- Opowiadanie: GOCHAW - zwilczenie

zwilczenie

"Jedno jest tylko serce i jedno ciało, ale mieszkają w nich nie dwie dusze, nie pięć, lecz niezliczona ich ilość; człowiek jest składającą się ze stu łusek cebulą, uplecioną z mnóstwa nitek tkaniną".

Hermann Hesse, Wilk stepowy

Dyżurni:

brak

Biblioteka:

Użytkownicy, Ambush

Oceny

zwilczenie

zwykłam chodzić z pochyloną głową

czując na plecach ostatnie oddechy

wbijające w otchłań jak pale

samotności

a słowo przywiązało

na krótkim łańcuchu

odpowiedzialność

szukając drogi do poznania

w głąb siebie

rozerwałam świat

– wyjąc

lizałam na peryferiach

świeże rany

o świcie wyrosły pazury

zalśniły kły

Koniec

Komentarze

Tak człowiek staje się wilkiem, by nie powiedzieć człowiek człowiekowi wilkiem ;). Klimatyczny :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

W pierwszej zwrotce znalazłem odrzucenie przez ludzi, może nawet napiętnowanie. W kolejnych ciężar obowiązków, podcinający skrzydła, a potem bolesną analizę swojego stanu. I nawet przebudzenie jest takie ciemne i niepokojące.

Pomimo swojego ciężaru, a może nawet za jego sprawą, wierz mi się podobał. Ma urokliwie ciemny nastrój i przechodzi od czerni-smutku do czerni-drapieżności. Ból rodzi ból, tylko inny – a może zadano tyle bólu, że ofiara przemieniła się w drapieżnika.

Wniosek: kochaj ludzi i bądź dla nich dobry, inaczej wyrosną z nich bestie :)

Bardjaskier – dziękuję pięknie za zostawione słowo

marzan – świetna interpretacja! Posyłam ukłon!

Wspaniałego dnia Panom życzę

"bądź dobrej myśli, bo po co być złej" Lem

Tak mi się od razu skojarzył fragment uwielbianej przeze mnie “Spacerologii”:

Chciałem zrozumieć wilka wycie

Zaszyłem się samotnie w las

I wiodłem wilkołacze życie

We wnyki wchodząc raz po raz

(…)

Minęła naiwności pora

To było dawniej, a od wczoraj

Mam ręce w kieszeniach, a kieszenie jak ocean

Powoli chodzę i rozglądam się

Kieszenie jak ocean, a ręce mam w kieszeniach

Dlatego wiem, gdzie żyję, dobrze wiem.

Bardzo fajnie oddajesz znowu emocje, odczucia, brawa! :)

Klik, pozdrawiam serdecznie. :)

Pecunia non olet

bruce – niezwykle piękny utwór i dziękuję za to, że podzieliłaś się nim ze mną.

Radość dla mnie wielka, że czytasz u mnie!

Wspaniałego dnia

"bądź dobrej myśli, bo po co być złej" Lem

tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono – pisała nasza genialna Noblistka;

Twój wiersz odsłania drugą stronę tej prawdy…

najserdeczniej pozdrawiam :)

Zawsze tak samo chętnie, GOCHAW.

Pecunia non olet

AS – Dziękuję pięknie za komentarz.

bruce –

"bądź dobrej myśli, bo po co być złej" Lem

Dzień dobry. Tekst skłania do przemyśleń i refleksji. Końcówka przywodzi mi na myśl zemstę. Pozdrawiam

jonaszf – To dobrze, że wiersz zachęca do myślenia. Taki był cel. Zemsta? Nigdy. To rzecz zbyt mała, by zatruwać sobie nią życie, raczej chęć przeobrażenia się na rzecz wyższych wartości. Wataha to cenny nabytek w ludzkim słowniku. Jej zasady i funkcjonowanie są źródłem wielu poetyckich inspiracji, a co więcej rozwoju wielu pierwotnych plemion w inteligentnym polowaniu.

Pozdrawiam i dziękuję pięknie za wizytę

"bądź dobrej myśli, bo po co być złej" Lem

Proszę o wybaczenie względem mojej błędnej interpretacji. Osobiście lubię motywy zemsty, ale w życiu zemstą się nie kieruję i jej nie stosuję.

jonaszf – ależ proszę nie przepraszać! Bardzo spodobała mi się i ta interpretacja. Poza tym w momencie opublikowania wiersza, staje się on przede wszystkim własnością odbiorcy. Uwielbiam czytać o różnych odczuciach po przeczytaniu.

Będzie mi miło, jeśli zechcesz do mnie zaglądać.

Życzę wspaniałego dnia!

"bądź dobrej myśli, bo po co być złej" Lem