Przypadek Igora

Bardzo dawno temu w pewnej wsi mieszkał biedny i niewyględny chłop. Jego pole było maleńkie. Patrząc zaś na chatę, miało się nieodparte wrażenie, że zaraz się zawali. W samej chatce wszystkiego było niewiele. Odwiedzin napalonych kobiet, drogiego alkoholu, kokainy – tego właśnie najwięcej brakowało. Zawsze ciągnęło go do wielkich miast.

Przyszła wiosna. Biedak pracował od świtu do nocy na swoim poletku. Pewnego dnia, znużony, na chwile przystanął, żeby otrzeć pot z czoła. Wyciągnął z kieszeni piersiówkę. Pociągnął z niej samogonki i schował do kieszeni. Poczuł przyjemne ciepło rozlewające się po jego wnętrzu. Wtedy ujrzał wielkiego spadającego ptaka. Nie był to jednak Wielki Ptak z Ulicy Sezamkowej. I w ogóle nie był to ptak, bo jak się okazało była to anielica.

Igor zostawił robotę, podbiegł do ptaka. Tfu… znaczy się anielicy. Piękność miała złamane skrzydło i była nieprzytomna. Zajął się nią jak najszybciej. Zaniósł czym prędzej do domu, opatrzył starannie. Zawsze ciekawiło go, czy anielice mają cipki, czy też nie. Dobrze się przyjrzał, obmacał – wszystko było w jak najlepszym porządku. Ucieszył się niesamowicie, gdyż od wieków nie dotykał kobiety. Przez jakiś czas jeszcze leczył upadłą anielicę. Ona zaś dzieliła z nim ciasną izbę i swoją ciasną cipkę. Żal jej było niezmiernie nieszczęśnika. Tak bardzo się starał. Karmił, poił, a kiedy mu na to pozwalała – uradowany Igorek mógł zwiedzać przedsionek nieba. Zwykły seks ze współczucia dla bliźniego. I wreszcie anielica załopotała skrzydłami, podskoczyła kilka razy i wzbiła się w powietrze.

Poczciwemu Igorowi zrobiło się trochę smutno, że już nie ma o kogo dbać i kogo pieprzyć… Wziął łopatę i grabie, poszedł wolnym krokiem na swoją małą działkę. Pracował i myślał, jak też czuje się jego anielica. Czy ktoś ją teraz inny zadowala? Przecież ona jedyna nie brzydziła się jego. Wtem nad polem ukazała się wyleczona przez niego piękność. Zrobiła dwa okrążenia, a za trzecim razem zrzuciła mu trzy magiczne pestki i odleciała w siną dal. Igor wetknął pestki w ziemię. Po kilku dniach nasiona zakiełkowały. Poczciwy rolnik opiekował się nimi i patrzył jak rosną. W końcu przyszła pora zbiorów. Ziele pachniało wspaniale. Topy błyszczały w słońcu tysiącami kryształków. Zaniósł zebrane rośliny do domu by starannie wysuszyć.

Gdy wszystko było gotowe zaprosił znajomych, żeby popróbowali, co też przyniosła mu anielica. Siedli wszyscy wokół stołu. Igor skręcił wielkiego lolka. Ledwie się zaciągnął, od razu zakaszlał i z jego ust posypały się złote monety. Goście osłupieli ze zdumienia. Za jakiś czas całe towarzystwo było upalone, a wszędzie pełno było złotych monet. Gospodarz musiał działać szybko. Przemógł porządne upalenie, poszedł do kuchni i… Później śmiały się już tylko poderżnięte gardła jego gości. Była to konieczność, gdyż Igor obawiał się, że przyjdą go okraść i zabić.

Trzy magiczne nasiona dały gospodarzowi tyle złota, że przez następne lata niczego już mu nie brakowało. Mała chata stała się zbyt mała, więc Igor przeniósł się do stolicy, gdzie wiódł życie w luksusie. Podrasował swój wygląd. Jak przystało na wieśniaka, zajął się też polityką. Kobiet miał pod dostatkiem, gdyż one uwielbiają pieniądze i władzę. Duża ich część ma przecież marzenie, by całymi dniami wydawać pieniądze. Pytany o sposób w jaki dorobił się swojej fortuny, zawsze odpowiadał:

– Pieniądze spadły mi z nieba.