Ostatni pociąg do Nowego Świata cz. 1

II Kor 4,6

*******

CZĘŚĆ PIERWSZA

********

12 październik 2010 roku

Tego dnia Marek wstał o godzinie 6:00. Sam się sobie dziwił, ponieważ nigdy o tak wczesnej porze nie wstawał. Przywykł do tego, żeby wtawać najwcześniej o godzinie 10:00. Oczywiście jak nie szedł do szkoły. Kiedy szedł do szkoły wstawał o godzinie 7:00. Jednak tego dnia coś nie dało mu spać. Zwlekł się z łóżka i wyjrzał przez okno. Niebo jak wyglądało dość dziwnie jak na tą porę roku. Zamiast jasnoniebieskiego koloru miało ono kolor zgniłej pomarańczy. Marka zaczęło to zastanawiać, dlatego, że była wiosna i niebo powinno być niebieskie a tu taki kolor. Po krótkiej chwili zszedł na dół.

– Cześć mamo, cześć tato – powiedział do rodziców, którzy już siedzieli przy porannej kawie.

– Cześć, synu – odparli zgodnie rodzice.

– Widzieliście jaki dziwny kolor ma dzisiaj niebo? – zapytał

– Widzieliśmy. Zgniłej pomarańczy – odpowiedział ojciec.

– I nie zdziwił was kolor tego nieba? – dopytywał się Marek.

– Trochę – odpowiedziała obojętnie mama.

Markowi zaczęło wydawać się to wszystko dziwne. Kolor nieba, obojętni na wszystko rodzice. Nic z tego nie rozumiał.

– O co tu chodzi? – powiedział do siebie – czyżbym coś przeoczył.

– Zjesz z nami śniadanie? – zapytała mama.

– Nie, dziękuje. Zjem w szkole – odpowiedział Marek.

Po tych słowach Marek ubrał się, wziął ze sobą plecak i poszedł do szkoły. Sięgnął do kieszeni po komórkę. Dochodziła 6:30. Zajęcia miał na 8:00.

– No nic, trudno – pomyślał – najwyżej posiedzę trochę w szkole i się pouczę.

Idąc do szkoły Marek cały zastanawiał się nad tym co wydarzyło się pół godziny temu. Nad tym co zobaczył i nad zupełnie obojętną reakcją rodziców. Nigdy się tak nie zachowywali. Co nagle mogło się stać.

CIĄG DALSZY NASTĄPI