@CesarzowaMordoru, dziękuję, dziękuję, dziękuję Przecinki poprawione!

Muszę powiedzieć, że o ile na początku mocno zwracałam uwagę na techniczne aspekty tekstu, to po chwili kompletnie się wciągnęłam. Kupiłeś mnie konfliktem z kawą. Super stworzony bohater, rozumiem błędy, które popełnia, bo choć trochę przyprawiają o gęsią skórę, są bardzo ludzkie. Fajny twist, że z podglądacza staje się ofiarą.

Kilka rzeczek do przemyślenia:

– Trochę po opisie Agnieszki nie czuję, co w niej było takie super.

– Kiedy bohater leży związany na stole, a Agnieszka mu wyznaje, co robi: spokojnie tutaj mógłbyś zwolnić, podręczyć czytelnika napięciem, uwypuklić emocje. Ta scena ma ogromny potencjał, a mam troszkę niedosyt :)

– Agnieszka mu tak wszystko wyznaje w „monologu złoczyńcy”. Z jednej strony pokazuje to jej szaleństwo, ale mogłaby mówić mniej wprost i wtedy zyskałaby u mnie na wiarygodności.

– Trochę się gubię, jak udało mu się uwolnić tę dłoń, chyba dlatego, że po opisie założyłam, że przewiązany był pasem na wysokości klatki piersiowej/łokci.

Natomiast to są takie potencjalnie „wisienki na torcie”, bo to, co jest, mi się bardzo podoba :)

@bruce, @Folan, dziękuję ślicznie, duuużo wartościowej informacji zwrotnej :)

Faktycznie się trochę baboli prześlizgnęło – już poprawione. Czuję też to, co mówicie o tempie, będę nad tym pracować :)

P.S.

@Folan: Mam dwa koty :D I są bardzo niezadowolone, kiedy zamiast się nimi zajmować, piszę, więc często przebiegają mi przez klawiaturę ;)