Miasto nocą

Miasto było piękne nocą. Rozświetlone neonami, migotało w sierpniowej ciemności tysiącem świateł.

Piękne było tu, wysoko. Im jednak niżej, tym blask gasł, a piękno znikało bezpowrotnie.

Na ósmym piętrze, na balkonie z widokiem na centrum, wyglądało jak sen.

Jak ona. Taką ją pamiętał.

Szyba przeszyła chłodem przywarte do niej plecy. Palce, zaciśnięte na ostrych krawędziach ściany, drętwiały.

Przechylił się lekko do przodu.

„Już niedługo” – pomyślał i uśmiechnął się.

Coś miękkiego otarło się o jego łydkę. Kot zamiałczał cicho, nieśmiało. Nigdy tego nie robił. Nie przy nim.

Był zwyczajny, bury. Cichy.

Jej kot.

Spojrzał w dół, wprost w pionowe źrenice i czujne oczy. Kot miałknął przeciągle, po raz wtóry, jakby pytał.

Zsunął się z parapetu, wziął go w ramiona, zamknął okno. Przytulił do piersi i rozpłakał się.

Kot nie uciekał – a zawsze tak robił. Mruczał cicho.

– Jutro – wyszeptał – jutro ją razem odwiedzimy.

Miasto było piękne nocą.

A za kilka godzin słońce jednak wzejdzie.

Koniec

Hej, InComa! Na wstępie zaznaczę, że masz literówkę w tytule i "a" brakuje ogonka. Oprócz tego nie jestem pewna, czy zdanie "Rozświetlone neonami, migotało w sierpniową ciemność tysiącem świateł." jest poprawne gramatycznie. Migocze się raczej w czymś, a nie dokądś. I zastanawiam się, czy nie powinno być "w sierpniowej ciemności". No ale w 100% pewna nie jestem. Też zdanie "Im jednak niżej, tym blask gasł, a piękno znikało bezpowrotnie." Chyba jest poprawne gramatycznie, ale wydaje mi się, że lepiej brzmiałoby "jednak im niżej". No i chyba naturalniej byłoby, gdyby było "tym bardziej blask gasł". Trochę też przeszkadza mi powtórzenie. Masz zdanie "Kot zamiałczał cicho, nieśmiało.", a chwilę później masz "Był zwyczajny, bury. Cichy." A potem jeszcze "Mruczał cicho." No ale powyżej to były kwestie bardziej techniczne. Jeżeli coś z nich Ci pomoże, świetnie. Jeżeli wolisz zostawić, jak jest, też w porządku. Teraz przejdę do oceny pracy. Na pewno dobrze zbudowałeś smutny, przytłaczający klimat i naprawdę mogłam się poczuć, jakbym przyglądała się miastu nocą. Podoba mi się też, że na końcu powtarzasz zdanie "Miasto było piękne nocą." Tylko nie jestem pewna, co dokładnie masz na myśli przez "A za kilka godzin słońce jednak wzejdzie." I tutaj mam dwa domysły. Pierwszy: główny bohater uważał, że słońce dla niego już nie wzjedzie, ale zmienił zdanie i jednak wzejdzie. (Ale wtedy jest to dość nagłe i bez powodu.) Drugi: miasto było pięknę nocą, no ale jednak słońce niedługo wzejdzie i zniszczy to nocne piękno. Ale wtedy chyba jaśniej brzmiałoby sformuowanie: "A jednk za kilka godzin słońce wzejdzie." Też jeszcze, jeżeli chodzi o ten fragment "Jak ona. Taką ją pamiętał. Szyba przeszyła chłodem przywarte do niej plecy." to przez chwilę nie mogłam sie zorientować, o co chodzi. I miałam takie "ale jakie plecy są przywarte do tej dziewczyny?". Choć to może być kwestia tego, że jestem śpiąca, a nie tego, że jest źle sformułowane… I tak samo z fragmentem "Spojrzał w dół, wprost w pionowe źrenice i czujne oczy. Kot miałknął przeciągle, po raz wtóry, jakby pytał. Zsunął się z parapetu, wziął go w ramiona, zamknął okno. Przytulił do piersi i rozpłakał się." Dopóki nie przeczytałam "wziął go na ręcę", myślałam, że to kot zsunął się z parapetu. W każdym razie, nastrojowy, melancholijny szort. Naprawdę mi się spodobał. Życzę wspaniałego dnia i przespanych nocy! Pozdrawiam!

Dzieki DyingPoet za komentarz :) Cieszy mnie że się spodobało :)

Poprawiłem co nieco, większość zostawiłem. Miał być szort, coś szybkiego i odskocznia od dłuższych tekstów, coś co w danym momencie musiałem uwiecznić na “papierze”. Więc zapewne ruszał już tego nie będę. Dziękuje raz jeszcze że zawitałaś i poświeciłaś chwilę na ten tekst :)

InComa

Przeczytane. Krótki, smutny short. Myślę, że w dłuższej formie wypadałoby to lepiej. Pozdrawiam