Gwiezdna Wojny, Rycerze Starej Republiki: Malacor V - Intryga Ciemnej Strony Mocy cz.1

1. Bitwa o B-14

Drobiny gorącego piasku spadły na twarz żołnierza Republiki, szczypiąc w oczy. Monotonny pisk w głowie nie ustępował łatwo. Rozglądając się dostrzegł mężczyznę biegnącego w jego kierunku. Miał na Mandaloriańską zbroję szturmową, czerwonego koloru, Jego twarz zakrywał hełm z wyrytym wizjerem w kształcie litery T. Wojownik trzymał karabin blasterowy podobny do modeli używanych przez Republikę, jednak o znacznie większym magazynku i krótszej lufie. Leżący na ziemi mężczyzna, choć nadal oszołomiony, zaczął nieporadnie szukać własnej broni. W ostatniej chwili, gdy dzieliły ich dosłownie metry, przypomniał sobie o przypiętym do pasa pistolecie oficerskim. Szybkim ruchem wyszarpał go z kabury i nie wahając się ani sekundy strzelił kilka razy. Mandalorianin padł na ziemię z dymiącą dziurą w rozbitym wizjerze.

Po chwili dostrzegł siedmiu żołnierzy podbiegających do niego. Byli ubrani w lekkie, białe pancerze i nie nosili hełmów. Pomachał im ręką na powitanie.

– Ic… anu… ało…? – Słowa jednego ze strzelców nadal były niewyraźne.

– …retto! Pułkowniku Moretto! – Oprzytomniał, słysząc własne nazwisko. Szybko poderwali go z ziemi.

Myślami wrócił na pole bitwy. Obchód przy wschodniej wieży, posterunku komunikacyjnego B-14. Ryk syreny alarmowej i huk wystrzałów. Gryzący zapach gazu łzawiącego. Kolejne strzały, coraz głośniejsze i wyraźniejsze. Jazgot dobywający się z radia. Sprzeczne rozkazy o atakach z każdej strony.

– Co się stało? – spytał jeden. Moretto nie zdążył odpowiedzieć. Zza płonących koszar wybiegł oddział Mandalorian podobnych do jego niedoszłego oprawcy. Jeden z nich wyróżniał się pancerzem złotego koloru.

– Kryć się! – krzyknął strzelając seriami. Mandalorianie wykonywali bardzo szybkie przewroty i uniki, jak gdyby wiedzieli gdzie padnie następny strzał. W jednej chwili rozbiegli się tworząc łuk. Dopiero teraz otworzyli ogień. Żołnierze Republiki padali na ziemię jeden po drugim.

Z odsieczą przybył oddział ciężkiego wsparcia kapitana Twin-Gala, natychmiast otwierając ogień. Eksplozja w centrum formacji zatrzymała atak. Po mandalorianinie w złotej zbroi został jedynie pogięty naramiennik. Moretto gwałtownie odwracając się, dostrzegł kapitana oraz jego „grzmiące działka”. Twin-Gal był zwalistym mężczyzną słynącym z porywczości i siły. Miał na sobie, charakterystyczny dla sił Republiki biały pancerz. Posługiwał się przenośnym działkiem jonowym. Tuż obok jego adiutant niósł na plecach ogromną baterię połączoną z działem pasmem kabli i złączeń. Pozostałych dwudziestu żołnierzy również było podzielonych na dwu osobowe formacje. W odróżnieniu od kapitana ich wyposażenie stanowiły ciężkie blastery.

– Twin! Tutaj! – Krzyczał Moretto, widząc w starym znajomym ratunek. Mandalorianie przyśpieszyli nie przerywając ostrzału. Pułkownik wyciągnął przytroczony do pasa durastalowy sztylet przygotowując się do walki w zwarciu. Rzucił się na jednego z wojowników wyprowadzając kolejne cięcia. Ten jednak złapał go za rękę niemal miażdżąc ją w żelaznym uścisku. Seria szybkich uderzeń w brzuch łamała płyty pancerza, pozbawiając pułkownika oddechu. Twin-Gal i jego oddział nie przerywali ostrzału, nawet gdy Mandalorianie dobiegli do żołnierzy Republiki, trafiając zarówno wrogów jak i przyjaciół.

– Nie przestawaj! – Krzyczał Moretto czując jeszcze ból na brzuchu. Głowa jego przeciwnika została rozerwana przez strzał z ciężkiego blastera. Zgięty w pół, strzelał do Mandalorian, którzy biegli na Twin-Gala i jego ludzi.

Na Moc, czy oni naprawdę nie znają strachu, pomyślał.

W tej samej chwili rozległ się głośny zgrzyt metalu. Żołnierze Republiki doskonale znali ten dźwięk. Pułkownika przeszedł zimny dreszcz po plecach.

– Bazyliszek! – wrzasnął jeden z żołnierzy. Jak na zawołanie, zza zniszczonego budynku wyłonił się ogromny robot przypominający węża z długimi szponami, rozrzucając przy tym kawałki gruzu. Maszyna unosiła się pół metra nad ziemią za pomocą stabilizatorów grawitacyjnych. Na jej grzbiecie siedział Mandalorianin w zielonym pancerzu. Wydawał się być jeźdźcem tego mechanicznego potwora.

Kapitan Twin-Gal szybko obrócił się w kierunku nowego wroga, jednak bazyliszek z nadludzką szybkością uderzył go na odlew, odrzucając na kilka metrów. Moretto nie miał wtedy wątpliwości że jego kompan zginął zanim zatrzymał się na ziemi.

Żołnierze republiki w panice zaczęli uciekać we wszystkich kierunkach. Mandalorianie wykorzystali sytuacje nie okazując żadnej litości i strzelając im w plecy. Moretto oparty o ścianę oddawał strzał za strzałem w kierunku bazyliszka. Pilot szybko zorientował się i skierował stalową bestię prosto na niego. Dowódca padł na ziemie i choć wiedział, że nic mu nie pomoże, instynktownie zasłonił twarz rękoma.

Żaden atak jednak nie nastąpił. Zdziwiony otworzył oczy i zobaczył wijącego się w powietrzu bazyliszka starającego się ze wszystkich sił dosięgnąć pułkownika. Moretto dostrzegł nad sobą mężczyznę w długiej brązowej szacie z czerwoną szarfą przewiązaną na pasie. W prawej ręce trzymał włączony miecz świetlny o turkusowej klindze. Moretto nie miał wątpliwości kto to jest. Słyszał liczne legendy o czynach jakich dokonał w trakcie trwania wojny mandaloriańskiej. To on gdziekolwiek się pojawił, przechylał szalę zwycięstwa na stronę Republiki. Mężczyzna Mocą wyrwał ramiona stalowej bestii i wypchnął ją daleko poza pole bitwy. Potęga jakiej właśnie był świadkiem pułkownik, była potwierdzeniem jego myśli. Znał tylko jedną osobą zdolną pokonać Bazyliszka w pojedynkę. Był to właśnie on. Rycerz Jedi, imieniem Revan.