Życie Człowiecze

Witaj. :)

Makabryczna wizja. :) Rymy oraz pomysł bardzo ciekawe, klik. :)

A skojarzenie tytułu – oczywiście z cudnym “Człowieczym losem” Anny German. :) 

Pozdrawiam serdecznie. :)

Pecunia non olet

Hej, bruce

dzięki za klika i pozytywne słowo!

Cieszę się, że było ciekawie, z Anną German to tylko tytuł podobny, u niej zdecydowanie mniej makabry ;)

Pozdrawiam również!

Wzajemnie, dzięki i pozdrawiam. :)

Pecunia non olet

O, zrozumiałam. To postęp.

Za to rymy gramatyczne nie przypadły mi do gustu.

Babska logika rządzi!

Nemezis jest rodzaju żeńskiego, przynajmniej jak dotąd z takim wariantem miałem do czynienia, zatem “moja Nemezis” :-) , a co do treści to mam skojarzenie z jakąś krwawą rewolucją. Francuską albo bolszewicką :-) Plastyczne!

ja też się naciąłem na rymy dopóki nie zajrzałem do inspiracji;

Lo! 'tis a gala night

Within the lonesome latter years!

An angel throng, bewinged, bedight

In veils, and drowned in tears,

Sit in a theatre, to see

A play of hopes and fears,

While the orchestra breathes fitfully

The music of the spheres.

częstochowa jak byk, więc stylizację uznaję za dokładną;

a tu link dla dociekliwych:

https://poets.org/poem/conqueror-worm

Finklo,

rymować nie umiem, ale po części moim usprawiedliwieniem jest to, że tak jak pisze AS, rymy gramatyczne pojawiły się też w „Robaku”, który stanowił bezpośrednią inspirację. 

szoszoon,

z tą nemezis to fakt, poprawię. Skojarzenie nieco dalsze niż bliższe zamierzonemu sensowi wiersza, ale to twoja interpretacja i nie będę jej podważał. Jeśli było plastycznie to pozostaje mi tylko się cieszyć :)

ASie,

dzięki za komentarz, wygląda na to, że zostałem trochę uratowany przez Edgara Allana Poego ;)

Hej!

Mam wrażenie dość długiego wstępu, po którym następuje ucięcie akcji. Po trzech zwrotkach mamy:

Pląsają, skaczą, krążą w bezsensie szalonym.

Czyli zaczynamy “przedstawienie”, które ostatecznie okazuje się życiem. Ale dlaczego na scenie z demonami? Mi to bardziej przypomina pośmiertny czyściec albo coś w tym stylu. Demony rzucają się na ludzi występującymi na scenie, stąd zastanawiam się, czy ten atak to zakończenie życia, czy może jeszcze w trakcie…

Miałam mocne skojarzenie Makbetem: 

Życie jest tylko przechodnim półcieniem,

Nędznym aktorem, który swą rolę

Przez parę godzin wygrawszy na scenie

W nicość przepada – powieścią idioty,

Głośną, wrzaskliwą, a nic nie znaczącą.

(Szekspir)

Uwielbiam ten cytat i znam na pamięć. :)

Pochwalę za to stylizację – konsekwentna, używasz pasujących zwrotów, nie ma potocznych wyrażeń, czytało się dobrze. ;)

No ale jak mówiłam – życie teatr, scena, niech żyje bal… Temat znany, więc przenośnia zbyt mocno oczywista, może przez tytuł, który od razu naprowadza na “Życie człowiecze” – a w pierwszej zwrotce jest teatr i… No cóż, może to też moja przywara, że zbyt szybko się domyślam i psuję sobie zabawę. :P

Pozdrawiam,

Ananke

Hej Ananke!

Atak demonów interpretowałbym raczej jako zakończenie życia. To pesymistyczna wizja, ludzkie życie jest krótkie (70 lat w skali Wszechświata to niewiele), końcem żywota jest pożarcie przez wygłodniałe demony, nie ma nieba ani czyśćca, jest tylko śmierć. Po tym cały proces zacznie się na nowo. 

Dzięki, że wpadłaś i cieszę się, że dało radę przeczytać bez przykrości ;)

Polecam również obadać inspirację, czyli „Robaka Zdobywcę” Poego.

Pozdrowionka!