Genocyd i życie na planecie Donis

Planeta Donis była kolejną planetą w Kosmosie na którą przybyli i zamieszkali ludzie. Bardziej ściślej to określając próbowali zamieszkać. Na początku przystosowywali planetę do siebie. Przystosowywali równocześnie siebie do jej trudnych warunków.

Trudne warunki planety wymogły naturalną selekcję całej grupy pierwszych kolonistów. Średnia długość życia skróciła się z ok. 95 lat do ok. 35 lat. Grupa licząca pierwotnie około 90 osób skurczyła się do 4 osób. Byli to według niepewnego ludzkiego przekazu 3 mężczyźni i jedna kobieta. Było to "łoże Prokrusta". Mityczny zbój Prokrust chwytał podróżnych i dopasowywał ich do dlugości swojego łoża. Tych, których wzrost był krótszy niż dlugość łoża rozciągał aż dlugość ich ciała zgadzała się z długością łoża. Tych, których wzrost był dłuższy od łózka obcinał odpowiedni odcinek nóg. Prokrustem i jego łożem była w tym przypadku planeta Donis, podróżnym nie jednostka, lecz populacja gatunku homo sapiens.

Jeszcze wcześniej w czasie, gdy kolonistów było znacznie więcej niż 4, wydarzyło się coś, co jeszcze bardziej skomplikowało sytuację. Ludzie przestali się rozmnażać poprzez seks. Doznania seksualne istniały, ale były wytwarzane sztucznie. Miłość cielesna była uważana jako scheda po zwierzętach, jako coś wstrętnego, regresywnego. Dzieci już się nie rodziły, ale powstawały w retortach ze sztucznych zygot. Retorty się popsuły na skutek, jak się przypuszcza,nieznanego czynnika pochodzącego od środowiska planety. Zamiast ludzkich dzieci w retortach powstały nieforemne, szkaradne stwory. Nowopowstałe dziwne istoty wyszły chwiejąc się z retort o własnych siłach wydając z siebie przenikliwe, budzące dreszcz grozy, skrzeczenie w którym można było odczuć skargę na tych, którzy nieopatrznie powołali ich do życia. Koloniści byli przerażeni tymi stworami, które były w pewnym sensie ich dziećmi. postanowili je karmić, a może nawet wychowywać, choć prawie połowa z nich była za tym, żeby je wybić, czyli zabić, gdyż są według nich niebezpieczne.

Po pewnym czasie "dzieci" trochę podrosły i uciekły z prowizorycznego baraku w którym ich trzymano. Ludzie zauważyli ich ucieczkę dopiero wtedy, gdy niknęli w dali biegnąc przed siebie na oślep w stronę niezbadanego horyzontu na którym majaczyły jakieś wzniesienia, być może będące górami. Nie starali się ich dogonić i zatrzymać. Czuli się bezradni. Od tamtego czasu nic o tych stworach nie bylo wiadomo. Niektórzy twierdzili, że pomarły. Inni mówili, że powrócą, aby zemścić się na kolonistach za to, że lekkomyślnie i niechcący powołali ich do istnienia na tym świecie.

Pozostała czwórka musiała się nie licho przemóc, żeby spróbować naturalnego, pierwotnego sposobu produkcji potomstwa, niespodziewanie udala się ta zwierzęca prokreacja, gdyż teraz na planecie Donis liczebność populacji gatunku homo sapiens dochodzi do prawie pół miliona osób. Wszyscy ludzie tej planety powstali w wyniku tasowania się bardzo niewielkiej puli genów obejmującej 4 osobniki.