Winny byk z daktylami i długopisem

Kolejny szorcik podany w takim układzie graficznym. Hmmm… W sumie dobrze się czyta.

Niezłe. Zabawne. Rzuciłeś nowe światło na historię Minotaura.

Pozdrawiam!

Zabawne.

Wiele tu z pewnością byków, ale nie podejmę się ich tropienia. A tego jednego Byka – trochę żal.

entropia nigdy nie maleje // Outta Sewer: Jim, in­dio­to Ty, nadal chyba nie ro­zu­miesz

Hehe, fajny pomysł. Oczywiście nie wszystkim się podobał.

Syn króla Krety na przykład mógł być niezadowolony;P

Byk jest raz z małej, raz z dużej, warto by ujednolicić.

"nie mam jak porównać samopoczucia bez bałaganu..." - Ananke

Lubię mitologię, zwłaszcza grecką, więc szorcik przypadł mi do gustu.

Choć chyba wolałabym to samo napisane bardziej prozowatą prozą. Bo w tej chwili jest pokrojone na bardzo cienkie plasterki.

Babska logika rządzi!

Cześć,

AP

Ten układ graficzny uważam, że w opowiadaniu byłby karygodny, ale do szorta 2-3k jest całkiem przystępny. Separowanie zdań wersami, narzuca także swego rodzaju rygor, budowy fraz krótszych niż można by było użyć w standardowej formie prozy. To z kolei mam wrażenie, że zmusza do większej precyzji w doborze słów. A może po prostu plotę bzdury? :)

Jim

Byków powinno być już mniej, a jeśli wszystko poszło zgodnie z planem, to pozostał tylko ten w postaci głównego bohatera :)

Ambush

Syn króla Krety powinien być zadowolony. Ostatecznie zrezygnowałem z nawiązania, które na etapie pisania wydawało mi się zabawne: Żart jakoby byk był kreteński, a Minos kretyński, na szczęście pozostał wyłącznie w mojej chorej głowie :P

Dzięki za uwagę odnośnie rozmiarów byka. Postanowiłem mu umniejszyć :)

Finkla

W moim przypadku mitologia jest obszarem, który dopiero z wiekiem zacząłem doceniać i z dużą przyjemnością zgłębiać. A jest co zgłębiać, bo moja wiedza w tej dziedzinie jest nikła.

Co do formy tekstu <puszcza_oko>

Jak na mój gust nieco przekombinowane, a i forma dość męcząca, ale daje się czytać.

Ze­rwał się i Te­ze­usz, się­ga­jąc za miecz, nie zna­jąc za­mia­rów byka. → Co takiego było za mieczem, że Tezeusz po to sięgał?

A może miało być: Ze­rwał się i Te­ze­usz, się­ga­jąc miecz, nie zna­jąc za­mia­rów byka.

I cóż mam z Tobą po­cząć Minoś… → I cóż mam z tobą po­cząć Minoś…

Zaimki piszemy wielką literą, kiedy zwracamy się do kogoś listownie.

Po­ka­że Ci, jak to się robi. → Po­ka­że ci, jak to się robi.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Przeczytałem, ale nie wywarło to na mnie większego wrażenia – kojarzy mi się z gatunkiem LitRPG. Pozdrawiam.

@regulatorzy

Dzięki za zabicie trzech dodatkowych byków :) Poprawione.

@Adexx

Tym bardziej dziękuje, że wpadłeś :) 

Terminu LitRPG nie znałem. Zawsze się człowiek czegoś nowego nauczy

Całe szczęście, Lenti, że to było bezkrwawe zabijanie. Cieszę się, że mogłam się przydać. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Lenti, dziwna forma, ale można zaakceptować. Żal Minotaura, bo cóż, coś musiał jeść. Nowy ciekawy mit, w dodatku z morałem: od pijanego lepiej się trzymać daleko. :)

Cześć, lenti.

Pomysł niezły, lubię zaglądanie pod podszewkę znanych historii, aby ujrzeć je z innej perspektywy, pktu widzenia. Całość zdaje mi się ciut niedopracowana dramatycznie, trochę bym ją rozszerzyłam i przeszłabym na prozę, dodatkowo dopracowałabym szczegóły: jak trzymał ten długopis Minotaur – na kolanach, jak wylądował na podłodze labiryntowej komnaty ku zadowoleniu Autora. 

Minotaura żal, smutna opowieść.

pzd srd :-)

a

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.