fra II

nie umierał młodo a jednak trudno było określić

jego wiek. być może był to początek odrodzenia

ludzkiej zachłanności.

to wtedy zaczęła być sztuką

* * *

z twarzy odparowały kolory. słaby kontrast

prawie zupełnie stopił biele

na śmiertelnym łożu

nienawiść także jest miłością

kiedy czas wydrapuje oczy

nie sposób uciec przed lękiem

dopóki Bóg nie oddzieli światła

od ciemności

wielkie dzieła to tylko ślady

a ty poznałeś cel

wygrałeś florentczyku

popioły są słodkie

lepiej spłonąć niż zgnić

Koniec

Komentarze

Cześć!!!

Świetne te wiersze. I do tego zagadki!

Myślę, że florentczykiem można nazwać Fra Angelico.

Ale nad Fra I zastanawiam się. Trochę nie wiem, jak interpretować dwie śmierci. Święty Franciszek?

Witaj. :)

Nostalgiczne, pełne głębi i filozofii. Moim zdaniem mowa o Franciszku Florentczyku, architekcie i rzeźbiarzu Jagiellonów, wykonującym m. in. płyty nagrobne władców. :) Ostatnie słowa nasuwają mi cytat z Kurta Cobaina. :)

Tytuł mylnie wskazywał mi na fraszkę. :)

Pozdrawiam serdecznie, klik. :)

Pecunia non olet

Bardzo mnie zaintrygowałeś.

Nie wiem, czy podjęłam dobry trop, ale zakładając, że bohaterem lirycznym części pierwszej jest Savonarola, to z całą pewnością można założyć, że druga część opowiada o jego oprawcy.

A był nim papież Aleksander VI, którego rozwiązłość piętnował w swoich kazaniach Savonarola.

Pozdrawiam ciepło