Nowa Fantastyka

specjanie dziś wieczorem

specjalnie dla was

wprost z samego tętniącego pijaństwem Lwowa

przesyłam zaginione/odnalezione dzieło samego mistrza...tzn. Ucznia Vladzia

nawet pół litra koszernej wódki nie dopomoże w tłumaczeniu tego czegoś

Urinov jako dzicko posiadał pewien dziwny dar:

potrafił hipnotyzować każdego napotkanego człowieka

i wywołać natychmiast w trakcie rozmowy oniryczne halucynacje

na zlecenie Freuda napisał "Wstęp do psychoanalizy"

NAOKi pisane były zaraz po powrocie z dalekiego wschodu

gdzie udał się zaraz po ukończeniu paryskiej orjentalistyki

pozdrawiam kochających się wielbicieli króla von Urinova

pa...

oddaję glosę jednego z krytyków literackich P. Ch., który miał poznać jego osobistość Władysława:

"Acha. Niczego nie wyjaśniający odnośnik, bo i czego niby się spodziewać? Taka "literatura" jest jak przejaw bezczelnego chamstwa. Ktoś, kto grzecznie "chce zrozumieć" wyjdzie na półgłówka i co najwyżej się skompromituje. Jedyne co można zrobić to

a - zignorować

b - odpowiedzieć tekstem własnym na porównywalnym poziomie abstrakcji, czyli dostosować się do języka nadawcy.

"Dzieło" zaistnieje oczywiście tylko w drugim przypadku, bo i po cóż się dzieła pisze jeśli nie po odpowiedź? Oczywiście miszczoski poziom polega na wykorzystaniu języka logicznego i spójnego do wytworzenia odpowiedzi równie bądź bardziej abstrakcyjnej od podanego wstępnego materiału słownego. I jest to wykonalne, poznałem osobiście kilku literaturoznawców, którzy bardzo mądrze pisali o tekstach nawet bardziej popiernicznonych i lapidarnych. I stanowiska swojego potrafili bronić z wykorzystaniem najlogiczniejszych argumentów (najgłośniejsza publiczna dyskusja w tym stylu dotyczyła niejakiej Masłowskiej, a broniącym z werwą godną lepszej sprawy był np. Pilch)

Co nie zmienia faktu, ze mamy tu do czynienia ze slamerstwem (czy jak to się tam pisze), a nie z literaturą.

Co nie zmienia faktu, że mnie rozpraszasz i zamiast pracować czytam i mózdżę. I móżdże i móżdże i chyba o to chodziło. Brrrr... Ni cierpię jak ktoś mną manipuluje."

i dalej (cyt.):"...

konotacja sensów naddanych w przytoczonym fragmencie składania do odwołania się ku tradycjom dadaizmu (w słowotwórstwie i "naiwnym" obcowaniu z naturą" oniryzmu (co być może da się wytłumaczyć obecnością grzybków w pierwszej części tekstu i jest wprost przywołane na końcu) i czegoś co być może miało być haiku a może jest jedną z bajek zen. W każdem razie poetyka fragmentu i z założenia afabularność tak w sensie jak ilości podanego wytworu słownego. Słowa zresztą tak w utworze jak w interpretacji wydają się niewłasciwym narzędziem, skoro nie da się napisać powiedzieć ni pomyśleć i trzeba odnaleźć swoje zwierzęce ja, żeby w ogóle nabyć prawa głosu w dyskusji.

Powyższe nie dotyczy przedmiotu pieśni (i utworu) - Filozofia Wschodu przywołana jest tu w jedynej wypowiedzi natury ożywionej: "NIC" wskazujące na pustkę (przy odwołaniu się do oniryczności całego świata przedstawionego i założeniu, że "dzieję się" tylko w śnie ucznia, mamy tu do czynienia z pustką wewnętrzną, a więc z podróżą do wnętrza, "za-jaźni" odkryciem prawdziwego ja, które zapewne nawet nie szczeka tylko śpi)."

P.CH.