Koszmarna Amnezja

Wreszcie sie obudził z dziwnego snu.

Nie pamietał kim był, gzie był ,ani jaki to czas.

Zauważył zaraz ,że leży na atłasowej kanapie w pięknym pokoju. Na suficie

wisiała zniszczona XIX-wieczna lampa.

Do lampy pomału przylatywały ćmy.

-Gdzie ja jestem ?-powiedział cicho do siebie.

Nagle drzwi znajdujące się naprzeciw kanapy otworzyły się i do pokoju wszedł

męszczyzna. Gość ubrany był w stary niemodny biały garnitur. Na rękach niósł

ubranie wejściowe.

– Gotów Sir ? – spytał przypysz.

-Kim pan jest ? – odpowiedział pytaniem rozgladając się po pokoju ze strachem w 

oczach.

-Gdzie ja jestem ?– spytał znów.

– Niech pan to ubierze a potem zejdzie na dół. – powiedział nieznajomy kładąc

przy nim ubranie. A wychodząc i zamykając drzwi dodał

-Wszyscy napana już czekaja– powiedział

Drzwi się zamkneły. Nie wiedąć co go czeka ,szybko ubrał się w elegancką

marynarkę. Wychodząc z pokoju usłyszał za sobą dziwne odgłosy. Odwrócił się

niczego nie zauwarzył.

Wszedł na długi białośnierzny , niezkazitelnie czysty korytarz w którym po obu

stronach ciągnął się długi i nieskończony szereg drzwi. Zamknął swoje drzwi.

Zaraz usłyszał ponownie dziwne odgłosy.Chwycił za klamke ale nie mógł juz

otworzyć drzwi. Popatrzył w lewo i tam gdzie był nieskończony korytarz były

śnierznobiałe i nieskazitelnie czyste schody prowadzące w dół. Pomału zaczął

schodzić w dół.

Po paru minutach doszedł do wielkiej sali balowej urzadonej w XIX – wiecznym

stylu . Odbywał się bal . Panie ubrane w przepiekne stroje tanczyły walca z 

ubranymi w garnitury dżentelmenami. Kiedy wszedł muzyka ucichła , tańce ustały i 

wszyscy zaczeli bić brawo. Myśląc ,że stoi za nim ważna osobistośc odsunął sie

lekko na bok. Wtem usłyszał znajomy głos.

-Ależ niech pan nie znika tak szybko-odwrócił sie i zauwarzył znajomego

starszego męszczyzne który przyniósł mu garnitur.

Wraz z nim podeszło do niego kilku elegancko ubranych oficjeli.

-Jak miło pana widzieć – powiedział oficjal z długa biała brodą ,złota wstęga

przepasaną wzdłuz brzucha . Na nosie miał grube szkła.

-Ale ja pana nie znam – odpowiedział zmieszani – gdzie ja jestem ? Kim panowie

są ? – pytał zdziwiony.

-Spokojnie , pan przy nas odpocznie sobie– odpowiedział drugi oficjal ubrany w 

mundur wojskowy z szabla przy boku.

-A może być kieliszeczek Brendy ?– spytał trzeci oficjal ,gruby z wielkimi

wasami.

Oficjale wraz ze starszym męszczyzną doprowadzili go stołu uginającego sie od

przeróżnych potraw i napojów.

-No to na zdrowie– powiedział pierwszy oficjal podając mu szklaneczke z brandy.

-Dziękuje– powiedział biorąc do ust alkohol.

Potem przedstawiono go paniom które kłaniały mu się a on odpowiadał ładnym

gestem. Muzycy zaczeli grać.

-Może ma pan ochote zatańczyć ?– spytała go piekna blondynka w czerwonej jak

róża sukni.

-Bardzo chetnie – odpowiedział .

Wszedł na środek sali wraz z nieznajomą . Wszyscy odsuneli się na boki tak ,że

tylko on ijego partnerka tanczyli pośrodku sali. Nagle poczuł fale goraca jakby

miał w głowie piec hutniczy.

-Czuje sie słabo – powiedział żmęczonym głosem.

-To z emocji . Jeszcze jeden taniec .– odpowiedziała jego partnerka.

Nagle cały swiat mu zawirował przed oczyma i padł na podłoge.

Wreszcie sie obudził z dziwnego snu.

Tym razem poczuł , że leży na podłodze w betonowym pokoju bez okien .

Znajdowały sie tam tylko : mały drewniany stoliczek , mały drewniany taborecik ,

żarówka zwisająca z sufitu. sam miał na sobie wienzienne ubranieNaprzeciw niego

były wielkie żelazne drzwi. Poczuł silne zimno ogarniające go dookoła ciała.

-Co sie stało ? boże gdzie ja jestem ?– spytał zdenerwowany sam siebie.

Nagle drzwi sie otworzyły i wszedł znajomy starszy męszczyzna ale ubrany w 

mundur szeregowca . w jednej dłoni trzymał rewolwer.

-Wstałeś już gnoju ?– spytał grubym głosem.

-Ja pana pamietam pan mi dał garnitur na tamte przyjęcie– powiedział

-Takiemu bandycie bym niczego nie dawał . Ateraz zamknij sie i wyłaż–

odpowiedział zdenerwowany

Wychodząc pomału z pokoju znów usłyszał dziwne dzwięki. Porozgladał sie po

pomieszczeniu.

-Mam tu zapuścic korzenie wyłaz – powiedział zdenerwowany starszy meszczyzna

łapiac go za ręke i wyrzucajac go na długi , śnierznobiały i niezkazitelnie

czysty korytarz.

-Idż– powiedział starszy męszczyżna.

ruszyli w prawy korytarz

Idąc długim korytarzem mijali po obu stronach długi nieskonczony szereg drzwi

. Wreszcie doszli do wielkich debowych drzwi. wrota sie otworzyły.

Wchodził teraz do ogromnego pomieszczenia, które po chwili okazało sie sadem. Na

ławie przysiegłych siedzieli goscie z balu ale już nie ubrani w elegancie stroje

tylko zwykłe ubrania zwykłych ludzi. Na miejscu sędziego siedział pierwszy

oficjal ubrany w strój sedziego . przy nim siedziała blondynka z , która tanczył

na balu . Tym razem nie była już ubrana w elegancka suknie tylko w normalny

ubiór i pisała coś na maszynie do pisania . Oskarżycielem był drugi oficjal

ubrany w marynarke a obronca był trzeci oficjal ubrany w staromodny sweter.

Kiedy starszy męszczyzna usadowił go koło jego obrońcy otrzymał od niego plik

papierów na których nic nie było zapisane.

-Sprawa jest trudna ale damy radę – powiedział do niego spokojnym głosem trzeci

oficjal.

-Nic nie rozumiem– odpowiedział -Najpierw jestem dla was kims ważnym a teraz

jestem oskarzony. Ale o co ?– spytał zdenerwowany.

-Cisza na sali– krzyknał pierwszy oficjal.

-Nie rozumiem . Może nie wiem kim jestem , gdzie jestem ale

pamiętam wczoraj jak byłem z panstwem na wczorajszym balu.

To było juz wczoraj !- krzyknął przerażony.

-Ja na pewno nie byłem na balu z kims takim jak pan– odpowiedział pierwszy

oficjal.

-Przecierz wszyscy panstwo klaskaliście na moja cześć– zaczął odpowiadać

przerażony .

– Wyprowadzić oskarżonego przed pluton egzekucyjny !- krzyknął w strone

starszego męszczyzne pierwszy oficjal.

-No to moja praca skończona– powiedział do niego trzeci oficjal.

-Nie . Nie ,nie nie . Dlaczego panowie mi to robićie ? Dlaczego ?– spytał

przerażony

-Taka jest rola prawa– odpowiedział trzeci oficjal.

Zaraz został zabrany przez starszego meszczyznę . Kiedy wyprowadzano go z sali

słychać było jeszcze krzyki i obelgi dochodzące od ławay przysiegłych.

-Dokąd mnie prowadzisz ? – spytał przerażony starca.

-Tam gdzie twoje miejsce– odpowiedział mu.

Szli przez śnierznobiały i niezkazitelnie czysty korytarz naktórego bokach

były długie nieskończone szeregi drzwi.

Staneli przed jednymi z nich. Starzec otworzył je i wrzucił go do srodaka. W

srodku panowała kompletna ciemnosć.

Wreszcie sie obudził z dziwnego snu.

Leżał na atłasowym łożu w owalnym pokoju w stylu orientalnym

Pomału wstał z łóżka nie wiedząc co teraz począć .

Ubrany był w granatowy slafrok.

-Jeżeli znów bedzie bal to potem znów bedę skazańcem w sądzie bez praw –

powiedział do siebie.

Pomału zaczął szukać okien otworów czy innego wyjscia z tego pomieszczenia.Nagle

usłyszał otwierające się drzwi.

Szybko schował się pod łózkiem.

-Jak pan się czuje – powiedział znajomy głos

zobaczył jak starszy męszczyzna podchodzi do łóżka

-Gdzie pan jest to nie pora na zabawę w chowanego ?– spytał starzec.

Spod łóżka widział jak starzec pomału kuca.Szybko wyskoczyłspod łózka i 

przewrócił na podłoge zdziwionego starca .szybko związał mu ręce z tyłu.Starzec

był ubrany w elegancki mundur lokaja tureckiego.

-I co jak pan sie czuje w roli więżnia ?– spytał zdenerwowany

-Ja nic nie wiem – krzyczał przerażony starzec leżąc na podłodze.

– A teraz słuchaj powiesz mi jak sie z stąd wydostać . Bo jak nie to skończysz

martwy – powiedział

– Zrozumiałem – odpowiedział przestraszony starzec.

Pomału wychodząc z pokoju spytał starszego męszczyzne.

-Co to za hałasy?-

-Jakie hałasy ?– odpowiedział starzec.

-Słyszałem je jak wychodziłem stad jako ktos ważny a potem jako ktos winny

czemuś .-powiedział.

-To sygnał – odpowiedział starzec.

-Jaki sygnał– spytał zdenerwowany.

-Do zmiany wystroju pokoju po każdym panskim zdarzeniu-

-Myśli pan ,że jestem głupi?– spytał zdenerwowany starca.

Wyszli na śnierznobiały i niezkazitelnie czysty korytarz na którym był

nieskonczony szereg drzwi po obu stronach.

Drzwi automatycznie sie zamkneły.

-Pan stąd nie ucieknie – powiedział starzec.

-Mylisz się . Mylicie sie wszyscy!- krzyknął zdenerwowany a krzyk poruszył echo.

-Widzi pan to prawdziwy labirynt– powiedział do niego starzec.

-To prowadż– powiedział do starca przykładając mu do pleców rewolwer.

-Skąd ma pan mój rewolwer– spytał zdziwiony starzec.

-Zabrałem panu jak pan leżał.– odpowiedział radośnie.

-Tam jest !- usłyszał krzyk za sobą.

Odwrócił sie i zobaczył trzech męszczyzn ubranych w stroje janczarów.

-Nie dam się zwariować przez was !- krzyknął zdenerwowany.

trzelił dwa razy i jeden z janczarów padł martwy na podłogę.

-Stójcie bo go zastrzelę !- krzyknął w stronę strażników przykładając do głowy

starca rewolwer

Strażnicy zatrzymali się , a on pomału wraz ze starszym męszczyzną ruszył w 

przeciwną stronę.

-Którędy teraz panie lokaju ? – spytał starca.

-Prosto potem przez drzwi.– odpowiedział starzec.

Przeszli tak może z kilometr śnierznobiałego i nieskazitelnie czystego korytarza

po obu jego bokach był długi szereg drzwi. Aż nagle im oczom ukazały sie ogromne

i czarne drzwi od windy.

-To tutaj . Wysarczy , że pan naciśnie przycisk wyjście.– powiedział starzec.

Wszedł do windy popatrzył na starca i nacisnął wskazany guzik drzwi się

zamkneły.

Winda była w środku zmieniała kolory w ciągu kilku chwil.

-Mam sześc naboi – pomyslał głośno do siebie.

Akurat w tej chwili wind asie zatrzymała.

Drzwi sie otworzyły i wszedł do ogromnego biura .Przed nim

stało długie czarne biurko. Za biurkiem ustawiony był wielki

czarny fotel. Za fotelem znajdowało sie ogromne zasłonięte okno.

– A jednak sie pan wydostał – usłyszał głos zza fotelu.

Głos był mu znajomy ale nie mógł sobie przypomnieć go.

-Gdzie ja jestem ? Kim jestem ? Jedynynie co pamietam to , że najpierw byłem

kimś popularnym i znanym a następnie kimś skazanym. I tak dalej .– odpowiedział

zdenerwowany.

-Widzi pan , to delikatna sprawa a ja nie chce zdradzic tajemnicy.–

odpowiedział mu głos.

– Tej starszy meszczyzna , który najpierw był lokajem potem strażnikiem a potem

znów lokajem powiedział , że zmieniacie dekoracje.-powiedział

– Widzi pan ten odgłos który pan słyszy za kazdym razem kiedy pan opuszczał

pokój to , żeczywiście zmiana wystroju.– odpowiedział głos.Głos był mu znajomy

ale nie mógł sobie przypomnieć go.

-Ma pan rówmierz rewolwer tamtego starca– mówił dalej głos.

-A jeszcze jedno pytanie . Czy chciałby pan zobaczyć moją twarz ?– spytał głos.

-Chciałbym zobaczyć skurwysyna którego zastrzelę.-odpowiedział pomału mierząc w 

fotel z rewolweru.

Fotel pomały obracał się az w końcu zobaczył kto siedzi zza biurkiem. Kiedy

zobaczył kto siedził z przerażenia zaczął krzyczec poniewaz w fotelu siedział on

sam tylko ubrany w elegancki garnitur z zegarkiem na lewej dłoni .

-Chciał pan zobaczyc moją twarz to masz pan – powiedział mu sobowtór.

-Nie !Nie !Nie !To nie prawda!- powiedział zdenerwowany

-A teraz żegnam pana . Do niewidzenia– powiedział uśmiechnięty sobowtór.

Nagle przed oczami zaczeło robić mu się ciemno .

-Nie dam się znó wsadzic ! – krzyknąłzdenerwowany.

wystrzelił pięc razy i upadł nieprzytomny na podłogę.

Wreszcie sie nie obudził z dziwnego snu.