mnie, że jedno bó­stwo ma siłę i moż­li­wo­ści zabić inne, bar­dziej prze­ję­łam się jak praw­dzi­we może być stwier­dze­nie, że ka­wa­łek czer­wo­nej nitki może za­de­cy­do­wać o być lub nie być w na­szym nie­prze­wi­dy­wal­nym świe­cie. 

Cześć, Nova! Dzię­ki za wi­zy­tę i ko­men­tarz.

bar­dziej prze­ję­łam się jak praw­dzi­we może być stwier­dze­nie, że ka­wa­łek czer­wo­nej nitki może za­de­cy­do­wać o być lub nie być w na­szym nie­prze­wi­dy­wal­nym świe­cie. 

Ten pro­blem chcia­łem po­ru­szyć na dwóch płasz­czy­znach. Z jed­nej stro­ny, jak słusz­nie za­uwa­ży­łaś, czę­sto naj­bar­dziej błaha rzecz może sta­no­wić przy­czy­nek dla agre­sji, czy ogól­nie – nie­szczę­ścia. Z dru­giej, czer­wo­na nitka na nad­garst­ku ma zna­cze­nie sym­bo­licz­ne, wy­wo­dzą­ce się z ka­ba­ły. A zatem, w pew­nym sen­sie, ude­rza w nar­ra­to­ra w spo­sób me­ta­fi­zycz­ny.

Po­zdra­wiam!

Jak opi­sał mnie pe­wien zacny Bard: "Szysz­ko­wy Czem­pion Nie­skoń­czo­no­ści – lord lata, im­pe­ra­tor szor­tów, naj­wspa­nial­sza por­ta­lo­wa Szy­szu­nia"

Przy­jem­nie się czy­ta­ło :)

Przy­no­szę ra­dość :)