Wierszyk1

Cześć! Czujesz się gotowa na odwiedziny Ślimaka?

Widzę tutaj poszukiwanie zapomnienia w pracy po nieudanym związku. Efektowna zwięzłość w ujęciu tematu, chociaż nie upieram się, że każdy zinterpretuje tak samo, mogę sobie wyobrazić bardziej fantastyczne skojarzenia. Poza tym trudno coś więcej powiedzieć – może tyle, że ładne jambiczne 4m+7, zdarzają się takie wersy wtrącane jako nietypowe w tradycyjny tok 5+6, ale chyba nie widziałem ich nigdy jako tworzywa samodzielnego utworu, nawet tak krótkiego.

W prozie obydwa przecinki byłyby nieuzasadnione, mowa wiązana oczywiście dopuszcza większą dowolność. Jeżeli nazwa “Wierszyk1” nie jest istotną częścią Twojego zamysłu twórczego, to rozważyłbym tytuł dający czytelnikowi jakieś pojęcie o zawartości, np. “Fraszka krawca”.

Pozdrawiam i życzę weny na coś dłuższego!

Witaj. :)

Bardzo obrazowe – jak dla mnie, podczas czytania – cztery wersy, bo każdy podzieliłabym jeszcze na pół. Myślę, że byłby to znakomity refren piosenki. :) 

Podmiot liryczny opisuje obecny stan emocjonalny po rozstaniu, nie ubolewa jakoś specjalnie gorzko i tkliwie nad tym, co się stało, ale sam fakt łatania/cerowania pościeli świadczy o tym, że jeszcze nie zapomniał, choć wyraz “niechcianym” wskazuje, że pragnie, aby wymazanie z pamięci było trwałe. :) “Dziurawe sny” w moim odczuciu świadczą o ukrywanym cierpieniu i bólu, może nawet poczuciu skrzywdzenia? Trzeba jednak pamiętać, że osobie, krzywdzącej innych, nie należy dawać kolejnej szansy. :) Lepiej pogodzić się z jej odejściem i szukać nowej miłości. :) Rozdrapywanie ran nic nie da, trzeba spokojnie czekać na blizny i w tym czasie spojrzeć z optymizmem w przyszłość. :) 

Pozdrawiam serdecznie, klik do Biblioteki. :) 

Pecunia non olet

Nie wiem czy mój rozbiór logiczny jest prawidłowy, ale…

Fascynujące, szalenie zwarte i treściwe przesłanie.

Resztki nas » brzmi prawie jak niedawna (gdzieś TU, po sąsiedzku) metafora

o strzępkach ciała przeciskających się pomiędzy palcami stóp. Zaiste, nieskończona

prawie możliwość interpretacji…

ceruję starą pościel » to niewątpliwie nawiązanie historyczne do pewnego dziennikarza,

który drukował swoja podobiznę na papierze toaletowym, oraz twierdził, że uwielbia

czochrać się (nie samotnie…) w starej i przepoconej pościeli – co nieuchronnie prowadzi

do powstania dziur i krawieckiej interwencji…

dziurawe sny » to rozwinięcie powyższego. Wiadomo, jak sobie pościelesz – tak się

wyśpisz. Dziurawe sny to nieunikniona konsekwencja dziurawej pościeli.

niechcianym….gościem » tu mamy gorzką (niestety) lekcję życia, quod libet…

Może gość za bardzo czochrał pościel? Nie wnikajmy…

Można by to podsumować krótko: tak krawiec ceruje, jak gość się poczuje…

Dum spiro spero. Albo coś koło tego...

 Fascynatorze, padłam! 

Pecunia non olet

O_o. Nie jestem pewien, co właśnie przeczytałem – chyba po prostu brak mi zdolności do interpretowania wierszy. P{ozdrawiam.

bruce… 

Przyjmij, proszę, w ramach rekompensaty ten fragmencik dyskusji o poziomie

zasolenia niedzielnej zupy w kuchni Mistrza…

Kłaniam pięknie… 

Dum spiro spero. Albo coś koło tego...

Ho, ho, ho, Linda i Mistrz/Mistrz i … Linda? ?! :)

Dziękuję, Fascynatorze. :)

Pecunia non olet

Fajny wierszyk – krótki, a treściwy.

Podoba mi się.

Pozdrawiam,

rr

A ja naprawdę bardzo nie lubię romansów, więc mój umysł w pierwszej chwili odruchowo poszedł w całkiem inną stronę ze swoimi interpretacjami: w kierunku jakiegoś postapokaliptycznego demiurga, który potrzebuje resztek ludzkości do naprawy sprzętów… 

A dziurawe sny to może być wszystko – chyba większość snów jest dziurawa, jeśli chodzi o logikę. ;-)

Niemniej jednak chyba bardziej uprawniona jest interpretacja rozpadu związku.

Babska logika rządzi!

Zarandir 

Jakby powiedział mój znajomy ze wschodnich Mazur: Podoba się dla mnie!

To chyba najkrótsza rzecz, jaką na Nowej Fantastyce przeczytałem, a jednak jest jednocześnie bardzo wymowna. Do tego jakoś tak hipnotyzuje. I pomimo tej największej z możliwych zwięzłości, można śmiało się bawić w interpretację:)

Pozdrawiam Cię serdecznie:) 

Finkla

mój umysł w pierwszej chwili odruchowo poszedł w całkiem inną stronę ze swoimi interpretacjami: w kierunku jakiegoś postapokaliptycznego demiurga, który potrzebuje resztek ludzkości do naprawy sprzętów… 

Przysięgam, że taka również była moja pierwsza myśl. Bóg/heros jako WIELKI KRAWIEC szyjący z marzeń swych ginących wyznawców nową, promienną rzeczywistość. Coś pięknego… 

Kwestia wizji.

Przybij piątkę! ;-)

Patchworkowa kołderka z ludzkiej skóry. Komu, komu?

Babska logika rządzi!

Finkla

Chętnie nabyłbym artefakt, ale do przykrycia jesiennym wieczorem to już musiałbym się przemóc:D 

Kwestia wizji.