Enko - Prolog

Zga­du­ję: nawet nie przej­rza­łaś tek­stu przed pu­bli­ka­cją?

Zły znak – mó­wi­li lu­dzie z trwo­gą pa­trzą­cy na walkę ognia i wody nad ich gło­wa­mi. Dwa gi­gan­tycz­ne smoki rzu­ci­ły się sobie do gar­deł, a lu­dzie mówią, że to zły znak. No nie­sa­mo­wi­te, jak oni na to wpa­dli!? ;D

Po­le­cam lek­tu­rę te­ma­tów z hyde parku na temat warsz­ta­tu, a do­dat­ko­wo kilku lep­szych opo­wia­dań ze stro­ny (mo­żesz wy­brać, np. te piór­ko­we) albo do­brych ksią­żek. Po­wyż­szy tekst jest, krót­ko mó­wiąc, nie­uda­ny. Ale pierw­sze koty za płoty, po­cząt­ki za­wsze są trud­ne. ;) 

"Naj­pew­niej­szą ozna­ką po­god­nej duszy jest zdol­ność śmia­nia się z sa­me­go sie­bie."

Do po­praw­ki. Pro­po­no­wał­bym przej­rzeć na­stęp­ny tekst przed pu­bli­ka­cją. Można nie umieć pisać, ale czy­tel­ni­ka po­win­no się jed­nak sza­no­wać i nie wrzu­cać cze­goś, czego sa­me­mu nie chcia­ło się nawet prze­czy­tać.

Cał­kiem ina­czej to za­pi­su­je a po pu­bli­ka­cji brak aka­pi­tów tam gdzie je daje nie m ówiąc o krop­kach i pre­cin­kach ,mam to in­a­zej za­pi­sa­ne ..chcaiałam usu­nąc ale nie wiem jak    

Cał­kiem ina­czej to za­pi­su­je a po pu­bli­ka­cji brak aka­pi­tów tam gdzie je daje nie m ówiąc o krop­kach i pre­cin­kach ,mam to in­a­zej za­pi­sa­ne ..chcaiałam usu­nąc ale nie wiem jak    

Przy­pad­kiem nie wkle­jasz tek­stu w ja­kimś dziw­nym for­ma­cie? Prze­kon­wer­tuj na .rtf, wklej po ska­so­wa­niu obec­ne­go tek­stu – w swoim pro­fi­lu znaj­dziesz opcję edy­cji, bę­dziesz mogła usu­nąć tekst albo spró­bo­wać go upo­rząd­ko­wać.

Tej nocy dwa ogrom­ne smoki prze­le­cia­ły nad wyspą i na­stał mrok [prze­ci­nek] ja­kie­go już dawno nie wi­dzia­no. [spa­cja] Czar­ny [spa­cja] – o lśnią­cej [prze­ci­nek] gład­kiej skó­rze i trój­pal­cza­stych szpo­nach ostrych ni­czym szty­le­ty [prze­ci­nek] krył w sobie za­lą­żek ja­kie­goś de­mo­nicz­ne­go pięk­na, lecz bez­kre­sne okru­cień­stwo wy­zie­ra­ło z jego ja­de­ito­wo [spa­cja] – zie­lo­nych oczu. Czy szpo­ny mogą być trój­pal­cza­ste? Oba­wiam się, że nie, że to łapy smoka były za­koń­czo­ne trze­ma pal­ca­mi, i do­pie­ro na tych pal­cach znaj­do­wa­ły się szpo­ny. Bez­kre­sne okru­cień­stwo? Hmm… Pod­mio­tem dru­gie­go zda­nia jest smok. Ale nie za­zna­czy­łaś tego, i zda­nie można od­nieść do mroku z po­przed­nie­go zda­nia. To na­le­ża­ło­by po­pra­wić, żeby nie mylić czy­tel­ni­ków…   Wtem uka­zał się drugi smok [spa­cja] – biały [prze­ci­nek]  po­kry­ty łuską i gu­za­mi na całym wę­żo­wym ciele, już sam jego widok bu­dził od­ra­zę. Jed­nak ten [prze­ci­nek] kto ośmie­lił­by się spoj­rzeć w prze­past­ną głę­bię jego śle­piów [prze­ci­nek] zdu­miał­by się [prze­ci­nek] jak wiel­ka mą­drość i siła w nich tkwi­ła. Myślę, że zdu­miał­by się, wi­dząc, i tak dalej. Albo zdu­miał­by się na widok siły i mą­dro­ści. Inna spra­wa, że zdu­mie­wa zlo­ka­li­zo­wa­nie i siły, i mą­dro­ści w oczach…     Dalej znaj­dzie się jesz­cze wiele do po­pra­wie­nia, ale myślę, że po­ka­za­nie, na co po­win­naś zwra­cać uwagę, wy­star­czy za dowód i swo­isty dro­go­wskaz. Po­wo­dze­nia

Przed­sta­wio­ny frag­men­cik, a wła­ści­wie dwie opi­sa­ne sceny: walki smo­ków i uro­dze­nie się dziec­ka, to zbyt mało, by co­kol­wiek oce­nić. Po­cze­kam na dal­szy ciąg.

Jasne jest dla mnie tylko to, że Au­tor­ka nie kocha prze­cin­ków. W całym tek­ście na­li­czy­łam ich za­le­d­wie dzie­sięć.

„Wi­cher roz­darł swym wy­ciem mrok i uka­za­ły się cięż­kie oło­wia­ne chmu­ry”. — W jaki spo­sób wi­cher roz­dzie­ra mrok i uka­zu­je chmu­ry? ;-)

„Zły znak- mó­wi­li lu­dzie z trwo­gą pa­trzą­cy na walkę ognia i wody nad ich gło­wa­mi. Naj­star­si miesz­kań­cy wysp nie pa­mię­ta­li tak wiel­kiej walki ży­wio­łów, na­sta­ła trwo­ga”. — Po­wtó­rze­nia. Brak spa­cji przed dy­wi­zem. Uwaga do­ty­czy błędu wy­stę­pu­ją­ce­go także w dal­szej czę­ści tek­stu.

Skoro lu­dzie pa­trzy­li z trwo­gą, to ona już im to­wa­rzy­szy­ła. Nie może na­stać coś, co już jest.

Pro­po­nu­ję: Zły znak — mó­wi­li lu­dzie, z prze­ra­że­niem/ lę­kiem/ bo­jaź­nią/ ze zgro­zą pa­trzą­cy na walkę ognia i wody nad ich gło­wa­mi. Naj­star­si miesz­kań­cy wysp nie pa­mię­ta­li tak za­cie­kłe­go star­cia ży­wio­łów, na­sta­ła trwo­ga.

„Smoki sple­cio­ne swymi dłu­gi­mi wę­żo­wy­mi cia­ła­mi wiły się ponad gło­wa­mi nie­świa­do­mych ni­cze­go ludzi”. — Brak kon­se­kwen­cji. Trzy zda­nia wcze­śniej pi­szesz, że lu­dzie ob­ser­wo­wa­li walkę nad swo­imi gło­wa­mi. Czy ro­bi­li to bez udzia­łu świa­do­mo­ści? ;-)

Zbęd­ny za­imek; czy smoki spla­ta­ły­by się cu­dzy­mi cia­ła­mi? ;-)

„Ko­bie­ta dziel­nie zno­si­ła ból i cier­pie­nie nie chcąc by jej honor ucier­piał…” — Po­wtó­rze­nie. Ból i cier­pie­nie to sy­no­ni­my.

Pro­po­nu­ję: Ko­bie­ta dziel­nie zno­si­ła ból, nie chcąc by jej honor ucier­piał…

„…za­brzmiał tuż po przej­ściu gromu.W tym…” — Brak spa­cji po krop­ce. Uwaga do­ty­czy błędu wy­stę­pu­ją­ce­go także w dal­szej czę­ści tek­stu.

„…od­po­czy­wa­ły w swym nowym domu...czekały jutra”. — Brak spa­cji po wie­lo­krop­ku.

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

O ja pier­dzie­lę. Epic­kie.

Au nas , kurna, dzie­ciu­ki rodzą się cały czas, nie tylko wtedy gdy ktoś na sie­bie smoki po­szczu­je.  

Wpierw skończ opo­wia­da­nie, daj mu od­le­żeć, a do­pie­ro potem na stro­nę.

I po co to było?