Duchy na zamku

– Są wszyscy? Nie? Ten, jak zwykle, się spóźnia.

W tym momencie przez okno wpadł zdyszany Beta.

– Przepraszam. Już jestem. Śledziłem typa, który mnie najechał. Zdobyłem jego adres.

– Jesteś niepoważny. Wszyscy mamy niezałatwione sprawy. Taki Gamma szuka żony, bo się przeprowadziła, po tym jak go nakarmiła sromotnikiem. Alfa straszy męża, który uszkodził hamulce w jej aucie. O sobie nie wspomnę. Zwołałem naradę, bo mamy poważny problem.

Omega zawiesił głos, żeby zwiększyć dramaturgię i przyciągnąć uwagę słuchaczy, po chwili kontynuował:

– Nasz dobroczyńca lord Richard Talbot zmarł i w jego zamku ma zamieszkać wnuk Edgar z dziećmi. Rozmawiałem z duchem lorda. Możemy pozostać na zamku, ale mamy wspierać Edgara w jego działalności twórczej.

– To znaczy jakiej?

– Gammo, nie przerywaj. Edgar jest pisarzem. Jego dwie powieści świetnie się sprzedawały, ale od dwóch lat nie może nic napisać.

– Dlaczego?

– Blokada po śmierci ukochanej żony. Zmarła na bardzo rzadką chorobę krwi. Jeszcze nie wymyślono na to leku.

– I nie jest w stanie nic nowego napisać?

– Te jego powieści to były romanse. Dziadek chciał, żeby Edgar zmienił genre na fantastykę. To nasze zadanie.

– No to mamy problem – podsumował Gamma.

– Cicho! Słychać samochód na podjeździe. To nowi właściciele. Znikamy – zarządził Omega i w bibliotece za chwilę zostały tylko książki

* * *

– Tato, ale fajny zamek! Naprawdę tu zamieszkamy? Będzie super! – wykrzykiwał dziewięcioletni Ben. Starsza o rok Jane domagała się powtórzenia informacji praktycznych, które w czasie podróży z Londynu już raz wyciągnęła od ojca.

– Kto będzie sprzątał, robił zakupy i gotował? Jak utrzymasz, tato, taki zamek? – spytała.

– Jak ci mówiłem, mamy służbę. Dziadek zapisał w testamencie wszystkim znaczne sumy pod warunkiem, że będą dla nas pracować, jak dla niego. Nas też hojnie uposażył i napisał, że radzi zamek zmienić w hotel i wykorzystać rezydujące zaprzyjaźnione duchy.

– Tu są duchy?! – krzyknęły dzieci, Ben oczywiście uradowany, a Jane z obawą.

– Ja w duchy nie wierzę, ale takie plotki krążą. Przekonamy się, a teraz mycie, kolacja i do łóżek. Jutro do nowej szkoły zawiezie was Alfred, szofer dziadka, a ja spróbuję w spokoju napisać chociaż parę stron.

* * *

Po powrocie ze szkoły, w czasie obiadu, dzieci dzieliły się z ojcem wrażeniami z pierwszego dnia w nowym miejscu.

– Było spoko. Pobiłem się z takim jednym, co mówił, że zamek to ruina i nie ma duchów, i że kłamię. Rozdzieliła nas panna Mary, od gimnastyki. Jest super. Obiecała, że nauczy mnie pływać, skoro mamy basen.

– A nas, dziewczynki, będzie uczyć krav magi, żebyśmy umiały się bronić, gdyby ktoś chciał nas skrzywdzić.

Edgar nie był w stanie dojść do głosu. Dopiero, gdy padło pytanie czy mogą zaprosić pannę Mary jutro na kolację, zdołał zaprotestować:

– W żadnym wypadku. Nie potrzebna mi panna, którą przyciąga ciekawość, jak wygląda życie na zamku. Tęsknię za waszą mamą. Przestańcie mnie swatać.

***

Trzy miesiące później, wieczorem, siostra i brat spotkali się w pokoju Jane, żeby uzgodnić sposób postępowania z ojcem, bo nie szło mu pisanie i robił się nadopiekuńczy. Nie wiedzieli, że obserwuje i słucha ich czwórka duchów.

Kiedy dzieci uzgodniły, że nie wiedzą, co mogłyby zrobić, ale tak dalej być nie może, Omega zarządził pokazanie się w postaciach, jakie każdy miał za życia, żeby dzieci nie przestraszyć. Wprawdzie wiedział, że japońskie kreskówki uodporniają, lecz tych młodych nie znał.

Duchy były trochę przezroczyste, ale Ben był zachwycony, a Jane wcale się nie przestraszyła. Omega zauważył, że nie była zadowolona i czym prędzej powiedział:

– Jane, nie bój się, nie będziemy naruszać twojej prywatności, jesteśmy dobrze wychowani, a o kobiecych sprawach możesz zawsze porozmawiać z Alfą, była w końcu kobietą.

Dzieci zaakceptowały, że to są znajomi dziadka i rezydują w zamku. Wszyscy się zgodzili, że trzeba usunąć blokadę twórczą Edgara. Omega obiecał przekonanie pisarza, że duchy istnieją i podsuwanie pomysłów na opowiadania fantastyczne, a nie na romanse. Ben i Jane poprosili jeszcze, żeby duchy odnalazły ducha ich mamy. Chcieli, żeby ten duch przekonał ich ojca, że czas się otworzyć na nową miłość. Planowali ożenić tatę z panną Mary, bo bardzo ją polubili.

Po tygodniu Omega dał znać, że duszyca matki została znaleziona i trwa namawianie, żeby się pokazała Edgarowi. Nie ma ochoty, bo znalazła ducha, z którym jest jej dobrze i nie wie, jak to przyjmie były mąż. W końcu się dała przekonać, że tak będzie lepiej i opowiedziała wszystko ojcu Jane i Bena. Przez kilka dni był smutny, ale gdy na wywiadówce w szkole poznał pannę Mary, zgodził się na propozycję dzieci, by nauczycielkę zaprosić na kolację.

Mary wcale nie bała się duchów, zaprzyjaźniła się z nimi i wkrótce zamieszkała na zamku. Dzieci były zachwycone, że miały do kogo się zwrócić po radę, gdy problem nie nadawał się do przedstawieniu ojcu i duchom. Edgar napisał fantastyczny bestseller o życiu z Alfą, Betą, Gammą i Omegą pod jednym dachem. Duchy miały pewność, że z tego zamku nikt ich nie będzie usuwał. Gdy po kilku latach w zamku powstał hotel, były główną atrakcją i świetnie się bawiły, robiąc psikusy gościom, którzy tego oczekiwali.