Ergo

dubito ergo sum…

Ten brak równowagi tu daje po uszach.

Na szczęście jest i imaginacja.

Ale gdyby i imaginację zabrali?

Mam piec

podobny do bramy triumfalnej!

Zabierają mi piec

podobny do bramy triumfalnej!!

Oddajcie mi

piec podobny do bramy triumfalnej!!!

Została po nim tylko

szara

naga

jama

szara naga jama.

I to mi wystarczy:

szara naga jama

szara naga jama

sza – ra – na – ga – ja – ma

szaranagajama.

Miron Białoszewski

Podoba mi się powtarzalność strof i przebieg myśli odwrotny niż u Kartezjusza.

I to wrażenie braku, które wypełnia jedynie imaginacja równowagi.

(…) Szarpnął! Tracimy równowagę

Wspieramy się na byle kim

Kto cofa się jak przed zniewagą

I patrzy wzrokiem złym (…)

Kaczmarski (fragment: Starzy ludzie w autobusie).

Tu u Ciebie równowaga nie ma się na czym wesprzeć (poza imaginacją) – zwrotki są skośne, niczym ostre trójkąty, na których położono ciężar wątpliwości, myśli i istnienia.

Klikam do biblioteki.

entropia nigdy nie maleje // Outta Sewer: Jim, in­dio­to Ty, nadal chyba nie ro­zu­miesz

dubito ergo sum…

Ten brak równowagi tu daje po uszach.

Na szczęście jest i imaginacja.

Ale gdyby i imaginację zabrali?

Mam piec

podobny do bramy triumfalnej!

Zabierają mi piec

podobny do bramy triumfalnej!!

Oddajcie mi

piec podobny do bramy triumfalnej!!!

Została po nim tylko

szara

naga

jama

szara naga jama.

I to mi wystarczy:

szara naga jama

szara naga jama

sza – ra – na – ga – ja – ma

szaranagajama.

Miron Białoszewski

Podoba mi się powtarzalność strof i przebieg myśli odwrotny niż u Kartezjusza.

I to wrażenie braku, które wypełnia jedynie imaginacja równowagi.

(…) Szarpnął! Tracimy równowagę

Wspieramy się na byle kim

Kto cofa się jak przed zniewagą

I patrzy wzrokiem złym (…)

Kaczmarski (fragment: Starzy ludzie w autobusie).

Tu u Ciebie równowaga nie ma się na czym wesprzeć (poza imaginacją) – zwrotki są skośne, niczym ostre trójkąty, na których położono ciężar wątpliwości, myśli i istnienia.

Klikam do biblioteki.

entropia nigdy nie maleje // Outta Sewer: Jim, in­dio­to Ty, nadal chyba nie ro­zu­miesz

Na koń 

i goń

nieboskłon

A jak nie, to przynajmniej:

Podłogo nasza,

błogosław nam pod nami

błogo, o łogo…

Spasiba bolszoj

Potrafisz poddać w wątpliwość wiarę w dobry balans z samego rana

poruszyło komórki mózgowe 

teksty publikuję również na www.zygisonar.com

Hmmm. Nie wiem, co Poeta chciał przez to powiedzieć. No, podmiot liryczny jest niezrównoważony. Ale co z tego wynika?

Babska logika rządzi!

Faktycznie “pachnie” Białoszewskim. A to “ja”:

więc milczę

jak

krzyk bez powietrza

z powyimaginowanym echem znaczenia

więc idę

jak

cień bez ciała

z powyimaginowaną drogą do siebie

więc trwam

 jak

czas bez godzin

z powyimaginowaną pamięcią ruchu

więc śnię

jak

 sen bez snującego

z powyimaginowaną tęsknotą za jawą

Et caetera…

Dum spiro spero. Albo coś koło tego...

hej, Finkla

Poeta? Ha! Chciał przez to powiedzieć, że jest niezrównoważony i że najpewniej zaraz wyciągnie giwerę, bowiem ktoś powinien dokończyć dzieło Andersa. (O przeprasza – podmiot liryczny – chłop się teraz inaczej nazywa). Jest tak jak zauważył Jim – daje po uszach. No może niepotrzebnie, bo spłaszcza interpretacje. Jednak trudno – z szarej nagiej jamy tworzy się piedestał, a może piramidon wewnętrznych rozterek. Rozpad dla wsobnej egzystencji, konstrukcji dla słowa i paru innych kartofli. Aggggggggrh. Dziękuję za komentarz.

hej, Fascynator

O cholera widzę że jesteś naprawdę dobry w te klocki… 

W takim razie spróbuj coś w ten deseń:

Chuck

 to znaczy chuj

 a chuj znaczy wszystko 

Przede mną

 chuj

 Za mną 

 chuj 

 W poprzek

 ciul

Nie żyje a patrzy się 

 Kwiczy a śmieje się 

 Mówi się się

Nie ma na niego żadnej kurwy

Nie ma geniuszu bez ziarna szaleństwa.

- Arystoteles

Nie gram nawet na nerwach, a co dopiero w takie klocki. Sory…

Dum spiro spero. Albo coś koło tego...