komentarze: 1, w dziale opowiadań: 1, opowiadania: 1

Tekst wciąga już od pierwszych zdań. Czuć lekkie pióro, jakby autor nie musiał wkładać wysiłku w pisanie. Takie opowiadania czyta się najlepiej. Bohaterowie są pełnokrwiści. Jak ktoś wspomniał wcześniej, nie są jednoznacznie źli czy dobrzy. Dlatego są wiarygodni. Podoba mi się ten motyw: "Jakaś niewielka część mnie, pozostałość po chłopcu śliniącym się na tajemnice magii, cieszyła się na to odkrycie. Nie wiem, jak ta cząstka przetrwała studia i lata pracy przy zamykaniu portali. Gdy piszę te słowa, już jej nie ma." Taki wybieg w przyszłość intryguje i wzbudza ciekawość, co do dalszej opowieści i jej finału. Jedyne, co do mnie nie przemawia to bezpośrednie zwracanie się do czytelnika. Nie miałabym uwag, gdyby już na początku historii było wiadomo, że narrator spisuje te słowa dla potomnych. Momenty, w których narrator wspomina o tych, którzy w przyszłości przeczytają jego słowa, wybijały mnie z rytmu i emocji, jakie wywarła na mnie historia.