✨Jestem dziennikarzem, felietonistą, wynalazcą, a z wykształcenia - konstruktorem aparatury medycznej. Od dawna jestem związany z branżą motoryzacyjną. Od wielu lat publikuję opowiadania (głównie w jęz. angielskim) i felietony oraz inne krótkie formy w magazynach motoryzacyjnych i w Internecie.

✨”Kyle” to pierwsza moja powieść SF w języku polskim, będzie w księgarniach od 17.01.2025.
https://www.granice.pl/ksiazka/kyle/6369730

✨Pasjonuję się samochodami elektrycznymi, podróżami (szczególnie kamperem), gitarą oraz science-fiction. Kolekcjonuję stare magnetofony, które wskrzeszam do życia. Posiadam cztery cierpliwe koty.

✨Uważam, że pisanie jest najważniejszą formą komunikacji międzyludzkiej, bo dzięki swojej trwałości wymaga odpowiedzialności za słowo. Uwielbiam zapach książek.

Cześć, lubię fantastykę i góry. Na poważnie piszę od niedawna. Jeśli spodoba ci się mój tekst, zostaw komentarz. :D

+Advertising+:https://4homexpert.com/10232-deski-sedesowe

Parimatch to dynamicznie rozwijająca się firma bukmacherska, która specjalizuje się w zakładach online na wydarzenia sportowe i gry losowe. Dzięki połączeniu innowacyjnych rozwiązań technologicznych i pasji do sportu, marka oferuje swoim użytkownikom dostęp do emocjonującej i bezpiecznej rozrywki na najwyższym poziomie. Od piłki nożnej, koszykówki i tenisa, po e-sporty i zakłady na żywo – Parimatch zapewnia szeroką gamę możliwości dla każdego gracza.

Głównym celem firmy jest tworzenie nowej jakości w branży zakładów – transparentnej, odpowiedzialnej i dostosowanej do potrzeb nowoczesnego użytkownika. Oprócz zakładów sportowych, Parimatch oferuje również bogate kasyno online, gry z krupierami na żywo oraz atrakcyjne promocje i bonusy. Firma zdobyła zaufanie milionów graczy na całym świecie, stając się synonimem profesjonalizmu, adrenaliny i niezawodności.

Myślę sobie, że w piekle musi być ciasno... 

Bawię się w lektora. Szukam tu materiałów do nagrań. Wygląda to tak: https://www.youtube.com/watch?v=G-MDmlHpLQg&t=21s

Początkujący amator w świecie prozy. 

Jestem maniakiem pogodowym, po pracy moim głównym zainteresowaniem jest przyglądanie się chmurom burzowym oraz śledzenie tworzących się komórek burzowych.

Z wykształcenia jestem politologiem, ale nigdy nie pracowałem w zawodzie. Studia dobitnie mi pokazały, że jestem zbytnio uczulony na ściemę, żeby słowa polityków brać na poważnie. Jednocześnie bywam bardzo bezpośredni, więc dopiero byłyby jaja i święte oburzenie na całą Polskę, gdybym wyszedł na mównicę sejmową i powiedział, co myślę. Musze jednak przyznać, że studia dały mi też bardzo szeroki zakres wiedzy, umiejętność jej zdobywania oraz weryfikacji faktów. Studiowałem również reżyserię i montaż filmowy.

Zawodowo jestem kwantowy. W zależności od tego, w jakim stanie zostanę zaobserwowany, to tym się właśnie zajmuję. Najczęściej będą to prace związane z produkcją audiowizualną. Część z tych prac na pewno oglądaliście ;) W literaturze moim ulubionym gatunkiem jest s-f, ale dobrym fantasy nie pogardzę również. Marzy mi się umiejętność podróżowania w czasie.

Zdarzyło mi się publikować opowiadania w antologiach wydawnictwa “Zapomniane Sny” oraz w Magazynie “Biały Kruk”.

Witam Grupowicze. 

Jestem Łukasz, bardzo początkujący autor fantasy. Niedawno wyszła moja pierwsza moja książka, która jest dostępna na stronie wydawnictwa Ridero. Chciałbym poznać Waszą szczerą opinię. Książka dostępna jest w formie papierowej jak i ebooka. A tu mała próbka, miłej lektury:

Opowieść ta zaczyna się przed wiekami. Nieznane były pojęcia dobra, zła nienawiści i zazdrości. Świat był jeszcze bardzo młody, a po jego łonie przechadzali się Bogowie. Bogowie w swej wielkoduszności postanowili zostawić na Świecie piętno po sobie, ślad, niczym odcisk stopy na piaskach pustyni. Tak powstały stworzenia, które z czasem miały opanować świat nadać mu nowy, niespokojny bieg .

Jako pierwsza istotę swą ukazała Selena. Bogini pradawnych borów i lasów. Z północnych wiatrów oraz owoców najstarszych dębów zwanych Okse, stworzyła ona osobników smukłych, wysokich nader mądrych i obdarzonych darem długowieczności. Tak narodzili się elfowie, którzy w swe panowanie objęli puszcze i ostępy leśne pradawnej krainy.

Kolejna Boginią była Nereida, władczyni wszelkich wód. Z piasku morskiego ulepiła stworzenie nietypowe pół elfa pół rybę. Tak powstały syreny. Istoty o niebiańskiej urodzie, które w zależności od własnej woli mogły także przechadzać się po obliczu świata.

Następnym Bogiem był Angus, Pan niezmierzonego nieba. Z promieni porannego słońca stworzył ów Bóg istoty zwane feniksami. Ogniste ptaki, które z czasem miały stać się panami podniebnych przestworzy. Feniksy otrzymały od swego Stwórcy dar trzykrotnego odradzania się.

Balder, pan podziemia także stworzył własną istotę. Istoty niskie, krępe, nader silne. Tak narodziły się krasnoludy, władcy kopalni i gór.

Bastian, władca równin stworzył ludzi. Rasa ta otrzymała w darze od swego stwórcy długowieczność oraz wyjątkową odwagę.

Przez wieki wszystkie istoty żyły w idealnej harmonii. Świat żył własnym życiem kończąc każdy dzień nocą. Bogowie odwiedzali stworzony przez siebie świat, rzadko ukazując się zamieszkującym krainę istotom. Jednak i Bogom towarzyszyły bardzo przyziemne uczucia – chęć coraz większej władzy. Tyryfing – klejnot Bogów źródło ich władzy i życia zaczął uwodzić swą siła Bastiana i Selene. Doszło do walki między Bogami. Równowaga świata została zachwiana. Selena z Bastianem zostali wygnani z zamku w chmurach, domu Bogów. Bastian upadł w piaski pustynne. Od tego dnia południowe krainy nazwane zostały Pustynią Zapomnienia. Selenę strącono w odmęty Oceanu na północy, który został nazwany Wodami Łez. Skazani na wieczną tułaczkę nigdy nie zapomnieli kary im zadanej. W swej zawiści rzucili na szczęśliwą dotychczas krainę silny czar. Bastian odebrał ludziom dar długowieczności.

Zwycięzcy postanowili zniszczyć zdradziecki klejnot. Bez dwóch Strąconych Bogów okazało się to niemożliwe. Moc klejnotu znacznie przewyższała siłę Bogów, pozostałych w Zamku w Chmurach. Mieli jednak dość sił by rozbić go na okruchy. Tyryfing rozpadł się na trzy części które zostały rozsypane po całej krainie. Od tego czasu w serca istot wkradły się zawiść, nienawiść oraz chęć zemsty. Minęły wieki. Istoty zapomniały o swych stwórcach. W zapomnienie odszedł także Tyryfing. Opowiadano o nim w legendach, lecz i te z upływem czasu zaczęły blaknąć jak ludzka pamięć. Czas płynął swoim torem. W krainie znów zapanowała harmonia, aż do czasu. Strąceni Bogowie zaczęli poszukiwać rozsypanych po Tarlangu okruchów.

Pierwszy znalazł Bastian. Okruch spadł w górzystą krainę. Odnalazły go elfickie mniszki. Elfowie, jako jedna z najstarszych ras zamieszkujących Tarlang, nigdy nie zapomniała o Klejnocie Bogów. Mniszki wiedząc co znalazły i widząc siłę okruchu ukryły go w podziemiach klasztoru. Pewnego zimowego poranka u drzwi owego klasztoru stanął smukły, zakapturzony mężczyzna. Jego oszroniony płaszcz świadczył o długiej wędrówce przez góry. Nieświadome niebezpieczeństwa mniszki otworzyły nieznajomemu. Okazało się, że był to Bastian. Wyczuwając obecność klejnotu przemierzył w samotności niemalże cały Tarlang. Strącony Bóg wyciął wszystkie mniszki. Te nawet nie podejmowały walki. Ślubując ubóstwo i to, że nigdy nie wezmą w dłonie broni dotrzymały przysięgi. Bastian dwa dni przemierzał sale klasztoru, lecz jego wysiłek i poświęcenie opłaciły się. Znalazł pierwszy okruch Klejnotu Bogów w katakumbach klasztoru. Mniszki ukryły go pod posągiem Matki Założycielki. Bastian rozbił posąg i wyciągnął z niego okruch. Opuszczając klasztor ściągnął na niego nawałnicę. Ognista pożoga trawiła klasztor. Złowrogi cień opuścił jego mury. Bastian ostatni raz odwrócił się, by obejrzeć skutki nawałnicy. Uśmiechnął się sam do siebie i opuścił górzystą krainę by udać się w stronę Pustyni Zapomnienia. Bastian czuł jak jego żyły wypełnia magia, prastara, czarna magia, magia której dotychczas bali się Bogowie, Stwórcy Tarlangu.

Kolejny okruch wpadł w Wody Łez. Przez wieki zalegał w morskim dnie. Lecz wyczuł odpowiedni czas. Omamił rybaka, który wyciągnął go z sieci wraz z rybami. Prosta ta istota nie wiedziała co znalazła. Dla rybaka kawałek Tyryfingu był wart tyle, ile dostanie za niego u kupca. W ten sposób zadowolony rybak wyszedł od kupca z dwudziestoma sztukami srebra. Klejnot jednak mamił dalej swego tymczasowego posiadacza. W ten sposób klejnot trafił w ręce marynarza podążającego z długiego rejsu do swej ukochanej. Okruch miał być prezentem zaręczynowym a zarazem pamiątkom z krainy syren. O świcie załadowany trzymasztowiec odbił od brzegu. Na jego pokładzie stał ów marynarz spoglądając na niknący ląd. Nie wiedział co go czeka. O zmierzchu rozpętał się sztorm. Okręt poszedł na dno. Załoga zginęła, prawie cała. Owego nieszczęśnika wzburzone fale wyrzuciły na brzeg maleńkiej, kamienistej wyspy. Nim zdążył odzyskać przytomność ze spokojnych wód na brzeg wyspy wyszła kobieta, Bogini Selena. Przebiła pierś marynarza swym mieczem. Znalazła kolejny okruch Tyryfingu i zniknęła w morskiej toni.

Selena i Bastian połączyli siły. Brakowało im tylko ostatniego okrucha Klejnotu Bogów.

A ten wpadł w ręce istot tak kruchych jak ludzie. Bogowie z Zamku w Chmurach mieli dość sił by ostatni okruch skierować w ręce wybranych przez nie istot. Trzeci okruch od wieków przebywał w Trzech Dębach. Strażnicy zmieniali się wielokrotnie. Ludziom bowiem odebrano dar długowieczności. Łączyło ich jednak jedno. Brak zachłanności. Strażnikom i ich najbliższym starczało to co posiadali. Nie dążyli do splendoru, władzy i bogactw. Potrafili się wmieszać w szary tłum mieszkańców Trzech Dębów. Do tego doszedł silny dar. Klejnot Bogów mógł zostać połączony tylko przez Strażnika lub Strażniczkę i to za jego zgodą. Żadna inna istota nie miała mocy by połączyć rozbity klejnot. Z czasem jednak zło zaczęło się odradzać na piaskach Pustyni Zapomnienia. W szczęśliwej dotychczas krainie zaczęły się pojawiać niespotykane dotychczas stworzenia ifryty, dżiny, utopce, wilkołaki. Na północy Wody Łez także przestały być bezpieczne dla panujących dotychczas istot. W mętnych wodach oceanu coraz częściej ginęły dusze tych, którzy ośmielili się zapuścić zbyt daleko w głębiny.

Powiernicy Tyryfingu zaczęli jednoczyć siły. Zło kolejny raz miało się odrodzić, tym razem na wieki. Powiernikom brakowało ostatniego elementu, trzeciej części klejnotu, aby ciemność na zawsze opanowała krainę.