Wiersz - Prolog

Prolog

"Mam już dość udawania tym kim nie jestem

Poza zabija mnie

Proszę Boże uratuj mnie

Nie chcę już tak żyć

Pozwól mi do ciebie wrócić.

Nie słyszę odpowiedzi

Nic się nie zmieniło

Już nie myślę

Stałam się maszyną

Nic nie czuję, nic mnie nie obchodzi .

Jakaś cząstka mnie nadal ma nadzieję

Płaczę

Tylko to mi zostało

Nie mam już nic

Opuściłeś mnie.

Nikt nie wyciągnął ręki

Staczam się w głąb swoich myśli

Wielkiej otchłani.

Dlaczego nie potrafię się uwolnić

Chcę… lecz nie mogę

Poddałam się

Teraz nie ma nadziei

Stałam się wyklętą

Jestem prawdziwą Coldhearted."