Do Edgara

Ty, Edgarze otworzyłeś mi oczy,

prozy i liryki mistrzu niezrównany.

Niczym ślepiec kroczyłem uparcie

drogą jałową, słów pozbawioną.

Wtem ujrzałem twe światło jasne

i dotarłem do cudnej oazy inspiracji.

Ta Arkadia niezwykłym rajem była,

strasznym, fantastycznym i pięknym.

Nie żałuję, że jej sekrety poznałem,

tajemnice twej wyobraźni magicznej.

One z Tartaru do Elizjum zawiodły

skromnego człeka, którym byłem.

Może kiedyś mój Eden odwiedzisz?

Choć domenie Arnheim ustępuje.

Jesteś daleko, nie słyszysz wołania,

lecz ja Izrafelowi ten wiersz przekażę.

Bard niebiański z łatwością znajdzie

tak wielce natchnioną duszę jak twoja.

Koniec

Komentarze

Ładny hołd. Nie znam twórczości Poego (tak, to jedna z wielu pozycji na liście jeszcze do przeczytania), więc niewiele zrozumiałam. Ale napisane w porządku.

Babska logika rządzi!

Dzięki Finklo.

Poe to specyficzny autor, można go pokochać albo znienawidzić, ja jestem w tej pierwszej grupie i życzę Ci, abyś też do niej dołączyła, gdy już się za niego zabierzesz, bo w końcu lepiej kochać niż nienawidzić :}

oo uwielbiam Poego. Hmm tylko, że te odwołania Tartar, Elizjum słabo do niego pasują. Lepiej to by wyszło z jakimiś odwołaniami do jego tekstów :) Nie znam się na wierszach, ale szacun za Poego :D

Kto wie? >;

Bardzo wiersz mi się podoba.

Pozdrawiam serdecznie

"bądź dobrej myśli, bo po co być złej" Lem

skryty

Wielbiciele Poego łączmy się! Trochę racja z tym Tartarem i Elizjum, choć z drugiej strony Edgar również nierzadko wspominał w swoich dziełach greckie mity. Może nie bezpośrednio mitologiczne zaświaty, ale jednak ;]

Dzięki, że wpadłeś i pozdrowionka!

GOCHAW

Nie pozostaje mi nic innego jak się cieszyć. Dziękuję za wizytę i również pozdrawiam ciepło!

No i do zobaczenia pod kolejnymi wierszami oczywiście