podwójne życie Weroniki (II)

Witaj. :)

Utwór pełen smutku, nostalgii, ale i wzruszenia. :) Ciekawe nawiązanie do arcydzieła Kieślowskiego, brawa. :)

Pozdrawiam serdecznie, klik. :)

Pecunia non olet

witaj szanowna Bruce :)

wspaniale rozczytałaś wątek emocjonalny wiersza;

nie wiem kto to powiedział, ale prawda jest taka,

że kto widzi tylko rzeczywistość, nie widzi nic;

serdeczne :)

Cześć, Asie!

W (I) było osobiście, prywatnie na tle Kosmosu. Tutaj człowiek jest twórcą systemu, symulacji, a świat zasadniczo nadal pozostaje dla niego nieznany – tak to zrozumiałem. Symulacja sensu jako forma obrony przed Nieznanym? Jeśli tak, to od paru tysięcy lat się tym zajmujemy, z różnym zresztą skutkiem.

Tu się trochę wyjaśnia Kopernik i płaska ziemia, ale wobec tego – czy nie miałoby sensu połączenie (I) i (Ii) w całość? Bo i Weronika w tym fragmencie jakby mniej obecna.

Pozdrawiam:)

Serdeczne także, Szanowny Autorze. :)

Pecunia non olet

Oblatywaczu, jedyny argument jaki mam jest taki, że część II powstała jakieś 20 lat po części I;

szanowna Bruce bardzo przytomnie wspomniała o emocjach…

sprawa jest taka, że światy na wielu mapach przypominają światy równoległe

a światy równoległe to co najmniej czwarty wymiar;

nasze zmysły go nie widzą, ale nasze emocje – już tak…

pozdrowienia :)

szanowna Bruce bardzo przytomnie wspomniała o emocjach…

Ja to zawsze zwracam uwagę głownie na emocje. :)

Pecunia non olet

Jak zawsze poezja największej próby. Świetny!

Pozdrawiam serdecznie

"bądź dobrej myśli, bo po co być złej" Lem

Bruce

GOCHAW

czasami się udaje

serdecznie pozdrawiam 

Mam wrażenie, że Weronika jest wciśnięta na siłę. Ale komputerowe kawałki fajne.

Babska logika rządzi!

Finkla

“Mam wrażenie, że Weronika jest wciśnięta na siłę.”

gdyby nie fakt że to druga część Weroniki to pewnie bym się zgodził;

dziękuję za fajną opinię i odwiedziny;