Żar

Cześć!

Słowo wyjściowe to, jak rozumiem, ,,żar”? Jeśli tak, to moim zdaniem zostało wykorzystane całkiem sensownie, choć może nieszczególnie odkrywczo.

Niestety przy bliższym przyjrzeniu się wyłażą niespójności w samym tekście. Dlaczego admirał dowodzi piechotą? Dlaczego najpierw mówi żołnierzom, że zostali wyzwoleni wzamian za wstąpienie do woja, a potem pozwala odejść prawie wszystkim? Po co w ogóle ich wyzwalać w takim razie? Jaki pożytek ze świecących zbroi? Czy jak żołnierze zobaczą, że zbroje towarzyszy gasną, to morale nie poleci na łeb, na szyję? Czy wróg nie zobaczy wtedy, że są słabi?

Jako wprawka do zabawy słowami OK, jako wprawka fabularna – nie za bardzo.

Admirał dał komendę spocznij. Dziewięciu pozostałych patrzyło na niego z zaciekawieniem, na co tamten raz po raz uśmiechał się nerwowo i głupkowato.

Admirał?

Show us what you've got when the motherf...cking beat drops...

@SNDWLKWR tak to miała być wprawka, może nie tyle zabawa słowami, ale też pewien klimat. Bo jednak klimat fantasy tu się pojawia mimo nieścisłości. Nieścisłości pewnie dałoby się wyjaśnić, ale to za krótki tekst, żeby temu poświęcać uwagę. Np. z tekstu wynika ze znajdują się w obozie, przed wyprawą. Można przynajmniej tak założyć. Choć faktycznie wilki może pojawiły się niepotrzebnie, ale nie wiemy nic o świecie. Admirał pozbywa się żołnierzy bo chce mieć takich, którym może zaufać. Cos jak wojsko poborowe vs zawodowe.

Trochę straszna ta psychologia. Przypomniał mi się fragment jakiegoś serialu o Jezusie.

Szatan mówił mniej więcej coś takiego: “ Widzę, że wciąż kochasz ludzi. Popatrz na nich. Są niestali, zawistni, niewdzięczni i ciągle tylko pragną czegoś czego mieć nie mogą. A ty nadal ich kochasz”.

 

Edit:

PS. SNDWLKR

Admirał?

Może to były wojska obrony wybrzeżaXD

 

PPS. Dla mnie może być nawet Tergiduktor.

 

@Login1 No coś w ten deseń z tą… psychologią. Trochę o to mi chodziło. Choć do Gry o Tron jeszcze daleko ;)

Choć z tą psychologią to jest na odwrót: jesteśmy dobrzy tylko ktoś nas zle potraktował w dzieciństwie, albo urodziliśmy się psychopatyczni i nic nie możemy z tym zrobić ;)

Lepiej mieć żołnierzy własnych, honorowych i zmotywowanych obroną bliskiego im terytorium niż własnych, honorowych ale mniej zmotywowanych. I lepiej mieć chociaż tych mniej zmotywowanych niż najemnych. Ale jak Admirał będzie tak przebierał to zjedzą go wilki.

Choć z tą psychologią to jest na odwrót: jesteśmy dobrzy tylko ktoś nas zle potraktował w dzieciństwie, albo urodziliśmy się psychopatyczni i nic nie możemy z tym zrobić ;)

Admirał potraktował naszego twardziela dwojako. Albo jesteś desperat i szukasz śmierci (zawód miłosny tudzież inne problemy) albo jesteś jak najemnik ( szukasz tylko pieniędzy albo realizacji niskich instynktów).

@Login1 Tak, o to mi chodziło z grubsza. Jak zwykle interpretacja jest ciut bogatsza niż zamiar autora. Dzięki!

Hmmm. Brakuje mi fabuły. Jest przemowa dowódcy i niewiele poza tym. Tak, jakbyś pokazał gadkę motywacyjną trenera w szatni przed meczem, ale o samym meczu ani słowa. A jak było w walce, dlaczego tamtemu zbroja się świeciła? Nie wyjaśniasz.

zasłaniali tułów tarczą wykonaną z cienkiego, piekielnie wytrzymałego, magicznego materiału.

Nazwałabym jakoś ten materiał, bo wypowiedź nienaturalnie brzmi. Mówisz/myślisz, że ktoś jest w szlafroku z cienkiego, gładkiego materiału, czy że to jedwabny szlafrok?

Babska logika rządzi!

@Finkle Dzięki za uwagi. Mam mało doświadczenia w fantasy. Prawdę mówiąc nie miałem pomysłu na nazwę materiału. Muszę lepiej poznać ten gatunek. Co do braku fabuły, to z założenia miał to być short/ćwiczenie… taka mowa trenera. Pewnie gdybym pisał dłuższe opowiadanie to nie wpadłbym na taki pomysł, tylko opisałbym to bardziej schematycznie.

Nazwa? Cokolwiek; mag-żelazo, magiczna stal, alchemiczny brąz…

OK, możesz sobie ćwiczyć. Ale na pewno takie szkolne słupki nadają się do publikacji?

Babska logika rządzi!

Jednej osobie się podobało ;) Wszystko co piszę jest przecież nauką. Nie aspiruję do nagrody Nike XD Ale fakt takich pojedynczych scen nie będę już publikował.

– Podstawą zwycięstwa jest zaangażowanie. – mówił admirał pewnym siebie głosem.

Bez kropki po zaangażowanie.

 

– Zaangażowanie buduje się na wolnych wyborach – ciągnął Rottgard – Urodziliście się jako niewolnicy.

Skoro to dalej on mówi, to powinna być to jedna wypowiedź, bo nie wydarzyło się nic, co by ja przerwało. 

Kropka po Rottgard.

 

Oswobodziliśmy was w zamian za służbę w królewskiej armii. Ceną jest ryzyko śmierci na polu walki. Wolność, którą wam daliśmy nie wyzwoli w was tego, czego potrzebuję. Żeby być pewnym zwycięstwa muszę wiedzieć, że chcecie nie tylko walczyć, ale, że jesteście gotowi prawdopodobnie zginąć za króla. Dobrze się zastanówcie! Zwołałem was po to, żeby dać wam szansę odejść.

 

Mamy tu dość zaawansowaną zaimkozę. 

 

Wiatr kołysał trawą. W oddali piętrzyły się koszary.

https://sjp.pwn.pl/sjp/pietrzyc-sie;2500283.html

 

No chyba jednak nie piętrzyły, chyba że to były gruzy koszar. 

 

 

Słychać było cykady i odgłosy hulanki innego oddziału.

Dziwne zdanie.

 

 

Wystąpił z szeregu i powiedział.

Dwukropek.

 

– Całe życie marzyłem o wolności i rodzinie. Zdecydowałem się przyjąć ofertę króla, bo nie chciałem gnić jako dozgonny sługa, ale nie chcę umierać od miecza. Nie po to się urodziłem!

 

Może do śmierci służyć?

 

Możesz odejść. Nie odbierzemy ci ponownie swobody. Możesz teraz zrobić ze swoim życiem co chcesz. Czy jeszcze ktoś chce odejść? Nie musicie tłumaczyć swoich decyzji.

Zamieniłabym jedno możesz. Nie mówiła bym na zmianę do kogoś i do ogółu. 

 

Luminescencja nie była już taka silna, mimo to bardziej już nie gasła.

Wystarczy jedno już. Może przygasała?

 

 Podczas gdy ci pierwsi odchodzili[,] jego blask stawał się coraz intensywniejszy. 

Tu jest trochę zamieszanie, bo nie wiem czy to ci, którzy zrejterowali? 

 

 

Dziewięciu pozostałych patrzyło na niego z zaciekawieniem, na co tamten raz po raz uśmiechał się nerwowo i głupkowato.

 

Dałabym do kolejnego akapitu.

 

Zmirg podniósł głowę do góry i z rozdziawioną gębą chłonął granat nieba.

Podnoszenie w dół zdarza się niezwykle rzadko ;)

 

 

Nie zrozumiałam zakończenia. Nie wiem czemu był wilkiem. Czy chciał walczyć, bo był wilkiem? Czemu był niewolnikiem, skoro był wilkiem?

Natomiast jest w tej scence coś intrygującego, więc chętnie przeczytałabym odpowiedzi.

 

delulu managment

@Ambush Dzięki za uwagi. Te wilki to tylko atmosfera opowiadania. Chyba powinienem je usunąć bo wprowadzają nieporozumienia. Tytułowy żar to zaangazowanie. Połowa byłych niewolników nie chciała umierać więc niebyliby dobrymi żołnierzami. Druga połowa była spoko, ale jeden był podejrzany bo pewnie rywalizował albo był najemnikiem, więc w przypadku starcia troszczyłby się tylko o siebie i jego walczenosc nie musiałaby być taka cenna. Ponoć w Ukrainie i w zasadzie powoli w Polsce biorą do wojska ludzi po 50ce. Ze względu na odpowiedzialność, doświadczenie. Młodzi, zdrowi, silni nie są aż tak dobrzy. 

Hej

– Zaangażowanie buduje się na wolnych wyborach Urodziliście się jako niewolnicy.

Kropa po “wyborach”. Widzę, że zmieniałeś zgodnie z uwagami Ambush, czasem się zdarza przy przeklejach, że umknie znak :)

W oddali majaczyły się koszary

Czy nie powinno być “majaczyło”? “Majaczyło się” to inny czasownik, a w użytym kontekście nie jest zwrotny.

 

Klimat jest. Fragment zdecydowanie lepiej zadziałałby jako część jakiejś opowieści, tutaj wydaje się lekko wyrwany. Ale jako scenka o szukaniu prawdziwego wojownika i zagrożeniu “ślepego bagnetu” też może być. Fajne :)

 

Pozdrawiam!

Brakuje trochę kontekstu, czyta się to jak zajawkę większej całości. Chętnie poznałbym pozostałą część (jeśli istnieje) – wtedy mógłbym wyrobić sobie bardziej określone zdanie.

…I może dowiedziałbym się, dlaczego admirał dowodzi piechotą uzbrojoną w broń jazdy. Oczywiście to wszystko da się wytłumaczyć, ale bez wspomnianego kontekstu brzmi trochę dziwnie :).

@beeecki @Wachu, dzięki! Może faktycznie napiszę jakieś opowiadanie z użyciem tych postaci i świata.