Podryw

Podryw

Radek283@myfiles.net z trudem podniósł się z chłodnego chodnika przy Chmielnej. Przez moment czuł zawroty głowy i miał dziwne, kolorowe mroczki w polu widzenia, ale po kilku chwilach doszedł do siebie. Rozejrzał się naokoło. Już ich nie było. Już kutafony zniknęli w chromowanych drzwiach Hades.net. Włączył diagnostykę i sprawdził augmentacje; przede wszystkim wzrok, słuch i funkcje BPS. Niedawno zamontował nowy model i bał się, że kopniak, który oberwał w głowę mógł coś uszkodzić. Wręcz spanikował myśląc, że uszkodzeniu mógł ulec modem. Utrata połączenia to rzecz straszna, a hakerowi potrójnie ciężko przeżyć bez w pełni sprawnego Brain Power Supply i Netu.

Wreszcie wolno ruszył w kierunku Marszałkowskiej czując jeszcze w kilku miejscach razy przyjęte przez ciało. Szczęściem jego było to, że od niedawna, głównie za sprawą namowy i portfela ojca, fanatyka sportu, zyskał całkiem sporo sztucznych włókien w mięśniach. Dzięki temu właśnie większość ciosów albo uniknął, albo nie zrobiły mu wielkiej krzywdy. Jedynie ten kopniak wielkim, podkutym buciorem w głowę… Bólu już nie było prawie wcale, ale na dłoni zobaczył smugę krwi, jaką wytarł z wargi. A może z brwi.

Szedł w głębokim tunelu wieżowców porastających gęsto centrum miasta. Wysoko, ponad deptakiem, gdzie zbiegały się strzeliste bryły budynków, widział ciemną kreskę nieba i zdawało mu się, że przezmoment dostrzegł nikłe światełko. Jasną kropeczkę. Czyżby gwiazda, przemknęło mu przez głowę. Jednak sekundę później zaatakowały go błyski, jakby wkroczył w środek burzowej chmury. Mógł wyłączyć system filtrowania holoreklam, jednak zapomniał i barwne obrazy zaatakowały go z lewej i prawej strony. Unosiły się też nad jego głową.

Niedaleko od niego, na parkingu obok znanego klubu dla vipów, strzeżonego przez opancerzonego defensora, z lekkim szumem wylądowała taksówka. Wyszła z niej złotowłosa kobieta ubrana w szkarłatne i zapewne niebotycznie drogie lingeri. Popatrzył przez chwilę na tę klasycznie przystrojoną, smukłą, posagową wręcz postać. Od pierwszego spojrzenia bił od niej klimat sto plus. Wrócił pamięcią do Evanaj1551@yourarea.com. Czy była tego warta? Na szczęście mam jej dane, pomyślał uśmiechając się.

Zwrócił na nią uwagę prawie natychmiast, gdy wszedł do klubu; do tej stylizowanej na industrial piwnicy, zatopionej w dymie, holoprojekcjach, błyskach świateł i ciężkich, basowych brzmieniach. Ludzie, w większości modnie ufryzowania młodzież o pokolczykowanych twarzach i sztucznych oczach, będących zarazem ich oknem na wirtualny świat, pili, palili i drygali w rytm hałasu. Niektórzy uprawiali seks. Sami, najpewniej będąc online, albo w parach czy większych grupach. Radek283@myfiles.net uruchomił w swym BPS filtrację holoprojekcji i wzmocnił widzenie, by rozejrzeć się po sporej sali i jej zakamarkach.

Siedziała przy barze zatopionym w promieniach UV, a jej platynowe loki wyglądały jak świetlista aureola. Ta sylwetka. To ubranie. Lekkie i przewiewne szmatki, odsłaniające ramiona i plecy z kolorowym mikrooledowym tatuażem, przedstawiającym animację płonącego feniksa.

I te oczy. Zupełnie jak naturalne, choć zbliżając obraz poznał natychmiast najlepsze i pioruńsko drogie implanty Zeissa. Wyglądała, jakby była sto plus, jakby pochodziła z klasy bogaczy wynajmujących apartamenty w chmurach, powyżej setnego piętra. Co taka sztuka robi w klubie dla motłochu, zastanawiał się przez moment.

Uśmiechała się tylko mamrocząc coś w przestrzeń i popijając zielonego drinka. Pewnie była z kimś online. Jakiś nagły impuls sprawił, że postanowił ją zhakować, a potem wykorzystać zdobyte informacje, by spróbować ją wyrwać. Tak klasycznie, rozmawiając. W sumie już wyrywał laski sto plus. Zdawał sobie sprawę, że najpewniej to nie jego liga, że najpewniej ma kosmiczne zabezpieczenia jak w bazach na Marsie, ale zaczął skanować pasmo swoim modemem. Odsączył kilkaset strumieni transmisji i wreszcie znalazł sygnał jej BPS. Najnowszy model Apple'a z wypasionym oprogramowaniem. Robił jednak zupełnie niedawno włam w taki model. Dosyć szybko poradził sobie z siecią firewalli. W niecałą minutę złamał kwantowe kody dostępu, które są skuteczne, jeśli używa takich zabezpieczeń ktoś, kto wie co robić. Zaśmiał się zadowolony z siebie.

Wreszcie zaczął przeglądać dane. Nazywała się Evanaj1551@yourarea.com.

Ma home w całkiem drogiej domenie, pomyślał uśmiechając się. Ściągnął notki i kontakty z kilku Netowych virtualnych inkluzji, gdzie często się logowała, po czym zaczął przeglądać jej katalogi. W tym momencie poczuł, że uruchomił się jakiś dodatkowy system zabezpieczeń. Uruchomił aero i zerknął na nią przez wachlarz terminali przesłaniających polu widzenia. Rozglądała się nerwowo po sali. Zanotował kątem oka, że z zalanych mrokiem zaułków pomieszczenia wolno ruszyło kilku ochroniarzy. Dryblasy z łysymi czaszkami, pomalowanymi świecącą w promieniach UV farbą, ubrani w czarne kurtki zacieśniali pętlę, wyciągając przed siebie iskrzące od przeładowania elektropałki.

Radek283@myfiles.net zaklął w duchu. Wpadł. Po raz pierwszy od kilku tygodni. Nagle, obserwując łysoli, poczuł silny impuls w swym BPS. Nie bawili się w delikatność. Nie ograniczyli się do zwykłej blokady Netu i wyproszeniu z lokalu. To nie była vipowska knajpa dla delikatesów. Za łamanie reguł dostawało się w pysk.

Nawet nie zauważył, przez jasność, jaka pojawiła się w jego oczach, jak otrzymał kilka ciosów.

Kurwa, przeciążyli mi matryce, zaklął w duchu. Uruchomił wspomaganie, co wyzwoliło porcję adrenaliny z zaszytego implantu i pozwoliło mu umiejętnie parować i unikać ciosów. Na szczęście implanty wzroku nie były uszkodzone trwale. Elektropałki sprawiły jednak, że mimo blokerów wił się jak robak i kwiczał z bólu.

Nie baw się tak więcej gnoju, bo potraktujemy cię mniej delikatnie, usłyszał lądując na twardej płycie chodnika.

***

Idąc i rozmyślając o zdarzeniu, jakie rozegrało się kilka minut temu zrozumiał, że miał sporo szczęścia. Domyślał się, że laska nie była jakąś pierwszą z brzegu pindą i najpewniej miała specjalną ochronę. Sprawdzi ją później. Zobaczy, z kim miał do czynienia i za kogo tak oberwał.

Tymczasem dotarł do Marszałkowskiej i stanął przed przestrzenią otoczoną z czterech stron studnią szkła i świateł, której krawędzie sięgały nieba. Lubił tu przychodzić i patrzeć na skansen. Na środku, niczym rakieta gotowa do startu stał wiekowy budynek, obecnie pełniący rolę Muzeum Upadku Unii Europejskiej. Był tam w zeszłym roku z całą gimnazjalną klasą. Obok, budynek z czarnymi bąblami wyglądającymi jak dziwna, rakowa narośl i kawałek dalej niska, plaska bryła, prowadzącą do śmierdzących tuneli pod skansenem.

Radek283@myfiles.net popatrzył chwilę na te dziwne konstrukcje, zachowane niewiadomo po co i obróciwszy się w prawo ruszył chodnikiem, mijając tysiące ludzi zatopionych w swych myślach i światach. Zastanawiał się, gdzie iść, by wyrwać coś konkretnego. Pogadać, pośmiać się, wyluzować, naszprycować. Może coś więcej. Kto wie, pomyślał. W końcu była środa i w siódmej RP zaczynał się weekend. Lekcje dopiero za pięć dni.

KONIEC